Even leek het erop dat onze kantine ook vanaf 1 juni weer open zou mogen. We zijn immers een horecagelegenheid en we moeten voldoen aan alle eisen en voorwaarden die algemeen gelden voor horecagelegenheden. Toen Rutte afgelopen dinsdag aankondigde dat de horeca weer open mocht vanaf 1 juni, om 12.00 uur ’s Middags ging ik er van uit dat de kantine daar ook bij hoorde. Ik was in mijn hoofd al bezig met het creëren van allerlei looplijnen in de kantine en op het terras, met een reserveringssysteem etc. Ook was ik al aan het nadenken over het huren van extra tafels en stoelen om het terras zo groot mogelijk te maken. We hebben volgens mij, met alle velden, het grootste terras van Nederland. Helaas was de vreugde van korte duur. De horeca mag open op 1 juni, maar de sportkantines pas vanaf 1 september. Ik probeer er alles aan te doen om eerder open te mogen, maar ik denk niet dat ik, met het huidige standpunt van het kabinet, iets positiefs kan bereiken.
Een deel van onze kantinevoorraad gaat 1 september niet halen. De houdbaarheidsdatum komt nu steeds dichterbij en we hebben besloten om een uitverkoop te organiseren voor een deel van de voorraad. We bieden alles te koop aan voor aantrekkelijke prijzen, zowel voor de klant als voor de club. Op de website wordt dat nader aangegeven. Help ons a.u.b. van onze voorraad af!
Vorige week hebben we vier grote acties naar buiten gebracht. Ik heb begrepen van de betrokkenen dat de actie wel lopen maar nog niet helemaal naar verwachting. Iedereen heeft nog volop de mogelijkheid om mee te doen. Goed voor de club en goed voor jullie.
MOVING FORWARD
Dat is onze moderne vertaling van het aloude “VOORWAARTS TER LEEDE” en het motto op de vrijetijdskleding die we aanbieden via Company2Wear. Kijk voor de volledige kledinglijn op https://www.company2wear.nl/terleede/ Het ziet er erg mooi uit en je steunt de club hiermee! Ik ben al in het gelukkige bezit van de eerste levering en ik ben er blij mee:
Op 19 juni organiseren enkele enthousiaste jonge leden DE DIGITALE GROTE TER LEEDE QUIZ! Meer nieuws volgt snel, maar hou de datum alvast vrij.
Dit was het weer voor deze week. Een goede week en heel veel plezier met trainen. Blijf gezond, doe voorzichtig, hou afstand! Dan zien we elkaar snel weer in de kantine.
Bekende Sassenheimer en van kinds af aan betrokken bij de club:
Beste Ter Leede-vrienden en -vriendinnen,
Ik voel me zeer vereerd dat Ageeth mij ‘de pen’ heeft overhandigd.
Er is met geen pen te beschrijven wat zij zoal voor onze mooie club heeft betekend.
Wat Ageeth niet wist, is dat ik wel 10 jaar lang een foto van haar op mijn slaapkamer had hangen.
Wees gerust, deze foto hing niet boven mijn bed.
De foto waarop ook Arco Korpelshoek, als man of the match, en ik, als pupil van de week, sta, hing netjes op mijn prikbord.
Als kind uit het ‘eerste’ Ter Leede-huwelijk, was het logisch dat ik veel te vinden was op het sportpark aan de Menneweg. Mijn vader was wedstrijdsecretaris van de jeugd en de dames en is ook elftalbegeleider geweest van een aantal jeugdteams.Mijn moeder richtte samen met haar vriendinnen, het damesvoetbal op. Na de geboorte van mij en mijn broer Steven, bleef ze betrokken bij de club. In eerste instantie als begeleider van jeugdteams en vervolgens als bestuurslid.
Mijn broer en ik danken, net als onze ouders, veel vriendschappen aan Ter Leede. Na onze wedstrijden werd er veel gespeeld rondom de kleedkamers, het oude gravelveld en in het apart gelegen jeugdhonk. Nu, 25 jaar later, gaan we nog steeds met dezelfde gasten om en coachen we het nieuwe 3e.
