Na het debacle van vorige week tegen Kattuk stond de positie van de trainer voor deze wedstrijd tegen de nummer 2 van de ranglijst onder hoogspanning. Er stond zelfs een heuse paparazzo langs de zijlijn. Vorige maand had hij Rafael van der Vaart nog betrapt aan de Costa maar vandaag volgde hij de verrichtingen van Ter Leede tegen Noordwijk F3 op sportpark de Roodemolen (Rafael van der Vaart weer verliefd!). De spelers en coaches hadden na een lange voorbespreking het vertrouwen in elkaar en de ADO tactiek uitgesproken. Ze begonnen dan ook furieus aan de wedstrijd. In de 10de minuut wist Ter Leede na een mooie opbouw van achteruit dan eindelijk de score te openen. Keeper Floris speelde slim in op de vrijstaande linksback Jay. Deze lobbte de bal naar Sam, die geen moment twijfelde en de bal voorzette. Spits Daan moest de bal nog wel even binnen tikken, 1-0. Hierna waren de bezoekers dan eindelijk wakker geschud. Ze zetten goed druk en de Ter Leede verdediging kreeg de bal niet weg, 1-1. Het leek erop dat de bezoekers nog voor rust orde op zaken wilde stellen. Maar uit een vlijmscherpe counter in de blessuretijd wist Sam voor Ter Leede te scoren, 2-1. De organisatie van Noordwijk F3 viel door deze tegenslag als een kaartenhuis in elkaar en vanaf hun aftrap bepaalde Jason de ruststand op 3-1.
De tweede helft was nog maar enkele minuten oud toen Floris wist te scoren na een onnavolgbare dribbel, 4-1. In de 29ste minuut van de wedstrijd scoorde hij ook de 5-1 na goed storen. 2 Minuten later was hij alert als de keeper het schot van Daan niet onder controle kreeg. Met een fenomenaal hakje maakte de eerste keeper Floris “Hansen” zijn hattrick compleet, 6-1 (ADO keeper scoort met hakballetje). De Noortukkers wisten niet wat ze tegen laagvlieger Ter Leede was overkomen en het spel werd dan ook onvriendelijk. Lars had nog een mooi afstandsschot en in de 4de minuut van de blessuretijd werd de eindstand bepaald op 7-1 door Daan. Zijn schot verdween door de benen van Floris in het net achter de verbaasde Noordwijkse keeper. Eindstand 7-1.
Mats moest helaas het scoreverloop volgen via de app want hij was geveld door griep. Ook Ryan was nog niet fit maar als keeper wist hij de wedstrijd toch uit te spelen en zelfs de nul te houden. Ook gelegenheids-rechtsback Bram was vandaag weer ijzersterk en in de overwinnings-euforie trakteerde zijn vader het hele team op een zakje chips. Nogmaals onze grote dank hiervoor. Man of the Match was onze keeper met hattrick Floris en uiteindelijk werd de bezoekende paparazzo met de wastas naar huis gestuurd :-).
We waren een beetje gespannen omdat we de laatste keer dat we tegen foreholte(b8) hadden gespeeld verloren we die met 4-1. Dat was overigens voor de beker dus heeft niets met de competitie te maken waarin we nu spelen. Maar toch. Het team was compleet dus we waren met 15 jongens. Altijd lastig met de wissels, zeker als de doelstelling van de coach is dat iedereen evenveel speeltijd moet krijgen. De scheidsrechter controleerde de pasjes en de jongens moesten dan direct zeggen wanneer ze geboren waren. Was voor sommigen toch even nadenken.
De wedstrijd begon en we gingen gelijk goed van start. De duels werden door iedereen gewonnen dus dat zag er goed uit. Na een mooie assist van Tijn van Egmond scoorde onze spits Jeroen de 0-1.Er werd van tijd tot tijd goed overgespeeld en liepen ze goed vrij en als ze de bal kregen dan wisten ze snel de bal weer over te passen. Dat is wat het publiek en de coach willen zien. Toch kwamen we even onder druk en wat ik toen zag is wat ik graag zou willen zien in het toernooi met Pasen.
