Ook aan mooie dingen komt helaas een einde, daarmee wordt wel bewezen dat niets oneindig is.
Met ingang van het nieuwe seizoen zal niet langer Peter Kales, met Kales Airline Services, op de shirts van Ter Leede prijken.
Peter heeft ons in een vroeg stadium aangegeven dat hij ging stoppen en we waren onderweg een e.v.t. nieuwe sponsor te vinden. Helaas heeft de huidige situatie roet in het eten gegooid. Wij zijn natuurlijk naarstig op zoek naar een waardig opvolger! Maar nodigen graag mensen en/of bedrijven uit om eens te praten!
Wij als club zijn Peter ongelooflijk dankbaar voor wat hij allemaal voor ons heeft gedaan. Natuurlijk zullen wij, als dit weer mogelijk is, hier nog de nodige aandacht aan besteden.
Ik heb Peter gevraagd om eens op te schrijven hoe hij betrokken is geraakt bij Ter Leede en wat hem er toe heeft gezet jarenlang de club telkens wee ondersteunen.
Daarom hier zijn verhaal , wat tot stand is gekomen door de medewerking van Frank Venema van VoetbalindeBollenstreek.nl (VIDB), ik wens u veel lees plezier!
Ed Zuidhoek
Voorzitter Stichting Topvoetbal Ter Leede
,,In de jaren 90 ben ik ooit begonnen met broeksponsoring. Ik werd door Peter Scheltus, die toen nog in het eerste van Ter Leede speelde, gevraagd of ik dat wilde doen. Hij werkte op Schiphol voor de Varig, een Braziliaanse luchtvaartmaatschappij. Ik werkte voor de concurrent, TransBrasil. Die naam kwam toen ook op de broekjes. Dat vond ik wel grappig: Peter die als medewerker van Varig die met een TransBrasil broekje speelde.” Wat als een soort grapje begon, leidde tot een veel langer, uitgebreider en succesvoller sponsorschap van Peter Kales bij Ter Leede. Door vier decennia heen, verdeeld over zo’n 25 jaar prijkte uiteindelijk de naam van Kales Airline Services op de rood-gele shirts. Tot aan het einde van dit seizoen. ,,En dat is goed zo.”
Met het sponsorschap van ‘TransBrasil’ was het zaadje inmiddels wel gepland in het hoofd van de Sassenheimse ondernemer. ,,TransBrasil was één van de uiteindelijk honderd luchtvaartmaatschappijen die ik vertegenwoordigd heb met mijn eigen bedrijf: Kales. Het leek me leuk Transbrasil te promoten, omdat ik daar ook de tickets voor verkocht destijds. ‘Kales’ vond ik toen niet interessant, want daar kon iemand langs de lijn niks mee.”
Tot hij de mogelijkheid kreeg voor een echt hoofdsponsorschap, dat ‘m ook nog eens amper geld zou kosten. Dat werd uiteindelijk bij een damesteam in Amsterdam, omdat een klant van Kales in hem een uitstekende partner zag. ,,De prijs was 5000 gulden. En dan zou die klant nog wat extra’s laten afrekenen. Ik was in feiten op die manier al uit mijn kosten. Ik dacht bij mezelf: als die kerel dat leuk vindt, dan doe ik dat toch? Ik heb die dames gesponsord, stond daar met groot ‘Kales’ op die shirtjes en ben één keer langs geweest. Ik heb tegen die club gelijk gezegd: ik kom niet elk weekend langs, dus ‘take it for granted’. Alleen toen kwam ik erachter dat in dezelfde competitie de dames van Ter Leede speelden. Wist ik veel…”
Het bleek wel de aanzet voor een uiteindelijke deal in Sassenheim. Met het bedrijf van Kales liep het inmiddels fantastisch. Hij liet een boerderij, een rijksmonument, verbouwen in het dorp. Z’n eigen paleis in de Bollenstreek, vlak tegen Ter Leede aan. Omdat de verbouwing lang duurde, sliep hij bijna een jaar lang met z’n gezin in een stacaravan. In die caravan kwam het bestuur van Ter Leede op bezoek. Als Kales dan toch een team in Amsterdam sponsorde, kon hij toch net zo goed in z’n eigen dorp de voetbalclub van een financiële injectie voorzien
,,Ik dacht: als het in Amsterdam 5000 gulden kost, dan zal het in Sassenheim zo’n 1500, 2000 gulden zijn. Dus ik zei vrij snel: joh, dat is goed. Toen ze terugkwamen met het contract, bleek het om 10.000 gulden te gaan. Ik had er helemaal niet bij stilgestaan dat het voetbal in de Bollenstreek, ook toen al, veel meer leefde. Vanuit die sponsoring is het uiteindelijke hoofdsponsorschap gekomen.”
