Afgelopen zaterdag stond de bekerwedstrijd tegen DHC op het programma. Een tegenstander uit de 2^e divisie en bovendien daar één van de topploegen. De Delftenaren staan op een knappe 2^e plek en hebben bovendien slechts 3 tegengoals en als ik u vertel dat deze allemaal vielen in de verloren wedstrijd tegen koploper Spijkenisse is het makkelijk rekenen dat er in de overige 9 competitieduels steeds de nul werd gehouden en bovendien werd er maar liefst 28 keer gescoord. Nu wil het geval dat ook wij er aardig voorstaan, weliswaar een paar niveautjes lager, maar wij zijn ook een veel scorende ploeg, die relatief weinig tegengoals incasseert. Collega columnist Henk voorspelde vorige week al een legendarische wedstrijd en ik kan u alvast verklappen dat Henk er kijk op heeft! Zoals het een vedetteploeg betaamt, kwam DHC op het “gemakkie” een minuut of 5 te laat het veld op en de scheidsrechter ging om onduidelijke redenen nog even terug zijn kleedkamer in. Fluit vergeten, kaarten vergeten of liep het dun door de broek van de spanning? Niemand weet het, maar feit was dat we 10 minuten later dan gepland aftrapten. Ter Leede had een prima strijdplan en zette wat minder vroeg druk dan gewoonlijk. Wessel was een weekendje weg en Alex bleek niet te kunnen spelen vanwege een blessure. De line-up was Bjorn in de goal, achterin Sjoerd, Keurten, Chris en Corne op het middenveld Patrick, Alessandro en Timo en voorin Sead, Rik en Sam. Ter Leede nam verrassend genoeg direct het initiatief en speelde een alleraardigste eerste helft. Al snel kreeg Sam een goede kans na doorkoppen van Ales, maar een DHC verdediger was net op tijd terug om Sam te verdedigen. Vlak daarna werd Sjoerd na een goede actie op rechts onreglementair gestopt en Patrick ging achter de bal staan om de bal op een van onze koppers te plaatsen. De voorzet was heerlijk, maar iets te scherp voor onze lange mannen. Gelukkig was de bal zo scherp dat het leder bij de tweede paal in het net plofte. DHC stond erbij en keek ernaar en de 1-0 was geboren. In minuut 13 (jawel) een mooie pass van Sead. Rik troefde slim de verdediger van DHC af, kwam schuin voor de goal, maar plaatste de bal vanuit een moeilijke hoek toch langs de keeper. Dat er nog een teentje van de verdediger tussen zat was volgens Rik niet het vermelden waard. Spitsen worden namelijk vaak afgerekend op het aantal goals! 2-0 op het kwartier. Niet slecht, zou pizzabakker Mario gezegd hebben. Sead moest helaas al snel ziek het veld verlaten en zo kon Serdaq zijn officiële JO15-1 debuut maken. DHC begon toch wel door te krijgen dat ze een tandje bij moesten schakelen, maar ze creëerden nauwelijks mogelijkheden, laat staan kansen. Ter Leede speelde gewoon goed en zeer geconcentreerd. Tot echt grote kansen kwam Ter Leede niet, maar toen er voor rust gefloten werd konden de Rood-Gelen verrassend, maar wel terecht met een 2-0 voorsprong aan de thee en/of limo.

De tweede helft startte zoals verwacht. Een getergd DHC, dat middels het inbrengen van maar liefst 4 wissels de zaken recht wilde zetten. Ter Leede moest direct terug in de ankers en kwam goed weg na een drietal goede kansen. Bjorn onderscheidde zich met een aantal goede reddingen en deed een gooi naar de titel Man of the Match. Ter Leede had het zwaar, maar hield stand. Het had wel wat weg van het aloude catenaccio, maar het doel heiligt de middelen. Nino was de moegestreden Serdaq (hij had ook al een volledige wedstrijd in JO15-2 in de benen) komen vervangen en Mees nam de plek in van Sam. Nino en Rik waren nu onze counterspitsen, maar verder dan een gevaarlijke voorzet en een paar versierde hoekschoppen kwamen we niet. Zo’n 10 minuten voor tijd schoot DHC een gemakkelijk gegeven vrij trap achter de kansloze Bjorn en werd het nog heter voor onze goal. Tot de 71-ste minuut ging het prima, maar toen volgde helaas een slippertje achterin. In plaats van de bal richting veld 6 te rammen, werd gekozen voor de opbouw. DHC nam over en via een razendsnelle aanval lag de gelijkmaker in het netje. Sneu, maar eigenlijk ook wel verdiend. Omdat het al in de blessuretijd was besloot Arjan een Tim Krulletje uit zijn repertoire te toveren en bracht Daimy binnen de lijnen. Wie weet kregen we een Woman of the Match, als Daimy de beslissende pingel stopt. Helaas eindigde deze wedstrijd in mineur, want toen de scheids na 6 minuten blessuretijd affloot stond er 2-3 op het scorebord en vertrok DHC met de winst terug naar de Brasserskade. Een laatste schot van DHC was pardoes in onze goal gevlogen en liet alles en iedereen met Rood-Geel bloed door de aderen verbouwereerd achter. Zelfs mijn altijd nuchtere partner met pen, was er doodziek van! Sprookjes bestaan niet, maar legendarisch was deze wedstrijd zeker!

Ciao!

Jack