De pen is in handen van Arjan Timmers

2021-03-24    ·    Ter Leede    ·    Algemeen

Allereerst Joey bedankt voor het doorgeven van de pen! En wat superfijn dat jij je het komende seizoen gaat inzetten om die jonge gasten te gaan begeleiden die de stap vanuit de O19 naar de Herenselectie gaan maken. Misschien wel het laatst ontbrekende puzzelstukje dat ontbrak tussen de jeugd en de Herenselectie. Ik denk dat het een ieder binnen de club trots maakt om steeds meer “eigen” jongens te zien die vanuit de jeugd de stap naar de herenselectie maken, met het uiteindelijke doel: het vlaggenschip Ter Leede 1 halen! Sommige van onze eigen jeugdspelers kijken soms eventjes ergens buiten het rood-geel in de keuken en nemen weer wat extra voetbalbagage mee in hun voetbaltas als ze terugkeren in het rood-geel. Hou deze contacten warm!

Voor mij begon het avontuur bij Ter Leede nu inmiddels een jaar of 21 geleden. Ik maakte van Foreholte de overstap naar Ter Leede, voetballend gezien werd dit voor mij misschien niet het allergrootste succes, maar direct bij binnenkomst werd ik ook actief als vrijwilliger en gaf training aan de D3 en D4 van Ter Leede. Onder Sjaak Laarman maakte ik vervolgens de stap naar assistent-trainer en grensrechter van de D1 om in het seizoen 2004-2005 voor het eerst op eigen voeten te staan als hoofdtrainer van de F-selectie. Een fantastisch seizoen, naast Joey, speelden Melvin van Stijn, Bert Koomen, Toon Zwetsloot, Dani Hoogkamer, Rajko Acimovic, Robin Wijdh, Phoowan Bosveld en Rens van Luxemburg in de F1. Waar we onze eerste wedstrijden speelden in de 4^e klasse, eindigden we het einde van dat seizoen in de middenmoot van de 1^e klasse. Deze prestatie konden we niet brengen zonder al het plezier dat het met zich meebracht en ik denk zelfs dat het plezier de boventoon vormde… Wedstrijdje Ajax bezoeken met z’n allen, bowlen, zaalvoetballen, Lineaushof, BBQ-en en heel veel toernooien spelen. Als er een aantal weken geen extra activiteit was werden de ouders al zenuwachtig! Alle seizoenen die volgden kennen ontzettend veel mooie en waardevolle verhalen en hele gave herinneringen. En het leuke is dat alle spelers, speelsters en de ouders het allemaal precies voor de geest weten te halen als we weer oude herinneringen ophalen.

Trots dat de organisatie en deelname aan het Easter Open in 2007 een jaarlijks terugkerend evenement voor onze jongste jeugd is geworden, het Easter Open West met vele buitenlandse clubs is vanuit onze deelname aan het Easter Open in het Zuiden van het het land ontstaan en kent inmiddels al een aantal succesvolle edities op ons eigen mooie sportpark. Het doet pijn dat door de Corona het afgelopen jaar, maar ook dit jaar, er geen Easter Open kan plaatsvinden. Dit fenomeen zal gemist worden in vele gezinnen. Zelf heb ik als trainer van de F1 in het seizoen 2011-2012 het Easter Open toernooi mogen winnen, wat een fantastische belevenis is dat zeg en een ultieme bekroning op een supergaaf weekend! Ik heb ook de eer gehad een aantal jaren de VoetbalVakantieWeek te mogen organiseren, op z’n top zelfs met 197 kinderen naar Duinrell toe! Maar vooral trots op dat heel veel spelers en speelsters die ik heb mogen trainen, nu nog steeds op welk niveau dan ook voetballen en plezier in het voetbalspelletje beleven!

Na 10 seizoenen op de jongste jeugd (F & E pupillen), met inmiddels het TC3-diploma op zak, maakte ik in het seizoen 2013-2014 de stap naar de C-junioren. Een heel nieuw avontuur begon. Mijzelf verder ontwikkelen en uitdagen als trainer, maar vooral nog steeds ieder seizoen ervoor zorgen dat plezier en prestatie samengingen. Het kampioenseizoen met JO15-1 in 2016-2017 is misschien wel één de van sportiefste hoogtepunten geweest. De seizoenen erna handhaafden we ons met heel leuk en attractief voetbal en met een hele gezonde spelopvatting in de hoofdklasse.