Weer speelde Scheltus daar een belangrijk rol in voor Ter Leede. Samen met oud-voorzitter Jan Schoen stapten ze weer de caravan in van Kales om hem te vragen het hoofdsponsorschap op zich te nemen. In eerste instantie zag hij dat helemaal niet zitten. Waarom moest Kales Airline Services op een voetbalshirt? De afzetmarkt van het bedrijf lag gespecialiseerde bedrijven, luchtvracht expediteurs en niet bij de consument.
,,Totdat mijn toenmalige zwager zei: ‘dat is toch leuk? Je bent toch trots op je eigen bedrijf?’ Daar had hij wel een punt. Maar voor naamsbekendheid heb ik het nooit gedaan. Ik had er namelijk geen zak aan. Het was meer voor mijn eigen plezier. Ik woonde vlak achter Ter Leede, ik kon lopend naar de voetbal. Mijn zoon, Jasper, voetbalde bij de club. Dat was de reden achter de sponsoring.”
De handtekening was gezet. Dat betekende niet gelijk dat Kales als een soort suikeroom voor de club fungeerde. Natuurlijk waren de Sassenheimers maar wat blij met de vermogende hoofdsponsor, maar de ondernemer zag z’n club niet als een speeltje. Ter Leede mocht doen wat het moest doen met de jaarlijkse gift, maar ‘that’s it.’ ,,Ik sponsor, ik stop er geld en verder bemoei ik mij helemaal nergens mee.”
Totdat de toenmalige voorzitter Schoen zijn Sassenheimse club naar een hoger plan wilde tillen. ,,In 2011 heb ik mijn eigen bedrijf verkocht. Dat is de tijd geweest dat ik echt substantieel geld in de club heb gestopt. Het drievoudige van wat ik normaal deed. We wilden naar de Topklasse toen. Die competitie was net nieuw opgezet. Ik had toen gezegd dat ik drie jaar aanzienlijk veel meer geld zou gaan betalen. Een gedeelte ging naar het eerste elftal, het andere gedeelte naar de vereniging, omdat die ook bij de jeugd van betere trainers en opleiding te voorzien. Zo hoopten we dat er ooit meer jeugd in het eerste zou komen.”
Ter Leede behaalde direct in het eerste jaar het sportieve doel. Voor één jaar dan. De club degradeerde direct na het eerste jaar in de hoogste amateurklasse. Terug bij af. Langzamerhand zag Kales in die jaren ook zijn eigen interesse in het hoofdsponsorschap verminderen. Dat werd vooral gevoed vanuit het feit dat hij zelf uit Sassenheim vertrok en in Aerdenhout ging wonen. Ook z’n zoon speelde inmiddels niet meer voor Ter Leede.
,,Het kostte me toch te veel tijd om steeds naar de voetbal te gaan. Ik ben uit het hele ‘Bollenstreek-gebeuren’ weg. Ik zit nog ‘een beetje in’ met Cheers in Voorhout en dee toneelvereniging. Maar goed, ik kreeg het gevoel dat ik er een punt achter moest zetten. Ook bij TOP Korfbal, VVSB, omdat ik in Noordwijkerhout ben geboren en opgegroeid, The Bassets en Teylingen. Anders ging dat nooit gebeuren.”
Het maakt voor Kales het inmiddels wat makkelijk om over de toekomst van Ter Leede te praten. Om z’n eigen visie te ventileren over het voetbal in de gemeente Teylingen in het algemeen. Zo ziet de inmiddels bijna 60-jarige Kales het best voor zich dat Ter Leede en Teylingen uiteindelijk met elkaar gaan fuseren. Iets wat hij misschien vijf jaar geleden nog onder stoelen of banken had geschoven, maar nu openlijk op tafel legt. Sterker nog, bij een fusie ligt juist de toekomst van de beide clubs, denkt hij.
,,We zijn een te kleine gemeente om genoeg geld bij elkaar te rapen. Als Ter Leede en Teylingen met elkaar samen gaan, heb je veel meer met elkaar te besteden. De jeugd doet al veel samen. Ik snap niet waarom ze dat laatste stapje niet nemen? Samen word je echt sterker. Het is gewoon al één complex. Nu loop je te klungelen met de ruimte, met de businessclub die net te klein is. Maak er één grote kantine van: moet je eens kijken wat voor ruimte je dan hebt! We zijn toch allemaal Sassenheimers? Dan krijg je echt een grote Sassenheimse vereniging.”
Het zal vooral de historie of het clubgevoel zijn, die zo’n samenwerking momenteel nog tot een utopie lijkt te maken. Ter Leede vocht zichzelf in het 90-jarige bestaan twee keer naar absolute top van Nederland. In de jaren 50 werd de club tweemaal landskampioen, in 2013 en 2019 werd daar het kampioenschap van de Hoofdklasse daaraan toegevoegd. Met inderdaad: de naam Kales op het shirt.
