Het zal 1996 zijn geweest dat ik voor het eerst sportpark Roodemolen opdraaide. Ik reed niet vaak Zuid-Holland in en de A44 was nog een hele belevenis. Ik kwam dan ook als supporter van mijn toenmalige cluppie, waar ik zelf voornamelijk in het tweede acteerde, kijken naar een oefenwedstrijdje van “ons” eerste. De einduitslag weet ik niet meer. Wel dat één van mijn beste vrienden rood kreeg. Op zich knap in een vriendschappelijke wedstrijd. Hij is nu personal coach… De kantine was erg nieuw en niet te vergelijken met het hok waar ik gewoonlijk bivakkeerde. Mij is toen zeker nog niet uitgelegd dat hij er ook pas net stond en dus ook niet het imponerende verhaal dat een zekere Kees Luijk met vele andere Ter Leedenaren het eigenhandig hadden gebouwd. Nog veel minder had ik destijds kunnen vermoeden dat ik pakweg een jaar later verliefd zou worden op mijn huidige vrouw, die een paar honderd meter verderop woonde en dat ik uiteindelijk “zou zwichten” om Sassemer te worden. Ik kreeg er een tweede cluppie bij: Ter Leede (omwille van de lieve vrede zal ik hier niet verder ingaan op een derde, iets groter, cluppie waar ik ook wat mee heb).

Een kwart eeuwtje verder. Ter Leede is een tweede huis geworden waar mijn twee kinderen voetball(d)en en Caroline en ik in verschillende vrijwilliger-, toeschouwer- en consumptierollen menig uurtje doorbrengen. Mijn oude cluppie is sinds 1996 qua niveau ietwat achteruit gegaan terwijl Ter Leede in de vaart der volkeren omhoog is gestuwd. Het zijn inmiddels in veel opzichten twee verschillende werelden. Maar toch… De overeenkomsten zijn er nog veel meer en hebben te maken met de magie van de bal zelf en met de clubmensen.

Om met de magie van de bal te beginnen: Ik verkondig graag dat een club het goed gedaan heeft als een speler (of speelster uiteraard) ook op latere leeftijd nog steeds de liefde voor de bal en het spelletje voelt. Telkens weer na een potje 7-7 of walking football zegt: “Er is uiteindelijk toch niets leukers dan voetballen”. Ik heb ook wel een idee hoe een club hierbij helpt. De toenemende controle over de bal die je tijdens je jeugd ervaart is met weinig in je leven te vergelijken. De eerste keer 10 keer hooghouden, een geslaagde schaar, een heerlijke aanname, een mooie sliding, een prachtige combinatie. Momenten die, en dat is niet uit te leggen aan een niet-voetballer, bijblijven. Een mooie club biedt volop gelegenheid om deze ervaringen op te doen. En Ter Leede doet dat. We mogen er trots op zijn dat ieder jeugdlid minstens twee keer per week onder leiding van veelal gekwalificeerde maar altijd enthousiaste trainers kan trainen. Dat is lang niet bij elke vereniging het geval.

En dan de clubmensen. De clubmensen bepalen je beeld van een club. Het zijn de medespelers, de trainers, de mensen achter de bar, de materiaalman, de man die er gewoon altijd is. Het zijn de mensen die de verhalen maken waar je het 30 jaar later nog over hebt. En waardoor je altijd graag op de club komt en vaak ook veels te lang blijft. Ter Leede heeft fantastische mensen. Ik ga hier geen namen noemen. Iedereen weet voor zichzelf het beste wie dat zijn.

De magie van de bal en de clubmensen maken voetbal meer dan een spel, een club meer dan een plek om te voetballen. Ik weet zeker dat heel veel Ter Leedenaren dat herkennen.

Ter Leede staat er goed voor om deze rol nog jaren te vervullen. Natuurlijk, er zijn uitdagingen. Het meest structureel vind ik de uitdaging om het vrijwilligerswerk anders te organiseren. Als technisch coördinator jeugd denk ik specifiek aan de vrijwilligers “rondom de bal”. Daarbij is de grootste uitdaging niet om ouders, jeugdspelers, oud-spelers te vinden die wat willen doen rondom een team. Hiervoor geldt altijd hoe meer hoe beter, laat van je horen, meld je aan, doe een belletje (06-51576870) maar uiteindelijk zullen we samen altijd zorgen dat de trainingen en wedstrijden van de teams zijn. De grootste uitdaging is dat er heel veel niet team-specifieke klussen moeten gebeuren om teams te kunnen laten voetballen. Teamindeling, materiaal, veldkeuring, ondersteuning van trainers regelen, een avondje voor begeleiders, sleutels voor de trainers, verlichting om maar wat te noemen. Als iets hiervan niet goed loopt wordt voetballen al een stuk lastiger. En het zijn allemaal vrijwilligers die dit regelen. Ter Leede is zeker niet de enige club die merkt dat het lastiger is om hier mensen voor te vinden. Men heeft het dan over trends dat mensen langer doorwerken, druk met andere dingen zijn, minder binding hebben met een vereniging, zich meer als gebruikers opstellen. Daar zit vast een kern van waarheid in maar het lijkt mij dat het met alle Ter Leedenaren die nog steeds WEL iets willen doen prima te doen zou moeten zijn. Ik geloof erin dat als we de klussen onder meer mensen verdelen en die klussen ook vaker samen oppakken het makkelijker en leuker wordt om de club soepeltjes door te laten draaien. Dit is een stuk makkelijker gezegd dan gedaan maar gaat ons lukken.

Dit gezegd hebbende misschien vreemd om mee af te sluiten maar ik heb aangegeven na komend seizoen te stoppen als technisch coördinator bij de jeugd. Ik twijfel er niet aan dat er andere, gemotiveerde mensen op zullen staan en hoop daar snel mee in gesprek te komen. Voorlopig kijk ik gewoon nog uit naar het komende seizoen. Zoals Nino ook al zei hebben we het afgelopen seizoen mooie stappen gezet rondom onze pupillen (waarover in een ander stuk later meer). We hebben helaas afscheid moeten nemen van een aantal trainers maar ook vervangers gevonden waar ik heel blij mee ben. We hebben een hele enthousiaste technisch coördinator bovenbouw gevonden die volop aandacht aan het voetbal kan geven. En er is meer contact en samenwerking tussen de verschillende geledingen van Ter Leede wat mooie mogelijkheden biedt. Verder wil ik heel graag helpen om de technische organisatie zo aan te passen dat het laagdrempeliger en aantrekkelijker wordt om mee te doen.

En als het dan eind van het seizoen is zal ik de Roodemolen zeker niet voorgoed afdraaien. Ter Leede is ook mijn cluppie geworden waar ik inmiddels de nodige uurtjes gevoetbald heb, heel veel mooie wedstrijden heb gezien, ontzettende fijne mensen heb leren kennen, echte vrienden heb gemaakt en altijd graag op zaterdag vaak veel te lang zal blijven komen.

Ik geef de pen nu door aan iemand die nog veel meer weet van van voetbal in zijn algemeen en Ter Leede specifiek dan ik: Jack van ‘t Wout.

Frans Verschoor

Technisch Coördinator Jeugd Ter Leede