Deze zaterdag de start van een nieuw seizoen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen zogezegd. En die hebben we gekregen, volop zelfs. Met Dave, Dominic en Matthijs erbij hadden we 13 spelers, jongens bedankt.  Het is nog wennen met een nieuw team, sommigen staan op heel nieuwe posities, maar toch zien we al wat ontstaan en duidelijk is in ieder geval, dat iedereen graag wil. Als gezegd, we creëerden volgens sommigen wel 21 doelkansen, te beginnen in de 3^e minuut, waar Stan na een heuse scrimmage net naast schoot  en respectievelijk Matthijs, BartS., Luuk, BartM. , en ook Dave niet tot scoren kwamen, waardoor het met de rust pas 1 – 0 stond, doordat Matthijs prima doorliep en afrondde na een pegel van Do, die de keeper moest lossen. Dit was in de 35^e minuut. We hadden de volledige controle over de wedstrijd en Björn werd alleen door de eigen verdediging getest.

Uiteraard wilden we na de rust zo doorgaan, met dit verschil dat we meer zouden scoren. Helaas kopballen, schoten, intikkers  niets wilde binnenvallen of werd op miraculeuze wijze van de lijn gehaald. We wilden zo graag, dat het middenveld regelmatig te ver naar voren opschoof en de wedstrijd ging iets meer op en neer, maar tot wat speldenprikjes kwam de tegenstander niet. Langs de lijn vierden de ouders inclusief 1 hockeymeisje al de overwinning met bier en bitterballen en Fabian wilde zijn neus achterna, want bij de buurvereniging rookte al de barbecue. Ook de scheids had kennelijk een suikertekort, want het was inmiddels 44 minuten na rust, toen die welbekende voetbalwet zich weer aandiende; als je zelf verzuimt te scoren, dan doet de tegenstander dat wel. Dus 1 – 1. En zelfs in die ene minuut daarna kreeg BartM nog een kansje op de winnende, maar het mocht niet zo zijn. De man van de wedstrijd moet deze week wel Maurits zijn. Hij dirigeerde de verdediging, speelde met het hoofd en zorgde er zo voor, dat Gr. Willem II-Vac eigenlijk geen kans kreeg… behalve die ene. Niettemin prima gespeeld en komende zaterdag gaan we er weer voor.