Sarissa van der Meer, Renate Bos, Steffi Perfors en Noa Vonk, ze hebben alle vier de jeugdopleiding van Ter Leede doorlopen en de stap naar de Vrouwenselectie gemaakt.
Wij gingen met de “Kids van Rood-Geel” in gesprek.

Laten we eens beginnen bij het ophalen van mooie herinneringen uit jullie tijd in de jeugd van Ter Leede.
Renate: “Ik begon op mijn 7e met voetballen bij Ter Leede. Toen der tijd was het een van de weinige clubs die op hoog niveau aan vrouwenvoetbal deed. Ik startte in de F9, een gemengd team, omdat ik toen nog te jong was voor de meisjes. Eigenlijk dacht ik dat ik daarna wel naar de meisjes zou gaan, maar dat liep uiteindelijk anders. Arjan, die toevallig ook nu mijn trainer is, haalde me naar de F1.”
Sarissa: “Ik moet hierbij gelijk denken aan mijn 2e en 3e seizoen in de jeugd, we wonnen die seizoenen alles wat er te winnen viel met mijn team. Dit waren de beker, competitie en veel toernooien. We hadden een heel talentvol team. Één van die seizoenen ontving ik ook mijn eerste uitnodiging van de KNVB. Uiteindelijk zat volgens mij het halve team bij de KNVB regioselectie.”
Noa: “Ik heb een superleuke tijd gehad bij de jeugd van Ter Leede, heb het er altijd naar mijn zin gehad. Ik heb het geluk gehad dat ik altijd in de selectie goede trainers heb gehad waar ik veel van kon leren. Ik vond het heel erg leuk om dit samen met Rosa van Gool te doen, dit bracht gezelligheid en vriendschap. Een aantal mooie herinneringen zijn: de Easter Open’s  (3 keer finale gehaald, helaas 3 keer verloren😉 ) gezelligheid en vriendschap met Rosa, met de JO15-1 in de bekercompetitie tegen Jong ADO (waar mijn zus Bo speelde) spelen en winnen, vanuit de jeugd samen met Rosa op 15 jarige leeftijd debuteren bij Vrouwen 1 en interview voor de NOS samen met Iva en Rosa.”
Steffi: “Ik kijk er positief op terug. Ik heb er veel vriendschappen aan overgehouden en er enorm veel van geleerd. Ik kijk graag terug op de mooie herinneringen als het kampioenschap met de F10 van Ter Leede, het Internationale Easter Open toernooi winnen in 2009 blijft mij ook altijd bij en in de C1 het BVCB toernooi winnen met Arjan Timmers blijft een mooi verhaal. Wij kwamen daar als 1e klasser tussen allemaal divisieteams. Uiteindelijk wonnen we het toernooi door de poulefase overtuigend door te komen en vervolgens zowel de halve finale als de finale na penalties te winnen.”
Renate: “Ik heb aan die tijd de mooiste herinneringen over gehouden. Ook al heb ik altijd met dezelfde jongens in de selectie gespeeld, was toch het jaar in de F1 het mooist. Dit was namelijk het jaar van de allereerste Easter Open. Waarin wij met toen alleen nog de F1 en F2 op Paasweekend gingen en wedstrijden speelden tegen buitenlandse voetbalclubs. Dat spelen tegen die buitenlandse teams was echt heel anders en ging er veel harder aan toe dan dat je voetbalde tegen teams in je eigen competitie. Eigenlijk heb ik aan alle Easter Opens wel goede herinneringen. Altijd met een busje van ongeveer acht personen ergens naar Brabant afreizen om daar samen te gaan voetballen en spelletjes te spelen. Op die manier leerde je het team ook beter kennen en kwamen er toch altijd mooie verhalen uit. Die toernooien blijven mij wel echt het meest bij.”

