Ons bereikte net het verdrietige bericht dat gisteren, op 16 maart, Wilco den Hollander in het bijzijn van zijn geliefden op 47 jarige leeftijd in het ziekenhuis is overleden.

Wilco is overleden aan hersenschade, een gevolg van een poging tot zelfdoding. Hij werd succesvol gereanimeerd waar het gezin veel hoop uit heeft gehaald, maar de hersenschade was te groot.

Dat dit een golf aan emotie teweeg brengt is meer dan begrijpelijk. Wilco is zijn hele leven al verbonden aan Ter Leede. Uiteraard als speler, waarbij iedereen zijn onvoorstelbare snelheid en kracht noemt wanneer het over zijn speelstijl gaat. Daarnaast is hij jaren fysiotherapeut geweest bij de heren selectie en verzorger van ons tweede elftal. Naast dat wij een beroep konden doen op zijn vakkennis, was het met name de gezelligheid van de kleedkamer waar hij van hield. Dit was belangrijk voor hem!

Met de komst van zijn kinderen Nijs, Juune en Kes verschoof op natuurlijke wijze zijn aandacht. Nijs ging voetballen en Wilco hielp Jaap en Lien bij de Euroleague. Van hieruit was het een kleine stap om begeleider te worden van Nijs en dit begon in de F6. Dit werd direct een voltreffer met een kampioenschap. Belangrijker nog was de rol als verbinder en stimulator die Wilco hierin had. Deze rol paste hem, hij bleef dan ook begeleider en zorgde voor prachtige herinneringen voor zijn spelers. Bezoek aan een wedstrijd van AZ, een aantal dagen naar het Eastern Open toernooi in Brabant, BBQ’s en feesten ter afsluiting van het seizoen. Hij snapte de waarde van de combinatie van voetbal en gezelligheid, juist dat wat belangrijk is bij Ter Leede.

Juune koos voor onze mooie plaatselijke korfbalclub TOP, waar Lobke aansloot als vrijwilligster. Inmiddels is Kes aangesloten bij de ukken van Jaap en Lien, Wilco stopte met begeleiding om haar elke week te kunnen zien. Sport stond centraal in het gezin, dat paste bij Wilco!

In deze dagen komen veel woorden naar voren die hem typeren en als zoals hij zich heeft laten kennen. Oprecht geïnteresseerd, loyaal, lief voor (zijn) kinderen, zachtaardig maar zeker ook standvastig als hij iets vond. De mens die hij was maakt dit verdriet en gemis zo groot.

Wij wensen Lobke, Nijs, Juune, Kes, en alle nabestaanden en vrienden enorm veel sterkte met dit verlies.

Ronald Vonk, namens het bestuur