Twee weken geleden heeft u voor het laatst schriftelijk van uw verslaggever vernomen en helaas wij zijn  0 punten verder. Keihard feit wat zomaar anders hadden kunnen zijn. Want dit is niet wat de D1 verdiende en zeker niet op basis van de laatste wedstrijd. Maar goed eerst terug naar vorige week waar de Rijnsburgse Boys op bezoek kwamen. Zij verkeren ook in de onderste regionen en punten waren aan beide kanten brood nodig. In wat mij verteld is, was het een gelijk opgaande strijd waar de geel zwarten 0-1 maakten. Daarna parkeerden ze de welbekende bus voor de 16. Afbraakvoetbal eerste klas maar de drie punten waren binnen en wij stonden met lege handen.

Vandaag thuis tegen middenmotor Sportlust 46. Misschien was er hier wel wat te halen of beter gezegd thuis te houden. In de trainingen voorafgaand is er wat meer de nadruk gelegd op het niet naar voren verdedigen, maar om de tegenstander op de middenlijn op te vangen. Niet onze huisstijl maar we moeten wat om uit de neerwaartse spiraal te komen. Het technisch hart heeft besloten om Sam definitief uit de D2 over te hevelen. Wij als volgers van de D1 zijn blij dat er weer iemand uit de Minnaard dynastie is aangesloten. Want na het vertrek van grote broer Oscar naar Lisse hebben we ze wel gemist. Welkom thuis!!

In een scherp zonnetje trapten we op veld 1 af met de volgende elf. Mike in de goal. Op rechts Sam, centrale duo Noa en Denzil geflankeerd op links door Hugo. Op het middenveld een verrassing op 10 Nick. Op rechts Rosa en links Tijs. In spits Wessel linksvoor Jip en rechtsvoor Rowey.  Op de bank Ryan en Viggo. Hij had eerder op de ochtend al geëxcelleerd in de D2.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen. De eerste helft was helemaal niets. Dit van beide kanten. In de 22ste minuut was onze eerste kans. Hugo gooit in halverwege de helft tegenstander. Wessel speelt de bal door naar Nick. Die met een soort van lob over de tegenstander zich vrij speelt en op de keeper afgaat. Met zijn chocolade linker probeerde hij de keeper te verrassen maar hij pakte de bal goed. Daarna kreeg Sportlust een mega mogelijkheid. Geklungel op de achterlijn en de speler kon zo opstomen richting Mike. Die duwt de bal de 16 in naar net een vrijstaande tegenstander. Die kan zo in een leeg doel schieten maar schiet voor ons gelukkig over. Drie minuten voor tijd viel er een te mooi doelpunt voor het op de mat gelegde niveau. Het doelpunt was schitterend maar helaas was het Sportlust die hem maakte. Een vrije trap op een meter of 35 zo schuin van de rechter punt 16 werd voor gedraaid, waar de tegenstander de bal met zijn hoofd mooi schampte. Mike dook nog wel de korte hoek in maar de kopbal was onhoudbaar. Nog net bekomen van het doelpunt floot de in mijn ogen warrige scheidsrechter voor de rust.

In de rust werd het spel omgezet. Wessel die niet gelukkig speelde werd gewisseld voor Ryan. Hij ging op Nick zijn positie spelen en Nick schoof door naar de spits. Het team kreeg de opdracht om meer vooruit te verdedigen en druk op de bal te geven.