In al die jaren trainerschap maakte het mij niet uit of je nu een jongetje of een meisje was. De mogelijkheid voor het gemengde voetbal was misschien wel één van mijn paradepaardjes. Als jij laat zien dat je talent hebt om op hoog niveau te kunnen voetballen en laat zien er ook heel veel plezier in te hebben, moet je die uitdaging krijgen en aan kunnen gaan. Toen Ronald van Gool mij tijdens het seizoen 2018-2019 benaderde om eens na te denken over een rol als trainer bij de vrouwenselectie van Ter Leede hoefde ik hier niet lang over na te denken. Neem je enthousiasme, gezonde spelopvatting en je organisatietalent zoals je die in de Ter Leede jeugd hebt toegepast, mee naar de Vrouwenselectie voegde Ronald er nog aan toe. Zo gezegd zo gedaan. Een volgend avontuur binnen Ter Leede was voor mij geboren. Als onderdeel van de technische staf van de vrouwenselectie en op wedstrijddagen de eindverantwoordelijke voor Ter Leede Vrouwen 2. Zorgen voor een nog betere verbinding tussen de meiden in de jeugd van Ter Leede en de vrouwenselectie. Het “jonge talent” vanuit Ter Leede Vrouwen 2 begeleiden en klaarstomen om uiteindelijk de stap naar ons vrouwenvlaggenschip Ter Leede Vrouwen 1, dat uitkomt op het hoogste vrouwen amateurniveau in Nederland, te kunnen maken. Nu twee seizoenen verder, kan ik concluderen dat we mooie stappen hebben gemaakt en diverse meiden vanuit de jeugd de stap naar de vrouwenselectie hebben gemaakt. Naast onze eigen jeugd houden we uiteraard de Duin- en Bollenstreek goed in de gaten om speelsters die toe zijn aan een nieuwe uitdaging de mogelijkheid te bieden deze bij Ter Leede te vinden.

Het vrouwenvoetbal neemt binnen Ter Leede een hele belangrijke plaats in. Kijk alleen maar naar al die schalen die in de kantine aan de muur pronken. Ik ben er trots op onderdeel uit te mogen maken van deze tak binnen onze club. Over enkele weken hoop ik zelf mijn eindexamen voor mijn UEFA-B diploma succesvol af te ronden. Een diploma waarmee het mogelijk is uiteindelijk de stap naar Ter Leede Vrouwen 1 te kunnen maken als hoofdtrainer zijnde. Een ambitie die ik zeker voor ogen heb, maar vooralsnog met ontzettend veel energie en passie voor het voetbalspelletje de meiden van de vrouwenselectie uitdagen om nog beter te worden. Je bent immers nooit te oud om te leren.

Wie ook zeker niet te oud zijn om te leren zijn de Ukken onder leiding van Jaap en Lien. Ik moet deze fantastische groep toch even benoemen en promoten omdat ik (nu Zoë de leeftijd voor het ukkenvoetbal heeft bereikt) wekelijks op zaterdagochtend van 09.30-10.15 uur Jaap en Lien mag ondersteunen als ukkentrainer om de Ukken heel veel plezier in het leuke voetbalspel te laten beleven en de ukken spelenderwijs te laten wennen de baas te worden over de bal.

Ik geef de pen graag door aan Steffi Perfors. Op jonge leeftijd is ze begonnen bij de ukken van Ter Leede en afgelopen seizoen heeft ze haar debuut gemaakt in Ter Leede Vrouwen 1. Daarnaast is Steffi de uitdaging binnen onze vereniging aangegaan als Technisch Coördinator voor de meisjes. Het meisjesvoetbal is enorm groeiende, wat kunnen we de komende seizoenen voor moois gaan verwachten?

