Het mirakel van ’s-Gravenzande

Het onderstaande artikel van Rob Kramp kan men lezen in het Leidsch Dagblad van afgelopen zaterdag:  https://www.leidschdagblad.nl/cnt/dmf20181216_45209318/ter-leede-van-slapjanussen-tot-prijsvechters 

’S-GRAVENZANDEFC  ’s-Gravenzande-Ter Leede: ruststand 2-0, eindstand 2-4. Droge cijfers vertellen zelden het hele verhaal in het voetbal maar doen wel vermoedens rijzen. Die vielen zaterdag in het niet bij de werkelijkheid.

Voor Ter Leede werd het bikkelharde gevecht om de tweede plaats in de hoofdklasse A een kleurrijke jongensfilm in twee delen. De titel lag op ieders lip: ’Het mirakel van ’s-Gravenzande’. De subtitel ook: ’van slapjanus tot prijsvechter’. Het eerste deel van 45 minuten was ijzingwekkend koude horror, het tweede deel een sensationele, hartverwarmende feel good movie. Met in de hoofdrollen Toon Zwetsloot en Ian van Otterlo, daadkrachtig ondersteund door negen medespelers. De regie was in de tactisch vaardige handen van trainer Henk Wisman die met een dubbele wissel in de 60ste minuut de thuisclub tot figurant degradeerde. Drie minuten daarvoor had Toon Zwetsloot uit een scrimmage na een hoekschop de achterstand gehalveerd, 1-2. Het betekende zijn eerste treffer in het shirt van Ter Leede. „Eindelijk”, glimlachte hij na afloop. „Ik heb er lang op moeten wachten.”

Zwetsloot, met zijn 21 jaar eigenlijk nog een krullenjongen, was de aanjager van het furieuze offensief dat Ter Leede na de rust ontwikkelde en vasthield. „In de rust vielen er harde woorden in de kleedkamer”, aldus Zwetsloot. Het donderde en bliksemde er niet. „Maar we hebben elkaar de waarheid verteld. Het was niks in de eerste helft. Het middenveld stond niet goed omdat Steven Wajer (enkelblessure, RK) ontbrak. We verloren alle duels, pakten zelden de tweede bal, zetten geen druk. Slapjanussenvoetbal.”

Ter Leede mocht de handen dichtknijpen dat ’s-Gravenzande, dat na drie nederlagen op rij gebrand was op een goed resultaat, slechts twee kansen verzilverde (0-2). Na de rust waren de rollen omgedraaid. Met de gure wind in de rug werd Ter Leede de jager, ’s -Gravenzande de prooi. Slapjanussen werden prijsvechters die zich vanaf de eerste minuut vastbeten in de tegenstander. Het resulteerde in zes hoekschoppen binnen twaalf minuten. Uit de laatste scoorde Zwetsloot. „Toen had ik het gevoel, dat we zeker gelijk zouden maken.” De meesterzet van Wisman, Stefan Kraaijvanger en Jim Gillissen voor Jordly Petronia en Brayan Caicedo, leidde tot totale ontreddering bij de thuisclub en bevrijdde Ian van Otterlo van alle defensieve verplichtingen. Gillissen in de spits, Kraaijvanger in de laatste vier waardoor Rob Zandbergen opschoof naar het middenveld, gaf Ter Leede en vooral Van Otterlo vleugels. De gelijkmaker, in de 70ste minuut, was er een uit het boekje. Na een schitterende aanval gaf Mike Boelee een trekbal op maat aan Van Otterlo die vanaf de penaltystip beheerst raak schoot (2-2). Zelfs de doorgaans zo stoïcijnse Henk Wisman veerde op om te juichen. „We mogen aan kwaliteit hebben ingeboet”, bromde de trainer, „aan karakter hebben we er meer voor teruggekregen. Na de rust speelden de jongens met hun hart, op gevoel.”

Acht minuten later maakte Van Otterlo zijn elfde van dit seizoen. Na een overstapje van Gillissen mikte hij de bal secuur in de rechter beneden hoek: 2-3. „Grandioos, wat een comeback. We bleven constant beuken op hun verdediging”, grijnsde de middenvelder, die in gesprek met de club is over een eventuele verlenging van zijn contract. „Ik heb het naar mijn zin bij Ter Leede. Maar ik ben ook ambitieus en pas 23. Als er clubs uit de tweede of derde divisie komen, zal ik zeker luisteren.”

In de slotfase raakte Roy Vermolen van ’s-Gravenzande zo gefrustreerd door alle ontwikkelingen dat hij te hard doorging op Rob Zandbergen en met rood moest vertrekken. Vlak voor tijd maakte Jeffrey Blok nog de 2-4. Het was het happy end van een droomscenario.