Nadat ik rond mijn 13e gestopt ben met voetballen, bleef ik wel betrokken bij de club. Het eerste ben ik altijd blijven volgen.De interesse in het vlaggenschip is denk ik aangewakkerd na een spandoekenactie. Op ons spandoek stond: Rocky Pitti, schieten en dan zit ie!
Jaren later hebben we met wat gasten de T-SIDE opgericht. Het waren fantastische jaren in de Hoofdklasse A om tijdens de derby’s het eerste aan te moedigen. Als je zo veel moois beleeft bij jouw cluppie, is het niet meer dan logisch dat je ook wat terug doet voor de vereniging. Dat heb ik gelukkig meegekregen van thuis.
Zo ben ik een aantal jaren voorzitter geweest van de supportersvereniging en hielp ik met het organiseren van verschillende activiteiten.
Toen ik 7 jaar geleden mijn eigen tandartspraktijk ging opzetten en de ware liefde had gevonden, heb ik daarin een stapje terug gedaan. De uitbraak van het coronavirus betekende voor mij, dat ik mijn werk moest neerleggen. Ondanks dat wij in de tandartspraktijk aan vele hygiëne-protocollen moeten voldoen, was het wel verstandig om de praktijk te sluiten voor reguliere zorg. Ik was die tijd wel voor spoedgevallen bereikbaar. Mijn vrouw is begin dit jaar bevallen van onze derde zoon. Aangezien zij nog met verlof was, hebben wij de afgelopen periode veel met het hele gezin doorgebracht. Dit hebben wij, ondanks de bizarre tijd, als zeer prettig en kostbaar ervaren.
Gelukkig mocht ik afgelopen zaterdag weer naar de Roodmolen. Onze oudste zoon is inmiddels 4 en mocht eindelijk trainen bij de ukken. Hij heeft het fantastisch naar zijn zin gehad en de vele andere kinderen ook. Wat fijn om te zien dat er ouders zijn die als vrijwilliger dit in goede banen weten te leiden.
Zoals ik al eerder aangaf: de familie Kruik dankt vele vriendschappen aan Ter Leede. Ik draag daarom graag ‘de pen’ over aan Rob de Graaf.
Ik hoop dat we elkaar in september weer kunnen begroeten in goede gezondheid bij de mooiste voetbalclub.
We hebben gelezen dat Fedde Knetsch hoopt dat de voetbalvakantieweek dit jaar doorgaat. Er zijn vast meer kinderen die dit hopen. De voorbereidingen waren al in volle gang toen Corona om de hoek kwam kijken. Toch hebben wij niet stil gezeten. Het is echter nog niet duidelijk of het door kan gaan. We zijn in overleg met de gemeente. Wij hopen jullie goed nieuws te kunnen brengen. Tot die tijd vragen we jullie geduld en hou de website in de gaten voor de ontwikkelingen.
Lieve Marion, lieve Ter Leede-vrienden en -vriendinnen,
‘De Pen’ is mij overhandigd door Marion van der Ploeg, oud-speelster van een van de meest succesvolle damesvoetbal-generaties van onze club en zelfs van heel Nederland. Ze was aanvoerder van Ter Leede, won met onze club vele prijzen en was ook in het Nederlands elftal van grote waarde. Marion – ik mocht haar bovendien de gouden speld opspelden – was een verdedigende middenvelder. Iemand die iedereen in zijn of haar team zou wensen: altijd voorop in de strijd, onverschrokken en nooit opgeven! En anno nu is Marion nog een van onze – van mij, maar ook van de rest van ons gezin – dierbare voetbalvrienden.
Ik wil in mijn bijdrage graag eerst stilstaan bij enkele historische momenten van onze mooie club. Om te beginnen het 90-jarig jubileum…. Dan zie ik allereerst een van de eerste elftalfoto’s voor me uit het oprichtingsjaar, 1930. Op die foto staat ook mijn vader, Hermanus Molenaar. Wat ook in mijn geheugen staat gegrift, is het Ter Leede-elftal dat in 1957 en 1959 twee keer kampioen van Nederland werd, met mijn drie broers – Kees, Manus en Co – in de basis. Maar ook andere Ter Leede-iconen als oud-voorzitter Wim van Biezen en Jan de Vries, die twee weken geleden ‘De Pen’ in zijn bezit had.
