Dit keer viel mij de eer te beurt om het verslag te schrijven. Dick was na de wedstrijd emotioneel nog te betrokken om een verstandig gesprek te voeren, laat staan om een zakelijk en neutraal verslag te kunnen schrijven (sterkte Dick). Dick heeft mij gevraagd om mooie woorden te gebruiken voor het verslag. Ik ga een poging doen alhoewel ik in vergelijking met Dick natuurlijk niet zo’n virtuoos taalkunstenaar ben. Kees kon ook niet als schrijver invallen, want hij had die wedstrijd zijn handen vol. Niet zozeer aan het vlaggen maar wel aan het managen van Dick (waarover later meer) zodat hij niet alle details vast had kunnen leggen. Ik stond aan de zijlijn opgesteld als “scribent” (prachtig woord, google het eens jongens), waarvoor Kees mij genereus pen en papier ter beschikking had gesteld en ik door de andere ouders werd aangemoedigd en gesteund.
Laten we beginnen bij het begin. We hebben nog steeds geen spelersbus en in de voorbereiding viel op dat er al meteen een leiderschapscrisis ontstond naar aanleiding van het transport. Terecht kwam er een voorstel vanuit de ouders om onze huidige achterbankgeneratie (ook een mooi woord Dick) ditmaal met de fiets te laten gaan. In de onduidelijkheid die toen ontstond bleef uiteindelijk alles bij het oude en is alleen Damian per fiets bij Foreholte aangekomen. Dit voorval heeft wel tot verdere discussie geleid bij de ouders toen we eenmaal bij Foreholte aan de koffie zaten. Er werd toen gesuggereerd dat Alphen bijvoorbeeld nog wel iets is om te rijden, maar alle andere locaties, noem een Lisse, Oegstgeest, UVS, Foreholte, toch eigenlijk fietsbaar werden geacht. Scheelt ook weer in de warming up. Dick, zie dit als een tip.
Ook bleek in de voorbereiding dat op instigatie van Dick (een echte leider kent zijn zwakke punten) , Danny (die kun je immers om een boodschap sturen) een cruciale app, met feilloze timing stuurde teneinde Dick’s “wastaslogistiek” (ook weer zo’n mooi woord) succesvol te laten verlopen. Eindresultaat was: Dick had de wastas bij zich en daar ging het om. Danny, bedankt!
Het was even zoeken naar het veld. Uiteindelijk bleken we terecht te komen op een soort van weiland waar je mogelijk nog best een przewalskipaard (ik geef toe, deze heb ik opgezocht) kunt laten lopen, maar dat voor onze kunstgrasjongens toch wel een uitdaging bood. Maar goed, het gras was groen, er stonden twee goals (waarover later meer), het weer was goed (Dick zou schrijven:de klimatologische omstandigheden waren optimaal) en iedereen had er zin in. Ondanks blessureleed, waren Thom en Luuk (de Soumannen) ook er bij, Alessandro kwam later ook nog na zijn C1 invalbeurt.
De scheidsrechter (waarover later meer), gaf het aftrapsignaal en Ter Leede zette meteen druk. We hadden eigenlijk meteen al meerdere kansen. Bart schoot net naast, waaruit de eerste corner kwam. Mees schiet diep op Sam die net naast schoot. Keurten gaf een diepe pass op Bart die ook weer net naast ging. We hadden er zin in, maar scoren was nog even lastig!
Als neutraal toeschouwer, (niet Dick dus) viel op dat het middenveld niet altijd adequaat meebewoog en er gaten tussen de linies vielen. Misschien moet dit maar worden gezien als een tip. Foreholte had op een gegeven moment een goede combinatie waar een corner uit voortkwam. Dit leidde uiteindelijk tot een goed gericht schot uit de tweede lijn, onhoudbaar: 1-0.
Maar Ter Leede C2 onder leiding van Dick, Bram en Henk is natuurlijk een mentaal weerbare ploeg. Kort na de 1-0 heeft Keurten een briljante inpisser (deze heb ik van Danny) : 1-1.
De scheidsrechter had ondertussen enkele beslissingen die verbazing wekte en hier en daar bij onze mannen tot protesten leidden. Maar Dick speelde hier virtuoos (weer dat mooie woord) zijn leidende rol met de heldere instructie: “accepteer!!”.
Aansluitend een verre inworp van Sjoerd in de 16, Keurten kopt terug, Jordi schiet in: 1-2.
Dit smaakte naar meer, de mannen kwamen goed op stoom en bleven druk zetten. Sam kwam op een gegeven moment in de kluts voor de goal en weet deze onnavolgbaar vlak bij de paal langs de keeper te krijgen.3-1, tenminste, dat dachten wij allemaal. Echter, de keeper moest omlopen om de bal achter de goal weer op te pakken. De scheidsrechter meende dat de bal niet via de goal achter het net was geraakt, maar blijkbaar naast was gegaan. Sam en anderen protesteerden, de keeper van Foreholte beweerde als onafhankelijke getuige dat de bal naast was gegaan en zo achter de goal terecht was gekomen. Naar aanleiding hiervan ging de scheids op inspectie en stelde na een minutieus onderzoek van zo’n drie seconden vast dat er in het zijnet geen gat zat en gaf de bal aan de keeper voor een uittrap: geen doelpunt. (Naschrift redactie: na de wedstrijd is vastgesteld dat er wel degelijk een gat in het achternet zat.)
