De vrouwenselectie van Ter Leede speelt met beide teams op het landelijke niveau. Vrouwen 1 komt uit op het hoogste vrouwenamateurniveau, de topklasse, en Vrouwen 2 speelt haar wedstrijden in de 1e klasse. Al jaren blijkt Vrouwen 2 een geweldige leervijver voor meiden om je klaar te stomen richting Vrouwen 1, wij gingen hierover in gesprek met Justine Jansen, Lieke Veenstra, Romy van Beelen en Susanne Zee. Zij maken alle vier al jaren deel uit van de Vrouwenselectie van Ter Leede en hebben via Vrouwen 2 de stap naar de basis in Vrouwen 1 weten te maken.

Hoe oud waren jullie toen jullie begonnen met voetbal? Waar hebben jullie gevoetbald voor Ter Leede? En wat heeft ervoor gezorgd dat jullie de overstap naar Ter Leede hebben gemaakt?
Susanne: “Ik begon op mijn 8e met voetballen bij Concordia in Delft. Daarvoor zat ik al op atletiek, maar mijn broer voetbalde en ik zat altijd langs te kant te kijken bij zijn trainingen. Van de trainer mocht ik vaak meedoen en ik vond het zo leuk dat mijn ouders mij ook inschreven. Na 10 jaar bij Concordia vond ik het wel tijd om de overstap te maken naar een dameselftal. Ter Leede had toen twee teams op het hoogste niveau en ik wilde naar een club waar ik nog veel kon groeien, maar wel op een goed niveau kon starten, dus Ter Leede was voor mij een ideaal.”

Susanne in haar jeugd bij Concordia uit Delft

Justine: “Ik begon op mijn 6e met voetballen, dus nu al 16 jaar. Ik heb hiervoor altijd gevoetbald in Alphen aan den Rijn, waar ik vandaan kom, bij svARC.
Waarna ik de overstap in 2017 naar Ter Leede maakte. Ik heb de overstap gemaakt naar Ter Leede omdat mijn ontwikkeling ophield bij mijn oude club en ik meer uitdaging wou krijgen. Ik ben blij dat ik hier ben komen spelen, en heb er nog geen minuut spijt van gehad.”

Ook bij ARC was Justine al moeilijk te stoppen met haar aanvallende acties

Romy: “Ik ben op 6-jarige leeftijd begonnen met voetballen. Voordat ik bij Ter Leede ben gekomen, voetbalde ik bij FC Lisse. Ik heb 10 jaar voor FC Lisse gevoetbald en dit is mijn zevende jaar bij Ter Leede. In mijn tijd bij FC Lisse heb ik 1 jaar voor de dames gespeeld en zo ben ik in contact gekomen met Wim Bouckaert en die heeft ervoor gezorgd dat ik een half jaar heb mee kunnen trainen met Ter Leede. Na dat half jaar meetrainen beviel het niveau en de sfeer erg goed en heb ik de keuze gemaakt om naar Ter Leede te komen. Vooral de kans om bij Ter Leede op het hoogste amateurniveau te kunnen voetballen trok me erg aan. “

Romy speelde in haar jeugdjaren in het geel-blauw van FC Lisse

Lieke: “Ik was 8 jaar oud toen ik begon met voetballen bij Forum Sport. Ik heb daar een leuke anekdote over: in mijn allereerste voetbalseizoen zou ik beginnen in de E9 bij de jongens. De zomer voordat het seizoen begon ging ik mijn tenue kopen met mijn moeder in de sportzaak. Tegelijkertijd was er een jongen van mijn leeftijd (8 jaar) die ook het tenue van Forum Sport aan het passen was. Mijn moeder zegt: ‘Ga jij ook voetballen bij Forum Sport, wat leuk! Mijn dochter ook. In welk team ga jij spelen?’ De vader van de jongen antwoord: ‘Hij zit in de E9.’ Waarop mijn moeder zegt: ‘Wat toevallig, in dat team gaat Lieke ook spelen.’ De jongen zegt: ‘dat kan niet, ik speel niet met meisjes.’ Ik dacht toen; jaja wacht jij maar af, als je ziet hoe goed meisjes kunnen voetballen wil je niet anders meer dan met meisjes voetballen. Vervolgens stroomde ik al vrij snel door naar een hoger team en bleef deze jongen in de E9 voetballen.
Ik heb bijna tien jaar bij Forum Sport gevoetbald. Hiervan heb ik vijf jaar met de jongens gevoetbald en vijf jaar met de meiden. Het jaar waarin ik mijn middelbare school diploma behaalde en aan de Universiteit van Leiden ging studeren heb ik de overstap naar Ter Leede gemaakt. Ik wilde graag bij een club voetballen met een dames team op hoog niveau om te kijken hoe ver ik met voetballen kon komen. Ter Leede was dicht bij Leiden en had niet één maar twee teams op hoog niveau voetballen. Voordat ik in de damesselectie kwam heb ik eerst nog een seizoen bij de MA van Ter Leede op hoofdklasse niveau gevoetbald. Na dat seizoen mocht ik aansluiten in de damessselectie.”