De pen is in handen van Joey van den Berg

2021-03-11    ·    Ter Leede    ·    Algemeen

Leuk dat ik ook eens mag bijdragen aan deze rubriek. De afgelopen tijd heb ik meerdere bekende namen voorbij zien komen, ieder met mooie herinneringen aan de vereniging. Zeker in de huidige tijd waarin we leven, is het ontzettend belangrijk om via dit soort initiatieven de verbinding met elkaar te blijven zoeken. Uit het oog zou zeker niet uit het hart moeten betekenen.

Voetbal is voor mij sinds dat ik kon lopen altijd al belangrijk geweest. Op mijn 4^e ben ik bij de Ukken van Jaap Schaap en Lien Drommel begonnen. Daarna in de F-selectie gespeeld onder Arjan Timmers. Geweldig om te zien dat deze mensen nog altijd voor de vereniging klaarstaan en dit ook met veel passie/plezier doen. Verderop in dit stuk zou ik daarom ook nog graag willen stilstaan bij waar het omdraait binnen de vereniging: “De vrijwilligers”.

Op vroege leeftijd heb ik Ter Leede verlaten om in de jeugdopleiding van Feyenoord en ADO te voetballen. Grotendeels van mijn jeugd heb ik daar doorgebracht. Ik koester daar tot op de dag van vandaag nog steeds hele mooie herinneringen aan. Zo heb ik tegen de grootste clubs in Europa gespeeld (Barcelona, Liverpool, Manchester United etc.) en heb ik veel mooie internationale toernooien mee mogen maken. Marc de Kruijs en ik hebben het er af en toe nog steeds wel eens over de dingen die we in dat “wereldje” hebben beleefd.

Na deze periode ben ik weer teruggekomen bij Ter Leede. Weer terug bij mijn vrienden. Ook hier heb ik de mooiste momenten meegemaakt: promotie en kampioenschap in zowel de B-selectie bij Job de Ridder als de A-selectie bij Berry van Neijhof. Naast presteren stond plezier maken in ons team ook nadrukkelijk voorop. We waren niet alleen een fantastisch team (in mijn ogen een van de beste lichtingen van Ter Leede ooit), maar ook nog eens een groep vol met vrienden. Ging dit dan ook altijd goed? Nee, niet altijd… Een avondje biertent voor een wedstrijddag is met een groep vol met vrienden niet altijd het slimste plan, maar wel het gezelligste plan. Als ik terugkijk naar alle herinneringen die ik met deze jongens heb mogen meemaken, schieten de tranen me in de ogen van het lachen. Dankbaar ben ik ook dat ik met hen mijn jeugdperiode heb mogen afsluiten.

Inmiddels voetbal ik al wat jaren in de A-selectie van de vereniging en heb ik heel wat vrienden hun eigen weg zien bewandelen. Sommigen hadden andere interesses, maar het grootste gedeelte had bij elkaar willen blijven in het vlaggenschip van Ter Leede. De afgelopen jaren is gebleken dat, dat niet is gerealiseerd. Jammer, maar ook enorm zonde. Ter Leede staat in de buitenwereld erom bekend dat jeugdspelers de kans in het eerste krijgen, maar naar mijn mening zou het voor een club als Ter Leede juist andersom moeten zijn: de jeugd is de kern van het team en jongens van buitenaf kunnen een kans krijgen in het eerste. Tuurlijk, jeugdspelers moeten kwalitatief wel een bepaald niveau kunnen halen om in het 1^e elftal te kunnen spelen, want anders wordt het niet mogelijk om prestatief te blijven willen spelen. Echter, in het verleden zijn te veel jeugdspelers, die het niveau wel aankonden in de schaduw terechtgekomen en vertrokken. Ik zou namelijk zo een Ter Leede elftal met jongens uit Sassenheim kunnen opnoemen die op dit moment minstens in de Hoofdklasse zouden kunnen spelen, maar nu helaas ergens anders voetballen. Dat zou in de toekomst voorkomen moeten worden.

Een club met bekende gezichten lijkt me niet alleen fantastisch voor de spelers zelf of de vrijwilligers en supporters, maar levert in de kantine zowel financieel als qua gezelligheid ook nog eens een stuk meer op. Een win-win situatie dus. Als er iets is, waar de meeste mensen binnen de vereniging plezier uithalen, dan is het wel de verbinding tussen elkaar, het plezier in het kijken/voetballen van een wedstrijd en daarna lekker de 3^e helft ingaan met zijn allen. Daar zou Ter Leede haar kracht moeten liggen. Daarin probeer ik nu ook mijn steentje bij te dragen door de stichting dichter bij de vereniging te laten komen en een betere doorstroming van de jeugd te realiseren.