Helaas moest dit gebeuren met een 0-2 achterstand. Waar het aan lag, lag het aan maar we stonden te slapen bij onze eigen aftrap. Wederom slap verdedigen op de middenlijn en de verdubbeling van de achterstand was een feit. Wat bij een op handen zijnde nederlaag regelmatig gebeurt is dat er meerdere tegendoelpunten vallen. Maar nu kwam er iets van onverzettelijk in de koppies bij de dames en heren. De wil om te winnen kwam nu bovendrijven. Het zwakke punt bij de tegenstander was de verdediging en daar ging nu vol de druk op. We speelden op de helft van de tegenstander en dicteerden het spel. Dit leidde tot wat kansjes en na een minuut of 15 tot een doelpunt. Nick die bij de achterlijn stond kreeg een terugspeelbal van de Sportlust verdediger in de voeten. Hij stond al in de 16 en zag de net ingevallen Vigo op de 11 meter stip helemaal vrij staan. Hij legde af en Vigo miste niet. Een euforisch gejuich werd onderbroken door een nieuw fluitsignaal van de scheids. Buitenspel !?! Op aanraden van de grensrechter tegenpartij keurde hij het doelpunt af. De bal die Nick ontving zou van een Ter Leede speler af zijn gekomen. Je reinste onzin natuurlijk. Iedereen zag dat dit niet zo was, maar deze grens hield voet bij stuk. Ik kan deze man natuurlijk met mijn ganzenveer tot aan zijn sokken toe afbranden, maar ik denk dat hij het al moeilijk zat heeft als hij zich vandaag in de spiegel eens goed aankijkt. Door naar de wedstrijd die ontaarde in een waar kansenfestival voor de rood gelen. Er waren inmiddels wat personele wisselingen doorgevoerd. Wessel was erin gekomen voor Hugo en ging bij Nick in de spits. Jip schoof daardoor naar achteren. In een soort van 3-3-4 opstelling gingen we op zoek naar de dikverdiende aansluitingstreffer treffer. Wessel brak door op rechts en gaf het leder feilloos voor. Daar stond Rowey die hem net niet kon binnenschuiven. Daarna gelijk de laatste kans voor Sportlust. Omdat we met 21 man op de helft van de tegenstander stonden was het gat naar Mike groot. Een balletje wat er dan ‘tussen valt’ kan dodelijk zijn. Maar gelukkig faalde de spits in de 1 op 1 met Mike. Rosa nam maar weer eens een vrije trap schuin op rand 16. Met een prachtige curve landde het leder op de lat. De bal stuiterde terug het veld in. Daar stonden drie Ter Leede mannen. Vigo lukte het niet om het leder te raken en de afvallende bal was voor Nick te moeilijk om er in te krijgen. Vlak daarna nog een gevalletje hands in de 16 die niet werd gezien door de leidsman. Een ingooi op links werd door de Wessel door gepasst naar de opgekomen Ryan. Die liep op de 16 af en zag in zijn ooghoek Nick rechts van hem vrij lopen. Hij schoof de bal in de voet mee en Nick had een vrije doortocht naar de keeper. Verwoestend haalde hij op 10 meter uit. een dik en dik en dik en dik verdiende 1-2 was een feit. Met nog een paar minuten zou een punt er in kunnen zitten. Weer een vrije trap van Rosa had een assist kunnen zijn. Uit de draai schoot Wessel de bal in de handen van de keeper. Dat de tegenstander de bui zag hangen was duidelijk. Bij elk wis wasje bleven ze liggen en die krampaanval was helemaal ongeloofwaardig. We besloten de bal ook niet meer terug te geven. Respect moet je verdienen. Na de zoveelste bal die werd weggegooid kreeg de verdediger terecht geel.  Het mocht allemaal niet baten want niet veel later werd er afgefloten. Een aantal rood gelen stortte teleurgesteld ter aarde. Een onverdiend verlies waar de gedachte naar vorige week uitging. Ook daar 0 punten en een tegenstander die niet wilde, maar ook niet hoefde na de bereikte voorsprong.

En zo staan we nog steeds onderaan. De plekken boven ons zijn niet uit het zicht. Dus met de inzet en werklust uit de tweede helft gaan we echt nog wel stijgen. Dit kan al in de vroege uitwedstrijd tegen Alphense Boys volgende week gebeuren.Het is alweer de eerste terug wedstrijd. De eerste wedstrijd werd verloren, maar resultaten uit verleden zijn geen garanties voor de toekomst.

Grt

Uw verslaggever.