Ter Leede D1- Noordwijk D1 5-0 (2-0)
Waar we vroeger op 30 april met een kleedje op de vrijmarkt zaten, oranje tompoezen verorberden, in alle vroegte een aubade brachten of zomaar ergens iets oranjes deden was het vandaag gelukkig gewoon matchday. Ik was er blij mee, want voetbal is toch meer mijn core business. Na een paar dagen Ardennen was ik helemaal klaar voor de thuiswedstrijd tegen Noordwijk. Er was vrijdagavond prima getraind en ook het tijdstip was aangenaam. Om 10:00 uur is het fijner aftrappen dan om 08:30 uur naar mijn bescheiden mening. Een enkeling zal dan zeggen: “Dan spelen we niet op het centre court”, maar af en toe op veld 2 kan ook geen kwaad. Je moet de kids ook niet teveel verwennen. We hadden een paar personele problemen. Keepster Daimy had afgelopen zondag tijdens een KNVB activiteit haar schouder gebroken en heeft voor dit seizoen een streep kunnen trekken. Beterschap Daimster! Hard werken aan je herstel, zodat je hopelijk begin van volgende seizoen weer aan de aftrap kan staan. Jan en Lucas hadden een leukere reden om afwezig te zijn. Zij genoten op hun vakantielocatie van de meivakantie. Brett uit de D4 verving Daimy vandaag uitstekend en Denzil sloot na zijn wedstrijd met de D2 aan bij het keurkorps van trainersduo Van der Vlugt en Hartevelt. De wedstrijd tegen Noordwijk was de return van ons knallende hoofdklasse debuut op 5/9/2015. In Noordwijk werd het maar liefst 1-8 en wat toen een incident leek, bleek gewoon een opmaat naar een geweldig mooi seizoen. Zoveel kunnen we inmiddels wel stellen. Aangezien Koen altijd een uitdaging zoekt, waren er nog 3 doelen te bereiken vandaag. Ten eerste de 4e plek op de ranglijst. Nu zult u misschien denken, dat 4e of 5e toch niet heel veel uitmaakt, maar dan kent u Koen en zijn D1 nog niet. Gewoon altijd voor het hoogst haalbare gaan. Het tweede doel is toch wel stiekem het scoren van de meeste goals. Na deze wedstrijd zou de teller op 74 komen te staan, net zoveel als de nieuwbakken koploper Voorschoten 97 en eentje meer als runner-up Quick Boys. Het derde doel was de grens van de 40 behaalde punten die bij winst een feit zou zijn. De D1 begon furieus aan deze laatste thuiswedstrijd en al snel regende het kansen. Timo stuurde Wessel op pad en die vond het zijnet. Schoten van Robin en Rik verdwenen vlak naast en een strakke voorzet van Wessel kon net niet worden binnengelopen door Nino. Het wachten was op de 1-0, maar nadat een vrije trap van Timo mooi gered werd door de Noortuk keeper, kon die ene goede kans voor de tegenstander natuurlijk ook niet uitblijven. Als je ze zelf niet maakt, dan…….! Gelukkig ging de Noordwijkse spits niet goed met het door ons geboden buitenkansje om en de bal verdween naast het doel van Brett. Toen was het weer Ter Leede dat de kansen kreeg. Corné kopte een corner van Timo over en net toen ik mijn mede toeschouwers een paar vakantie kiekjes liet zien (“Kijk eens wat een sneeuw we hadden”), verdween de bal in de goal. Ik zag ‘m net in het doel ploffen. Doelpuntenmaker was ook nog eens Rik, dus ik zal thuis wel even op het strafbankje moeten. Nino kreeg de bal op een presenteerblaadje van Robin, maar kon de 2-0 niet binnen knallen. Brett had een geweldige redding op een schot van Noordwijk, maar daarna lag toch numero due achter het kieppie. Rik was met een droge knal het eindstation van een prachtige aanval over vele schijven. De aanval begon op rechts via Justin en Rik. Via Wes en Nino, kwam de bal op links bij Timo, die centraal Robin zag. Robin had op zijn beurt weer oog voor Rik, die zoals gezegd scoorde. De tweede helft liep ten einde, maar zoals zo vaak gebeuren er altijd wel opmerkelijke dingen rondom de D1. Vorige week was het Mau, die in de spotlights stond (overigens uiterst gedetailleerd beschreven door mede-analist Henk vorige week). Het moet geen gewoonte worden, maar nu was het linesman Kees, die stond te bellen. Alweer een belincident. De aangifte tegen Mau was nog niet eens opgedroogd en nu dit weer. Vervelender was dat we nu geen idee hadden waarover het ging. Had het iets met gokken te maken (een belPronk in plaats van een belchinees) werd de pizza voor vanavond alvast geregeld, of was er interesse voor Corné van een mooie buitenlandse club. Conclusie was dat het waarschijnlijk iets te maken had met de club op Nieuw-Zuid. Niettemin, het was weer een schande voor het vlaggersgilde. Brett had vlak voor rust nog een geweldige redding in petto en hield zo keurig de nul. Na de limonade werd de lichtgeblesseerde Wiebe vervangen door Marijn en Noa maakte plaats voor Denzil. Al snel werd de wedstrijd beslist. Rik werd op avontuur gestuurd door Robin en het balletje breed met links was heerlijk op maat voor Wessel, die de bal eenvoudig binnenliep. Ter Leede bleef heer en meester, maar werd wat slordiger. Er waren veel gemiste kansen en een onoplettendheid achterin leverde een gele kaart op. De scherpte was er wel vanaf en toch wisten we nog 2 goals te maken. De 4-0 ontstond uit een prachtige pass van Nino en een nog mooiere voetbeweging van Wes. En de 5-0 was een pingel van Corné, nadat Rik gevloerd werd binnen de beruchte 16 meter. We hebben genoten van deze laatste thuiswedstrijd. Er werd vooral de eerste helft echt goed gecombineerd en jullie mogen als team echt trots zijn op deze prestatie. Een mooie 4e plek in de Hoofdklasse, bewerkstelligd met goed voetbal en samenwerken en soms als het moet het betere kunst- en vliegwerk, of zoals u wilt het aloude catenaccio. Gefeliciteerd! Een paar uur na de wedstrijd was er nog een memorabele gebeurtenis te zien op ons sportpark. D1 voetbalvader, clubman in hart en nieren en voorzitter Ronald (uit het goede bouwjaar 1966!!!) speelde zijn allerlaatste wedstrijd. Na 42 jaar selectievoetbal schopte hij zijn laatste balletje in het rood-geel op veld 8 en zorgde er mede voor dat Ter Leede 3 zich handhaafde. Een belangrijk gegeven voor de doorstroom vanuit de jeugd. Ronald, klasse en natuurlijk bedankt! Volgende week nog de laatste competitiewedstrijd uit bij RKAVV en daarna nog veel toernooien en trainingen met de nieuwe selecties. Veel plezier!

Jack