UVS JO17-3  – Ter LeedeJO17-4 ;  0 – 1

Deze week spelerskrapte. Joris had schoolverplichtingen en Pascal was ingedeeld bij B3. We waren dan ook zeer blij met de aanwezigheid van Frank, Stan en Justin. Jongens bedankt. Desondanks maar 12 spelers totaal met de wetenschap, dat Milan na rust afwezig zou zijn ivm werk. Laat ik het stukje beginnen zoals altijd. We begonnen sterk en hadden direct veldoverwicht. Stan had in de 10e minuut een splijtende pass op Koen, die alleen door kon naar de keep, maar die redde goed. In de 20e minuut kon Roy uithalen na pasje van Frank, maar geen succes.  3 minuten later goede actie van Mats, bal keurig teruggetrokken op Justin, maar bal deed niet wat de ogen wilden. Gewoon gras he! Toch had Justin daardoor de richting gevonden, want 5 minuten later een vrije trap op 20 meter van het doel, die hij genadeloos precies binnen schoot, 0 – 1. We hielden het veldoverwicht, de coach had inmiddels al zijn ballen weer verzameld en de zon scheen fraai, en toch dreigde opeens bijna alles mis te gaan. Frank kon eigenlijk niet verder en moest eruit. Nog met 11, maar hoe verder na rust. Limonade en even gesproken over de spelhervattingen en Frank het verzoek om in elk geval in het veld te gaan staan/lopen en waar mogelijk een bal te kaatsen of in de weg te lopen. Kortom met 10,5 speler  nog een helft te gaan. Laat ik over het wedstrijdbeeld kort zijn, UVS drong aan, maar op 2 kansen na eigenlijk nooit ruimte genoeg om te kunnen scoren. De beste kans was eigenlijk nog voor ons, een bijzonder fraaie pegel van uitgerekend Frank, die af en toe toch nog meer kon rennen, dan gedacht, en de keeper tot een geweldige redding dwong. Verder konden wij niet heel veel meer afdwingen. Daarom wil ik het kort even hebben over dit team. Want niet alleen voetballen de jongens heel aardig, maar het is inmiddels een stug team – een vechtmachine, waar je liever niet tegen speelt. De aanvallers komen altijd wel in de stukjes voor, maar nu dan klein beetje waardering en aandacht voor die jongens die niet direct opvallen en vaak scoren. Daar heeft dit team er gelukkig veel van en zonder de andere 9 tekort te willen doen, wil ik de belangrijkste exponenten van afgelopen zaterdag graag een keer belichten;  Roy en Stan. Roy draaft met en zonder kramp elke wedstrijd kilometers en lijkt altijd te weten waar hij moet zijn om maar weer eens een aanval van de tegenstander af te breken en de bal in onze ploeg te brengen. Hij leest het goed en staat dus altijd goed, zoals dat dan heet. Stan is van de JO17-3 en speelt in de regel als voorstopper, maar moest nu de 2e helft als laatste man aan het werk en deed dit met verve, waardoor het UVS telkens net niet lukte om lekker voor de goal te komen of een gaatje te vinden. Twee van onze karakterjongens, die er mede voor zorgen dat wij zelfs met 10,5 man gewoon een wedstrijd kunnen winnen. Top gasten. Nu aantal weken vrij en dan gaan we er met z’n allen weer voor.