Als laatste, zou ik graag willen afsluiten met waar ik eigenlijk begonnen ben: “De vrijwilligers”. In mijn ogen zijn dit de belangrijkste mensen binnen de vereniging en houden zij ook de vereniging draaiende. Iets wat mij betreft niet vaak genoeg benadrukt kan en moet worden. Van de kantinevrijwilligers tot aan de accommodatievrijwilligers. Zonder jullie, geen Ter Leede. Ik hoop iedereen snel weer in de kantine tegen te komen en op naar hopelijk een mooi seizoen!

Graag geef ik de pen door aan Arjan Timmers, die al enorm veel jaren actief betrokken is bij Ter Leede. Hij heeft jarenlang de jeugd getraind en ook ik heb mijn eerste stapjes bij hem in het juniorenvoetbal mogen maken. Nu is Arjan betrokken bij het vrouwenvoetbal bij Ter Leede, iets waar de vereniging ook enorm trots op mag zijn. Ik vermoed dat Arjan daarom een hoop leuke dingen te vertellen heeft…

De pen is in handen van Bob van Aken

2021-02-17    ·    Ter Leede    ·    Algemeen

Mijn zoon Benjamin wilde gaan voetballen. Zijn keus was Ter Leede omdat zijn vriendjes op deze club zaten. Hij heeft nooit spijt gehad van zijn keuze. Ik, als zijn trouwe supporter ook niet. Benjamin  heeft alle jeugdteams doorlopen met heel veel plezier.

Natuurlijk zijn eerste trainingen bij Jaap Schaap. Ik was blij verrast hoe Jaap met de ukken omging. Hij kende iedereen bij naam en had voor iedereen tijd voor een praatje en een aai over zijn bol. Een en al enthousiasme waardoor veel ukken hierdoor doorgingen met het voetbal. Vervolgens ben ik teamleider geworden van de F12 waar Benjamin zijn eerste wedstrijdjes speelde.  Dit was een groot feest. Vervolgens kreeg Benjamin andere trainer-coaches. Allemaal bevlogen mensen met een groot hart voor voetbal, hun pupillen en Ter Leede.

Arjan Timmers was lange tijd zijn trainer-coach. Iemand die vele pupillen van Ter Leede een onvergetelijke tijd heeft geschonken. Het voetbal was niet alleen belangrijk maar ook aan vele andere zaken werd aandacht besteed. Bijvoorbeeld met het team gaan bowlen, speler van het jaar verkiezing, shirtje regelen met de namen van de kinderen erop en uitjes met het team organiseren. Maar natuurlijk ook het Easter-Open toernooi organiseren samen met Sylvia Vis. Voor de kinderen en ouders een unieke belevenis.

Daarna waren Job de Ridder, Marco Verbree en Emiel Wajer zijn trainers. Zij waren bezig met het aanleren van de techniek en tactiek van het voetbal. Met veel geduld zorgde zij voor een beetje structuur in het voetbalspel van hun team. Terwijl ik mij verbaasde hoe sommige jeugdtrainers van andere clubs met hun pupillen omgingen, zo blij was ik met deze trainers. Nooit hun stem verheffen en altijd op de juiste momenten iets proberen uit te leggen op een rustige manier.

Koen van der Vlugt samen met Steven Hartevelt en Gerrit-Jan Geijsman waren de laatste trainer-coaches van Benjamin bij de jeugd. Zeer bevlogen trainers die zorgde voor nog meer ontwikkeling van hun spelers. Zij hadden een duidelijke visie over het voetbal. Vele spelers hebben zich goed kunnen ontwikkelen onder hun hoede. Dit gecombineerd met openstaan voor kritiek en een dosis humor en aandacht voor zaken naast het voetbal, zorgde ook zij weer voor een mooie tijd.