Noa Vonk samen met Rosa van Gool

Heel veel mooie momenten, maar hebben jullie ook minder mooie herinneringen?
Sarissa: “Op mijn 16de heb ik de keuze gemaakt om de overstap naar de vrouwen selectie te maken. Jammer dat ik de meiden met wie ik de gehele jeugd had gespeeld moest verlaten en het team viel daarna ook helaas uit elkaar. Veel meiden (met ook veel talent) stopten of gingen naar een andere vereniging.”
Steffi: “Mijn minder mooie herinneringen zijn dat ik niet werd toegelaten in de B-selectie van Ter Leede. Wat ik ook als minder mooie herinnering zie is dat ik altijd tussen het 1e en het 2e team in zat en nooit het voordeel van de twijfel heb gekregen. “
Renate: “Waar ik begon op mijn 7e, stopte ik op mijn 14e. Dat was net de fase van de middelbare school waar ik toen mijn volledige focus op wilde leggen. Daarnaast liep het ook niet zo lekker tussen mij en mijn trainer, dus dacht ik dat het beter was om te stoppen.”
Noa: “Dan denk ik toch aan het 3x verliezen van de Easter Open finale, want dat was wel heel gaaf geweest om die beker omhoog te mogen houden”.

Sarissa van der Meer, kampioen met de meiden

Wat hebben jullie ervoor moeten laten om te staan waar julle nu staan, namelijk in de vrouwenselectie van Ter Leede.
Noa: “Ik had de kans om naar Jong ADO te gaan, maar ik heb ervoor gekozen om bij Ter Leede te blijven, vond ik fijner. Voor mij is 3 keer trainen en een wedstrijd op zaterdag eigenlijk geen opoffering, vind het gewoon leuk.”
Sarissa: “Eigenlijk niks. Ik heb juist keuzes gemaakt om naast het voetbal ruimte te hebben voor andere zaken. Wellicht ik het iets verder kunnen schoppen of wat beter kunnen zijn als ik andere keuzes had gemaakt een paar jaar eerder. Echter ben ik tevreden met waar ik nu ben! Veel mensen van buiten mijn voetbal vinden 3x in de week trainingen en 1 wedstrijd heel veel voor amateurniveau en vragen zich af ik het niet zonde van mijn tijd vind zoveel trainen doordeweeks en je hele zaterdag aan voetbal besteden. Ik zie voetbal op het moment echt als mijn vrije tijd en uitlaatklep naast mijn fulltime baan. (Bijna) elke werkdag kijk ik er weer naar uit om het veld te staan. Daarbij bijna al mijn vrienden zitten ook in de selectie dus zie ik die ook meteen. Ik hoor wel eens geluiden van mensen buiten de voetbal ‘jij hebt nooit tijd’. Echter voetbal is mijn passie en zolang ik dat nog op dit niveau kan doen, hoop ik dat voorlopig nog vol te houden!”
Steffi: “Ik heb vroeger best wel wat sociale contacten moeten laten, dit deed ik met plezier tot het moment dat ik niet werd toegelaten bij de B-selectie. Helaas heeft dat mijn mindset enorm aangetast”.

Steffi Perfors met de grote Easter Open Cup

Maar daarop ingaande Steffi, heeft het nooit opgeven je uiteindelijk wel gebracht waar je nu bent gekomen?
Steffi: “Gedeeltelijk, aan de ene kant zeker. Als ik na de teleurstelling van de B had opgegeven had ik niet gestaan waar ik nu sta. Aan de andere kant had er bij mij veel meer ingezeten dan er uit gekomen is en dat heb ik ook aan mezelf te danken.”
Renate: “Ik heb naar mijn idee niet heel veel moeten laten om te staan waar ik nu sta in de vrouwenselectie, behalve het voetballen. Ik ben er namelijk wel eventjes zeven jaar tussenuit geweest.”

7 jaar is niet zomaar een periode Renate, hoe kijk je op die 7 jaar terug, zoals je al eerder aangaf begon je op je 7e met voetballen om vervolgens op 14 jarige leeftijd te stoppen?
Renate: “Ik wilde graag de volledige focus op mijn middelbare school leggen, mede ook omdat mijn toenmalige trainer en ik niet op dezelfde lijn zaten. Dus dacht ik beter was om te stoppen met voetballen. Vrouwenvoetbal was toen ook nog niet zo populair, daardoor dacht ik ook dat ik er toch niks mee kon bereiken. Misschien had ik in deze tijd wel een andere keuze gemaakt. Ik baal daardoor wel dat ik er ooit tussenuit ben geweest. Als ik dat niet had gedaan, had ik nu 14 jaar gevoetbald. Dat zou voor mij persoonlijk een mooie prestatie zijn geweest. Nu 7 jaar later, op mijn 21e wilde ik weer gaan beginnen met voetbal en natuurlijk bij Ter Leede. Ik miste de teamsport en wilde weer het plezier in het spelletje terugvinden. Dat is gelukt nu in de vrouwenselectie. Eigenlijk heeft mijn oude F1 trainer, Arjan, mij hierbij over de streep gehaald. Waar ik weer eerst rustig wilde gaan beginnen met voetballen, ben ik eigenlijk meteen in het team gestroomd. Voetbal verleer je blijkbaar niet snel, het is net als fietsen. Ik merk nu wel dat als ik in de jeugd niet zo goed was opgeleid, ik ook echt niet had kunnen staan waar ik nu sta. Het voordeel voor mij is denk ik ook wel dat ik altijd bij de jongens heb gevoetbald. Zo weet ik wat aanpakken is en dat je je team niet kan laten hangen. Ik probeerde dit ook zeker mee te nemen binnen de vrouwenselectie.”

