Toen Olga mij vroeg “De Pen” over te nemen, omdat ik een echte Sassemer en ook Ter Leede dier ben, moest ik even nadenken of ik dat zou accepteren, omdat ik al eens een interview gegeven had in het TL Jubileumboek van april 2005 (75-jarig bestaan) en niet in herhaling wilde vallen. Toch vind ik het wel leuk om het een en ander over de club en mezelf te vertellen.

Als 12-jarig jongetje werd ik in 1956 lid van de club en ben dat nog steeds. Toen kon je pas lid worden op je twaalfde in tegenstelling tot nu. Gelukkig kan onze jeugd nu al als 4-jarige Uk beginnen onder de bezielende leiding van onze alom bekende Jaap Schaap, een echte TL man.

Als twaalfjarige kon je dan in de aspiranten B beginnen en vervolgens aspiranten A, junioren B en A en daarna ging je naar de senioren. Ik ging als 16-jarige direct naar TL1 en speelde daarin onafgebroken tot 1973.

Ik kon toen ook een prof-contractje krijgen bij RCH uit Heemstede (de club waar de bekende Loek Biesbroek speelde, bij de ouderen nog wel bekend) en later bij AZ en ADO Den Haag. Jullie zullen je misschien afvragen “waarom heb je dat toen niet gedaan”? Dat was om de volgende redenen: Ik zou mijn ouders daar vanwege het geloof geen plezier mee doen en ik wilde graag in zaken gaan en had een echt TL hart. Wat betreft het geloof was het zo dat de protestante en neutrale mensen bij TL speelden en de rooms katholieke mensen bij Teylingen. Als je zag hoe de beroering was toen de beste speler van Teylingen (Nico Zoet) bij TL kwam voetballen omdat wij veel hoger speelden, kwam er zelfs de pastoor aan te pas om dat te verhinderen. Later kwamen er nog meer goede voetballers van Teylingen naar TL.

Dat het verschil tussen RK en Protestant zelfs nog speelde toen wij van ons mooie maar te klein geworden sportpark aan de Menneweg (waar nu huizen staan) verhuisden naar ons mooie sportpark De Roode Molen, blijkt uit het volgende. Op dat moment nl. was de mogelijkheid om beide verenigingen te fuseren, wat in Lisse naar volle tevredenheid, wel gebeurd is. Door onze verenigingen werd hierop negatief gereageerd. Dit was een grote kans om bv. een grote kantine en meer ruimte  voor kleedkamers en bv. een sporthal te bouwen. Dat is helaas toen niet gebeurd.

Toen ik hoorde dat Teylingen op zaterdag wil gaan voetballen en dan in de vijfde klasse moet beginnen, denk ik dat er weer een mogelijkheid ligt om over fusie te praten. De oudere garde die dat destijds tegenhield, is inmiddels voor een groot gedeelte vervangen door jongere mensen en zij moeten dit toch kunnen regelen.

Dit gezegd hebbende, ga ik weer terug naar 1959, het jaar waarin wij landskampioen werden o.l.v. trainer Ton Kantebeen, die ons vooral leerde schieten met de woorden “knie over de bal!” Verder bestond de training meestal uit 20 rondjes rond het complex (nooit mijn favoriete bezigheid) en afsluitend een partijtje. We leerden een corner strak op de penaltystip te nemen, waardoor de kopspecialisten naar voren kwamen om de bal hard in te koppen. De kopspecialisten waren, net als  nu nog meestal, de achterhoedespelers. Bij ons waren dat toen Nico Zoet, Piet de Bruijn en later Jan Ligtenberg. Als je nu naar de Eredivisie kijkt, zie je er twee bij de cornervlag staan die de bal kort nemen en die belandt dan op het middenveld i.p.v. voor het doel. De meegekomen koppers moeten dan weer snel naar achteren lopen. Ook van de 10 vrije trappen gaan er 9 ver over het doel, door het achterover leunen i.p.v. knie over de bal.

In 1960 kwam ik toen, samen met Piet de Bruijn, in het 1^e elftal, waarin o.a. zaten de 3 Gebrs. Molenaar, Wim van Ginhoven, mijn broer Wim, keeper Jan de Vries en de geweldige Cees Molema. Mijn broer Wim en ik voelden elkaar feilloos aan en het was jammer dat hij vanwege een zware knieblessure het voetballen moest opgeven. Later is hij in het bestuur gegaan en is van 1971 – 1986 de langst zittende voorzitter geweest.

Nog even terug in de tijd. Met vriend Piet de Bruijn speelde ik indertijd al samen in schoolelftallen en vanaf mijn 12^e dus in alle TL elftallen. We hadden in die tijd als hoogste, de zaterdag competitie 2^e klasse. Er waren 4 afdelingen. Van deze afdelingen gingen de eerste vier in het seizoen 1970/1971 over naar de nieuw te vormen 1^e klasse, dat werd later Hoofdklasse en is nu 3^e en 2^e divisie.