Lieke in Forum Sport tenue, de plek waar het allemaal begon….

Vertel eens wat mooie en/of minder mooie herinneringen uit je tijd in VR2.
Justine: “Ik heb eigenlijk alleen maar mooie herinneringen in VR2 beleefd. Ik kwam vanuit de 2e klasse vandaan, dus VR2 hoofdklasse in die tijd, was voor mij ook een leuke uitdaging. Het was wennen voor mij om op een hoger niveau te spelen, maar met de meiden en de trainer om mij heen kreeg ik het vertrouwen en kon ik mijzelf gaan ontwikkelen. Vorig jaar heb ik een aantal wedstrijden met VR2 meegespeeld, omdat ik iets minder presteerde in het 1e elftal. Ik weet het nog als de dag van gister, omdat ik mezelf weer moest bewijzen ging ik die wedstrijd met 100% volle inzet (wat je elke wedstrijd moet doen) in tegen Barendrecht VR1 thuis. We wonnen die wedstrijd met 5-2 waar ik 2 doelpunten heb gemaakt en 3 assistenten heb gegeven. VR2 is een plek om jezelf te ontwikkelen, vertrouwen te krijgen en jezelf te laten zien wat je kan om door te kunnen stromen naar het 1e elftal. “

Lieke: “In mijn eerste seizoen bij de selectie heb ik vooral veel mooie dingen meegemaakt. Echter is een minder mooie herinnering dat ik door de trainer heel negatief werd gecoacht wat op mij een averechts effect had. Ik werd daar onzeker van en presteerde daardoor minder goed. Ik was wel heel gemotiveerd en trainde hard. Halverwege het seizoen kon ik daarom al de overstap naar het eerste elftal maken. Ik had vanaf toen een basisplek op de rechtsback. Het tweede elftal speelde dat seizoen in de eerste klasse en kwam in de finale van de beker. Mijn mooiste herinnering van voetballen in VR2 is dan ook de finale spelen voor de beker tegen Jong ADO en de wedstrijd winnen (met pingels). Datzelfde seizoen speelde het tweede elftal ook nacompetitie voor promotie naar de hoofdklasse. Ik heb de laatste wedstrijden mee mogen spelen en we promoveerde uiteindelijk terug naar de hoofdklasse. Dat was dus dubbel feest!”

Lieke tijdens de bekerfinale tegen Jong ADO Den Haag

Romy: “Ik zelf heb eigenlijk alleen maar mooie herinneringen uit de tijd dat ik bij vrouwen 2 speelde.
Zo was in het seizoen 2014/2015 de districtsbeker winnen van jong Ado na strafschoppen en ik zelf de zesde strafschop binnen schoot een hele mooie herinnering. Ook was de promotie van 1e klas naar hoofdklasse met vrouwen 2 een mooie herinnering. “

Romy van Beelen samen met Anouk Aartman na het winnen van de beker!