Renate in de D1 van Ter Leede

Noa, je vader was nog een tijdje voorzitter van de club, nu is hij weer alleen papa, voelt dit anders op de club?
Noa: “Nee het verschil is niet echt groot. Alleen had hij het soms wel druk om zaterdag waardoor hij niet altijd meer naar de wedstrijden van mij kon komen kijken, nu kan dit wel weer wat ik ook erg leuk vind. “

Sarissa, jij bent de “oudste” van de 4 “Kids van Rood-Geel”, wat is je nu echt het meeste bijgebleven in je Rood-Gele tijd tot nu toe?
Sarissa: “Toen ik net bij Ter Leede kwam, waren de vrouwen echt ‘het Ajax’ van het Nederlandse vrouwenvoetbal. Alles wat er te winnen viel, werd ook gewonnen. Ik ben ooit pupil van de week geweest toen Sarina Wiegman trainster was van Ter Leede en er nog speelster het rood-gele shirts droegen, zoals Jill Wilmot, Chantal de Ridder en Daphne Koster. Later werden dit bekende namen in de eredivisie en zelfs in het Nederlands elftal. Ontzettend gaaf als ik er nu aan terug denk.
Met de komst van de eredivisie en jeugdteams wordt het steeds moeilijker als Ter Leede om twee teams op de hoogste niveau’s te houden. Veel talentvolle speelster s worden vaak weggekaapt door BVO’s. Toch ben ik alsnog trots op deze club dat wij ondanks dat wij ieder jaar afscheid moeten nemen van de belangrijke speelsters toch op een hoog niveau kunnen blijven spelen. Dat bewijst maar weer dat er toch een goede groep staat die steeds opnieuw gaat kan opvullen met hulp van speelster van buitenaf die de club komen versterken.
Als ik zelf 1 hoogtepunt mag benoemen: ik heb lang mij kans voor een plek in het 1ste elftal moeten afwachten. Het middenveld was jarenlang een drukke bezette linie met onder andere speelsters als Jill Wilmot en Kimberley Vermeij. Ontzettend lastig om te strijden met speelsters met zo’n kwaliteit die eigenlijk nog zonder moeite mee zouden kunnen in de eredivisie.
Gelukkig stond er altijd een sterk 2de achter op hoofdklasse niveau waar ik mezelf kon ontwikkelen om uiteindelijk toch klaar te staan om die stap naar het 1ste te maken. Ook heb in de trainingen en wedstrijden waarbij ik mee mocht doen met het 1ste veel geleerd van de ervaren speelsters.
Uiteindelijk heb ik twee seizoen geleden toch echt de overstap mogen maken naar het 1ste elftal en ben ik ontzettend trots dat ik nu elke zaterdag in het 1ste voetbal als ‘kind van de club’. Ter Leede is mijn club en hopelijk kan ik nog lang op hoogste niveau spelen in de rood-gele kleuren!”

Sarissa als aanvoerdster van haar team in de jeugd

Noa, vorig seizoen nog in de JO15-1 van Ter Leede, de flirt van de beloften van ADO Den Haag heb je zoals je aangaf het afgelopen seizoen afgeslagen omdat het niet paste in je perfecte plaatje. Welke verwachtingen had je toen je dit seizoen de stap naar de vrouwenselectie maakte, wat is het verschil met de jeugd en hoe kijk je terug op het afdwingen van de basisplek in Vrouwen 1?
Noa: “Ik had zeker niet gedacht dat ik zoveel basisplekken in Vrouwen 1 zou krijgen, maar gelukkig was dit wel het geval en daar ben ik heel blij mee. Het verschil met van de jeugd met jongens spelen naar de vrouwenselectie gaan is dat ik van 2 keer 35 minuten naar 2 keer 45 minuten spelen ging. De trainingen waren ook opeens veel later op de avond. Ook ging ik van spelen met leeftijdsgenoten naar jongste van het team en voetballen met en tegen meiden van 2 keer zo oud. Aan sommige dingen moest ik wel wennen. Maar uiteindelijk vind ik het onwijs leuk en dat komt ook omdat ik heel goed opgevangen ben door de oudere meiden.”

