Wim is al heel veel jaren verbonden aan onze club, is zelfs gouden spelddrager en vandaar was het een goed idee om zijn verhaal extra aandacht te geven en dit op te laten tekenen door een speciaal aangestelde reporter. Bij de vraag of hij liever Wim of Willem genoemd wordt gaf hij aan dat hij beide prima vind, omdat hij eigenlijk Wim heet houden we het hier op in zijn verhaal.

Wim kreeg de pen van Noa Vonk. Vanuit haar jonge leven kent zij Wim als trouwe verzorger van de limonade en thee, maar het blijkt dat hier nogal wat historie voor zit! In de jaren 50 van de vorige eeuw kwam Wim voor het eerst in contact met Ter Leede. Zijn broers Huib, Jan en Frans voetbalden bij onze club. Wim zat zelf op gymnastiekvereniging DOS. De grote verandering kwam met het landskampioenschap van 1957. Als 14 jarige jongen maakten Wim dit bewust mee en werd hij direct supporter. Vanaf dit moment is hij de wedstrijden gaan volgen. Wim werd al snel bekwaam in het vak van stratenmaker en zijn vrijwilligerswerk begon dan ook met het leggen van de bestrating als fundering voor de toen nieuwe reclameborden rond het hoofdveld van het sportpark aan de Menneweg. Dit was in 1964. Omdat hij handig was kon de club altijd op hem rekenen als er iets te doen was op de club, en daarnaast had Gerrit van Harskamp gezien dat hij een bijzonder talent had, namelijk het verkopen van loten. Dit heeft hij tientallen jaren gedaan voor het zogenaamde “rad van avontuur” en doet Wim nog steeds voor ons jaarlijkse kerstrad. De snelheid waarmee hij de borden vol verkoopt, en het mooie verhaal dat als je hem zijn gang laat gaan hij zomaar nog 50 loten meer verkoopt dan afgesproken, zijn typerend voor zijn enthousiasme! Wim heeft meegeholpen met het realiseren van zowel de nieuwbouw aan de Menneweg als ons huidige sportpark aan de Roodemolenpolder. Hij was met name goud waard als het op het straatwerk aankwam. Nog even iets om bij stil te staan naast zijn werkzaamheden bij de club…Wim is 50 jaar stratenmaker geweest!!

Met de verhuizing naar het nieuwe sportpark in 1996 zocht onze legendarische oud voorzitter Wim van Ginhoven iemand die de teams van limonade en thee kon voorzien. Dit werd een schot in de roos want dit werd Wim. Een dagtaak die hij nog steeds vanuit zijn eigen “limonadekantoor” met veel plezier doet. Door de jaren heen werd een ding heel duidelijk…het bestuur kan er rustig niet zijn op zaterdag, maar als Wim er plotseling niet is loopt alles in de soep.. Wim kreeg in 2005 vanuit de handen van voorzitter Jan Schoen de dikverdiende gouden speld.

Natuurlijk kwam het gesprek ook op deze Corona tijd. Wim mist de club heel erg. Hij houd van gezelligheid en zoals hij het noemt “het onder de mensen zijn”. Toch weet hij zijn tijd goed door te komen. Hij krijgt regelmatig bezoek en telefoontjes, gaat er dagelijks op uit voor boodschappen en houd van legpuzzels en lezen. Wim bezoekt heel regelmatig zijn zussen Gerrie en Ada, die lang geleden naar Canada zijn verhuist. Juist in deze Corona tijd is drie maanden geleden zijn zus Ada overleden. Iets dat hem zichtbaar aangrijpt, met name omdat hij niet naar de begrafenis kon. Het contact met zijn andere zus is gelukkig veel waard. Toch slaat hij zich hier goed doorheen en geeft aan nog jaren als vrijwilliger bij Ter Leede te willen blijven. Iets waar wij natuurlijk heel blij mee zijn! Hij kijkt terug op vele hoogtepunten: kampioenschappen, de gezellige zaterdagen, zijn gouden speld..

Op de vraag of hij nog dieptepunten heeft meegemaakt in al die jaren kwam binnen een seconde het antwoord: “die heb ik niet”…

Wim heeft veel te maken met de kantinecommissie en geeft de pen graag door aan een man waar hij al jaren goed mee samenwerkt, Jan Udema