Susanne: “We moesten in mijn tweede seizoen nacompetitie spelen om degradatie. Dat is op zichzelf natuurlijk niet echt leuk, maar het uiteindelijk niet degraderen voelde best lekker… Verder weet ik niet of ik echt iets speciaals kan noemen, ik heb het altijd wel goed naar mijn zin gehad. Het enige mindere was mijn eerste jaar, ik kon het niet echt goed vinden met de trainer en ik zat ook altijd op de bank. Terecht overigens, maar ik was net nieuw, hartstikke bang om fouten te maken en vervolgens krijg je een trainer die bij iedere fout die je maakt zo hard begint te gillen dat je het drie velden verder nog hoort. Dan maak je dus alleen maar meer fouten en gaat je zelfvertrouwen er ook behoorlijk aan. Maar gelukkig vond ik het ondanks dat wel leuk bij de club, omdat de selectie gewoon heel gezellig was, en uiteindelijk ging het voetballend ook vanzelf wel beter.”

Promoveren met Vrouwen 2 naar de hoofdklasse, dat vier je met z’n allen!

Hebben jullie hiervoor met de jongens gespeeld of altijd bij de meisjes?
Romy: “Ik heb tot en met de d’tjes met de jongens gespeeld. Bij de jongens heb ik altijd centraal achterin of rechtsback gespeeld. Toen ik naar de meiden ging ben ik op de 10 positie gaan voetballen. Bij FC Lisse heb ik 2 jaar in de MB gezeten en 1 jaar bij de dames. In die 2 jaar MB zijn we 4 keer kampioen geworden. Bij de meiden was het niveau wel iets minder maar was het wel een stuk gezelliger en leuker. “
Lieke: “Ik heb mijn eerste vijf jaar bij de jongens gespeeld en vanaf mijn 13e bij de meisjes.
Susanne: “Altijd bij de jongens, tot ik naar Ter Leede kwam!”
Justine: “Ik heb in de F met jongens gespeeld, maar sinds de E heb ik altijd met meiden gevoetbald.”

VR2 is een mooi podium om jezelf te ontwikkelen zodat je je kan voorbereiden op de topklasse. Maar was het een grote stap om na VR2 nu op topklasse niveau te voetballen? Zo ja, op welke manieren merken jullie dat. Zo niet, waarom niet?
Susanne: “Ik vond het eigenlijk wel meevallen! Je merkt echt wel dat het een heel stuk sneller gaat en je ook vaak tegen iets slimmere speelsters speelt, maar daar word je wel in meegetrokken. Zeker omdat ik in een team terecht kwam met een mix van heel ervaren meiden en meiden met wie ik inmiddels gewend was samen te spelen. Die combinatie zorgde ervoor dat de overgang voor mij best soepel verliep. Het enige waar ik, zeker in het begin, tegen aanliep was dat ik bepaalde gewoontes had die toen in de hoofdklasse goed werkte, maar ik in de topklasse maar beter niet kon doen. Maar dat leer je snel genoeg af, na drie keer de mist in gaan doe je het echt geen vierde keer meer.”
Romy: “De stap van vrouwen 2 naar vrouwen 1 was wel een grote stap. Bij mezelf merkte ik het vooral met de kleine dingetjes zoals handelingssnelheid, het was meer fysiek en ook het niveau was een stap hoger. Bij vrouwen 2 had je vaak meer tijd en meer de ruimte om je acties te doen. Bij vrouwen 1 moest je sneller handelen en ook zorgen dat je fysiek sterk bent. “
Justine: “VR2 is zeker een mooi podium om jezelf te ontwikkelen. Ik ervaarde die stap wel groot voor mijzelf, ik voelde veel druk omdat ik best kritisch ben op mijn eigen spel. Ik vond het vooral spannend om mee te doen met de topklasse, ervaren speelsters om me heen die natuurlijk wat verwachten van je. Maar het vertrouwen dat je mee krijgt van de trainster en speelsters hielp er zeker bij. Ik merkte vooral het tempo verschil in de topklasse, het baltempo ligt hoger en er wordt meer gevoetbald naar mijn idee. Handelingssnelheid was vooral een leerpunt voor mij, omdat ik niet zoveel tijd meer had om te kijken wat ik met die bal ga doen.“

Lieke: “Het was in mijn eerste seizoen wel even wennen om met ‘vrouwen’ in plaats van meisjes te voetballen. Het spel ging sneller, was tactischer en het was fysieker. Ik moest me opeens houden aan bepaalde looplijnen in het veld. De overstap van de MA in de hoofdklasse naar de vrouwen in de hoofdklasse en topklasse heb ik als een grotere stap ervaren dan de stap van VR2 naar VR1. Het niveau in de selectie lag hoog en onderling was er niet meer dan één klasse niveau verschil tussen de vrouwen. Ik speelde al na een half seizoen in het eerste elftal. Zo snel in het eerste elftal voetballen was wel spannend en zorgde voor wat meer prestatiedruk. Ik had immers nog weinig ervaring met voetballen in een dames team en tegen dames teams.”

