De column van Don Leo: ‘Wandelvoetbal’ bij Ter Leede

De column van Don Leo; ‘Wandelvoetbal’ bij Ter Leede

Onlangs stond er een stukje op de site over een nieuwe uiting van de voetbalsport namelijk: ‘OLDstars Walking football’. Inmiddels is dit ook succesvol bij Ter Leede gestart. Maar wat drijft deze mannen op leeftijd om zich weer aan een partijtje voetbal te wagen en hoe ervaren ze dat? Afgelopen zaterdag werd ik door een enthousiaste Jan Roos aangesproken: ‘Leo je moet effe naar het Walking football gaan kijken op veld 7, je moet dat echt gaan zien’. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ben ‘effe’ gaan kijken.

Een groepje ‘oudere’ mannen met een voetbal- of plastictas in de hand liepen naar de kleedkamer. Dat ging gepaard met een luid applaus van Ter Leede 4 en kreten zoals; ‘daar gaan de Walking Legends’. Even later liepen ze op een klein veldje van denk ik 20 bij 30 meter met kleine goaltjes en zag ik twee teams over het veld bewegen of liever gezegd over het veld wandelen. Ouwe toppers als IJsbrand Knetsch en Jan van Harskamp, voetbalgoeroe Michiel Krop, miskende talenten als Kees van Dam, Paul Reef en Jan Homan, voetbalfanaat Peter Romsom en nog een zevental enthousiaste Ter Leede voetballiefhebbers.

Een tweetal regels vallen op. Je mag de bal niet hoger dan heuphoogte trappen en je mag niet rennen over het veld. Beide regels bepalen direct dat het spelletje anders gespeeld moet gaan worden dan dat men eerder gewend was. Niet mogen rennen of te wel ga wandelen, dat valt nog niet mee. Een ieder wil de bal toch veroveren, dat leidt tot een wat komisch gezicht als er een tweetal al snelwandelend op de bal afgaat om vervolgens de kont er in te draaien om de bal te bemachtigen. Een aantal zijn het wandelen gewend maar dat zijn dan ook doorgewinterde Nijmeegse Vierdaagse wandelaars en die weten heel goed hoe je de pas er in moet houden.

Dan de 2e opvallende regel, je mag de bal niet hoger dan je middel trappen, maar ja hoe bepaal je dat als Michiel Krop of Paul Reef aan de bal is, daar zit toch gauw een halve meter verschil tussen. Afhankelijk of er een doelpunt uit voortkwam werd geprotesteerd dat de bal te hoog gespeeld was. Maar ook Schwalbes gezien, al is de uitvoering daarbij niet al te elegant meer en trapt er eigenlijk niemand meer in. Er werd volop gescoord, duels aangegaan, hakjes gegeven, vastgehouden, gestruikeld en weer opgestaan, versneld gewandeld, gedold met passjes tussen de benen… kortom er werd met veel enthousiasme en plezier gevoetbald.

Na afloop sprak ik op het terras, bij het aanschouwen van de wedstrijd van Ter Leede 1, nog met een aantal deelnemers aan het wandelvoetbal. Men was unaniem positief en ze willen dit zeker nog vaker gaan doen. Prachtig toch dat voor de voetballers die niet meer in staat zijn of het niet meer kunnen opbrengen om over een heel veld achter een bal aan te rennen er nu een mogelijkheid bestaat om toch hun geliefde spelletje te kunnen beoefenen. Conclusie; Wandelvoetbal een nieuwe loot aan de KNVB-voetbalboom die er voor zorgt dat meer mensen met veel plezier nog langer van het voetbalspelletje kunnen genieten.

Ps. Jan Roos bedankt voor de tip; ik heb me kostelijk vermaakt bij het aanschouwen van een potje wandelvoetbal!

Leo Verbeek (Talentbegeleiding en -coaching)

Reacties kun je sturen naar leoverbeek@terleede.nl