Een hele snelle counter. De bal werd naar voren gepast en met een kaats(geleerd op de training van Frank) werd de bal naar Jan geschoten en Jan weer naar Tijn van E. Deze nam hem mee en maakte hem netjes af. 0-2. Het ging lekker en ik zag opa Leen glunderen. Hij is er altijd vanaf de 1ste minuut aanwezig. Inmiddels waren er al heel wat ouders van het team ook aangeschoven om de taferelen van hun jongens te aanschouwen. Ugur gaf een assist op Jan, die zijn tegenstanders regelmatig dolde, foreholte had al 2 verdedigers op Jan gezet. Jan ging voorlangs de keeper naar rechts en ik dacht, dat gaat hij niet meer halen. Schiet hij de bal er toch nog in. Naast een dionnetje (verzonnen door de assistent coach Hein van Dam) hebben we een Jannetje. Scoren wanneer de toeschouwers en coach denken dat het niet kan. 0-3. Ik keek weer naar links van mij en zag nu bij opa Jan een glimlach van oor tot oor. Prachtig hoe hij mee leeft met het spel van zijn kleinzoon(ook van de andere jongens overigens).We gingen de rust in.
Pepijn in de spits, want die moet nog scoren. Ugur stond mid mid(vervanger van Erik). Hij had deze positie al eerder gespeeld en het ging hem ook heel goed af. Daar ben ik erg blij mee want dat betekend dat we bij het Pasen toernooi 4-4-2 kunnen spelen en dat Erik en Ugur in het midden kunnen samen werken. Maar daar later meer over maar dan intern. We willen natuurlijk niet dat onze tegenstanders op het toernooi al gelijk onze tactiek weten. Ik had al gezien dat er bij Sjoerd verschillende aanvallers waren die het na een tijdje wel hadden gezien tegen Sjoerd en wisselde naar een andere positie om daar meer geluk te hebben. Dit bleef overigens tot aan het eind van de wedstrijd zo. Top verdediger. Dat mag ook wel eens gezegd worden. (doe ik niet zo snel omdat ik de coach ben en ook het verslag schrijf dus wil je natuurlijk niet partijdig overkomen). De wedstrijd ging weer beginnen en de jongens speelden allemaal gepassioneerd. Dat betekend dat ze vechten voor iedere meter al staat het 0-3. Ugur maakte een rush op het middenveld richting de 16 en gaf daar een mooie punterrichting het doel in de hoek. De keeper kon hier alleen maar naar kijken. 0-4. Door de vele wissels kwamen er natuurlijk ook mensen op posities die daar normaal niet staan dus het liep allemaal wat stroever, zowel achterin als voorin, maar dat is natuurlijk logisch. Zo kreeg Randy vandaag veel meer te doen dan normaal. Hij moest meerdere uitkomen en kreeg ook nog harde schoten op het doel. Langs de kant hoorde je ook het geroezemoes dat Randy erg gegroeid is met het keepen. Hij oogt en speelt ook veel meer zelfverzekerd. Dat mag ook wel een gezegd worden. Het werd ook nog 0-5 maar deze zag ik niet heel goed wie hem gescoord had. Ik vroeg het nog wel maar kreeg verschillende verhalen. Bart zei tegen mij dat hij de bal met zijn hand in de netten werkte. Ander verhaal is dat een tegenstander hem er zelf in kopte. Tja, Maradonna scoorde zo eens en noemde het later de hand van God. Ik noem dit doelpunt de hand van Bart.
Over 2 weken hebben we de return tegen deze jongens en hoop ik op eenzelfde score.
Dan moeten we daarna spelen op woensdag tegen Teylingen. Als de jongens deze winnen dan is de kampioenschap een feit.