Natuurlijk ook kennis gemaakt met de ouders van de teamgenoten van Benjamin. Een aantal, ken ik nu al vele jaren zoals Dick van Biezen junior de vader van Stijn. Stijn en Benjamin hebben tijdens hun jeugd altijd samen gespeeld en zaten ook nog eens op dezelfde klas van de middelbare school. Zij spelen nog steeds in hetzelfde team. Hierdoor zijn  Dik en ik echte voetbalmaatjes geworden. Lekker commentaar geven vanaf de kant en praten over voetbal. Natuurlijk ook van de 3^e helft genieten samen met andere ouders zoals Redboth Ciggaar en Hans de Kruijs. Erg gezellig allemaal.

Als vrijwilliger heb ik verschillende activiteiten bij de Ter Leede gedaan. Zoals het bemannen van jeugdcommissie kamer op de zaterdag of samen met Peter Bergman en Ronald Vonk invulling geven aan de visie van Ter Leede. Beide heren zaten en zitten nu nog steeds in het bestuur en zijn altijd zeer betrokken bij hun club. Niet makkelijk om deze taak uit te voeren. Een club besturen waar zoveel leden en vrijwilligers zijn en dus ook zoveel ideeën is geen gemakkelijk taak. Ik acht mij totaal ongeschikt om zo’n functie te vervullen. Daarom heb ik grote bewondering voor het bestuur en jeugdbestuur en commissies van Ter Leede!

Ik geef de pen door aan Emiel Wajer, een bekend lid van Ter Leede. Hij was zoals jullie hebben gelezen een jeugdtrainer van Benjamin.

Helaas zijn voetbal-zaterdagen bij Ter Leede voorlopig verleden tijd door de coronacrisis. Ik had niet verwacht dat ik dit zo erg zou missen. Hopelijk zie ik iedereen weer snel op de velden van Ter Leede.

Bob van Aken

Gevonden update

2021-02-02    ·    Jan Udema    ·    Algemeen

Iets kwijt?

Reageren kan naar supportersvereniging@terleede.nl

De pen is in handen van Dick van Biezen

2021-01-28    ·    Ter Leede    ·    Algemeen

Toen Olga mij vroeg “De Pen” over te nemen, omdat ik een echte Sassemer en ook Ter Leede dier ben, moest ik even nadenken of ik dat zou accepteren, omdat ik al eens een interview gegeven had in het TL Jubileumboek van april 2005 (75-jarig bestaan) en niet in herhaling wilde vallen. Toch vind ik het wel leuk om het een en ander over de club en mezelf te vertellen.

Als 12-jarig jongetje werd ik in 1956 lid van de club en ben dat nog steeds. Toen kon je pas lid worden op je twaalfde in tegenstelling tot nu. Gelukkig kan onze jeugd nu al als 4-jarige Uk beginnen onder de bezielende leiding van onze alom bekende Jaap Schaap, een echte TL man.

Als twaalfjarige kon je dan in de aspiranten B beginnen en vervolgens aspiranten A, junioren B en A en daarna ging je naar de senioren. Ik ging als 16-jarige direct naar TL1 en speelde daarin onafgebroken tot 1973.

Ik kon toen ook een prof-contractje krijgen bij RCH uit Heemstede (de club waar de bekende Loek Biesbroek speelde, bij de ouderen nog wel bekend) en later bij AZ en ADO Den Haag. Jullie zullen je misschien afvragen “waarom heb je dat toen niet gedaan”? Dat was om de volgende redenen: Ik zou mijn ouders daar vanwege het geloof geen plezier mee doen en ik wilde graag in zaken gaan en had een echt TL hart. Wat betreft het geloof was het zo dat de protestante en neutrale mensen bij TL speelden en de rooms katholieke mensen bij Teylingen. Als je zag hoe de beroering was toen de beste speler van Teylingen (Nico Zoet) bij TL kwam voetballen omdat wij veel hoger speelden, kwam er zelfs de pastoor aan te pas om dat te verhinderen. Later kwamen er nog meer goede voetballers van Teylingen naar TL.