Renate, Ter Leede F1 seizoen 2006-2007

Wat verwachten jullie van het komende seizoen nu er zo’n abrupt einde is gekomen aan het huidige seizoen?
Renate: “Ik baal ervan dat er zo’n abrupt einde is gekomen aan dit huidige seizoen. Ben ik na zeven jaar eindelijk weer begonnen, heb ik het plezier teruggekregen en dan komt de coronacrisis om de hoek kijken. Ik had zelfs net nieuwe voetbalschoenen gekocht! Maar ik denk wel doordat iedereen nu het voetballen zo lang moet missen, dat we met vol goede moed het komende seizoen gaan starten. Ik verwacht ook met de komst van de nieuwe trainer en speelsters dat het een goed seizoen gaat worden.”
Steffi: “Ik verwacht een gezellig en vernieuwend seizoen met veel positieve resultaten. Van mezelf verwacht ik dat ik het plezier erin houd. Wat dat heb ik zeker terug gevonden. Doordat ik er veel plezier in heb verwacht ik dat ik me kan doorontwikkelen naar een beter niveau.”
Sarissa: “Het is jammer dat het seizoen vlak voor de bekerwedstrijd, in het stadion van ADO tegen ADO, is geëindigd. Wij hadden deze wedstrijd graag als groep willen spelen. Komend seizoen vertrekken er weer een aantal belangrijke krachten. Achter de schermen is Ter Leede druk bezig met versterkingen. En net als afgelopen seizoen moeten er komend seizoen weer nieuwe speelsters op gaan staan die hun verantwoordelijkheid moeten nemen en het team moeten gaan dragen. Dit geldt voor zowel vrouwen 1 als 2. Het is natuurlijk balen dat wij weer afscheid moeten nemen van belangrijke speelster, maar dit biedt ook weer mogelijkheden voor andere meiden zowel van binnen de huidige selectie als mogelijke nieuwkomers.
Als ik de doelstellingen per team bekijk: de afgelopen seizoenen hebben wij in etappes afscheid moeten nemen van een vaste kern die jarenlang het eerste team heeft gedragen. Ter Leede vrouwen 1 moet zich volgend seizoen minder richten op de ranglijst, maar meer op het bouwen van een nieuwe kern en daarachter een ontwikkelingstraject zodat wij op lange termijn vrouwen 1 op het hoogste niveau van Nederland kunnen houden en wellicht in de toekomst weer mee kunnen doen om de prijzen. Als ik dan toch naar de ranglijst kijk zou ik nu zeggen dat wij gewoon moeten gaan voor een plek in de top 6 van de topklasse. We blijven een elftal houden met veel kwaliteit dus dit moet gewoon lukken!
Ter Leede vrouwen 2 moet een ontwikkelingsteam worden voor Ter Leede vrouwen 1. Zoals ik jarenlang in het 2de mezelf heb kunnen ontwikkelen voor het 1ste elftal moet dit nu mogelijk worden gemaakt voor andere meiden. Wij moeten proberen om vrouwen 2 op een zo’n hoog mogelijk niveau te houden zodat de aansluiting voor meiden uit vrouwen 2 naar de topklasse niet te groot is. Ook met Ter Leede vrouwen 2 moeten wij streven naar een top 6 plek in de 1ste klasse.”
Noa: “We komen in nieuwe situatie want we krijgen een nieuwe trainer. Dus betekent dat iedereen weer extra zijn best moet doen. Met de ervaring van dit seizoen hoop ik de lijn door te zetten. Ik kijk er heel erg naar uit om weer het veld op te mogen met de bal.”

