Gouden speld drager en een van de boegbeelden van ons vrouwenvoetbal
Lieve Ter Leede mensen, beste Fedde,
Wat leuk Fedde, dat jij “de pen” aan mij doorgegeven hebt of eigenlijk beter gezegd, jouw ouders, Angela en Kevin. Hoogstwaarschijnlijk ken jij mij helemaal niet maar jouw ouders en opa Piet kennen mij des te beter. Wij hebben nl. een klein (voetbal) verleden met elkaar. Van jouw papa Kevin ben ik nog leidster van Ter Leede E1 geweest, samen met Jack van ’t Wout. Ook heeft hij nog wel eens bij mij achter op de motor gezeten. Ja echt waar Fedde, ik denk dat Kevin toen nog maar 9 of 10 was dus volgens mij mocht dat ook helemaal niet maar dat deden we toen gewoon, helm op en gaan, hihi.
Jouw opa Piet (Knetsch) was mijn eerste trainer bij de vrouwen van Ter Leede en dat was voor die tijd (1981) heel wat. Want waar menig vrouwenelftal het in die tijd moest doen met een vader als trainer die zelf niet eens wist wat buitenspel was, of een afgekeurde scheidsrechter, hadden wij een “echte” trainer met een trainersdiploma voor de groep. Een goed begin is het halve werk want de vrouwen van Ter Leede haalde het ene na het andere kampioenschap binnen en knalde in een paar jaar door naar de hoogste klasse van het amateur vrouwenvoetbal om vervolgens nog jaren toonaangevend te zijn met als kroon op het werk het eerste behaalde kampioenschap van Nederland in mei 2001.
Maar waar het in deze rubriek eigenlijk om gaat is om weer te geven hoe de beleving is rond de corona-situatie waarin we met elkaar verzeild zijn geraakt. Terwijl ik dit stukje schrijf heb ik net de Nationale Herdenking 2020 op TV zitten kijken en naar de indrukwekkende toespraak van onze koning geluisterd. Dan word je stil, klein en nederig. Natuurlijk worden wij sinds begin dit jaar enigszins beperkt in onze vrijheid maar dat staat in schril contrast, en dan druk ik me nog zacht uit, met alles wat er 75-80 jaar geleden is gebeurd. Laten we wel duidelijk zijn, ik spreek hier voor mijzelf. Voor iedereen is deze tijd anders en iedereen beleeft het ook anders, van groot tot klein. De één mist zijn borreluurtjes in de kroeg, de ander zijn vader en/of moeder die niet bezocht kan worden in het verzorgingstehuis en weer een ander mist de club Ter Leede. Maar ik wilde toch even van de gelegenheid gebruik maken om deze 75 jaar bevrijding niet onbenoemd te laten, niet weg te kijken en nooit te vergeten en de corona-situatie in het juiste perspectief te plaatsen.
Al met al ga ik “gewoon” nog iedere dag naar mijn werk in Warmond, wandel of fiets ik dagelijks een paar kilometer in en rondom de Bollenstreek, is iedereen die mij dierbaar is nog gezond of weer gezond en heb ik er gek genoeg niet zo heel veel last van. Net als bij vele anderen was ook mijn agenda binnen een paar dagen leeg geveegd, ik ging van 130 kilometer per uur naar 0, boem en ho!!
Je gaat wat meer lezen, mijmeren en hebt alle tijd voor zaken zoals deze challenge. En natuurlijk, ook ik mis de sociale contacten en onze mooie club Ter Leede. De club die mij louter mooie dingen heeft gebracht en hopelijk ook nog jaren gaat brengen. Van gezellige trainingskampen, mooie feesten, gezamenlijke vakanties, kampioenschappen en de gouden speld tot de voetbalsters van het eerste uur (Lia Rotteveel, Gaby Knol, Linda Beuling, Marjan van Harskamp, Mirjam Streefland, Anja van Ginhoven) waar ik tot op de dag van vandaag dierbare vriendschappen aan overgehouden heb.
In het licht van 75 jaar bevrijding geef ik “de pen” door aan een vrouw met geboortejaar 1945 en eerste vrouwelijke gouden spelddrager van Ter Leede, Ageeth van Ginhoven.