Een conclusie die aan het eind van de wedstrijd werd getrokken. Tegenstander WV-HEDW Vrouwen 1 sprak over een zwaarbevochten punt wat ze overhielden aan een tactisch steekspel waarbij de klasse van een uitmuntend keepende Paulina Quaye WV-HEDW overeind hield. Dat Ter Leede het meest recht had op de drie punten, daarover was iedereen het na afloop wel eens. Met een licht teleurstelling qua resultaat, keerde de ploeg met een puntje op zak huiswaarts.

Fantastische weersomstandigheden, een temperatuurtje zo vlak boven het vriespunt, een heerlijk fel schijnend zonnetje welke de temperatuur iets warmer deed aanvoelen en een strakke groene kunstgrasmat op sportpark Middenmeer in Amsterdam. Al wandelend via de Jaap Eden IJsbaan kwamen we uit bij WV-HEDW. De ongeslagen kampioen in de 2e klasse die dit seizoen geheel volgens verwachting gelijk hoge ogen gooit in de landelijke 1e klasse. Vorig seizoen maakten beide teams al even kennis met elkaar tijdens een oefenwedstrijd en via de digitale weg weten de trainers van beide teams elkaar ook regelmatig te vinden.

Helaas geen Suzy (vakantie) en Steffi (blessure) binnen de lijnen bij Ter Leede Vrouwen 2. Twee potentiele centrale verdedigers, waar nu alleen nog maar aanvoerdster Renate overbleef. Gelukkig was daar het groene licht voor Sarissa om na haar blessure weer minuten te mogen maken. Samen met Renate vormde zij het centrale duo. Van jongs af kennen deze twee elkaar, maar het vormen van een centraal duo tijdens een officiele wedstrijd, misschien was dit zelfs de eerste keer. Met Annabel onder de lat, Iva en Dionne op de backs, een middenveld bestaande uit Lizzy, Lotte en Mandy en een voorhoede met Caitlin, Romy en Ayla startte Ter Leede aan de wedstrijd. De eerste 10 minuten even aftasten, hoe beweegt het middenveld van WV-HEDW en welke variatie speelt zich af op hun linkerkant. Veel diepgang vanuit een middenvelder die veel naast de spits probeerde te spelen, echter Ter Leede hield stand, gaf wel een aantal corners weg, maar die verdedigen we als team en ondanks dat Ter Leede zoekende was in de juiste afstemming wie doet wat wanneer, gaf het verdedigend geen krimp. Het schoot zelfs uit haar schulp toen Ayla heel verrassend achter de laatste lijn van de tegenstander werd weggestuurd in een bijna vrije doortocht naar het doel van de tegenpartij. De centrale verdedigster kon niets anders dan Ayla beetpakken en onderuit trekken. Een vrije trap zou hier het minimale moeten zijn, laten we het aannaaien van kaarten maar even achterwege laten. Echter die fantastische weersomstandigheden met een heerlijk felschijnend zonnetje deden de leidsman verblinden. Ik kon niet zien wat er gebeurde was zijn roeping vanuit de middencirkel, de zon schijnt in mijn gezicht. Gelukkig was WV zo sportief om de bal wel even uit te schieten zodat Ayla een blessure-behandeling kon ondergaan. Maar met deze bal was wel meteen de toon gezet. In verdedigend opzicht stond Ter Leede vanuit een goede organisatie en met name in de omschakeling en de bal voetballend achter de laatste lijn krijgen, daar viel vandaag wel iets te halen. Een aantal keer sneden we er doorheen, echter de durf om ver voor het doel te verdedigen is voor een klasbak als Paulina een gewoonte. Na een zeer aantrekkelijke eerste 45 minuten werd de kleedkamer opgezocht. De koude limo en warme thee stonden al klaar en in de kleedkamer werd er veel gesproken over de 1e helft.

Reden om te wisselen was er nog niet, wel een gewijzigde afspraak om te kijken of we iets verder op de helft van de tegenpartij druk konden gaan zetten.

En zo geschiedde… Een tweede helft die zich voornamelijk rondom de middenlijn of op de helft van de tegenpartij afspeelde. De druk werd flink opgevoerd en liet WV-HEDW wankelen. Een kopbal van Iva werd ter nauwer nood van de doellijn weggewerkt, een afstandschot viel net aan de verkeerde kant van de paal en een schot van Lotte werd op werkelijk fenomenale wijze al achteruit vliegend door Paulina Quaye onder de lat vandaan getikt, waar de meiden van Ter Leede al bijna in de stand stonden om te kunnen juichen. Anouk wisselde Lizzy af om vanaf het middenveld nog meer druk op de ketel te geven en Yara wisselde met Ayla voor de diepgang aan de zijkant. Als je zo aanvallend speelt op de helft van de tegenpartij schuilt daar altijd dat ene moment van uitbreken door de tegenstander. Maar onze verdediging bezweek niet. Juiste moment kiezen om voor de tegenstander te stappen of er juist achter te blijven, doordekken als dat nodig is, het lukte vandaag allemaal. Het enige wat er aan ontbrak was die goal. In de 88e minuut komen we na een vlot lopende aanval 1 op 1 in de 16 uit, bal erlangs schuiven en juichen zou je eigenlijk zeggen. Maar tegen WV of eigenlijk kan je beter zeggen tegen Pauline gelden andere wetten. Met een katachtige redding gaat ook deze bal er niet in. We zijn er zo dichtbij, dichtbij die felbegeerde en verdiende 3 punten. In een laatste uitval van WV-HEDW verdedigen we met alles wat we in huis hebben en Mandy gooit zich met alles wat ze in huis heeft voor de bal. Het zou toch niet zo zijn dat je een goal tegenkrijgt. Na iets meer als 90 minuten fluit de scheidsrechter af. Een flinke opluchting aan kreten vanuit Amsterdamse zijde, een teleurstelling op de gezichten bij de meiden uit Sassenheim. Voetballend gezien wonnen we het van WV-HEDW, echter niet van hun keepster en zo bleven er 2 punten achter in Amsterdam.

Deze lijn van de wedstrijd qua spelplezier en inzet, was een lijn die Ter Leede Vrouwen 2 tijdens de oefenwedstrijd midweeks tegen ADO Den Haag MO17 ook moest leveren. En laten we nu met elkaar afspreken dat we deze lijn nu iedere week gaan halen, tijdens iedere training en tijdens iedere wedstrijd. Met enorm veel positiviteit en spelplezier voor en met elkaar door het vuur gaan! Nog 3 competitiewedstrijden tot de winterstop en een heel fijn toetje in de derde ronde van de landelijke beker. Wees er klaar voor meiden!

DTVTLVR2

Tags:vr2