RCL C3- Ter Leede C2 (1-0) 4-0
Tsja…
Het is op dit moment zondagochtend 9 uur en ik heb voor mezelf op deze prachtige dag een tropenrooster ingesteld.
Maar inmiddels zit ik al 10 minuten te staren naar mijn toetsenbord en een goede combinatie van woorden en zinnen lukt me gewoon niet.
De fransen hebben een mooie uitdrukking voor hoe wij dir seizoen van de C2 met zijn allen hebben beleefd; “Une saison sans”
Bovenstaande wedstrijd was geen uitzondering daarop en misschien wel heel erg illustratief.
Zomaar 2 voorbeelden uit de wedstrijd: 1e helft zo’n 10 minuten voor rust bij een 1-0 achterstand maken we 1-1. Scheidsrechter keurt hem eerst goed maar grensrechter vlagt voor buitenspel en na overleg wordt hij toch afgekeurd en blijkt in de rust dat het een eigen doelpunt was. 10 minuten na rust bij een 2-0 achterstand schiet Sjoerd na een mooie actie kneiterhard (deze leen ik even van mijn collega Henk van de D1) op de paal en in de rebound schiet Sjors kiezelhard op de lat. 22 seconden later is het 3-0…
We gaan deze laatste wedstijd weg met 7 eigen spelers en 6 spelers uit de C3. Het zegt genoeg dat het verschil in kwaliteit van de 13 spelers niet of nauwelijks zichtbaar is.
Maar goed een wedstrijd begint ook bij de C2 altijd met 0-0 en nadat we al na 3 minuten op 1-0 achter komen spelen we de 1e helft niet eens zo onaardig en verdienen we vooral in het 2e gedeelte van de 1e helft de gelijkmaker en maken die uiteindelijk dan ook en toch blijft het 1-0…
We proberen de tegenstander vast te zetten en dat lukt vrij aardig maar toch mis je dan dat echte gif om een wedstrijd te winnen en dat zal ons in de 2e helft uiteindelijk weer op gaan breken.
In de 2e helft starten we uiteraard weer met louter goede bedoelingen maar daar weer je echt geen wedstrijden mee. Het wordt te snel 2-0 en dan zie je de koppies al langzaam gaan hangen maar ze richten zich nog 1 keer op zie het al beschreven 2e voorbeeld uit de wedstrijd. Na de 3-0 is het over en uit en valt vlak voor tijd nog de 4-0.
Er gebeurd jammer genoeg nog een incident met Mees en zijn directe tegenstander die in een potje K1 free fight verwikkeld raken en er alle twee terecht afgestuurd worden.
Mede door de geschiedenis met deze tegenstander lost de scheidsrechter dit na afloop keurig op; hij laat alle spelers in de middencirkel bij hem komen en spreekt de jongens toe op zo’n manier dat de jongens er terecht stil van zijn. Ik stond er vlakbij en ik kan U melden dat het recht uit het hart kwam bij de scheidsrechter. Daarna werden de 2 betreffende spelers ook nog even apart toegesproken en gingen we uiteindelijk op een vriendschappelijke manier van het veld. Hulde scheidsrechter dat je het op deze manier hebt opgelost! Dit kwam echt aan bij ze.
Maar even terug naar de uitdrukking: ‘une saison sans”. Want dat is het gevoel wat blijft overheersen
Ik besef dat bij een slotverslag een soort van samenvatting hoort van het seizoen. Bram Henk en ik begonnen echt vol vertrouwen en waren er van overtuigd dat we bij de 1e 3 zouden gaan spelen met deze gasten. De bekercompetitie verliep onverwacht al moeizaam en daardoor konden we niet in de 2e klasse gaan spelen. Dat waren toch al de eerste voortekenen dat het wel eens een moeizaam seizoen zou gaan worden. En er zijn oorzaken en die ga ik ook benoemen en uiteraard is dat mijn perceptie.
Er zijn dit jaar in C-selectie veel te veel blessures geweest waarbij ik soms het gevoel kreeg dat er bij het minst of geringste pijntje werd afgebeld. Met een beetje pijn spelen is helemaal niet erg hoor daar worden ze hard van. Ineens schiet het woord “pamperen” me te binnen. Als 2e team in de selectie heb je daar gedurende een seizoen best last van omdat je eigenlijk bijna nooit met een vaste teamsamenstelling bent. Maar het is nu eenmaal logisch dat spelers die verder zijn in hun ontwikkeling dan doorschuiven naar het 1e team.
Vorig seizoen zijn een grote groep spelers kampioen geworden in de D1 en hebben toen bewezen dat ze wel degelijk kunnen voetballen echter kregen ze toen steun van jongens die altijd een goeie wedstrijdinstelling hadden waardoor ze meegingen in het niveau en niet konden verslappen. Want uiteindelijk ontwikkel je je pas echt als voetballer als je iedere training en iedere wedstrijd een goeie instelling en beleving hebt en daar is bij deze pubergeneratie nog een hoop winst te boeken. Intrinsieke motivatie heb ik iemand weleens tegen me horen zeggen!
Ik heb geloof ik wel eens de term “kunstgrasvoetballers” genoemd. Na vorig seizoen alleen op kunstgras gevoetbald te hebben was het dit jaar aanpoten op normale grasvelden en tegen 2e jaars hots knots begonia voetballers is het niet gelukt om die slag te maken.
En moeten we als begeleiding in de spiegel kijken? Ja natuurlijk! Als ik voor mezelf mag spreken: deze leeftijd 13 en 14 jaar heb ik als best lastig ervaren en we hadden er vanaf dag 1 achteraf strakker op moeten zitten. Maar ja met de wetenschap van nu…
En dan hoor je al snel in de wandelgangen: de jongens hebben zich totaal niet ontwikkeld en dat bestrijd ik want dat is “scoreborddenken” De 1e jaars hebben een heel jaar kunnen voetballen tegen veelal 2e jaars en volgend seizoen gaan ze daar echt wel de revenuen van plukken. Daar ben ik van overtuigd! Nieuwe ronde nieuwe kansen.
Langs deze weg wil ik alle ouders bedanken voor de positieve steun langs de lijn (daar heeft het echt niet aan gelegen) en het rijden naar de uitwedstrijden. In het bijzonder Kees Martijn Danny en Johan voor het vlaggen. Jolanda voor het regelen van de aparte uitjes.
Bram en Henk voor de samenwerking die ik als zeer prettig heb ervaren en Bram succes komend seizoen met het halen van je TC2 en kom dan snel terug naar Ter Leede en met de ervaring van dit seizoen word je alleen maar een nog betere trainer.
Ik heb met veel plezier de wekelijkse stukjes in de ouderapp gezet. Ik ga het zeker missen. Ook de verslagen schrijven waren leuk om te doen. Freek Kees en gastschrijver Steven jullie ook nog dank hiervoor.
Maar eerst gaan we met de hele C-selectie nog een mooi internationaal toernooi in Westerlo België spelen en dan zou ik zeggen op naar het nieuwe seizoen!

Dick