26 en 27 maart: De 1e editie van de Easter Open West.
Daar sta je dan voor het eerst in 8 jaar tijdens de paasdagen op je eigen sportpark in Sassenheim. Enigszins verweesd loop ik rond want hoor ik nu niet ergens tussen de koeien te staan in Wilbertoord of een lekker broodje hamburger te eten in Haps of all places. En de befaamde pastasaus van Gianni is ook in geen velden of wegen te bekennen. Laat staan gezellig uit eten in Uden bij de plaatselijke Marc’s Bar “BQ”. Nee niets van dat al: ik sta toch echt gewoon in de kantine van mijn eigen Ter Leede alsof het een reguliere zaterdag is. Nou eindigen die ook meestal wel gezellig maar toch…
Even snel een bloemlezing van het toernooi:
Start van de C2 was dramatisch tegen de uiteindelijke winnaar van het toernooi: Lisse C2. Volkomen terecht 4-0 verlies en wij als begeleiders hadden echt even het idee dat ze toch in Brabant hadden geslapen en daarbij traditioneel de 1e nacht geen oog hadden dicht gedaan. Want dit waren echt “by far” de slechtste 36 minuten van het hele seizoen. Ons “geluk” was dat we de 2e wedstrijd tegen de C4 van Ter Leede speelden en zonder goed te spelen daar met 7-0 van wonnen. Mede, door de andere uitslag in de poule, Lisse won ook zijn 2e wedstrijd van Rijnvogels, moesten wij van Rijnvogels winnen om 2e te worden om zo zondagmiddag in 1 van de finalepoules te mogen spelen. En zo geschiedde… Dit was misschien wel onze beste teamprestatie van het toernooi. 3-2 winst.
Zondagmiddag vanaf 14.15 wedstrijd tegen SJC ( makkelijke 5-0 winst) en tegen Ter Leede C1 (4-0 verlies) waardoor om 17.15 tegen Lisse C3 om de 3e/4e plek gestreden moest worden. Een team uit de 2e klasse die we in een oefenwedstrijd al eens met 3-0 hadden geklopt. Met 8 fitte en 4 half fitte spelers en 2 die echt niet meer konden spelen klaarden de jongens op karakter en laatste benen ook deze klus (1-0 winst) waardoor we op een prachtige 3e plaats eindigden wat voor ons voelde als de 1e plaats aangezien we op voorhand al Lisse C2 en Ter Leede C1 als de gedoodverfde nummers 1 en 2 zagen. Dit hadden we overigens uiteraard van te voren niet met de jongens gedeeld.
Mannen, na de valse start tegen Lisse, hebben jullie laten zien hoe ver je kan reiken als je speelt als een team. Voetballend was het echt niet altijd goed maar jullie hielpen elkaar in het veld waar nodig en daar gaat het uiteindelijk om. Wij, als begeleiders kunnen alleen maar hopen dat jullie dit meenemen naar de rest van de wedstrijden in dit seizoen. Uiteraard wil ik ook de supporters bedanken die hun paasweekend opofferden om ons te komen steunen. De support ging zelf zo ver dat de complete dug-out in beslag was genomen maar ach een kniesoor…
31 maart: wedstrijd tegen de Tibshelf School uit Engeland.
Als een soort Easter Open after party speelden we vanavond een internationale wedstrijd tegen bovenstaande tegenstander. En een after party zou het worden alleen niet voor ons maar voor onze Engelse vrienden. En het zou zeker geen after party worden voor onze Stijn (maar daar later meer over)
Om een lang verhaal kort te maken: het was weer een echte C2 wedstrijd. Niet eens slechter dan de tegenstander maar wel met een dikke 6-1 nederlaag van het veld stappen. Dit heb ik ooit ook ene Co Adriaanse horen zeggen en die stond toen met het woord scorebordjournalistiek aan de wieg van de mooie woordencyclus die tot op heden nog steeds voortduurt.