Hoe kijken jullie zelf tegen de ontwikkeling aan die je zelf doorgemaakt hebt? Bepaalde personen die hierin groot aandeel hebben? Of tips die zijn bijgebleven?
Lieke: “In mijn eerste seizoenen in het eerste elftal waren de trainers Stefan en Wim belangrijk. Stefan heeft mij naar het eerste gehaald en mij een basisplek gegeven. Dat seizoen erop was het Wim die mij veel liet voetballen in het eerste en werd ik uitgeroepen als Talent van het jaar. Na 1,5 seizoen in het eerste elftal te hebben gespeeld werd ik teruggezet naar het tweede elftal. Daar baalde ik onwijs van. Hierdoor werd voetbal voor mij een seizoen lang wat minder belangrijk waardoor ik de keuze maakte om een half jaar in Lyon te gaan studeren en wonen. Na mijn uitstapje naar het buitenland kwam ik het seizoen daarop weer in het tweede elftal onder Hassan Azoum. Door de ervaring in het eerste elftal en door het hogere niveau van het eerste elftal waar ik gewend aan was geraakt, voelde ik me fijn en zelfverzekerd in het veld bij VR2. Ik kreeg een andere positie, ging van de rechtsback naar centraal achterin. Dat seizoen in VR2 heeft mij goed gedaan en ook zeker bijgedragen aan mijn ontwikkeling. “
Romy: “Ik vind zelf dat ik een goede ontwikkeling heb doorgemaakt. In de eerste paar jaar van Ter Leede heb ik veel kunnen leren van de ervaren meiden die tijd. Een paar meiden daarvan zijn Jill Wilmot, Monica Hoogendam, Marleen Joore en Kimberley Vermeij. Ook heb ik veel van mijn trainers kunnen leren in de periode bij Ter Leede maar ook bij mijn tijd bij FC Lisse.
De belangrijkste tip de me bijgebleven is, is eigenlijk hou het simpel de rest komt vanzelf wel. Simpel voetballen is soms het moeilijkste wat er is maar wel het effectiefst. Voor het nieuwe seizoen ben ik zelf een van de ervaren meiden dus hoop ik om de jongere en nieuwe meiden te kunnen helpen en zelf hoop ik weer dingen te kunnen leren van de nieuwe trainer.”
Justine: “Ik heb zeker een ontwikkeling door gemaakt, ik kom uit de 2e klasse, en er viel nog veel te leren afgelopen jaren. Vooral de coaching van de meiden hebben een aandeel gehad in mijn ontwikkeling, dit geldt voor de wedstrijden maar ook alle trainingen. Trainster/trainer en meiden die zeker mij zelfvertrouwen en tips hebben mee gegeven daar ben ik van gaan ontwikkelen. “
Susanne: “Ik denk wel dat ik tot nu toe ieder jaar aardig gegroeid ben als voetballer. In het begin kwam het vooral door te luisteren naar de meiden om me heen met ervaring. Gewoon de kleine tips die ze geven meenemen en er wat mee doen, ook al was ik anders gewend vanuit mijn oude club. Nu denk ik dat ik het meest leer door zelfreflectie. Een realistisch zelfbeeld hebben is belangrijk als je wilt groeien, je kunt niet verbeteren als je niet weet wat je zwakke punten zijn. Dat betekent ook dat je open moet staan voor kritiek, ook iets wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, al kan ik daarin nog wel wat stappen zetten…”

