De pen is in handen van…… Een vrij twijfelachtige naam voor een rubriek als je vergeet ergens een spatie te lezen, maar dat is waarschijnlijk een afwijking mijnerzijds. Van mijn goede vriend Frans kreeg ik het verzoek om de pen over te nemen en uiteraard pak ik die handschoen graag op, alleen is de vraag hoe ga ik het stukje vullen? Ik heb al vele leuke pennenvruchten voorbij zien komen in deze rubriek. Trips down memory lane, mooie verhalen, verhelderende uitleg over het reilen en zeilen binnen de club en een inkijkje in het leven van de schijver of schrijfster. Wat eigenlijk altijd terugkomt is het belang van de vrijwilliger en laat ik dat ook maar meteen even afhandelen. Zonder vrijwilligers kan geen vereniging bestaan. De vereniging is eigenlijk gewoon een bedrijf dat draait op mensen die onbezoldigd vele uren in de club steken. Vaak zelfs teveel uren en daarom is het zo belangrijk nieuwe mensen binnen het vrijwilligerskorps te krijgen. Ieder uurtje dat je wat kan betekenen voor de club is meegenomen. Ik weet dat iedereen het razend druk heeft, maar uiteindelijk geeft het je een hoop energie, je kan iets bewerkstelligen (iedereen heeft wel iets waarvan hij denkt, zou dat nou niet beter kunnen bij de club). En de mooiste vriendschappen ontstaan bij een vereniging. Dat ervaar ik als zeer waardevol! In het laatste bericht van de voorzitter staan overigens nog een paar vrijwilligers functies waar dringend behoefte aan is!

Het is altijd moeilijk om iets over jezelf te schrijven, maar ik heb toch besloten om gewoon een beetje mijn eigen verhaal te vertellen. Ik ben ruim 46 jaar lid van de club en ben begonnen in de E3, nadat ik ergens begin jaren 70 in Sassenheim kwam wonen en Ronald Vonk me introduceerde bij Ter Leede. In al die jaren heb ik de meest mooie (en helaas ook enkele mindere) momenten meegemaakt. Enkele hoogtepunten waren het kampioenschap met de A1, de buitenlandse trips, toernooien bij HTC in Zwolle, kampioenschap met het derde en promotie met het tweede (beiden als coach/leider), het bordje als “lid van verdienste kleedkamer 2” (misschien hangt het er zelfs nog) en eigenlijk nog veel meer, maar de rode draad zijn de geweldige mensen die ik heb leren kennen. Er is aan mij geen groot voetballer verloren gegaan toen ik op 24-jarige leeftijd stopte. In de jeugd had ik het predikaat “talent”, maar door fysieke ongemakken is het er eenmaal in de senioren niet uitgekomen. Op mijn 16^e werd ik jeugdleider en mocht ook bij de allereerste voetbalvakantieweek mijn steentje bijdragen. Later ben ik nog een aantal jaren secretaris en leider (met een deftig woord wordt het nu teammanager genoemd) geweest en heb eigenlijk altijd wel op het trainingveld gestaan om een teampie te trainen (heb inmiddels bijna alle leeftijden gehad). Gelukkig snapt mijn vrouw Els mijn diverse passies en mede daardoor heb ik vele mooie uren op de club kunnen beleven. Els voetbalde jaren geleden bij Ter Leede en maakte daarna de overstap naar Teylingen. Mijn dochter Lois (21) kwam er na slechts 1 ukkentraining al achter dat ze dansen toch leuker vond, maar heeft zich uiteindelijk nog een aantal jaar in de snackhoek verdienstelijk gemaakt. Zoon Rik (17) was 3 toen hij zich bij Jaap Schaap meldde en voetbalt nog steeds. Ergo : Het gezin staat in het teken van de belangrijkste bijzaak in het leven.

De Coronatijd heeft aardig wat impact op het voetbalgebeuren gehad. Rik kreeg halverwege maart te horen dat zijn verblijf bij Vitesse niet verlengd werd en een andere passende BVO was door allerlei omstandigheden niet voorhanden. Gelukkig was Alphense Boys O18 een mooi alternatief. De hoogst spelende amateurclub van Nederland en zo kan ik mij weer verheugen op lange zaterdagen op pad. In de competitie zijn ze ingedeeld bij o.a VVV Venlo, de Graafschap, Willem II en Almere City, dus dat wordt fijn kilometers maken. Lekker voetbal kijken bij zoveel mogelijk verschillende clubs mag ik gerust een hobby noemen. Ik ben sterk verwant met de groudhoppers, want ik geniet van de voetbalcultuur en de nostalgie eromheen. Als ik een sportpark op loop kijk ik altijd meteen in het rond en probeer excentrieke en markante vrijwillgers te spotten, kijk hoe het er in de kantine uitziet, let op mensen die heel druk zijn met heen en weer lopen (waarschijnlijk wedstrijdsecretarissen en/of gastpersonen (m/v) en zoek altijd het hoofdveld om de tribune en de ligging van het veld te beoordelen. Met een bakkie koffie in de hand volg ik dan graag een jeugdwedstrijdje. Of het de  JO10-4, de JO15-1 of een JO19 team is maakt me eigenlijk niets uit. Als je me begrijpt, is het misschien leuk om eens voetbalbladen als Panenka Magazine, Staantribune of het Belgische Catenaccio te lezen. Voetbalcultuur in optima forma. Gelukkig konden we bij Ter Leede op 11 mei weer starten met de trainingen voor de allerjongsten. Een andere hobby is muziek. Ik ben a-musicaal en zelfs by The Voice senior willen ze niets met me te maken hebben, maar ik vind het geweldig om concerten te bezoeken in zalen als Paradiso, Gebr. De Nobel, Patronaat en Tivoli Vredenburg. Helaas kreeg ik afgelopen week weer een bericht van een uitgesteld concert. Ik zou op 3 september Neerlands beste liveband (Dewolff) gaan zien in Alkmaar, maar deze is verzet naar januari 2021. Hopelijk gaat het concert van De Dijk in november wel door en is het virus dan nog beter onder controle. Voor klussen, lezen en wandelen is deze tijd natuurlijk het summum. Ik hou absoluut niet van klussen, maar moest er toch aan geloven met alle gedwongen extra vrije tijd. Ons huissie is weer naar alle tevredenheid bijgespijkerd, voornamelijk dankzij Els overigens. In het kader van support the locals zijn er bij the Read Shop en Wagner een aantal boeken aangeschaft, waarvan voor de interviews met alle grote muziekhelden van de afgelopen 45 jaar van Harry de Jong, onder de titel “De duivel ligt altijd op de loer” een geweldige aanrader is voor de liefhebber. Ik ben onlangs voor een korte vakantie rond de Friese Meren en de weerribben geweest. Wat een prachtige natuur hebben we in Nederland. Heerlijk gewandeld en op prachtige terrassen gezeten! Helaas voor mij nog geen pubquizzen (online vind ik iets te surrogaat) en escaperooms, maar gelukkig gaat de voetbal langzaam weer van start.