We hebben dit jaar met elkaar nog een mijlpaal te vieren, namelijk 25 jaar Sportpark Roodemolen. Dat is natuurlijk onlosmakelijk verbonden met het afscheid van de velden aan de Menneweg, waar de opmars van Ter Leede vanuit de 4e klasse begon. Wat hebben we daar ook een mooie tijd gehad, met dito herinneringen. Vooral de trainingsvelden waren echter verouderd en te krap, dus een nieuwe locatie was noodzakelijk om zowel sportief als in aantal leden te kunnen groeien. Er werden drie ‘Mega-Loterijen’ opgezet en met vereende krachten en hulp van de vele vrijwilligers kwam het nieuwe sportpark er. Hier hebben we de afgelopen decennia al vele hoogtepunten beleefd. Tegelijkertijd is het ook een plek waar veel lief en leed wordt gedeeld. Juist dat is het mooie van onze club; op het veld, maar ook na afloop in de kantine is iedereen gelijk.
Ik noemde ze net al even in het kader van de verhuizing naar de Roodemolen: de vrijwilligers, de basis waar onze club op drijft. Zeg dus niet te makkelijk dat je geen tijd hebt, als je wordt gevraagd iets voor de club te doen. Toen mijn man Wim in 1986 voorzitter werd, hadden we niet alleen een druk eigen bedrijf, Wim was bovendien vaak op (zaken)reis over de hele wereld. Ook hadden we op dat moment vier opgroeiende kinderen tussen de twee en elf jaar. Ik hoop dat jullie hieraan denken, als Ter Leede een beroep op jullie doet…!
Dat brengt me in het hier en nu, de tijd en de andere wereld waarin we nu door de corona-crisis zijn beland. Hierdoor realiseer je je wat je mist aan de club, van de wedstrijdspanning tot de gezelligheid na afloop in de kantine. Wat een gemis als het kloppend hart, de kantine, niet open is. Zowel sociaal, maar ook zeker voor de clubkas.
Tot slot wil ik daarom vanaf hier een oproep doen om onze club te steunen in deze moeilijke tijd. Koop een mooie polo, sweater of jack, waarvan een groot deel ten goede komt aan de club. Verder missen we allemaal al wekenlang het rondje in de kantine, dus doneer nu 1, 2 of meer virtuele rondjes om Ter Leede ook in deze moeilijke tijden (extra) te steunen.
Ik geef ‘De pen’ graag door aan Jeroen Kruik, die samen met zijn broer Steven in 1995 op de voorkant stond van het boekje, dat uitkwam ter ere van de opening van Sportpark Roodemolen.
Ik hoop jullie weer snel, in goede gezondheid, in de kantine te treffen.
Hou vol, hou afstand, blijf gezond – voorwaarts Ter Leede!
Ook aan mooie dingen komt helaas een einde, daarmee wordt wel bewezen dat niets oneindig is.
Met ingang van het nieuwe seizoen zal niet langer Peter Kales, met Kales Airline Services, op de shirts van Ter Leede prijken.
Peter heeft ons in een vroeg stadium aangegeven dat hij ging stoppen en we waren onderweg een e.v.t. nieuwe sponsor te vinden. Helaas heeft de huidige situatie roet in het eten gegooid. Wij zijn natuurlijk naarstig op zoek naar een waardig opvolger! Maar nodigen graag mensen en/of bedrijven uit om eens te praten!
Wij als club zijn Peter ongelooflijk dankbaar voor wat hij allemaal voor ons heeft gedaan. Natuurlijk zullen wij, als dit weer mogelijk is, hier nog de nodige aandacht aan besteden.
Ik heb Peter gevraagd om eens op te schrijven hoe hij betrokken is geraakt bij Ter Leede en wat hem er toe heeft gezet jarenlang de club telkens wee ondersteunen.
Daarom hier zijn verhaal , wat tot stand is gekomen door de medewerking van Frank Venema van VoetbalindeBollenstreek.nl (VIDB), ik wens u veel lees plezier!
