Ter Leede JO 13-1 vs Foreholte JO-13 1   1-2

Afgelopen zaterdag weer een belangrijk duel voor het in degradatienood verkerende Ter Leede D1. Voor de wintersportvakantie pakten de mannen en vrouwen van de D1 drie belangrijke punten van directe concurrent Noordwijk. In de dinsdag daaropvolgend werden we op alle fronten afgedroogd door aankomend kampioen UVS. Door werkzaamheden kon uw verslaggever geen verslag doen van het debacle, misschien maar beter zo.

En dan nu de terugwedstrijd tegen de leeftijdsgenoten uit Voorhout. Voor sommige ook klasgenoten. En dat maakt zo’n wedstrijd natuurlijk bijzonder. Heen werden we weggespeeld na een 1-0 voorsprong met 6-1, maar in de voorbereiding hadden wij tijdens 2 toernooien gewonnen. Foreholte staat veilig in de middenmoot en speelt nu nog voor de ‘winstpremies’.

De rood gelen waren op volle oorlogssterkte en daarbij was de bank druk bezet. Melvin mocht weer mee doen bij TL 1, waardoor hij ’s ochtends wat meer tijd heeft. Daarbij schoven ook twee stagiaires bij. Tel daarbij op de wisselspelers Viggo en Tijs en je hebt theekransje waar menig buurthuis jaloers op is.

De bank is tot de volgende opstelling gekomen. In de goal de weer herstelde Mike. Vertrouwd op rechtsback Sam. Centraal Denzil en Noa met op links Hugo. Het middenveld Ryan, Rosa en Jip. Voorin Wessel, Nick en Rowey.

Vanaf minuut 1 legde Ter Leede de druk op de Voorhoutse defensie. Dit resulteerde in twee vlammende schoten. Een van Rowey en de ander van Ryan. De een net over en de ander net naast. Daarna ontspon zich een mooi gevecht. Waarin de scheids veel toe liet. Laten we zeggen dat de Bas Nijhuis methode langzaam doorsijpelt in het amateur voetbal. Overigens had hij, in al mijn onpartijdigheid, de bal een keer de bal op stip kunnen leggen, toen Denzil de spits van de rood witte onreglementair neerlegde binnen de beruchte 16. Het was overigens één van de spaarzame momenten dat Foreholte daar kon acteren. Ter Leede had veelvuldig de bal en Foreholte counterde indien mogelijk. En zo ontstond dan ook de 0-1. Na een aanval kwam de bal op onze rechterflank. De snelle Foreholte spits trok de bal mooi voor. Een andere rood witte schoot de bal op de paal. De terugkerende bal was voor de middenvelder van de Voorhouters makkelijk in het lege doel te schieten. Daarna bleven wij aan de bal maar een echte vuist ontbrak om tot grootste kansen te komen. Ik merkte een soort van gelatenheid die mij, gezien van het belang, niet wenselijk was. Een kleine 5 minuten na de 0-1 kregen wij een corner. Dan gaan de lange mannen naar voren. De corner werd afgeslagen en snel naar voren gejaagd op de grote spits van Foreholte. En ja die staat dan tegen onze kleine grote mannen op de middenlijn. Met grote zevenmijls passen rent hij op keeper Mike af en ronde de 0-2 goed af. Dit was toch wel een bittere pil die geslikt moest worden. Want zo bijzonder speelde Foreholte ook nou niet. Na een iets te korte helft ( waar heb ik dat nu meer gezien dit weekend)  floot de scheids af.

Nu was het tijd om heerlijk in het zonnetje de zonden te overdenken. Zelf heb ik niet mee gekregen wat Tijmen en Melvin besproken hebben in de rust, maar aan de opstelling van de tweede helft te zien bleek er tactische wissels te zijn doorgevoerd. Noa schoof naar de linksback positie, waardoor Hugo op de bank belande. Voor hem kwam Viggo, waardoor Jip naar de centrale positie achterin schoof. Dit om de snelle spits tegenstand te bieden. Tijs kwam erin voor Ryan.

Door de twee invallers kwam er iets meer gif in het spel. Ze waren getergd en dit gevoel werd overgedragen aan de andere negen. Niet dat het voetballend beter werd, maar de kaas werd niet meer van het brood gegeten. Foreholte kroop ook wat meer uit haar schulp en daardoor ontstond een mooie open wedstrijd waarbij er grote kansen over en weer waren. Waarbij twee keer Mike bij een 1 op 1 situatie keurig koel bleef en de bal pakte en naast keek. Het was Rowey die de spanning vergrootte door een prachtig schot uit de tweede lijn. Vanaf een meter of 16 schoot hij laag diagonaal de bal inde verre hoek 1-2. Met nog een dik kwartier was er nog wel wat mogelijk. De rood gelen voerden de druk verder op, wat resulteerde in 1 grote kans voor Nick. In een scrimmage binnen de elf meter kreeg hij de bal met de rug naar het doel. Met zijn linker draaide hij om zijn as en schoot de bal op de keeper. Met zijn vinger toppen duwde hij de bal naast. Daarna nog een halve kans. Weer was het Nick die vanaf bijna de achterlijn de bal voorlangs volleerde. De druk hield aan en dat voelde de Voorhouters heel goed aan. Het tijdrekken was begonnen. Tel daarbij op dat de grote spits naar achteren werd gehaald om daar de boel dicht te bouwen. Dat hij daarbij nog een keer over de schreef heen ging door na te trappen werd gelukkig voor hem door de scheids niet gezien. Ondanks de druk werd er niet meer gescoord en na het laatste fluitsignaal stond de D1 weer met lege handen. Het is alweer de vierde thuiswedstrijd die met het minimale verschil van 1 doelpunt wordt verloren. Waar blijft de beloning?

Helaas volgende week nog niet. Wij zouden dan tegen Nieuwkoop spelen maar die heeft zich terug getrokken. Maar over twee weken mogen we aantreden tegen Forum Sport. Zal een lastige klus worden, maar niets onmogelijk. Zeker als we vanaf minuut 1 het geloof hebben als in de tweede helft.

Deze week oefenen we nog een keer tegen de KNVB meiden waar Rosa altijd mee traint en speelt. Zij zal nu het oranje verdedigen. Hopelijk wordt het een mooie, faire, fraaie en leerzame potje voetbal.

Tot over 14 dagen.

Grt,

Uw verslaggever.