Noa ging in de jeugd als geen duel uit de weg

Hoe ziet jullie leventje er buiten het voetbal uit?
Steffi: “Naast Ter Leede studeer ik aan de ALO (academie voor lichamelijke opvoeding) in Amsterdam, en studeer ik bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Daarnaast probeer ik nog veel met vriendinnen af te spreken.”
Renate: “Op dit moment heel hectisch. Ik zit in mijn laatste fase van mijn studie Communicatie aan de Hogeschool Leiden. Momenteel ben ik bezig met het schrijven van mijn scriptie en hoop ik eind van dit studiejaar afgestudeerd te zijn.
Sarissa: “Naast het voetbal werk ik 5 dagen in de week bij een bouwbedrijf als kopersbegeleider. Ik ondersteun kopers bij de aankoop van een nieuwbouw woning en bespreek alle wensen die kopers hebben. Ik heb het naar me zin, maar ook naast het voetbal wil ik me constant ontwikkelen en sta ik altijd open voor nieuwe mogelijkheden. Naast werk en voetbal zorg ik er ook voor dat ik voldoende tijd besteed aan mijn familie en vrienden.”
Noa: “Doordeweeks kost school veel tijd. Ik zit op een mbo-opleiding, gespecialiseerd pedagogisch medewerker. In de weekend zoek ik vaak de gezelligheid op bij vrienden en familie.”

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
Renate: “Op werkgebied hoop ik na mijn afstuderen zo snel mogelijk een baan te vinden. Verder heb ik niet echt voetbalplannen voor de toekomst. Wat ik nu gewoon belangrijk vind is plezier beleven met het voetballen en mezelf in beweging houden. Het is voor mij een leuk en leerzaam driekwart jaar geweest in de vrouwenselectie en hoop ook zeker dat ik dat de komende jaren kan voortzetten. “
Sarissa: “Geen idee hoe de toekomst eruit gaat zien. Ik leef van dag tot dag. Ik hoop in ieder geval nog lang het rood-gele shirt te dragen!”
Noa: “Ik wil graag mijn mbo-opleiding afmaken”.
Steffi: “Natuurlijk afstuderen, fulltime werken en ik hoop me nog door te ontwikkelen bij Ter Leede.”

Steffi, toernooiwinst Ter Leede C1 toernooi BVCB

Hoe komen jullie deze dagen door zonder voetbal?
Steffi: “Ik ben fulltime bezig met mijn studies en ik sport dagelijks. Gelukkig wilde Arjan Timmers mij voorzien van het nodige materiaal.”
Renate: “Moeizaam en stressvol! Doordat ik nu volledig in mijn afstudeertraject zit, heb ik afleiding nodig. Voetballen hielp hier ontzettend bij. Nu moet ik mijn energie kwijt door hard te lopen en dat is iets wat ik oersaai vind. Maar ik moet mezelf in conditie houden, want ik weet hoe het is om na lang stil zitten weer te moeten beginnen. Het enige ‘voordeel’ aan deze quarantaine is wel dat ik nu weer het plezier van voetballen mis. En dat doel om plezier terugkrijgen met voetballen, is uiteindelijk geslaagd! “
Sarissa:  “De eerste week was eigenlijk wel prima. Ineens een stuk meer tijd voor andere dingen. Maar ik ging de voetbal al snel missen en kan echt niet wachten totdat Rutte groen licht geeft om weer te mogen trainen. Uiteraard is de gezondheid van iedereen het belangrijkste en zullen wij geduldig moeten wachten totdat het weer verantwoord is om met elkaar op het veld te staan.
Ik ben nu vooral voor mezelf aan het trainen om conditioneel en lichamelijk sterk te blijven zodat ik fit klaarsta om weer te starten als het mag. Ik trainen alleen, en soms ook met teamgenootjes, mijn zus of vrienden. Uiteraard niet een groepen van meer dan drie en met 1,5 meter”
Noa: “Ik heb nu online school via de computer wat ik moet volgen en waar ik best wat tijd aan kwijt ben. Daarnaast sport ik ook nog gewoon, soms doe ik dit samen met mijn zus, mijn vader of Rosa. Ik heb nu meer tijd om te Netflixen, zo kijk ik nu bijvoorbeeld de serie ‘la casa de papel’. “

Steffi, Renate, Sarissa en Noa geven het stokje voor het volgende interview graag door aan Iva van Duuren en Lisa van Dooren.
Zowel Iva als Lisa hebben hun jongste jeugd elders gespeeld, maar hebben via de JO15-1 van Ter Leede de stap naar de vrouwenselectie gemaakt.