Dat het verschil tussen RK en Protestant zelfs nog speelde toen wij van ons mooie maar te klein geworden sportpark aan de Menneweg (waar nu huizen staan) verhuisden naar ons mooie sportpark De Roode Molen, blijkt uit het volgende. Op dat moment nl. was de mogelijkheid om beide verenigingen te fuseren, wat in Lisse naar volle tevredenheid, wel gebeurd is. Door onze verenigingen werd hierop negatief gereageerd. Dit was een grote kans om bv. een grote kantine en meer ruimte  voor kleedkamers en bv. een sporthal te bouwen. Dat is helaas toen niet gebeurd.

Toen ik hoorde dat Teylingen op zaterdag wil gaan voetballen en dan in de vijfde klasse moet beginnen, denk ik dat er weer een mogelijkheid ligt om over fusie te praten. De oudere garde die dat destijds tegenhield, is inmiddels voor een groot gedeelte vervangen door jongere mensen en zij moeten dit toch kunnen regelen.

Dit gezegd hebbende, ga ik weer terug naar 1959, het jaar waarin wij landskampioen werden o.l.v. trainer Ton Kantebeen, die ons vooral leerde schieten met de woorden “knie over de bal!” Verder bestond de training meestal uit 20 rondjes rond het complex (nooit mijn favoriete bezigheid) en afsluitend een partijtje. We leerden een corner strak op de penaltystip te nemen, waardoor de kopspecialisten naar voren kwamen om de bal hard in te koppen. De kopspecialisten waren, net als  nu nog meestal, de achterhoedespelers. Bij ons waren dat toen Nico Zoet, Piet de Bruijn en later Jan Ligtenberg. Als je nu naar de Eredivisie kijkt, zie je er twee bij de cornervlag staan die de bal kort nemen en die belandt dan op het middenveld i.p.v. voor het doel. De meegekomen koppers moeten dan weer snel naar achteren lopen. Ook van de 10 vrije trappen gaan er 9 ver over het doel, door het achterover leunen i.p.v. knie over de bal.

In 1960 kwam ik toen, samen met Piet de Bruijn, in het 1^e elftal, waarin o.a. zaten de 3 Gebrs. Molenaar, Wim van Ginhoven, mijn broer Wim, keeper Jan de Vries en de geweldige Cees Molema. Mijn broer Wim en ik voelden elkaar feilloos aan en het was jammer dat hij vanwege een zware knieblessure het voetballen moest opgeven. Later is hij in het bestuur gegaan en is van 1971 – 1986 de langst zittende voorzitter geweest.

Nog even terug in de tijd. Met vriend Piet de Bruijn speelde ik indertijd al samen in schoolelftallen en vanaf mijn 12^e dus in alle TL elftallen. We hadden in die tijd als hoogste, de zaterdag competitie 2^e klasse. Er waren 4 afdelingen. Van deze afdelingen gingen de eerste vier in het seizoen 1970/1971 over naar de nieuw te vormen 1^e klasse, dat werd later Hoofdklasse en is nu 3^e en 2^e divisie.

Wij werden in dat seizoen 4^e in klasse West  en kwamen daardoor direct in de 1^e klasse. Nieuwe tegenstanders, zoals Rijnsburgse Boys, Spakenburg, Huizen, Quick Boys, Zwart Wit, etc. Als ik nu zie hoe ons 1^e elftal er in een prachtige outfit bijloopt en zij alleen nog hun eigen voetbalschoenen bekostigen, was dat in mijn tijd anders: Wij hadden allemaal onze eigen spullen.  Ook moesten wij als 1^e elftal spelers bij uit-wedstrijden fl. 1,– voor de bus-kosten betalen en de supporters die in dezelfde bus meegingen fl. 2,–.

Er is dan in ca. 40 jaar wel veel veranderd! Wel speelden wij toen met bijna allemaal Sassemers, aangevuld met de Gebrs. Henk en Jan Tijsen uit Warmond en later Jan Ligtenberg en Ben Barten uit Lisse. Uit de eigen jeugd braken toen o.a. Nico van der Fange, een van de betere voetballers en keeper Wim van Harskamp (zoon van good-old Gerrit) door.

Halverwege de jaren zestig kregen wij er een coach bij van wie wij in de rust altijd een half sinaasappeltje kregen, maar hij organiseerde ook voor het elftal gezellige feestjes, waaronder -de elk jaar weer- onvergetelijke sinterklaasavonden.