Een bekend Amsterdams ex-advocaat zou deze beslissing hebben gekwalificeerd als “abject en infaam”, maar Dick had hier een heel andere vocabulaire voor. Hij riep niet meer: “accepteren”, maar wel een heleboel andere dingen. Die waren voor de scheidsrechter aanleiding om Dick van het veld te verwijderen. In de praktijk maakte dat weinig uit, want eerst stond Dick voor het hek geleund en nu stond hij achter het hek geleund. Maar het ging hier natuurlijk om het principe. Dick voelde zich “gemuilkorfd” en liet dat merken ook. Kees moest zijn vlagverantwoordelijkheden (weer zo’n mooi woord) tijdelijk neerleggen (het spel lag toch stil dus dat kwam goed uit) om Dick te managen vanuit zijn gemuilkorfde positie. Dat lukte wonderwel en de wedstrijd kon weer door. ( Naschrift van de redactie: Dick en de scheids hebben het weer bijgelegd en het verhaal gaat dat ze nu vrienden zijn op facebook.)
Deze consternatie haalde wel even het focus uit de mannen. Logisch, hoe mentaal weerbaar je ook door Dick, Bram en Henk bent getraind, zo’n abjecte en infame beslissing gecombineerd met het zicht op je gemuilkorfde trainer voor wie je door het vuur gaat, gaat niet in de kouwe kleren zitten. Foreholte maakte professioneel gebruik van deze tijdelijke impasse die bij Ter leede resulteerde in een gat in de verdediging en de gelijkmaker: 2-2. En daar moesten we dan ook nog eens mee de rust in.
Wat er exact in de kleedkamer is gebeurd weten we niet. Waarschijnlijk hebben de jongens Dick weer opgebeurd middels het aanbieden van vele schouders om op uit te huilen. Of misschien hebben ze wel heel hard tegen Dick geroepen: “accepteren”! (Alhoewel dat eigenlijk Dick zijn tekst is.) We zullen het nooit weten. Hoe dan ook, na de rust stond de ploeg toch weer energiek op het veld, gemotiveerd om er weer sportief tegen aan te gaan.
De tweede helft zet Ter Leede weer meteen druk. De Foreholte keeper redt diverse schoten, onder andere een van Sam en een intikpoging van Sead. Echter, “the story of our life” (ik dacht, ik gooi er geïnspireerd door Yolanda ook eens wat Engels in): gekloot door Ter Leede bij een corner die niet goed wordt weggewerkt waaruit een tegengoal ontstaat, 3-2.
Toch bleven de mannen doorgaan met een prachtig actie van Mees (drie man voorbij of zo, van wie heeft die dat toch?)en Sjors (gevaarlijk vlak voor de goal): helaas alleen een corner aan overgehouden. Ook een voorzet bij de achterlijn van Sjoerd aan Keurten, helaas ook weer alleen maar een corner als resultaat. Maar dan weer een briljante combinatie, voorzet van Keurten naar Sjors, doortikken naar Sead, goal! 3-3! Maar daar bleef het niet bij. In wielertermen heet dit erop en erover. Sam knalt meteen door: 4-3. De zon scheen weer! (De klimatologische omstandigheden waren immers optimaal). Maar ja, dan weer terug naar: “the story of our life”: corner niet goed weggewerkt: 4-4. Jammer dan.
Laat in blessuretijd (er waren weliswaar niet echt veel blessures geweest maar ik wilde graag dit prachtige woord ook een keer gebruiken) nog een vrije trap die Sam op maat in de kruising legde, maar die door een ,voor de neutrale toeschouwer, (alhoewel die er bij ons weten niet waren, Dick in ieder geval niet) prachtige actie van de Foreholte keeper werd uitgetikt. Daarna werd er afgefloten. Eindstand 4-4.
Naschrift redactie: De mannen hebben goed en sportief gespeeld. Dat gold trouwens ook voor de tegenstander. Sjoerd was een revelatie op zijn rechtsback positie, waarbij hij zo nu en dan stuivertje wisselde met een, tot op het uiterste spelende Bart, en zij de tegenstander in opperste verwarring brachten. Faber heeft zijn directe tegenstander perfect gecontroleerd ondanks lengte verschil. Jordi als vanouds weer gaten dichtlopend waar anderen die lieten liggen, Damian onverschrokken de goal uitkomend, nooit geïmponeerd door wie er dan maar ook zijn kant op komt, Thomas als constante factor waar je nooit langskomt en ook de hoge ballen met lef en overtuiging worden weggewerkt en dan Luuk als super sub na zijn blessure. Alessandro hopelijk volgende keer weer inzetbaar, dat zou mooi zijn.
Dan nog even terugkomend op de tips. Dick, Bram en Henk, extra training op het wegwerken van de corners en het aansluiten van het middenveld lijken de eerste puntjes voor de komende training.
Volgens mij heb ik iedereen gehad. Of…? Behalve dan, hij die niet genoemd mag worden (van Dick dan)! Diegene die de jongens individueel vorig jaar naar grote hoogte stuwde, die tactisch alles doorzag, talent op de juiste manier inzette, het team boven het individu zette en dan ook nog middels alle mogelijke middelen, van individuele gesprekken tot en met filmpjes toe, aan mental coaching deed. Dat waren nog eens tijden. Gaan we dat ooit nog eens meemaken…., de zoete smaak van de overwinning…….? Nu ga ik op deze regenachtige Zondag misschien teveel mijmeren…… Maar we blijven onze mannen en Dick, Bram en Henk steunen!
Een conclusie kunnen we in ieder geval wel trekken: volgende keer gaan we op de fiets!

Groet van uw scribent,
Freek