Laat ik deze keer beginnen bij de terugweg, waar ik met 3 lifters Wish You Were Here van Pink Floyd had opstaan. Kennen ze niet, te weinig tekst en te oud. Jammer, want “Shine on you crazy diamond” was vandaag op 1 van hen zeker van toepassing. De voorbereiding liep een beetje in de soep op een nog wit veld, wat verder wel goed bespeelbaar bleek. ARC dwong Tessa al in de 1^e minuut tot een redding en dat was de aanzet tot wat komen ging, die 1^e helft. In de 3^e minuut al wist ARC met een fraaie boogbal over een kansloze Tessa de 1 – 0 te scoren. Wijzelf begonnen eigenlijk pas na 10 minuten te voetballen, maar desondanks stonden we in de 22^e minuut bij een vrije trap van ARC te slapen en was een simpele 2 – 0 een feit. Tussendoor had Pim een prachtig gekrulde vrije trap op de paal zien belanden en werd een geweldige aanval over 4 schijven door Matthijs afgerond, maar wegens buitenspel afgekeurd op advies van een overactieve vlaggenist. Matthijs had in de 27^e minuut zelfs tweemaal in 1 actie de 2 -1 op de schoen liggen, maar verzuimde toen te scoren.

In de rust de mannen aangespoord tot meer activiteit – het oogde allemaal wat bleekjes – en agressiviteit in de duels. Ook de taakuitvoering nog even aangekaart en de backs moesten hoger gaan spelen. Dit geeft meer ruimte en dus risico, maar we moesten scoren. Had Daan in laatste minuut voor rust na fraaie combinatie nog naast geschoten, nu werd Joran in de 45^e minuut, die prachtig de ruimte in het centrum vond, aangespeeld en hij rondde in tweemaal rustig en beheerst af, 2 – 1. Daarna is het eigenlijk alleen Ter Leede dat de klok slaat – het voert te ver om alle kansen te vermelden – bij interesse heb ik thuis een A4-tje voor u – maar ARC scoorde in de 52^e minuut, de 3 – 1 en in de 60^e de 4 -1.

Uiteindelijk scoorden wij na een prachtige actie en combinatie waar dankzij Matthijs keurig de inlopende Joran – jawel weer hij – de 4 – 2 kon binnenlopen. Ondanks de nederlaag kon de coach niet anders dan de mannen complimenteren met een 2^e helft waarin er ‘echt goed gevoetbald werd – volop combinaties en kansen – soms moet je rustig en koelbloedig zijn, soms moet je de meest vrijstaande man aanspelen – en de wedstrijd had ook eigenlijk in 4 – 10 moeten eindigen. Maar dat is niet zo, helaas. Matthijs speelde uitstekend, Jeffrey bleek een openbaring op het middenveld en Joran scoorde twee keer, maar als man of the match werd op de bank unaniem besloten tot (onze crazy diamond) Bas. Zoveel strijdlust, inzet en de wil om elk duel te winnen, we zouden er allemaal een voorbeeld aan moeten nemen. Dan kun je onmogelijk verliezen. Volgende week kunt u ons bewonderen in en tegen Noordwijk, ik denk dat ik op de heenweg  Stormbringer van Deep Purple opzet.