,,Maar de mooiste jaren vond ik de jaren dat we met vv Katwijk, Quick Boys, Rijnsburgse Boys, FC Lisse en Noordwijk in de Hoofdklasse speelden. Carlo van Zelst als laatste man, die tijd. Dat soort wedstrijden vond ik heerlijk om mee te maken en ging ik met veel plezier naartoe. Tegenwoordig zitten we al jaren met Hoek in de competitie, maar daar ga ik dan echt niet heen, hoor. Ik ga niet twee uur in de auto zitten om naar en voetbalwedstrijd te gaan. Dat zou ik zelfs voor mijn andere grote voetballiefde, Ajax, niet doen.”
,,Het spelletje zelf vind ik fantastisch. Dat wel. Ik bedoel: anders ben je niet zo lang hoofdsponsor. Weet je wat ik daar nou echt leuk aan vond? Ik heb een aantal jaar de jongens van het eerste bij mij uitgenodigd om te komen kamperen bij een huis van mij op de Veluwe. Het was een soort introductieweekend voor Ter Leede. Op die manier leerde ik de jongens ook beter kennen. Dan weet je hoe die spelers in het leven staan. Als je dan bij het veld staat, sta je gewoon anders naar het veld te kijken.”
En juist dat soort initiatieven wil Kales in de toekomst bij Ter Leede vaker zien. Zorg dat spelers en sponsors elkaar leren kennen, is zijn credo. ,,Organiseer een avondje waarin je vraaggesprekjes met elkaar hebt, speel spelletjes met elkaar. Als je de spelers leert kennen, krijg je er mee gevoel bij. En op die manier ben je ook sneller geneigd om er wat extra’s aan uit te geven.”
,,Ook voor de spelers is het belangrijk. Zij moeten snappen wie de mensen zijn achter de sponsoren. De spelers krijgen dan ook meer respect voor het geld dat ze vanuit de club krijgen. Uiteindelijk is het een stukje gelijkwaardigheid: jullie kunnen wat leuks, en wij hebben het geld. Daarom kunnen we met elkaar een leuke hobby hebben.”
Aan z’n grote Sassenheimse hobby komt nu een einde. De afsluiting van z’n hoofdsponsorschap ‘is wat stom zo’ vanwege het coronavirus, zoals hij het zelf omschrijft. Vrij abrupt vooral. Het zal wennen zijn, een raar gevoel. Maar de jaren zijn verstreken, de tijd is gekomen dat een andere ondernemer de handschoen oppakt. Ter Leede zal daarin zelf een voortrekkersrol moeten hebben. Al is het vinden van een opvolger nog lastig zat, denkt Kales.
,,Ik zou er al moeite mee hebben om met een collectebus langs de deuren te gaan. Het valt ook niet mee om een juiste ondernemer binnen te halen. Bij het basketbal in Leiden kost het hoofdsponsorschap zo vijf ton. Daar zit nu Zorg en Zekerheid achter. Maar dan heb je het wel over een bedrijf dat zich in de stad heeft gevestigd. Maar kijk eens in Sassenheim? Wat heb je daar dan? Ja, Akzo Nobel. Maar probeer die maar eens binnenhalen. Dat wil iedereen wel. Dan komen er vast ook nog andere clubs aan die deur kloppen…”
,,En wie is er dan nog groot genoeg in de Bollenstreek? Ik zou het niet weten. De bollenbedrijven zitten er nu ook niet op te wachten. Het is in dat geval een slecht moment om met het hoofdsponsorschap te stoppen. Maar goed, Ter Leede weet het al drie jaar. Ze hebben er dus ook drie jaar de tijd voor gehad om een opvolger te vinden.”
En dat gaat ze lukken, valt op te maken uit de woorden van Kales. ,,Ter Leede draait ook wel zonder mij, hè? Zo’n Ed Zuidhoek die met z’n eigen zaak op de zaterdag nog even rennend naar de club komt om wat te regelen. De mensen die de vlaggen ophangen, de mensen die achter de bar staan. Een Jeroen van Oosterom, een Frankie Murauer die voor de businessclub alles regelt.”
,,Jaap Wijntjes voor de communicatie. Niek Bloemendaal en Jan-Bart Zwanenburg die de spelers aantrekken. Theo Konijnenburg die jarenlang de kantine aanstuurde en veel te vroeg overleed. Jan Zwetsloot die op de achtergrond keihard werkt en alle vrijwilligers van Ter Leede. Uiteraard ook al mijn collega-sponsoren, waarvan er een aantal ook in moeilijke tijden achter de club zijn blijven staan; zo ook de club van 100! Het waren mooie jaren samen. Dank daarvoor. Die mensen zijn toch allemaal goud waard voor de club? Daar draait de Ter Leede op.”