Daar zat je dan, niets vermoedend de speelsteropkomst filmend vanuit de dug-out. Je teammaatjes kwamen het veld opgelopen voor de elftalfoto die we wekelijks maken. Dit keer een speciale. Jouw wedstrijdshirt met rugnummer 34 werd naar voren getoverd en aanvoerdster Renate toonde een shirt met daarop de tekst “STERKTE MANDY”. Die kwam wel even binnen zo gaf je aan. Het minste wat wij deze zaterdag voor je konden doen. De week after… veel van je teammaatjes hebben je de afgelopen week al hun hulp getoond en “gelukkig” ben je zelf al iets mobieler en weet je dat je iets in je knie mist waardoor het minder stabiel is als dat je gewend bent. Een afscheid van het voetbalveld regiseer je het liefst zelf. Een erehaag, veel publiek en als het kan familie langs de lijn. Het abrupte einde op het slechte hoofdveld in Gouda heeft anders doen beslissen. Hard, maar de keiharde realiteit. Een operatie en revalidatie die jij nu zelf kan gaan regiseren. Geen druk en haast om snel terug te moeten keren binnen de krijtlijnen van het voetbalveld, maar plannen op het moment dat de operatie het beste uit gaat komen waardoor je straks op een pijnvrije manier in het sociale leventje kan staan en kan doen wat jij wil. STERKTE MANDY!!!

Wij als team konden in die topwedstrijd tegen titelkandidaat IJFC Vrouwen 1 maar één ding doen. Ons als team herstellen na die klap die we vorige week in Gouda opliepen en winnen van IJFC. Winnen voor onszelf, maar ook voor Mandy!
In de voorbereiding op de wedstrijd koos het technische trio Huis, Reekers en Timmers ervoor om de speelsters een filmpje te laten zien. Even het geheugen opfrissen wat IJFC betreft. De compilatie van hun 1e seizoenshelft gaf alles weer wat we vandaag konden verwachten. De oe’s, oh’s en aahhh’s af en toe gecombineerd met een kreet als “hoe dan” en “kijk dit dan” hoorden we vanuit de groep speelsters die aandachtig de compilatie bekeken. Uiteraard volgden daarna onze eigen aanvallende en verdedigende aandachtspunten voor vandaag en op naar de kleedkamer om ons klaar te maken voor die wedstrijd op veld 2. Waar menig competitiewedstrijd om ons heen werd afgelast waren de omstandigheden werkelijk fantastisch. Een heerlijk stralend voorjaarszonnetje en (uiteraard) een licht briesje over het veld.

Ter Leede trapte de wedstrijd af en koos direct voor de aanval. Op naar de goal van de tegenpartij, daar moet het gebeuren. Voor het gevaar van IJFC waren we gewaarschuwd. Vrije trappen verdedigen we met ons hele hebben en houwen waarbij niet alleen de 1e bal, maar ook die 2e zo enorm belangrijk is om te winnen. Een vrije trap van IJFC in de 2e minuut belandde keurig in de handen van Annabel die voor haar goal heerste. Benut elkaars sterke punten vandaag, dat was een hele belangrijke boodschap vandaag in onze eigen aandachtspunten. En zo geschiedde… 3e minuut wedstrijd. Een afgemeten bal van achteruit van Sarissa op de op snelheid liggende Annebel. We vullen de 16 zoals afgesproken en zien daar Romy, Montana en Ayla. Een heerlijke voorzet van Annebel wordt door Ayla met buitenkantje rechts binnengetikt. BAM! 3e minuut wedstrijd en we staan 1-0 voor! En hoe… We doen ons uiterste best om IJFC niet in hun spel te laten komen. Zoeken af en toe het randje op en dan is het af en toe ook incasseren geblazen. Keihard strijden op het middenveld, de altijd aanwezige en spelbepalende IJsselsteinse nr 10 wordt door met name Lizzy volledig uit haar spel gehaald. Iva en Suzy op de backs weten het diepgaande gevaar van hun tegenstanders te reduceren en laten zelf in de tegenslag zien aanvallend het juiste moment te kiezen om een extra optie te zijn in ons aanvallende spel. Renate en Sarissa, al vriendinnen sinds ze kunnen lopen, speelden vroeger al bij elkaar in de zandbak en hoe mooi is het dat zij de laatste weken het centrale duo bij Ter Leede Vrouwen 2 vormen. De voetballende oplossing van achteruit zoeken, het juiste moment kiezen om de tegenstander onder druk te zetten of even de schijndruk te geven waardoor de rest van je team kan bijsluiten. Ja… het klopte vandaag gewoon. Tel daar Romy en Hanne bij op, die op het middenveld enorm veel meters moesten maken en ons aanspeelpunt voorin, Montana, die vooraf de opdracht kreeg het speelveld te zien als haar TATAMI. Een plek waar Montana zich buiten het voetbalveld ook enorm sterk voelt. IJFC probeert het wel. We moeten alert zijn op het pompen van de ballen achter onze laatste lijn met veel lopende mensen. Zien een voorzet gevaarlijk door onze 5 meter heen lopen en over geschoten worden. Maar wij krijgen ook de kans om de score uit te breiden. Annebel komt goed los van haar tegenstander na een werkelijk fenomenale trap van Annabel. In de perfectie moet alles kloppen en het is jammer dat de laatste dribbel in de 16 van de tegenpartij net tever van de voet van Annebel springt en de keepster katachtig op de bal kan duiken. 1-0 rust, waarin we in het af en toe felle spel de 1e helft maar liefst 4 gele kaarten tellen (2x Ter Leede en 2x IJFC). Als je tegenstander de rand opzoekt, zal je daar zelf af en toe in mee moeten en dat hebben we de 1e helft gedaan.

