De column van Don Leo; ‘Plezier, vrijheid en vertrouwen’
Deze week verrassende uitslagen in de Champions League. Zowel Ajax als Manchester United zorgde er voor dat een ogenschijnlijke onoverbrugbare achterstand toch omgedraaid kon worden. De wedstrijden zijn weliswaar niet met elkaar te vergelijken maar wel hoe de teams het veld in stapten.
De trainers zullen ongetwijfeld een tactisch plan aan de spelers uitgelegd hebben en de spelers afzonderlijk ook taken hebben meegegeven, maar het gaat uiteindelijk om hoe je het uitvoert. Mourinho heeft dat bij Manchester tot eind vorig jaar ook wekelijks gedaan. Solksjaer nam het stokje daarna over. Maar wat is dan het kenmerkende verschil tussen deze periodes en wat maakt het dat Ajax tot de stunt tegen Real Madrid in staat was?
Naar mijn idee; een tactisch plan op hoofdlijnen en veel vrijheid bij de spelers om dit in de wedstrijd uit te voeren met als belangrijkste element ‘heb plezier aan het spelletje’! En dat laatste spatte van beide wedstrijden af. Je kon zien dat spelers genoten van de ambiance, niet stijf stonden van de zenuwen, niet bevangen werden door faalangst. Nee, het vertrouwen in elkaar, het lef om naar voren te durven spelen en het geloof in een goed eindresultaat dat was het verschil.
Geen eindeloze breedtepasses, geen terugspeelballen op de keeper, geen afschuiven van verantwoordelijkheid naar een ander, geen risicoloos voetbal, geen vertragende tactiek. Nee, het leek wel straat- of pleintjesvoetbal zoals Ajax speelde. En de straatwaarde hiervan; zoals al in de media gezegd is; Bale van Real kost net zo veel als de hele selectie van Ajax. Maar wat heb je aan deze straatwaarde als je niet vrijuit en met plezier kan spelen?
Of je nu voor Feyenoord, PSV, Ajax of welke club dan ook bent. Wie wil er nu niet genieten van een stiffie, een Zidaantje, een bal in de kruising, een feilloze tackle op de bal, een pirouetje op het middenveld? Beide teams, Manchester United en Ajax, hebben de stunt bewerkstelligd. Beide coaches hebben vertrouwen gehad in hun spelers en ze niet met een rugzak met opdrachten het veld in gestuurd. En vooral geen tactisch concept wat bol staat van afbraakvoetbal, voor het hok liggen en creatief loos heen en weer schuiven van de bal.
Wat wil ik met dit relaas bereiken? Hopelijk dat trainers hun spelers niet opzadelen met teveel tactische prietpraat, maar vooral spelers zelfvertrouwen geven, geloof in eigen kunnen en vrijheid in het veld om met plezier te voetballen. Laat ze tijdens de wedstrijd los, laat ze zelf creatief zijn, elkaar helpen, elkaar coachen, voor elkaar willen voetballen en vooral genieten van het spelletje!
Leo Verbeek (Talentbegeleiding en -coaching)
Reacties kun je sturen naar leoverbeek@terleede.nl