De column van Don Leo; ‘Rood-Zwart en/of Rood-Geel’

De column van Don Leo; ‘Rood-Zwart en/of Rood-Geel’

Afgelopen vrijdag was er een bijeenkomst voor de vrijwilligers die zich vanuit de Stichting Roode Molen bekommeren over de accommodatie en de velden. In de kantine van Ter Leede waren vertegenwoordigers van Ter Leede en Teylingen samen gekomen, STV voor zover ik kon zien ontbrak deze avond nog. De Stichting bracht een terecht dankwoord voor de inzet en gedrevenheid waarmee wekelijks door deze groep mensen er weer voor gezorgd wordt dat op zaterdag op een fijne en veilige wijze de wedstrijden gespeeld kunnen worden op ons prachtige ‘Roode Molen’ complex.

Na dit dankwoord kon men zich te goed doen aan een overheerlijk buffet. Een ieder schepte zijn bordje vol en ging aan tafel zitten om het maaltje te verorberen. Maar wat valt daar nu bij op? Er was een lange tafel waaraan ‘de Rood-Zwarte’ gingen zitten, een lange tafel waaraan ‘de Rood-Gele’ gingen zitten en wat tafeltjes waaraan beide vertegenwoordigd waren. Aan zo’n tafel zat ik aangeschoven. Ik weet zelf weinig tot niets van het verleden van beide clubs en ook niet van Sassem. Maar er werd met passie en een twinkeling in de ogen gesproken over het verleden. Nee, niet over de voetbal speciaal maar over de jeugdperiode, de vaders en moeders, de opa’s en oma’s, de straat waarin men gewoond heeft, de bijzondere gebeurtenissen en nog veel meer koetjes en kalfjes.

‘Rood-Zwart en Rood-Geel’ waren volop in gesprek met elkaar en ik realiseerde me dat ze veel meer hebben dat hen bindt dan hen scheidt. Maar… ik constateerde ook dat er twee groepen waren die een dergelijk gesprek niet opzochten maar binnen hun oude vertrouwde gezelschap bleven zitten. De oorzaak hiervoor is grotendeels op toeval berust omdat bij binnenkomst je als eerste de mensen op zoekt die je eigenlijk wekelijks ook op de voetbal tegenkomt. Anderzijds zit er toch ook nog bij een deel die diepgewortelde afkeer ten aanzien van de ‘andere’ club. Een beetje zoals die lui van ‘010 of 020’. Zoals gezegd ik ben een buitenstaander (geen geboren Sassemmer) en heb hier ook geen oordeel over. Misschien heeft het ook wel zijn charmes dat men elkaar op een onschuldige manier bestookt met verwijten, opmerkingen, grappen, uitdagingen… vaak gebaseerd op, naar mijn idee, onjuiste voorstelling van de werkelijkheid.

Maar… de opmerking het gras bij de buren is altijd groener gaat niet meer op want daar zijn ‘Rood-Zwart en Rood-Geel’ nu gezamenlijk verantwoordelijk voor geworden. Het zou mooi zijn als de vrijwilligers hier samen in zouden optrekken en eigenlijk niet meer kijken naar, dit hoort bij Ter Leede of dit hoort bij Teylingen maar meer vanuit de gedachte dit hoort bij ‘de Roode Molen’. En als men dan ook wat meer zouden mengen bij de uitvoering kan het zo maar zijn dat je op maandagochtend om het hoekje komt kijken en vaker een ‘Rood-Zwarte en Rood-Gele’ samen aan een klus ziet werken.

Nadeel kan dan wel zijn dat men nog niet zo ver opgeschoten is omdat ze het te druk hebben om over het verleden te praten. Over zoals eerder gezegd; de jeugdperiode, de vaders en moeders, de opa’s en oma’s, de straat waarin men gewoond heeft, de bijzondere gebeurtenissen en nog veel meer koetjes en kalfjes.

Is dit een fusie-gedachte? Wel nee joh, gewoon ouwe-jongens-krentenbrood, gewoon samenwerken in de sfeer van kameraadschap, een en ander slim en handig oppakken en dit alles onder gesprekjes over een lach en een traan, dan komt alles dik in orde op ons mooie ‘Roode Molen’ complex!

Leo Verbeek (Talentbegeleiding en -coaching)

Reacties kun je sturen naar leoverbeek@terleede.nl