Reden om te wisselen heeft het technische trio nog niet, wel reden om nog wat opties in onze opbouw en aanvallende acties te verfijnen. Daar ligt dan ook de aandacht tijdens de rust.

Ongewijzigd betreden we veld 2 voor de 2e helft. IJFC zal moeten komen om de titelaspiraties niet in de ijskast te moeten zetten. Ter Leede is klaar om de strijd van de 1e helft nogmaals te leveren. De beginfase van de 2e helft probeert IJFC wederom tot aanvallen te komen, maar Ter Leede Vrouwen 2 geeft eigenlijk geen krimp. De onderlinge afstanden zijn uitstekend in ons verdedigende spel. De wissels worden naar buiten gestuurd om zich warm te gaan lopen en klaar te maken voor een eventuele invalbeurt. Met Yara voor Montana en Anouk voor Hanne brengen we de eerste wissels van de wedstrijd na zo’n 10 minuten in de 2e helft. We zien Annebel na een mooie dribbel in de eindfase vlak voor het doel een teenlengte te kort komen om de 2e treffer op het bord te zetten. Caitlin komt binnen de lijnen voor Ayla. En omdat IJFC wat meer risico moet gaan nemen komt er voor ons aanvallend wat ruimte te liggen. Een voorzet is net te scherp voor de net ingevallen Caitlin en ook een schot op doel gaat rakelings langs de paal. De minuten tikken weg. Renate wordt na een kramp-aanvalletje er door haar teammaatjes weer bovenop gebracht en vlak voor het verstrijken van de tijd komt Amina nog eventjes binnen de lijnen voor Annebel. De snelheid uit de wedstrijd halen en nu zijn wij een keer aan zet om op een gezonde maar professionele manier de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Na zes minuten extra tijd, waarin we geen 100% kans meer hebben weggegeven is daar het verlossende fluitsignaal!

Wat een super knap herstel als team zijnde na de impact die de blessure van Mandy op ons allemaal heeft gehad. Van een wedstrijd was vorige week na 9 minuten al geen sprake meer. Maar een dik vet compliment aan iedereen bij Ter Leede Vrouwen 2, want wederom rechten we onze rug na een tikkie te hebben gekregen. Het team was aan, we benutten elkaars beste kwaliteiten en daardoor ontstaat er een teamprestatie waarin iedereen een heel belangrijk aandeel heeft gehad. De overwinningsfoto na afloop kent alleen maar hele blije trotse gezichten.

Komende zaterdag wacht de uitwedstrijd tegen Sleeuwijk Vrouwen 1.

DTVTLVR2

Tags:vr2