Deze week is de Pen in handen van Jeroen Kruik.
Bekende Sassenheimer en van kinds af aan betrokken bij de club:
Beste Ter Leede-vrienden en -vriendinnen,
Ik voel me zeer vereerd dat Ageeth mij ‘de pen’ heeft overhandigd.
Er is met geen pen te beschrijven wat zij zoal voor onze mooie club heeft betekend.
Wat Ageeth niet wist, is dat ik wel 10 jaar lang een foto van haar op mijn slaapkamer had hangen.
Wees gerust, deze foto hing niet boven mijn bed.
De foto waarop ook Arco Korpelshoek, als man of the match, en ik, als pupil van de week, sta, hing netjes op mijn prikbord.
Als kind uit het ‘eerste’ Ter Leede-huwelijk, was het logisch dat ik veel te vinden was op het sportpark aan de Menneweg. Mijn vader was wedstrijdsecretaris van de jeugd en de dames en is ook elftalbegeleider geweest van een aantal jeugdteams.Mijn moeder richtte samen met haar vriendinnen, het damesvoetbal op. Na de geboorte van mij en mijn broer Steven, bleef ze betrokken bij de club. In eerste instantie als begeleider van jeugdteams en vervolgens als bestuurslid.
Mijn broer en ik danken, net als onze ouders, veel vriendschappen aan Ter Leede. Na onze wedstrijden werd er veel gespeeld rondom de kleedkamers, het oude gravelveld en in het apart gelegen jeugdhonk. Nu, 25 jaar later, gaan we nog steeds met dezelfde gasten om en coachen we het nieuwe 3e.
Nadat ik rond mijn 13e gestopt ben met voetballen, bleef ik wel betrokken bij de club. Het eerste ben ik altijd blijven volgen.De interesse in het vlaggenschip is denk ik aangewakkerd na een spandoekenactie. Op ons spandoek stond: Rocky Pitti, schieten en dan zit ie!
Jaren later hebben we met wat gasten de T-SIDE opgericht. Het waren fantastische jaren in de Hoofdklasse A om tijdens de derby’s het eerste aan te moedigen. Als je zo veel moois beleeft bij jouw cluppie, is het niet meer dan logisch dat je ook wat terug doet voor de vereniging. Dat heb ik gelukkig meegekregen van thuis.
Zo ben ik een aantal jaren voorzitter geweest van de supportersvereniging en hielp ik met het organiseren van verschillende activiteiten.
Toen ik 7 jaar geleden mijn eigen tandartspraktijk ging opzetten en de ware liefde had gevonden, heb ik daarin een stapje terug gedaan. De uitbraak van het coronavirus betekende voor mij, dat ik mijn werk moest neerleggen. Ondanks dat wij in de tandartspraktijk aan vele hygiëne-protocollen moeten voldoen, was het wel verstandig om de praktijk te sluiten voor reguliere zorg. Ik was die tijd wel voor spoedgevallen bereikbaar. Mijn vrouw is begin dit jaar bevallen van onze derde zoon. Aangezien zij nog met verlof was, hebben wij de afgelopen periode veel met het hele gezin doorgebracht. Dit hebben wij, ondanks de bizarre tijd, als zeer prettig en kostbaar ervaren.
Gelukkig mocht ik afgelopen zaterdag weer naar de Roodmolen. Onze oudste zoon is inmiddels 4 en mocht eindelijk trainen bij de ukken. Hij heeft het fantastisch naar zijn zin gehad en de vele andere kinderen ook. Wat fijn om te zien dat er ouders zijn die als vrijwilliger dit in goede banen weten te leiden.
Zoals ik al eerder aangaf: de familie Kruik dankt vele vriendschappen aan Ter Leede. Ik draag daarom graag ‘de pen’ over aan Rob de Graaf.
Ik hoop dat we elkaar in september weer kunnen begroeten in goede gezondheid bij de mooiste voetbalclub.
Voorwaarts Ter Leede!
Jeroen Kruik