Via een bruggetje (bijvoorbeeld die nieuwe over de zandsloot) weer terug naar het Rood-Geel. Ter Leede timmert aardig aan de weg. De jeugdopleiding staat ook aardig op de rails. Als er extra handjes komen zouden er grotere stappen gemaakt kunnen worden. Ik ben blij te zien dat steeds vaker spelers uit de bovenbouw trainingen bij de onderbouw verzorgen. Dit gaat ervoor zorgen dat de betrokkendheid bij de club groter wordt en zo de stabiliteit gewaarborgd kan worden. De basistechniek bij de jeugd kan wat mij betreft wel wat beter. Ze kunnen allemaal hele leuke trucjes, maar een goede aanname is vaak nogal lastig en dat is nu precies waar alles mee begint. Als trainer is het vooral zaak de spelers datgene te leren wat jij voor die training of periode als doel gesteld hebt en verder vooral te zorgen dat iedereen met een lach op z’n gezicht bezig is! Over lachen gesproken. Ik hoop van harte dat iedereen zich ook goed blijft focussen op de derde helft en ook vooral teamuitjes blijft organiseren. Dat levert onvergetelijke herinneringen op. Terugdenkend ging de kantine op Sportpark Menneweg vroeger volgens mij nooit dicht op de zaterdagavond. De verjaardag van Jan Schoen in cafe Nol blijft een prachtige herinnering en ook de selectiestapavonden in het Gooiland in Hilversum leverden sappige verhalen op. De surprises op de Sinterklaasavonden (toen nog onomstreden) gingen soms net over het randje. Ik zie Peter Scheltus nog bezig met de koeienmest, Jeffrey Stolk midden in de nacht alvast de rood-gele tulpen planten voor het komende kampioenschap. Varkentje tik bij HB Bouw, een slangezweerdersact, kamelenrace, Maarten Verschoor die de auto van Frank Bloemheuvel op de kantine takelt en nog veel meer. De donderdagavonden in de kantine en het vis eten bij oud keeper Teun “EUSZ” van Duijvenbode in Kattuk op Champions League avonden staan voor altijd op mijn netvlies. Met de ouders van de D1 uit 2014, gaan we jaarlijks op stap in Amsterdam. Helaas is de 6.0 editie onlangs uitgesteld, maar organisator Koen vd Vlugt (inmiddels met wat Rood-Geel in zijn hart) komt ongetwijfeld met een nieuwe datum. Kortom, het verenigingsleven is een mooi leven, geniet ervan in een tijd dat het lang niet overal goed gaat en dat niet iedereen reden heeft om vrolijk te zijn. En als het mogelijk is probeer elkaar een beetje te helpen! Persoonlijk vind ik het jammer dat het (nog) niet tot een fusie met Teylingen gekomen, maar daar zijn natuurlijk allerlei redenen voor. Het zou zorgen voor een breder draagvlak op alle gebied en de door velen gewenste grotere Sassemse uitstraling. Ik weet dat het ook binnen Ter Leede een speerpunt is om meer Sassemers in de selectie te hebben en er hard aan gewerkt wordt. Het is lang niet gemakkelijk, maar het moet op termijn toch mogelijk zijn, als de jeugdopleiding zich positief blijft ontwikkelen.

Ik heb nu sterk het idee dat mijn verhaal te lang is geworden, maar er is ook zoveel te vertellen. Als je me op een zaterdag eens treft, licht ik graag alle verhalen (liefst in een iets aangedikte versie) nog even toe, want slap kletsen langs het lijntje of aan de bar is evengoed mijn passie!

Hierbij eindig ik deze voetnoot uit mijn Rood-Gele leven en ik draag de pen (of eigenlijk het toetsenbord) met alle plezier over aan Riny Blankespoor, trainer van Ter Leede O23. We hebben niet alleen onze geboortedatum (2 oktober) gemeen, maar ook zitten we qua kijk op voetbal behoorlijk op een lijn.

Petje af voor alle vrijwilligers, bedankt voor alle gezelligheid en allemaal veel geluk, plezier en gezondheid toegewenst!

Voorwaarts Ter Leede

Ciao

Jack