Ed Zuidhoek
Voorzitter Stichting Topvoetbal Ter Leede
,,In de jaren 90 ben ik ooit begonnen met broeksponsoring. Ik werd door Peter Scheltus, die toen nog in het eerste van Ter Leede speelde, gevraagd of ik dat wilde doen. Hij werkte op Schiphol voor de Varig, een Braziliaanse luchtvaartmaatschappij. Ik werkte voor de concurrent, TransBrasil. Die naam kwam toen ook op de broekjes. Dat vond ik wel grappig: Peter die als medewerker van Varig die met een TransBrasil broekje speelde.” Wat als een soort grapje begon, leidde tot een veel langer, uitgebreider en succesvoller sponsorschap van Peter Kales bij Ter Leede. Door vier decennia heen, verdeeld over zo’n 25 jaar prijkte uiteindelijk de naam van Kales Airline Services op de rood-gele shirts. Tot aan het einde van dit seizoen. ,,En dat is goed zo.”
Met het sponsorschap van ‘TransBrasil’ was het zaadje inmiddels wel gepland in het hoofd van de Sassenheimse ondernemer. ,,TransBrasil was één van de uiteindelijk honderd luchtvaartmaatschappijen die ik vertegenwoordigd heb met mijn eigen bedrijf: Kales. Het leek me leuk Transbrasil te promoten, omdat ik daar ook de tickets voor verkocht destijds. ‘Kales’ vond ik toen niet interessant, want daar kon iemand langs de lijn niks mee.”
Tot hij de mogelijkheid kreeg voor een echt hoofdsponsorschap, dat ‘m ook nog eens amper geld zou kosten. Dat werd uiteindelijk bij een damesteam in Amsterdam, omdat een klant van Kales in hem een uitstekende partner zag. ,,De prijs was 5000 gulden. En dan zou die klant nog wat extra’s laten afrekenen. Ik was in feiten op die manier al uit mijn kosten. Ik dacht bij mezelf: als die kerel dat leuk vindt, dan doe ik dat toch? Ik heb die dames gesponsord, stond daar met groot ‘Kales’ op die shirtjes en ben één keer langs geweest. Ik heb tegen die club gelijk gezegd: ik kom niet elk weekend langs, dus ‘take it for granted’. Alleen toen kwam ik erachter dat in dezelfde competitie de dames van Ter Leede speelden. Wist ik veel…”
Het bleek wel de aanzet voor een uiteindelijke deal in Sassenheim. Met het bedrijf van Kales liep het inmiddels fantastisch. Hij liet een boerderij, een rijksmonument, verbouwen in het dorp. Z’n eigen paleis in de Bollenstreek, vlak tegen Ter Leede aan. Omdat de verbouwing lang duurde, sliep hij bijna een jaar lang met z’n gezin in een stacaravan. In die caravan kwam het bestuur van Ter Leede op bezoek. Als Kales dan toch een team in Amsterdam sponsorde, kon hij toch net zo goed in z’n eigen dorp de voetbalclub van een financiële injectie voorzien
,,Ik dacht: als het in Amsterdam 5000 gulden kost, dan zal het in Sassenheim zo’n 1500, 2000 gulden zijn. Dus ik zei vrij snel: joh, dat is goed. Toen ze terugkwamen met het contract, bleek het om 10.000 gulden te gaan. Ik had er helemaal niet bij stilgestaan dat het voetbal in de Bollenstreek, ook toen al, veel meer leefde. Vanuit die sponsoring is het uiteindelijke hoofdsponsorschap gekomen.”
Weer speelde Scheltus daar een belangrijk rol in voor Ter Leede. Samen met oud-voorzitter Jan Schoen stapten ze weer de caravan in van Kales om hem te vragen het hoofdsponsorschap op zich te nemen. In eerste instantie zag hij dat helemaal niet zitten. Waarom moest Kales Airline Services op een voetbalshirt? De afzetmarkt van het bedrijf lag gespecialiseerde bedrijven, luchtvracht expediteurs en niet bij de consument.
