Lisse C4- Ter Leede C2 (1-0) 2-1
Vandaag gaan we met het hele team kijken bij de trainer van die gasten, Bram Jonkman die deel uitmaakt van dat fantastisch voetballende team: de A1. Voetbal zoals, naar mijn bescheiden mening, voetbal bedoeld is. Aanvallend spel met veel druk naar voren, continue positiewisselingen waar een tegenstander helemaal tureluurs mee gespeeld wordt. Tegen onze jongen zeg ik voorafgaand aan deze kampioenswedstrijd van de A1: “Let goed op want hier kunnen jullie wat van leren”. Ze kijken me aan met een blik: Dick lul jij maar een eind heen. Pfff…Wat kan die puberteit af en toe toch vervelend zijn. Maar jullie zijn er wel! Klasse jongens.
Al vrijdagmiddag krijg ik de kriebels van die naderende kampioenswedstrijd die uiteraard bij VVSB gespeeld wordt want kampioenswedstrijden worden altijd daar gespeeld. Overigens krijg ik op vrijdagmiddag vaker de kriebels maar dat is van de gedachte dat die huidig trainer van de d-selectie altijd even langs komt voor wat goed bedoelde adviezen van mijn kant die hij een uur later alweer vergeten is maar da’s logisch.
Zaterdagmorgen werd dat bovenstaande gevoel steeds sterker: ineens is het voor mij weer zaterdag 18 april 2015. Eerst ontbijt en tactische bespreking in de bestuurskamer en dan naar Noordwijkerhout.
Aangekomen in de kantine begrijp ik het niet: Ik zie een aantal bekende gezichten van ouders en spelers uit het team maar ik mis Chris Keurten Rik Wes en Timo. Waar zijn die dan? Koen en Steven zijn er ook al niet!
Totdat Kees of was het Henk het boekje met pasjes aan me geeft waarin met zwarte letters duidelijk C2 staat. Ik schud een paar keer met mijn hoofd en Ineens is het weer 9 april 2016 en moeten we gewoon zo meteen uit tegen Lisse die in onze competitie om het kampioenschap speelt. Het begint langzaam bij me in te dalen.
Ik begrijp nu ook waarom we eerder op de voetbal moesten zijn; buiten staat een vrachtwagen van Nicola (gratis reclame voor je buurmannetje, we rekenen van de week wel even af) vol met een voorraad tulpen die we eerst even leeg moeten rauzen. We zijn gelukkig nog net op tijd, ik zie in mijn ooghoeken een moedertje aan komen sprinten die zoveel kinderen op de voetbal heeft dat de voorraad in 1 klap op zou zijn.
Dat allemaal geregeld gaan we met 14 voetballers en 500 bossen tulpen naar Lisse.
Uit de C1 doen Steffi en Joran mee die terugkomend van een blessure eerst weer wat minuten moeten maken in de C2. Om even op dat onsportieve commentaar van die coach van Lisse te reageren; ze hebben door hun vervelende blessures nog geen 15 wedstrijden gespeeld dus is het legaal. Wat kom je soms toch vervelende collegabegeleiders tegen. Bah. Later vervoegd Dave uit de C3 zich nog bij ons en dat was maar goed want nadat Steffi en Joran in de rust richting C1 gingen bleek de “tweeling“ Souman ook ineens geblesseerd te zijn. Van 4 wissels gingen we terug naar 1.
In de wissel beginnen Aless en Tomas die goed begrijpen waarom dat is en Sead die met knieproblemen blijft sukkelen.
De 1e helft wordt een hotsknotsbegoniashow van beide kanten waarin het al tot een daverend applaus van de meegereisde supporters leidt als een bal 2 x van voet naar voet gaat.
1 afstandsschot gaat over Damian heen. 1-0. Hij redt ons in die fase van een grotere achterstand en 5 a 10 minuten voor rust krijgen we toch wat meer controle over de wedstrijd. We gaan met een goed gevoel richting kleedkamer maar dat zijn we dit seizoen wel eens vaker gegaan.
2e helft komt Aless erin voor Sam, Dave vervangt Thom die weer wat last krijgt van zijn oude oorlogswond. Tomas vervangt Joran en Sead voor Steffi. De 2e helft is ook zonder Bram die zich op gaat maken voor zijn belangrijke wedstrijd. En ook heel snel dus zonder Luuk die toch liever gezellig bij zijn broer gaat zitten. Sam er dus alweer heel snel in. Met weer een paar omzettingen tot gevolg is de 2e helft eigenlijk niet eens zo slecht maar doordat Damian denkt dat het doel iets meer naar links staat(vanuit mijn positie gezien dan) en daardoor de bal achter wil laten laten lopen, hobbelt de bal daarentegen tot ieders vebijstering het doel in. 2-0. Het zal toch weer niet… De jongens zijn even helemaal uit het lood geslagen maar dan halverwege de 2e helft een bevlieging van de 3 creatieve linkspoten: Mees kapt en draait goed weg bij zijn tegenstander en speelt Sam in die op sublieme wijze zijn tegenstander uitspeelt aan de zijlijn en Aless de diepte instuurt en die vrij voor de keeper zeer beheerst inschiet. 2-1. We proberen nog van alles voor de 2-2. Patrick en Bart werken zich een slag in de rondte en proberen door de duels nog feller te spelen het team mee te nemen. Sead probeert met zijn verfijnde techniek enige rust in balbezit te krijgen. Achterin houden Tomas Sjoerd Dave en Fabian de tent gesloten en is het wachten op de, op dat moment verdiende, 2-2 maar de tijd blijft uiteindelijk tekort.
We hebben vandaag in fasen best aardig gespeeld en wederom laten zien dat we voetballend gezien bij 1 van de betere teams horen maar tegen het “lange halen gauw thuis” voetbal van veel van onze 2e jaarstegenstanders het moeilijk hebben.
De jongens zijn teleurgesteld dat het weer niet gelukt is maar we verliezen maar met 2-1 van de waarschijnlijk aanstaande kampioen en dat is ook geen schande.
Gelukkig hebben we nog wat moois in het verschiet…
De jongens zien vanaf 14.30 uur de A1 spelen die eenmaal na het 1e doelpunt lekker los gaan en uiteindelijk met 0-5 makkelijk winnen. Ze degraderen VVSB tot een stel houten klazen.
Maar bovenal zien we Bram buffelen met een overleden enkel. Maar hij geeft niet op want hij wil zo lang mogelijk genieten van deze wedstrijd. Vanaf de 20e minuut speelt hij met een rollator die in allerijl door de eerste hulp van VVSB wordt aangeleverd. Maar als die in de 35e minuut een lekke band krijgt gaat onze Bram, onder luid applaus en door vele C2 kelen toegezongen, van het veld af.
Bram ik heb genoten van je vechters –en winnaarsmentaliteit en je positieve houding en coaching in het veld.
Ik hoop dat de 13 C2 spelers dat ook zo gezien hebben…
Dick