Wat maakt volgens jullie Ter Leede nou zo’n mooie club?
Susanne: “Voor mij is dat echt de rest van de selectie. Vanaf de eerste minuut dat ik bij de selectie kwam voelde ik me er thuis. Na vijf jaar is de groep inmiddels heel erg veranderd, maar ik hoop wel dat we dat gevoel zo veel mogelijk houden voor iedereen die nieuw bij de selectie komt. Een aantal van de meiden voelt echt als familie voor me. Dat mag ook wel als je elkaar vier keer per week op het voetbalveld ziet en daar buiten ook veel tijd met elkaar doorbrengt, ik zie ze meer dan mijn echte familie…”

Bezoek aan het WK Vrouwenvoetbal in Frankrijk

Justine: “Ik vind vooral de selectie erg leuk waardoor mijn plezier bij voetbal blijft, en ik het naar me zin blijf hebben. Verder is Ter Leede een sfeervolle club, de feestjes en de overige activiteiten hebben daar zeker een aandeel bij 😉.
Ik blijf hopelijk nog heel lang hier voetballen met plezier, ik kom er erg graag!”
Romy: “Warme club waar je je snel welkom voelt. Een hechte selectie die zowel binnen als buiten het veld goed met elkaar omgaat. Je kan voetballen op het hoogste amateurniveau en een goede leerschool met vrouwen 2. “
Lieke: “Ik voetbal al zes jaar met heel veel plezier bij Ter Leede. De meiden uit de selectie hebben daar het grootste aandeel in. Sinds ik bij Ter Leede voetbal heb ik er veel vriendinnen bij. Het is eigenlijk fanatiek voetballen op hoog niveau met vriendinnen. Mooier kan het niet toch? Daarnaast is de club Ter Leede een fijne vereniging. De voetballers, voetbalsters, supporters en andere club mensen zijn gezellig waardoor er een altijd een goede sfeer is op de club. “

Vriendinnen, zowel binnen als buiten de lijn. Op vakantie gaan doen we ook samen!

Wat verwachten jullie van het komende seizoen nu er zo’n abrupt einde is gekomen aan het huidige seizoen?
Romy: “Jammer dat het helaas zo moet eindigen. Ik verwacht dat het een leuk en leerzaam seizoen wordt. Nieuwe trainer en nieuwe speelsters wat weer nieuwe uitdagingen met zich mee zal brengen. Er gaan ook belangrijke speelsters weg dus dit zal moeten op gevangen worden door andere speelsters. Ik ben zelf heel erg benieuwd hoe dit ingevuld ga worden. Ik ben ervan overtuigt dat we een hecht team zullen worden die er alles voor zal gaan doen om zo hoog mogelijk te eindigen.“
Susanne: “Ik kijk er in ieder geval heel erg naar uit! Natuurlijk sowieso om weer op het veld te staan, maar ook omdat er nogal wat gaat veranderen binnen de selectie. Er zijn wel een aantal meiden gestopt die erg bepalend konden zijn in het veld, maar ik hoop dat dat ruimte geeft voor anderen om hun kansen te pakken en ook meer verantwoordelijkheden te nemen. En er is natuurlijk een nieuwe trainer, ik heb hem nog niet ontmoet, maar de meiden die dat wel hebben waren erg enthousiast, dus ik ben erg benieuwd. Ik hoop dat we met het eerste gewoon in de middenmoot mee kunnen draaien, niet echt wat we historisch gezien van Ter Leede zouden verwachten, maar het is gewoon een heel jonge en nieuwe groep, dus daar zou ik echt tevreden mee zijn! Voor het tweede hoop ik dat we uiteindelijk ooit weer naar de hoofdklasse promoveren. Maar voor dit seizoen verwacht ik dat we bovenin mee kunnen draaien.”
Lieke: “Ik mis het voetballen heel erg. Zo’n abrupt einde van het seizoen is natuurlijk heel gek. Gelukkig wordt er achter de schermen had gewerkt om zo volledig mogelijk aan het nieuwe seizoen te beginnen. De staf voor aankomend seizoen is voor het grootste gedeelte al bekend. Ik heb heel veel zin om volgend seizoen weer te kunnen voetballen met alle meiden. Ik hoop dat het voor zowel VR2 als voor VR1 een mooi seizoen wordt. Zelf hoop ik volgend seizoen een belangrijk rol te kunnen spelen in VR1.”
Justine: “Het is sowieso heel jammer hoe dit seizoen is afgelopen op deze manier. Ik verwacht met de komst van de nieuwe trainer en de nieuwe meiden, dat we een nieuw seizoen fris zullen gaan starten, waarbij nieuwe kansen liggen voor speelsters. Ik verwacht leerzame trainingen en wedstrijden, waarbij iedereen de kans krijgt om zichzelf positief te ontwikkelen. Ik kijk er naar uit, en ik kan nu al niet wachten om het veld op te gaan, want op deze club ben ik het liefste te vinden.“