,,Totdat mijn toenmalige zwager zei: ‘dat is toch leuk? Je bent toch trots op je eigen bedrijf?’ Daar had hij wel een punt. Maar voor naamsbekendheid heb ik het nooit gedaan. Ik had er namelijk geen zak aan. Het was meer voor mijn eigen plezier. Ik woonde vlak achter Ter Leede, ik kon lopend naar de voetbal. Mijn zoon, Jasper, voetbalde bij de club. Dat was de reden achter de sponsoring.”
De handtekening was gezet. Dat betekende niet gelijk dat Kales als een soort suikeroom voor de club fungeerde. Natuurlijk waren de Sassenheimers maar wat blij met de vermogende hoofdsponsor, maar de ondernemer zag z’n club niet als een speeltje. Ter Leede mocht doen wat het moest doen met de jaarlijkse gift, maar ‘that’s it.’ ,,Ik sponsor, ik stop er geld en verder bemoei ik mij helemaal nergens mee.”
Totdat de toenmalige voorzitter Schoen zijn Sassenheimse club naar een hoger plan wilde tillen. ,,In 2011 heb ik mijn eigen bedrijf verkocht. Dat is de tijd geweest dat ik echt substantieel geld in de club heb gestopt. Het drievoudige van wat ik normaal deed. We wilden naar de Topklasse toen. Die competitie was net nieuw opgezet. Ik had toen gezegd dat ik drie jaar aanzienlijk veel meer geld zou gaan betalen. Een gedeelte ging naar het eerste elftal, het andere gedeelte naar de vereniging, omdat die ook bij de jeugd van betere trainers en opleiding te voorzien. Zo hoopten we dat er ooit meer jeugd in het eerste zou komen.”
Ter Leede behaalde direct in het eerste jaar het sportieve doel. Voor één jaar dan. De club degradeerde direct na het eerste jaar in de hoogste amateurklasse. Terug bij af. Langzamerhand zag Kales in die jaren ook zijn eigen interesse in het hoofdsponsorschap verminderen. Dat werd vooral gevoed vanuit het feit dat hij zelf uit Sassenheim vertrok en in Aerdenhout ging wonen. Ook z’n zoon speelde inmiddels niet meer voor Ter Leede.
,,Het kostte me toch te veel tijd om steeds naar de voetbal te gaan. Ik ben uit het hele ‘Bollenstreek-gebeuren’ weg. Ik zit nog ‘een beetje in’ met Cheers in Voorhout en dee toneelvereniging. Maar goed, ik kreeg het gevoel dat ik er een punt achter moest zetten. Ook bij TOP Korfbal, VVSB, omdat ik in Noordwijkerhout ben geboren en opgegroeid, The Bassets en Teylingen. Anders ging dat nooit gebeuren.”
Het maakt voor Kales het inmiddels wat makkelijk om over de toekomst van Ter Leede te praten. Om z’n eigen visie te ventileren over het voetbal in de gemeente Teylingen in het algemeen. Zo ziet de inmiddels bijna 60-jarige Kales het best voor zich dat Ter Leede en Teylingen uiteindelijk met elkaar gaan fuseren. Iets wat hij misschien vijf jaar geleden nog onder stoelen of banken had geschoven, maar nu openlijk op tafel legt. Sterker nog, bij een fusie ligt juist de toekomst van de beide clubs, denkt hij.
,,We zijn een te kleine gemeente om genoeg geld bij elkaar te rapen. Als Ter Leede en Teylingen met elkaar samen gaan, heb je veel meer met elkaar te besteden. De jeugd doet al veel samen. Ik snap niet waarom ze dat laatste stapje niet nemen? Samen word je echt sterker. Het is gewoon al één complex. Nu loop je te klungelen met de ruimte, met de businessclub die net te klein is. Maak er één grote kantine van: moet je eens kijken wat voor ruimte je dan hebt! We zijn toch allemaal Sassenheimers? Dan krijg je echt een grote Sassenheimse vereniging.”