Onze coach was Geb Wijntjes, de voorzitter van de Supportersvereniging. Geb regelde niet alleen voor ons, maar speciaal voor de vereniging TL, alle feesten. Ik zal nooit vergeten dat hij Andre van Duin regelde die toen nog zijn bandrecorder show had en 17 jaar oud was. Dat was tijdens een groot feest in de bollenschuur van de Gebrs. Moolenaar. Geb heeft altijd veel betekend voor de club; maar ook organiseerde hij (voor de Oranjevereniging) de auto-puzzelritten, die dan ’s avonds, ik geloof in ’t Bruine Paard, toen de enige grote kroeg in Sassenheim, hilarisch door hem werden uitgelegd. Hij organiseerde alles met zijn broer Jacques, die ook voorzitter van TL is geweest.

Naast de competitie speelden we ook elk jaar om de Dokterscup, met als tegenstanders o.a. Noordwijk en Quick Boys. Uiteraard waren er bij deze derby’s veel supporters aanwezig.

Jammer was het dat TL na de goede jaren geleidelijk afzakte naar de lagere regionen, waarschijnlijk door te weinig doorstroming van de jeugd. Omdat mijn kleinzoon Stijn in de Jeugd onder 23 speelt, zie ik elke week dat wij weer goede eigen spelers hebben die de stap naar het 1^e kunnen maken. Wat zou het mooi zijn als we binnenkort in het 1^e weer echte TL-mensen hebben staan en geen spelers meer onnodig moeten halen. Wanneer je net aan de “vreemden” gewend bent, verlaten ze de club vaak weer als er ergens anders meer verdiend kan worden.

Van de vijf kleinzoons die we hebben, voetballen er gelukkig nu nog vier, waardoor Els en ik bijna elke zaterdag minimaal 2 wedstrijden zien. Van zoon Dick voetballen Stijn en Mees bij TL en van dochter Esther voetballen Luuk en Sam bij UVS. Tegen Sam heb ik al gezegd dat dit zijn laatste jaar UVS O19 is en dat hij volgend jaar bij TL “moet” komen voetballen. We zien wel of er nog geluisterd wordt naar opa.

In 1986 nam mijn grootste vriend -en helaas te vroeg overleden- Wim van Ginhoven de voorzittershamer over van mijn broer Wim en hij bestuurde de club tot het jaar 2000. Wim had zich voorgenomen TL weer naar het hoogste niveau te brengen, want de club was tussen 1974 en 1986 naar de 4^e klasse gedegradeerd. Omstreeks 1985 vroeg hij me een Businessclub te formeren en daarmee sponsors te winnen voor reclameborden voor Fl. 1.200,– per jaar en elke thuiswedstrijd 2 entree-kaartjes. Het bestuur werd gevormd door o.a. Peter Hoogeveen, toen eigenaar van Brasserie Bon Bon in Noordwijk, waar al gauw de bekende Mosselen-avonden werden gehouden, Kees van der Niet en Jolande van Hoekelen als secretaresse en ik als voorzitter. We hadden daarmee succes en haalden veel geld op voor de club.

In 1996 kon Wim de kampioentrainer van Katwijk (’94 en ’95) Arie Lagendijk en assistent Cees du Prie binnenhalen, met later in hun kielzog de beste voetballer Carlo van Zelst. Daarna kwamen er meer spelers van buitenaf en werden wij uiteindelijk Hoofdklasse en de rest weten we.

In 2001 haalde Peter Scheltus* ons aller TL man, Peter Kales over om hoofdsponsor van onze club te worden. Tot vorig jaar heeft hij daardoor ontzettend veel voor onze club betekend.

In de hoop dat mijn verhalen uit de oude doos niet te lang zijn geworden, geef ik nu de pen door aan Bob van Aken, die ik wekelijks bij wedstrijden van TL O23 zie omdat zijn zoon Benjamin en mijn kleinzoon Stijn daarin spelen.

Voorwaarts Ter Leede en dan op naar de 2^e divisie!!!!

Blijf gezond en hopelijk snel weer tot ziens langs de lijn,

Dick van Biezen

*) tekst aangepast redactie