Wij werden in dat seizoen 4^e in klasse West  en kwamen daardoor direct in de 1^e klasse. Nieuwe tegenstanders, zoals Rijnsburgse Boys, Spakenburg, Huizen, Quick Boys, Zwart Wit, etc. Als ik nu zie hoe ons 1^e elftal er in een prachtige outfit bijloopt en zij alleen nog hun eigen voetbalschoenen bekostigen, was dat in mijn tijd anders: Wij hadden allemaal onze eigen spullen.  Ook moesten wij als 1^e elftal spelers bij uit-wedstrijden fl. 1,– voor de bus-kosten betalen en de supporters die in dezelfde bus meegingen fl. 2,–.

Er is dan in ca. 40 jaar wel veel veranderd! Wel speelden wij toen met bijna allemaal Sassemers, aangevuld met de Gebrs. Henk en Jan Tijsen uit Warmond en later Jan Ligtenberg en Ben Barten uit Lisse. Uit de eigen jeugd braken toen o.a. Nico van der Fange, een van de betere voetballers en keeper Wim van Harskamp (zoon van good-old Gerrit) door.

Halverwege de jaren zestig kregen wij er een coach bij van wie wij in de rust altijd een half sinaasappeltje kregen, maar hij organiseerde ook voor het elftal gezellige feestjes, waaronder -de elk jaar weer- onvergetelijke sinterklaasavonden.

Onze coach was Geb Wijntjes, de voorzitter van de Supportersvereniging. Geb regelde niet alleen voor ons, maar speciaal voor de vereniging TL, alle feesten. Ik zal nooit vergeten dat hij Andre van Duin regelde die toen nog zijn bandrecorder show had en 17 jaar oud was. Dat was tijdens een groot feest in de bollenschuur van de Gebrs. Moolenaar. Geb heeft altijd veel betekend voor de club; maar ook organiseerde hij (voor de Oranjevereniging) de auto-puzzelritten, die dan ’s avonds, ik geloof in ’t Bruine Paard, toen de enige grote kroeg in Sassenheim, hilarisch door hem werden uitgelegd. Hij organiseerde alles met zijn broer Jacques, die ook voorzitter van TL is geweest.

Naast de competitie speelden we ook elk jaar om de Dokterscup, met als tegenstanders o.a. Noordwijk en Quick Boys. Uiteraard waren er bij deze derby’s veel supporters aanwezig.

Jammer was het dat TL na de goede jaren geleidelijk afzakte naar de lagere regionen, waarschijnlijk door te weinig doorstroming van de jeugd. Omdat mijn kleinzoon Stijn in de Jeugd onder 23 speelt, zie ik elke week dat wij weer goede eigen spelers hebben die de stap naar het 1^e kunnen maken. Wat zou het mooi zijn als we binnenkort in het 1^e weer echte TL-mensen hebben staan en geen spelers meer onnodig moeten halen. Wanneer je net aan de “vreemden” gewend bent, verlaten ze de club vaak weer als er ergens anders meer verdiend kan worden.

Van de vijf kleinzoons die we hebben, voetballen er gelukkig nu nog vier, waardoor Els en ik bijna elke zaterdag minimaal 2 wedstrijden zien. Van zoon Dick voetballen Stijn en Mees bij TL en van dochter Esther voetballen Luuk en Sam bij UVS. Tegen Sam heb ik al gezegd dat dit zijn laatste jaar UVS O19 is en dat hij volgend jaar bij TL “moet” komen voetballen. We zien wel of er nog geluisterd wordt naar opa.

In 1986 nam mijn grootste vriend -en helaas te vroeg overleden- Wim van Ginhoven de voorzittershamer over van mijn broer Wim en hij bestuurde de club tot het jaar 2000. Wim had zich voorgenomen TL weer naar het hoogste niveau te brengen, want de club was tussen 1974 en 1986 naar de 4^e klasse gedegradeerd. Omstreeks 1985 vroeg hij me een Businessclub te formeren en daarmee sponsors te winnen voor reclameborden voor Fl. 1.200,– per jaar en elke thuiswedstrijd 2 entree-kaartjes. Het bestuur werd gevormd door o.a. Peter Hoogeveen, toen eigenaar van Brasserie Bon Bon in Noordwijk, waar al gauw de bekende Mosselen-avonden werden gehouden, Kees van der Niet en Jolande van Hoekelen als secretaresse en ik als voorzitter. We hadden daarmee succes en haalden veel geld op voor de club.

In 1996 kon Wim de kampioentrainer van Katwijk (’94 en ’95) Arie Lagendijk en assistent Cees du Prie binnenhalen, met later in hun kielzog de beste voetballer Carlo van Zelst. Daarna kwamen er meer spelers van buitenaf en werden wij uiteindelijk Hoofdklasse en de rest weten we.

In 2001 haalde Peter Scheltus* ons aller TL man, Peter Kales over om hoofdsponsor van onze club te worden. Tot vorig jaar heeft hij daardoor ontzettend veel voor onze club betekend.

In de hoop dat mijn verhalen uit de oude doos niet te lang zijn geworden, geef ik nu de pen door aan Bob van Aken, die ik wekelijks bij wedstrijden van TL O23 zie omdat zijn zoon Benjamin en mijn kleinzoon Stijn daarin spelen.

Voorwaarts Ter Leede en dan op naar de 2^e divisie!!!!

Blijf gezond en hopelijk snel weer tot ziens langs de lijn,

Dick van Biezen

*) tekst aangepast redactie