De laatste wedstrijd van het seizoen tegen onze buren. Voor mij persoonlijk meteen ook een prettig weerzien met een oud speler en nu collega coach. Tijdens de winterstop hadden we met een vermoeid team flink klop gekregen, en toen al aangegeven, dat het om het echie anders zou zijn. En onze jongens tapten ook direct uit een ander vaatje. In de eerste 3 minuten vielen al 2 voorzetten van Sam te noteren en in de 5^e minuut teisterd Stan met een enorme afstandspegel de lat. Helaas spatte  de bal voor de lijn weer terug het veld in. Natuurlijk lieten ook onze buren zich gelden en zowel in de 12^e als in de 21^e minuut waren er prima reddingen nodig van Björn. Er werd een hoog tempo aangehouden en Teylingen had de overhand en was wat vaster aan de bal. Hadden veel snelheid aan de zijkanten, waar Jip en Sjoerd alle zeilen moesten bijzetten, maar Dave hield de spits in een ijzeren greep, waardoor dit gevaarlijke dreh-und-angel-punkt eigenlijk volledig werd uitgeschakeld. Ons middenveld, met name Mats en Stan, kon telkens net op tijd ingrijpen, voordat het echt gevaarlijk werd, maar de weg naar voren konden we nauwelijks meer vinden. Uiteindelijk kregen we in 30^e minuut de 1 – 0 tegen uit een corner, die wat gelukkig voor de voeten van Teylingen viel. Dat we direct daarna toch weer een kansje kregen via BartM – op een prima steekbal van Thijs – die net een teen tekort kwam, was een eerste teken, dat onze jongens zich wilden laten gelden.

In de rust nog maar eens op eensgezindheid en teamspirit gewezen en met elkaar ons volledig in te zetten voor een goed resultaat. Dit leek in de 46^e minuut al resultaat te hebben, maar het steenharde schot van BartS scheerde rakelings naast de goal. Tien minuten later  scoorde Teylingen op de break, maar de uitstekend vlaggende grens had buitenspel geconstateerd en de goal werd afgekeurd. In de 60^e minuut met de laatst wisselronde het elftal omgezet naar 4-3-3 om een goal te kunnen forceren. Wij hadden immers de hele 2^e helft al het overwicht en Teylingen kreeg steeds meer moeite om onze fysiek topfitte gasten af te stoppen. In de 70^e minuut kwam Thijs dan eindelijk vrij, maar prikte nog net naast, maar even later leverde diezelfde Thijs – opnieuw volledig vrij – een prima voorzet op Sam, die alleen maar het knikje hoefde te geven en de verdiende 1 – 1 was een feit. Toch wilden wij nog meer – een vloeiende combinatie tussen onze sneltreinen Sam en Sjoerd leverde nog weer mogelijkheid voor BartS op, maar dat lukte net niet. De scheids – tot dan toe niet al te opvallend – kon zoveel rood/zwart leed en zoveel rood/geel overmacht kennelijk niet meer aan, zette zijn andere pet op en BartM eindigde dit seizoen voor hem in stijl met een tijdstraf en wij moesten het met 10 man gaan doen. De resterende 4 minuten dachten wij, maar dat werden er iets meer. Dat leverde onze buren zowaar ook nog een geweldige kans op in de 82^e minuut, maar Björn pakte deze poging geweldig, zodat we uiteindelijk met een terecht en welverdiend gelijkspel richting kleedkamer togen. Daar wachtte ons nog een versnapering en mij een prachtige bos bloemen – die nog altijd zeer fraai staat te zijn op het nieuwe dressoir – waarvoor dank. De laatste Man of the Match deze keer; Stan, probeert altijd te voetballen, oplossingen te vinden en speelt altijd in dienst van het team – een Topper. Het is altijd een beetje dubbel gevoel na zo’n laatste wedstrijd, maar er volgt nog een klein toetje voor het team en alle ouders, die altijd enthousiast langs de lijn mee hebben geleefd en klaar hebben gestaan. U en ik zullen niet meer kunnen genieten van deze club gasten in deze samenstelling, dat is treurig, maar aan de andere kant, kan ik nu weer eens naar de kapper. We zien elkaar komend seizoen vast wel weer…ergens langs een lijn of veld.