Eind november en dan al de eerste terugwedstrijd van de competitie. Waarschijnlijk heeft de KNVB het wedstrijdschema op maandagochtend bedacht of ze wilden eens wat anders. Feit blijft dat we vandaag uit naar Alphen moesten om daar tegen de plaatselijke trots te spelen. Drie weken geleden verloren we ongelukkig met 4-2. Tijd om dat recht te zetten.

Het technisch hart was compleet tel daarbij op die knappe blonde als grensrechter oftewel alle ingrediënten zijn aanwezig om er een mooie pot van te maken. Denzil was nog aan het genieten van een heerlijke vakantie. Dat werd overigens gestaafd door jaloers makende foto’s op de app. Bedankt daarvoor. Nino uit de D1 was zijn vervanger. Om 8.30 uur werd er op de Roode molen verzameld. Daar keken we gezamenlijk nog even naar de D1 die Katwijk D1 van de mat speelde. Om vervolgens om 9.00 uur te vertrekken naar het pittoreske Alphen. AB heeft ook 3 punten maar wel 1 wedstrijd minder. Op veld 1 werd er om 10.30 uur in een heerlijk zonnetje afgetrapt.

Vanaf de eerste minuut was duidelijk dat de mannen en dame er zin in hadden. Met een bewegelijke Nino in de spits geflankeerd door Jikke en Luan op de zijkanten vloeide de ene aanval over in de andere. Het zou een helft worden die verdacht veel leek op de eerste helft die wij thuis speelden. Een aanvallend Ter Leede en een tegenhoudend AB. Alhoewel de tegenstander nu wel vaker over de middenlijn kwam. Dit met goed en snel combinatie spel. Niet dat het tot enige kansen leidde. Maar dat die jongens een mooie voetbal toekomst tegemoet gaan is zichtbaar. Wij kunnen natuurlijk ook lekker het balletje rond laten gaan. Tel hierbij op de wil om te winnen en hebt een ontketende D2. Het is dat de keeper van AB een top dag had want anders kon hij er zo drie uit het net halen. Het was twee keer Nino die dwars door de defensie sneed en de keeper op zijn weg vond en Jikke vond de uitstekende voet tussen hem en de 1-0. Dit waren alleen nog maar de 100% kansen. In de rust hoorde ik vanuit het AB publiek dat hun keeper nu al de man of the match was. Helaas werd de rust bereikt met een 1-0 achterstand. Net als in de thuiswedstrijd kwamen zij uit het niets op voorsprong. Dit door een mooi schot vanaf een meter of 20.

Ik kan me zo indenken dat in rust verteld is dat we zo door moesten gaan met vroeg druk zetten en er voetballend uit moeten zien te komen. Nick en Wessel kwamen er in voor de middenvelders Tijs en Rowey. Dit gaf wat verschuivingen in de opstelling, maar dat is voor geen probleem voor onze talenten.

De tweede helft werd meer en meer een helft waar wij de gelijkmaker zochten en AB niet meer onder deze druk uit kon voetballen. Tuurlijk hadden zij hun momentjes maar een volle kans kon ik niet noteren. Mooi om te zien dat de D2 bleef werken en kansen creëren. Het trio Wessel, Jikke en Nino wisselde elkaar af in kansen en mogelijkheden. Ballen werden van de doellijn gered of net naast getikt. Op het middenveld was er een ware strijd aan de gang waar we veelal als winnaar uit de strijd kwamen. Ik heb twee prachtige sliding tackles gezien van Rosa om van te watertanden. Nick die met één schijnbeweging twee tegenstanders het bos instuurden. Luan op linksvoor die een pannaatje uitdeelde. Achterin stofzuigde linksback Hugo de ballen op. Centrale verdedigers Steven en Quincy hielden het potdicht en namen af en toe het initiatief om in te schuiven naar het middenveld. Rechtsback Ryan had eindelijk een tegenstander die fysiek zijn gelijke was. Het gaf een paar leuke duels. En zo bleven we te aanval trekken om de gelijkmaker op het bord te krijgen. Twee keer veerde we op voor een eventuele penalty. Het was een AB verdediger die de bal met zijn arm het 16 metergebied uit wilde werken. De scheids wees naar zijn eigen spierballen en zij dat dat geen hands was. Schijnbaar hoort dat gedeelte sinds dit weekend niet meer bij de arm. Een paar minuten later was het Nick die zich zelf knap vrijspeelde en de 16 introk. Daar werd hij bruut met een hoge tackle onderuit geschoffeld. Ook hier wilde de man in het zwart niets van weten. Balen want er was maar één ploeg die recht had op een doelpunt. Deze viel gelukkig in de 23ste minuut van de tweede helft. Nino slalomde op de rechtsvoor positie langs zijn directe tegenstander en in de schoot de bal langs de keeper het doel in. Een dik en dik verdiende gelijkmaker. De ontlading was enorm groot zowel op het veld als bij de meegereisde supporters op de tribune .Mooi om te zien overigens. Na het doelpunt bleven we op zoek naar de verdiende overwinning. Dat AB het wel goed vond bleek wel uit het feit dat het wel heel lang duurde voordat zij een corner namen. In de dying seconds van de wedstrijd was het Nino met een levens grote kans die de winst kon brengen. Helaas werd zijn schot geblokt. Met wat meer overzicht had hij hem overigens breed moeten leggen op de instormende Wessel. Hierna floot de scheids af.

Een wedstrijd die maar één winnaar verdiende. Helaas werkt het niet zo in de voetballerij. Maar goed als we kijken naar het opleidingsplaatje, zien we een opwaartse lijn. Met de juiste inzet en goed voetbal kunnen we omhoog gaan kijken. Die lijn mogen we volgende week vroeg doortrekken tegen D1 van Woudbrugge. Uit de polder in. Ik zie een mooi zonnetje door de optrekkende dauw heen. Wat kan voetballen toch leuk zijn.

Grt,

Uw verslaggever.