Het zal vooral de historie of het clubgevoel zijn, die zo’n samenwerking momenteel nog tot een utopie lijkt te maken. Ter Leede vocht zichzelf in het 90-jarige bestaan twee keer naar absolute top van Nederland. In de jaren 50 werd de club tweemaal landskampioen, in 2013 en 2019 werd daar het kampioenschap van de Hoofdklasse daaraan toegevoegd. Met inderdaad: de naam Kales op het shirt.
,,Maar de mooiste jaren vond ik de jaren dat we met vv Katwijk, Quick Boys, Rijnsburgse Boys, FC Lisse en Noordwijk in de Hoofdklasse speelden. Carlo van Zelst als laatste man, die tijd. Dat soort wedstrijden vond ik heerlijk om mee te maken en ging ik met veel plezier naartoe. Tegenwoordig zitten we al jaren met Hoek in de competitie, maar daar ga ik dan echt niet heen, hoor. Ik ga niet twee uur in de auto zitten om naar en voetbalwedstrijd te gaan. Dat zou ik zelfs voor mijn andere grote voetballiefde, Ajax, niet doen.”
,,Het spelletje zelf vind ik fantastisch. Dat wel. Ik bedoel: anders ben je niet zo lang hoofdsponsor. Weet je wat ik daar nou echt leuk aan vond? Ik heb een aantal jaar de jongens van het eerste bij mij uitgenodigd om te komen kamperen bij een huis van mij op de Veluwe. Het was een soort introductieweekend voor Ter Leede. Op die manier leerde ik de jongens ook beter kennen. Dan weet je hoe die spelers in het leven staan. Als je dan bij het veld staat, sta je gewoon anders naar het veld te kijken.”
En juist dat soort initiatieven wil Kales in de toekomst bij Ter Leede vaker zien. Zorg dat spelers en sponsors elkaar leren kennen, is zijn credo. ,,Organiseer een avondje waarin je vraaggesprekjes met elkaar hebt, speel spelletjes met elkaar. Als je de spelers leert kennen, krijg je er mee gevoel bij. En op die manier ben je ook sneller geneigd om er wat extra’s aan uit te geven.”
,,Ook voor de spelers is het belangrijk. Zij moeten snappen wie de mensen zijn achter de sponsoren. De spelers krijgen dan ook meer respect voor het geld dat ze vanuit de club krijgen. Uiteindelijk is het een stukje gelijkwaardigheid: jullie kunnen wat leuks, en wij hebben het geld. Daarom kunnen we met elkaar een leuke hobby hebben.”
Aan z’n grote Sassenheimse hobby komt nu een einde. De afsluiting van z’n hoofdsponsorschap ‘is wat stom zo’ vanwege het coronavirus, zoals hij het zelf omschrijft. Vrij abrupt vooral. Het zal wennen zijn, een raar gevoel. Maar de jaren zijn verstreken, de tijd is gekomen dat een andere ondernemer de handschoen oppakt. Ter Leede zal daarin zelf een voortrekkersrol moeten hebben. Al is het vinden van een opvolger nog lastig zat, denkt Kales.
,,Ik zou er al moeite mee hebben om met een collectebus langs de deuren te gaan. Het valt ook niet mee om een juiste ondernemer binnen te halen. Bij het basketbal in Leiden kost het hoofdsponsorschap zo vijf ton. Daar zit nu Zorg en Zekerheid achter. Maar dan heb je het wel over een bedrijf dat zich in de stad heeft gevestigd. Maar kijk eens in Sassenheim? Wat heb je daar dan? Ja, Akzo Nobel. Maar probeer die maar eens binnenhalen. Dat wil iedereen wel. Dan komen er vast ook nog andere clubs aan die deur kloppen…”
,,En wie is er dan nog groot genoeg in de Bollenstreek? Ik zou het niet weten. De bollenbedrijven zitten er nu ook niet op te wachten. Het is in dat geval een slecht moment om met het hoofdsponsorschap te stoppen. Maar goed, Ter Leede weet het al drie jaar. Ze hebben er dus ook drie jaar de tijd voor gehad om een opvolger te vinden.”
