Na de matige wedstrijd van vorige week was het vandaag tijd om wat recht te zetten. Op papier moest dit geen probleem zijn, daar onze tegenstander de laatste plaats bezet met slechts één schamel puntje. Ik zeg op mijn beurt: “Iedere keer dat je verliest komt de overwinning een stapje dichterbij”. Het is wat Cruyffiaans, maar het betekent gewoon dat je altijd op je hoede moet zijn tegen om het even welke tegenstander. Waar anderen kozen voor een ritje snelweg, besloten wij een mooie rit door de Haagse binnenstad te maken, waarbij we bij Moerwijk nog even de klassieker O,o Den Haag inzetten. Met dien verstande dat ik er niet zou willen wonen, zoals de eerste strofe van dit lied aangeeft. Alle auto’s arriveerden overigens netjes tegelijk op Sportpark HMSH aan de Vrederustlaan en om 13:00 uur gingen alle trossen los bij de Rood-Gelen.

Een vliegende start en de instelling iedere bal te willen hebben. Al snel tekende Rik voor de 0-1 na een individuele actie en toen de kruiddampen van de eerste helft waren opgetrokken stonden we heerlijk met 0-5 voor. Er werd heerlijk gevoetbald, al moet gezegd dat de tegenstander ons daar ook wel de gelegenheid toe gaf. De 4 andere goals werden allen gemaakt door onze eigen Italian Stallion, Allessandro. Bij zijn eerste reageerde hij attent op een doorkopbal van Keurten en bij nummer 2 promoveerde hij een vrije trap van Timo tot doelpunt. De derde van Ales en dus de 4-0 was de mooiste. Na een prachtige aanval met een dubbele één-twee tussen Keurten en Sam, mikte hij de voorzet van Sam tussen de palen. Bij de 0-5 reageerde Ales snel op een inworp van Sjoerd, controleerde de bal en schoot in de verre hoek binnen. Hercules werd slechts 2 keer gevaarlijk. De eerste keer was toen ze bij een corner vrij konden inschieten en de halfzieke, met paracetamol gevulde, Bjorn katachtig moest ingrijpen. De tweede keer was op slag van rust, maar helaas was dat niet gevaarlijk voor de goal, maar meer voor de ledematen. Alex werd vanachter neergelegd en moest het veld geblesseerd verlaten. De Hercules speler ging er met rood vanaf.

De tweede helft verving Daimy Bjorn op doel en speelde Patrick in plaats van Alex. Ter Leede combineerde lekker door, maar zoals vaak was de echte scherpte er wel een beetje vanaf. Toch viel er nog genoeg te genieten, maar de 0-6 liet nog even op zich wachten. Er was nog wel een goal van Sam na terugleggen van Rik, maar die werd om mij onduidelijk redenen afgekeurd. De zesde treffer kon natuurlijk niet uitblijven en ook dit was een heerlijke voetbalgoal. Ales verlegde het spel naar links, waar Sam de bal panklaar gaf op Rik, die simpel kon scoren. Wessel pikte daarna zijn goaltje nog mee na weer een assist van Sam. Sead en Nino waren inmiddels in het veld gekomen voor Chris en Ales en waar Nino dicht bij een goal was, had Sead meer geluk toen hij een assist van Wes tot 0-8 promoveerde. Timo schoot vanaf 17 meter de 0-9 prachtig binnen, maar tot dubbele cijfers kwamen we niet, mede doordat in een aantal gevallen werd gekozen voor eigen succes. Ook de “heilige” nul bleef gehandhaafd. Daimy hoefde slechts één schot onschadelijk te maken. We mogen tevreden zijn na deze mooie overwinning tegen een erg matige tegenstander. Individueel zijn het geen slechte spelers, maar als team komen ze lang niet tot een voldoende en uiteindelijk is voetbal een teamsport. Volgende week de laatste competitiewedstrijd van 2016 thuis tegen Blauw-Zwart. We starten al om 08:30 uur.  Een driepunter is verplichte kost.

Pfff, dit was mijn laatste verslag van het jaar. Ik merkte vanmorgen dat ik de symptomen van een writers-block begon te vertonen en moeite had met de deadline. Ook het feit dat Lies mij er fijntjes aan herinnerde dat Henk vorig jaar rond deze tijd zijn verslag gewoon op rijm deed bevorderde niet echt mijn nachtrust. JO15-1: Laat ons volgende week nog eenmaal genieten van jullie inzet en mooie spel, dan kunnen we met een heerlijk gevoel bij de kerstboom gaat zitten. Maar voor nu eerst een gezellig Sinterklaasfeest!

Ciao

Jack