De column van Don Leo; ‘De scheids bepaalt de grens?!’
De algemene opvatting is dat binnen het veld de scheidsrechter bepaalt tot hoever je kunt gaan. Regelmatig zie je tijdens wedstrijden dat er forse overtredingen worden begaan, soms gewoon een aanslag op de ledematen van een tegenstander. Op dat moment schreeuwt een ieder moord en brand. De trainer, de begeleider, de medespelers, de toeschouwers laten van zich horen en alle ogen zijn dan op de scheidsrechter gericht. Wat doet hij, grijpt hij in, geeft hij een gele of rode kaart of doet hij helemaal niks en laat doorspelen.
Wat hij ook besluit te doen, hij moet het ontgelden want er is altijd een partij die het er niet mee eens is. Wat mij dan verbaast, is dat eigenlijk de scheidsrechter de schuld krijgt voor wat er gebeurd. Alsof hij verantwoordelijk is voor de situatie die is ontstaan. Onzin natuurlijk, de speler die de grove overtreding heeft begaan is verantwoordelijk. Hij of zij maakt met opzet de overtreding. Dus het is niet de scheidsrechter die bepaald tot hoe ver je binnen het veld kunt gaan maar de speler zelf. De scheidsrechter kan alleen beoordelen of en hoe de overtreding bestraft moet worden.
Bij grove overtredingen weet een speler echt wel dat hij fout is geweest maar ook zijn trainer/begeleider ziet dat. Waarom wordt er dan niet ingegrepen vanaf de kant maar laat men het altijd aan de scheidsrechter over. Als je ziet dat een speler een doelbewuste tackle op de enkels van een tegenstander maakt waarom haal je die speler er dan niet uit en vertelt hem dat dit echt niet kan. Nee, de reactie van de trainer is dan meestal tegen de scheidsrechter gericht dat het allemaal wel meevalt, dat de tegenstander zich aanstelt, de gele kaart overdreven is of als het rood is dat dit nergens op slaat.
Niemand zie ik dan de speler ter verantwoording roepen. Hij heeft immers doelbewust de overtreding begaan. Op televisie zie je een dergelijke overtreding meerdere keren en vanuit verschillende hoeken herhaald worden. Om maar te laten zien hoe erg het is. Maar ik moet nog de eerste trainer zien die dan onmiddellijk de betreffende speler van het veld haalt en aangeeft dat hij dergelijk spel niet tolereert. Nee, men legt dit op het bordje van de scheidsrechter.
Het wordt tijd dat medespelers, trainers, begeleiders en supporters niet de scheidsrechter maar de speler aanspreken op het begaan van een ordinaire overtreding.
Leo Verbeek (Talentbegeleiding en -coaching)
Reacties kun je sturen naar leoverbeek@terleede.nl