Hebben jullie bepaalde rituelen voor een wedstrijd?
Justine: “Ik heb niet echt rituelen voor een wedstrijd. Ik beeld me de wedstrijden thuis vaak wel al in, en op de weg naar de club. Ik probeer met zo veel mogelijk focus de wedstrijd in te gaan, en alles te geven. “
Susanne: “Als team hebben we er een aantal, maar ik persoonlijk niet echt. Ik ben alleen heel hardnekkig in het geen alcohol drinken op vrijdag en het zorgen dat ik altijd twee uur voor de warming up begint heb gegeten, maar ik weet niet echt of dat als ritueel telt.”
Romy: “Niet specifiek rituelen, alleen zit ik altijd op dezelfde plek die ik altijd heb in de kleedkamer bij thuiswedstrijden. “
Lieke: “Een ritueel is dat ik mijn tas altijd dubbel check voordat ik de deur uit ga. Ik wil natuurlijk niet mijn voetbalschoenen vergeten (dat wel een keer is gebeurd..). Verder heb ik ook een favo sportbeha die ik altijd tijdens de wedstrijden aan heb haha.”

Hoe ziet jullie leventje er nu buiten het voetbal uit? Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
Susanne: “Ik studeer bewegingswetenschappen aan de VU in Amsterdam. Volgend jaar rond ik als het goed is mijn bachelor af en daarna wil ik een master gaan doen. Veel verder dan dat heb ik eigenlijk nog nooit echt goed nagedacht… Misschien wordt dat eens tijd.. Ik hoop in ieder geval nog wel een paar jaar te blijven voetballen en dan het liefst hier met mijn vrienden bij Ter Leede.”
Lieke: “Ik ben momenteel bezig met afstuderen voor de Master Opsporingscriminologie. Als het goed is heb ik over een paar weken mijn diploma. Daarnaast sport ik veel in de vorm van hardlopen, work outs, skeeleren, balletje trappen en fietsen. Ik had liever vier keer in de week gevoetbald, maar dat kan nu helaas niet. Verder geniet ik van de tijd met de mensen om mij heen die ik kan zien. Mijn plannen voor de (nabije)toekomst zijn een leuke baan vinden in mijn vak gebied en ik blijf voorlopig nog lekker door voetballen. Ik wil mezelf graag verder ontwikkelen op voetbal gebied. “
Romy: “Saai, verveel me heel erg nu ik niet meer 4 keer in de week kan voetballen. Besteed me tijd nu vooral aan werk, sporten, series kijken en soms FIFA spelen om toch nog iets met het voetballen te doen. Mijn plannen voor de toekomst zijn om nog zo lang mogelijk te blijven
voetballen en solliciteren voor een baan bij de politie.”
Justine: “Ik studeer aan de Haagse Hogeschool, waarbij ik opgeleid wordt tot sportlerares. Ik wil als ik volgend jaar hopelijk afgestudeerd ben op het voortgezet onderwijs gaan lesgeven als sportdocent en daarbij wil ik een eigen mentor klas hebben. Nu werk ik bij verschillende bedrijfjes om wat te verdienen, en zo kan beginnen met sparen voor later. Ik besteed ook veel tijd samen met vriendinnen en met mijn vriend, waarbij ik in de toekomst zeker een gezin wil vormen.”

Justine, Lieke, Romy en Susanne geven het volgende interview graag door aan Marleen Joore en Kimberley Vermeij.
Deze twee toppers nemen afscheid van het vrouwenvoetbal, hangen hun voetbalschoenen in de wilgen en gaan genieten van alles wat er buiten het voetbal om op hun pad komen gaat. Wij kijken graag met hen terug op hun voetbalcarrierre!