Zoals gewoonlijk beginnen we de wedstrijd redelijk en krijgen we kansen/mogelijkheden op de openingstreffer en 5 minuten later is het ineens 0-2 en gaan we rusten met een 0-4 achterstand. Dingen die me te binnenschieten bij de tegendoelpunten: apathisch(lees gewoon niet ingrijpen) verdedigen, balverlies op het middenveld waardoor verdediging onder druk komt te staan, een keeper die als enige zijn handen mag gebruiken maar dat verzuimt te doen. Een voorhoede die niet balvast is. Duels die niet of deels aangegaan worden. Kortom: het is elke wedstrijd een herhaling van zetten.
Dat de jongens wel degelijk kunnen voetballen laten ze in delen van de 2e helft echt wel zien maar het blijft wisselvalligheid troef ( zo U wilt: grilligheid). Het had in die die fase ook gerust 5-3 kunnen worden maar ja kansen en mogelijkheden; ze zijn het hele seizoen al niet aan ons besteed.
Uiteindelijk is de einduitslag 6-1. De enige treffer die we maken is nog een prachtige treffer ook. Sead stuurt 2 tegenstanders alvast het Engelse bos in en speelt op Aless die op zijn beurt een man uitkapt en de bal met links fenomenaal, om even een echt Italiaans woord te gebruiken, de kruising in krult. Die goal hadden de jongens op basis van het vertoonde spel in de 2e helft ook wel verdiend.
Dan nog even terug naar Stijn die er patent op lijkt te hebben om in oefenwedstrijden geblesseerd te raken en dan vooral niet aan 1 van zijn benen wat gebruikelijker is met voetbal. Bij een oefenwedstrijd nog ver voor de winterstop brak hij zijn pols en vanavond zijn schouder. Dat betekent weer 4 topt 8 weken niet kunnen voetballen en dat is voor Stijn geen makkelijke opgave. De prijs voor grootste pechvogel in dit seizoen heb je in ieder geval alvast gewonnen. Laten we hopen dat het herstel toch redelijk vlot verloopt en dat je dit seizoen toch nog wat wedstrijdjes kan spelen.
2 april: competitiewedstrijd tegen RBB C2:
Hoopvol stap ik op de fiets om richting sportpark te gaan. Het zal nu toch eindelijk wel een keer…Het is lekker voetbalweer en ik ben vast van overtuigd dat er gewonnen gaat worden.
Het is koppen tellen: te veel spelers hebben kleine tot hele grote pijntjes(Stijn). Gelukkig komt die sterke vent uit de C3, Dave, ons helpen. Alvast dank daarvoor. Na mijn oproep in de ouderapp ben ik toch wel benieuwd of onze trouwe supportersschare weer van de partij is. Ze zullen toch niet verstek laten gaan? Maar dat is leeuwen en beren zien…
Ik weet dat er in de puberteit een hoop gevoelens door die lichamen van die gasten stromen maar zouden daar ook revanchegevoelens bij zitten vandaag?
De warming up verloopt redelijk maar dat zegt bij dit team helemaal niets over het verloop van een wedstrijd.
We gaan het zien…
De 1e 20 minuten zijn redelijk tot goed en we komen via Aless al na 48 seconden! (hand geklokt) op voorsprong echter vergeten we zoals gewoonlijk de voorsprong in die goeie fase verder uit te bouwen. Het laatste kwartier van de 1e helft zie je langzamerhand de wedstrijd de andere kant op gaan.
We vreesden de 2e helft alweer maar hoopten dat deze zaterdag het kwartje eens onze kant op zou gaan vallen.
Maar hopen doe je vaak tegen beter weten. Teveel jongens geven in de 2e helft niet meer thuis en zeker na de 1-1 en 1-2 is het over en sluiten. De 1-3 valt dan nog maar die is voor de statistieken.
Het is tot nu toe zeker niet het seizoen geworden wat wij als begeleiding verwacht hadden. Er resteren nog 4 competitiewedstrijden die we zo goed mogelijk af gaan sluiten. We spelen nog tegen de nummers 1 en 2 die om het kampioenschap strijden. Dan maar als doel en motivatie: een “pain in the ass” zijn voor deze teams.
Conclusie is gewoon dat onze jongens best goed kunnen voetballen maar om meerdere redenen wil het dit seizoen maar niet lukken.
Vorig seizoen hebben een hoop jongens meegemaakt wat een opwaartse spiraal inhoudt. Dit seizoen is het andersom en zit zo het hele leven niet in elkaar…?
Sprak hij filosofisch…
Dick