En dat gaat ze lukken, valt op te maken uit de woorden van Kales. ,,Ter Leede draait ook wel zonder mij, hè? Zo’n Ed Zuidhoek die met z’n eigen zaak op de zaterdag nog even rennend naar de club komt om wat te regelen. De mensen die de vlaggen ophangen, de mensen die achter de bar staan. Een Jeroen van Oosterom, een Frankie Murauer die voor de businessclub alles regelt.”
,,Jaap Wijntjes voor de communicatie. Niek Bloemendaal en Jan-Bart Zwanenburg die de spelers aantrekken. Theo Konijnenburg die jarenlang de kantine aanstuurde en veel te vroeg overleed. Jan Zwetsloot die op de achtergrond keihard werkt en alle vrijwilligers van Ter Leede. Uiteraard ook al mijn collega-sponsoren, waarvan er een aantal ook in moeilijke tijden achter de club zijn blijven staan; zo ook de club van 100! Het waren mooie jaren samen. Dank daarvoor. Die mensen zijn toch allemaal goud waard voor de club? Daar draait de Ter Leede op.”
Voor het verzorgen van keeperstraining bij de A-selectie zoekt Ter Leede een keeperstrainer. In ieder geval voor de maandag- en donderdagavond. Indien je interesse hebt neem dan contact op met Niek Bloemendaal (0651152588) of Jan-Bart Zwanenburg (0653678173).
Hij is een 25 jarige buitenspeler en speelde eerder voor Legmeervogels. Wij heten hem alvast van harte welkom en willen hem voor volgend seizoen veel succes wensen.
Tot nu toe blijven er:
Robert Steemers, Daan Prins, Steef Roodakkers (trainer), Dirk Hoekstra, Benjamin van Aken, Stijn van Biezen, Joël van der Graaf, Tomas de Louw, Martijn Wooter, Danny Zwaan, Joey van den Berg, Noah Marti, Mounir Darrazi, Jordly Petronia, Sohaib Echahbouni, Steven Wajer, Ben van der Lans, Tom Kroon, Michael Bekkers en Sami Mochih.
Nieuw:
Feyo Glim (De Dijk), Mike van den Steenhoven (AFC), Luc de Kruijs (Sparta Rotterdam, per direct), Tomas Arroyo (VVSB), Mike Bekooij (FC Boshuizen), Thijs Haarman (Koninklijke HFC) en Lulinho Martins (VVSB).
Tot nu toe vertrekken:
Ian van Otterlo (Rijnsburgse Boys), Toon Zwetsloot (FC Lisse), Danny Voskuil (Katwijk, per direct), Jonathan Robertson (AMVJ), Brayan Caicedo Mosquera (Spanje), Jim Gillissen (FC Boshuizen), Omar Limon (SDZ), Mike Boelee (per direct gestopt), Jeffrey Bok, Pepijn Vis (Warmunda), Floyd de Ridder (DOCOS) en Jimmy Brugman (UVS).
Haa, met mijn gezondheid gaat het goed! In mijn direct omgeving ken ik nagenoeg geen mensen die besmet zijn. Ik klop het af.
2: Wat vindt je ervan dat het seizoen op deze abrupte manier is beëindigd?
Het is allemaal snel gegaan. Eerst werd de eerst komende wedstrijd afgeschaft, vervolgens de training en uiteindelijk het hele seizoen… Als speler onder ga je het, er valt immers vrij weinig tegen te doen en voetbal is maar een bijzaak (wel de belangrijkste). Het is alleen jammer dat we onszelf niet via de reguliere manier hebben kunnen handhaven.
3: Hoe heb je het afgelopen seizoen in de 3e divisie ervaren?
Leuk, nadat we vorig jaar kampioen waren geworden, was ik benieuwd of wij ons stand konden houden in deze divisie. Denk dat wij het redelijk gedaan hebben, al had ik het gevoel dat we niet het maximale eruit gehaald hebben.
4: Alles is afgelopen en de vraag is hoe ga je met je vrije tijd om?
Nou ik moet zeggen, die vrije tijd komt mij niet heel slecht uit haha! Ik ben op dit moment druk bezig met de laatste loodjes van mijn scriptie. Verder werk ik vanuit huis. Daarnaast zitten we met een aantal vrienden geregeld warzone of profclubs te spelen achter de xbox.
