Lieve Marion, lieve Ter Leede-vrienden en -vriendinnen,

‘De Pen’ is mij overhandigd door Marion van der Ploeg, oud-speelster van een van de meest succesvolle damesvoetbal-generaties van onze club en zelfs van heel Nederland. Ze was aanvoerder van Ter Leede, won met onze club vele prijzen en was ook in het Nederlands elftal van grote waarde. Marion – ik mocht haar bovendien de gouden speld opspelden – was een verdedigende middenvelder. Iemand die iedereen in zijn of haar team zou wensen: altijd voorop in de strijd, onverschrokken en nooit opgeven! En anno nu is Marion nog een van onze – van mij, maar ook van de rest van ons gezin – dierbare voetbalvrienden.

Ik wil in mijn bijdrage graag eerst stilstaan bij enkele historische momenten van onze mooie club. Om te beginnen het 90-jarig jubileum…. Dan zie ik allereerst een van de eerste elftalfoto’s voor me uit het oprichtingsjaar, 1930. Op die foto staat ook mijn vader, Hermanus Molenaar. Wat ook in mijn geheugen staat gegrift, is het Ter Leede-elftal dat in 1957 en 1959 twee keer kampioen van Nederland werd, met mijn drie broers – Kees, Manus en Co – in de basis. Maar ook andere Ter Leede-iconen als oud-voorzitter Wim van Biezen en Jan de Vries, die twee weken geleden ‘De Pen’ in zijn bezit had.

We hebben dit jaar met elkaar nog een mijlpaal te vieren, namelijk 25 jaar Sportpark Roodemolen. Dat is natuurlijk onlosmakelijk verbonden met het afscheid van de velden aan de Menneweg, waar de opmars van Ter Leede vanuit de 4^e klasse begon. Wat hebben we daar ook een mooie tijd gehad, met dito herinneringen. Vooral de trainingsvelden waren echter verouderd en te krap, dus een nieuwe locatie was noodzakelijk om zowel sportief als in aantal leden te kunnen groeien. Er werden drie ‘Mega-Loterijen’ opgezet en met vereende krachten en hulp van de vele vrijwilligers kwam het nieuwe sportpark er. Hier hebben we de afgelopen decennia al vele hoogtepunten beleefd. Tegelijkertijd is het ook een plek waar veel lief en leed wordt gedeeld. Juist dat is het mooie van onze club; op het veld, maar ook na afloop in de kantine is iedereen gelijk.

Ik noemde ze net al even in het kader van de verhuizing naar de Roodemolen: de vrijwilligers, de basis waar onze club op drijft. Zeg dus niet te makkelijk dat je geen tijd hebt, als je wordt gevraagd iets voor de club te doen. Toen mijn man Wim in 1986 voorzitter werd, hadden we niet alleen een druk eigen bedrijf, Wim was bovendien vaak op (zaken)reis over de hele wereld. Ook hadden we op dat moment vier opgroeiende kinderen tussen de twee en elf jaar. Ik hoop dat jullie hieraan denken, als Ter Leede een beroep op jullie doet…!

Dat brengt me in het hier en nu, de tijd en de andere wereld waarin we nu door de corona-crisis zijn beland. Hierdoor realiseer je je wat je mist aan de club, van de wedstrijdspanning tot de gezelligheid na afloop in de kantine. Wat een gemis als het kloppend hart, de kantine, niet open is. Zowel sociaal, maar ook zeker voor de clubkas.

Tot slot wil ik daarom vanaf hier een oproep doen om onze club te steunen in deze moeilijke tijd. Koop een mooie polo, sweater of jack, waarvan een groot deel ten goede komt aan de club. Verder missen we allemaal al wekenlang het rondje in de kantine, dus doneer nu 1, 2 of meer virtuele rondjes om Ter Leede ook in deze moeilijke tijden (extra) te steunen.

Geven jullie ook een rondje?!

Ik geef ‘De pen’ graag door aan Jeroen Kruik, die samen met zijn broer Steven in 1995 op de voorkant stond van het boekje, dat uitkwam ter ere van de opening van Sportpark Roodemolen.

Ik hoop jullie weer snel, in goede gezondheid, in de kantine te treffen.

Hou vol, hou afstand, blijf gezond – voorwaarts Ter Leede!

Ageeth van Ginhoven