Wat kan het voetballeven toch hard zijn. Na de wedstrijd werd er een oude doos met clichés van zolder afgehaald en ze klopten allemaal. Van het : “Dit hebben ze niet verdiend, tot een punt was terecht of ze zitten in de hoek waar de klappen vallen”. En zo kan ik er nog wel een paar opnoemen. Daarbij kregen we ook nog de complimenten van de tegenstander met de opmerking. “ Hoe kunnen jullie zo laag staan”. Bemoedigend om te horen, maar het feit blijft dat we stijf onderaan de kerst hebben gehaald en dat was en is niet waar we willen staan.

Eerst nog even terug naar afgelopen woensdag. Quick Boys D2 kwam op bezoek voor een oefenpotje. Ze staan ongeslagen fier bovenaan in de eerste klasse. In een rommelige pot wonnen we met 2-1.  Waar de teller toch iets meer had mogen oplopen. Maar goed we smaakten het zoet der overwinning weer eens en dat was een lekker gevoel.

Dan zaterdag de competitie wedstrijd tegen het hoog geplaatste RKAVV. In de heen wedstrijd verloren wij vrij kansloos met 5-1. Geen idee hoe het vandaag zou kunnen aflopen, maar er stond een gemotiveerd Ter Leede aan de aftrap. Helaas was Rosa wat ziekjes geweest, waardoor zij met Viggo op de bank begon. De 11 starters waren: In de goal Mike. Van links naar rechts Hugo, Noa, Denzil en Sam. Op het middenveld, rechts Tijs, links Ryan. Op 10 Nick en de drie mans voorhoede werd bestierd door spits Wessel geflankeerd op rechts door Rowey en links door Jip.

De aftrap werd om 10.30 uur door de rood gelen genomen en de intenties waren duidelijk. Naar voren was het devies. Na een minuut of twee mocht Mike uittrappen. Op de middencirkel kreeg Wessel de bal en zag in zijn ooghoeken Nick weglopen van zijn tegenstander. Hij gaf de bal mooi mee en op snelheid omspeelde Nick de verdediger en zag op zijn beurt Jip mee sprinten naar rand 16. Een afgemeten voorzet kwam in de voeten van Jip en hij rondde keurig af. 1-0. Een wat overmoedige ouder begon 10, 10 , 10 , 10 te scanderen. We houden het er maar op dat hij de zenuwen van zich af moest roepen.  Na de 1-0 ontspon er zich een prachtig voetbalgevecht, waarbij onze verdediging een soort van over mijn-lijk-mentaliteit ten toon spreidde. Hugo was onverzettelijk. Het grootse complement was wel dat zijn directe tegenstander nog voor de rust werd gewisseld. Zijn nieuwe tegenstander kreeg gelijk een prachtige sliding tackle om de oren en bleef de rest van de wedstrijd in de zak. Daarbij speelden het centrale duo Noa en Denzil een cruciale rol. Noa kon de spits goed aan Denzil liep zoals altijd heel veel ‘dicht’. En Sam speelde net alsof hij al jaren in het team meedraait. Door de onverzettelijkheid van deze 4 met Mike daarachter dwongen de bezoekers maar 2 kansen af. Een schot, waar een zweem van buitenspellucht zat, verdween op de paal. Later was er een katachtige reflex van Mike nodig om de gelijkmaker te voorkomen. Zelf werd ons een enorme kans ontnomen toen er onterecht werd afgevlagd voor buitenspel. Zonder vlag signaal zou Nick 1 op 1 op de keeper zijn afgegaan en wie weet wat dan…… Na 30 minuten strijd werd er gefloten voor de welverdiende rust. Even bijkomen.

De rust werd gebruikt om te wisselen. Viggo kwam erin voor Rowey en Rosa voor Tijs. Het strijd plan bleef hetzelfde. Vooruit en fel erop.

De tweede helft bleef een waar voetbalgevecht met een enorme dosis spanning. Prachtig om te zien dat er gestreden werd en dat wij de kaas niet van het brood lieten eten. Ter Leede staat nou niet bekend om het fysieke voetbal aspect, maar het viel wel op dat er vaker een rood witte op de grond lag dan een rood gele. Overigens waren de duels in mijn ogen wel fair. In één van die duels botste Hugo met zijn directe tegenstander op rand 16 meter. Beide bleven op de grond liggen. De scheids twijfelde en liet onterecht door spelen. De bal kwam bij een RKAVV er die haalde uit een onmogelijk hoek uit. Vanaf een meter of 20 schoot hij de bal diagonaal over Mike heen. Een prachtige gelijkmaker die eigenlijk nooit had mogen tellen als de scheids had opgetreden. Maar zoals eerder aangehaald, we zitten in die welbekende hoek dus ja….  Het mooie is dat de D1 de rug rechtte en verder ten strijde trok. Dit resulteerde in twee prachtige kansen. Het was Wessel die de achterlijn haalde en slalomde op de voor hem zo karakteristieke manier langs zijn tegenstander. Hij kon de bal mooi terug leggen op de penalty stip maar daar dachten de go go gadget handen van de keeper anders over. Daarna was het Nick die op links door brak. Op snelheid was hij de tegenstander de baas en gaf met zijn linker scherp voor. Jip kwam een teennagel tekort om de bal richting doel te krijgen. Het net niet gehalte was hoog. Direct daarna brak de spits van RKAVV door. Hij stormde 1 op 1 op Mike af. Mike die afgelopen weken alleen maar aan het groeien is naar de hoger level, tikte met zijn rechter voet de bal corner. En zo liep de tijd vol en zou het uitdraaien op een terecht gelijkspel. Maar in de allerlaatste seconden was het weer de diezelfde RKAVV er die een zeldzaam foutje van Denzil afstrafte. Hij durfde niet in te grijpen en liep naast die jongen mee. Die haalde wederom vanuit een onmogelijke hoek, bijna vanaf de achterlijn uit. Mike was kansloos en wederom een schitterend doelpunt dompelde alles wat rood geel lief was in rouw. De aftrap werd nog genomen maar dat was gelijk de laatste actie op het veld. Een hard gejuich klonk van de tribune waar de rood witte fans zaten. Hij geeft maar aan dat ook daar er in spanning werd meegeleefd.

En ja zo staan we weer met lege handen. Een hoop complimenten verder maar 0 punten. Het kan toch niet anders als we zo blijven spelen dat de punten binnen moeten stromen. Helaas moeten we nog een hele tijd wachten om te zien of dat ook gaat gebeuren. 11 Februari komt koploper UVS op bezoek. Uit verloren we schaamteloos met 8-1. Dat gaat nu echt niet gebeuren.

We zullen tot die tijd een groot aantal oefenwedstrijden spelen en ook nog wat activiteiten  voor ouders en kind. Allereerst aanstaande vrijdag een ouders / kind training. Ik hoop voor de ouders dat ze blessurevrij de kerst halen waarbij de eer ook niet is aangetast.

Ik spreek u weer na de elfde. Maar niet nadat ik u,  als trouwe volgers,  namens de kinderen, trainers en begeleiding van de D1 een fijne kerst en nieuw toewens. En een punt rijk 2017!!

Hohoho