5: Heb je nog contact met je ploeggenoten/trainers en begeleiding?
Niet intensief. Ons gezamenlijke ding, voetbal, is natuurlijk weggevallen. Meeste jongens hebben naast het elftal hun eigen leven. Wel hebben een aantal mensen mij natuurlijk gefeliciteerd met mijn nieuwe club. En af toe gaat er nog wat rond in de groepsapp.
6: Wil je nog iets zeggen tegen je medespelers/trainers of begeleiders?
Ik wil via deze weg (nogmaals) bedanken voor de twee gezellige jaren! Het kampioenschap zal ik in ieder geval niet meer vergeten!
7: Wat doe je er aan om je conditie op peil te houden?
Haha heb zo’n hekel aan hardlopen, dat ik recent skeelers heb aangeschaft. Dus ben dat af en toe aan het doen. Verder wil mijn nieuwe club binnenkort op anderhalve meter afstand trainen.
8: Is er iets wat je graag tegen alle vrijwilligers van de club wilt zeggen?
Dat ik de bereidwilligheid waardeer en hoop dat jullie na de crisis dit weer in volle getalen voort willen zetten.
9: Is er iets wat je graag tegen de sponsors wil zeggen, ook voor hen is het seizoen plots ten einde.
Dat ik beetje teleurgesteld ben dat mijn shirt nog te koop staat, nummer 14. Legendary shirt. € 175,- inclusief lijst. Is over een aantal jaar goud waard.
10: Hoe zou je de vereniging willen laten zien dat je bezig bent om fit te blijven…dit kan met een foto maar een filmpje is natuurlijk leuker
Sassenheim – Ruim een week is de jeugd van Ter Leede weer aan het sporten. Of dat een beetje te doen is met alle corona maatregelen die clubs moesten nemen? “Ik heb zelden zo’n hoge trainingsopkomst gehad.”
Ja, het was best ingewikkeld om het sportcomplex en de jeugdtrainingen zo te organiseren dat er voldoende afstand is tussen de sporters onderling en de begeleiders. “Looplijnen op het sportpark, wie gebruikt welke ingang, wel één wc open voor noodgevallen”, somt Martin Nuninga, jeugdvoorzitter van Ter Leede op. “Maar het was echt heel fijn dat we weer het veld op konden. Iedereen wilde weer, ik heb zelden zo’n hoge trainingsopkomst gehad.”
Het was een van de eerste corona maatregelen die versoepeld werd: sinds 2 mei vorige week zaterdag, kunnen de jongeren weer sporten op de Roodemolen. Kinderen onder de 12 jaar hoeven daarbij geen onderlinge afstand te bewaren, jongeren van 12 tot 18 jaar wel. Trainers en leiders moeten ook afstand bewaren. Ouders zijn sowieso niet welkom op het sportpark: die mogen hun kinderen alleen afzetten en ophalen. De protocollen die de KNVB hiervoor ontwikkelde waren onmisbaar om de Roodemolen Corona-Proof te krijgen. In de protocollen staan de praktische regels om veilig en verantwoord te kunnen sporten. Ook de ondersteuning van de gemeente Teylingen was hierin onmisbaar.
“Het gaat boven verwachting goed”, zegt jeugdtrainer Nino Hoogervorst. “De kinderen vinden het fantastisch dat ze weer mogen, de energie spatte ervan af, als koeien die weer voor het eerst de wei in mogen.”
Bij Ter Leede is iedereen enthousiast en doen ze hun uiterste best om zich aan de regels te houden. De ruime opzet van het sportpark maakt dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld binnensportverenigingen ook mogelijk. Vanwege het maatschappelijk belang wil Ter Leede daarom in deze uitzonderlijke tijden ook niet-leden van harte welkom heten op haar sportpark. Zodat alle Sassemse kinderen buiten kunnen sporten. Ouders dienen hun kroost wel aan te melden via de leeftijd coördinatoren (info@terleede.nl). Want het KNVB Corona Protocol moet worden overlegd. Alleen op deze manier houden we de Roodemolen Corona-Proof.