Van het weekend hebben we een thuis toernooi en zijn ingedeeld bij Lisse B1 , Teylingen B1 en Old Northampton Chenecks.
Deze teams spelen allemaal in een hogere klasse, dus het wordt een aardige kluif voor ons.
Echter weet ik dat we echt een goed hecht team hebben met ieder zijn eigen individuele klasse en een tomeloze inzet, dus ik ben trots en zeker niet bang om met dit team de strijd aan te gaan tegen deze teams.
Ik hoop wel dat de ouders in grote getalen langs de lijn staan en dat ze veel Jannnetjes te zien krijgen en zien dat de B4 geschiedenis schrijft in dit toernooi.
Na vorige week tegen koploper Teylingen na een 3-0 achterstand terugkomen tot
3-3 was echt pure klasse, een teamprestatie, een echt voetbalgevecht (wel sportief).
Met deze wedstrijd in onze gedachten gingen wij de strijd aan tegen een lager geplaatste
tegenstander, maar een tegenstander die de laatste weken wel met een goede serie
bezig was, wij waren gewaarschuwd voordat de wedstrijd aan zou vangen.
Wij begonnen de wedstrijd met het zonnetje in het gezicht en met het windje lichtjes
tegen.
Onze start werd niet een van de betere, wij kregen bijna vanaf de aftrap een corner tegen
en die ging er direct in, evenals vorige week in 0-1 dus.
Direct hierna namen wij het initiatief in handen en drongen Meerburg terug op eigen helft.
Wij creëerden ook de nodige veelbelovende kansen en kregen ook een aantal echte
kansen op de 1-1, maar helaas hij wilde er nog niet in, tot zo’n 5min voor rust uit een goed
lopende aanval Pieter van redelijke afstand het net lied bollen 1-1.
Nog voordat het rustsignaal klonk raakte Max Corsten nog het aluminium .
Na het praatje en de limonade gingen we vol goede moed en vertrouwen aan het tweede
bedrijf beginnen en alsof het zo moest wezen ons vertrouwen werd beloond.
Het was Stijn die zoals vaker op pure wilskracht voor de 2-1 zorgde.
Vanaf dat moment werd Ter Leede sterker, maar kon niet de beslissing forceren, sterker
nog, Meerburg kroop na de wissel van Timo uit z’n schulp en zocht brutaal de aanval.
Dat resulteerde binnen enige minuten tot twee uitgespeelde aanvallen die beiden in
evenzovele doelpunten, 2-3 dus.
Timo terug in het veld en gelijk 2-4 verdedigers waren ineens aanvallers????
En onze aanvallende spelers waren toch aanvallers nietwaar ??
Gelukkig keerde de rust terug in het team en samen knokten zij zich terug in de wedstrijd.
Het werd eenrichtings verkeer naar het doel van Meerburg
Wij kregen diverse hoekschoppen te nemen van dezelfde kant als waaruit Meerburg
de 1-0 scoorde en uit de tweede hoekschop van Timo, ( de eerste belande op het dak)
scoorde hij de aansluitings treffer 3-4.
Nu werd alles uit de kast gehaald om de gelijkmaker op het bord te krijgen, de hoekschoppen van de rechterkant zorgde wel voorpaneel, maar nog niet voor de
gelijkmaker.
Hij kwam er wel en de maker hiervan was de Man of de MATCH, Stijn,!!
Het leek erop alsof hij z’n laatste adem hiervoor gebruikt had, maar hij bleef op de
grond liggen om even te genieten !!! 4-4.
Er was nog tijd, al was het niet veel, om alsnog een overwinning uit het vuur te slepen, maar ik als begeleider was al lang blij met dit uiteindelijke resultaat.
Dit team heeft wederom laten zien wat het op kan leveren als de neuzen dezelfde kant
op staan.
As. zaterdag wederom een zware tegenstander, v.v. Oegstgeest uit.
Wij spelen om 09:30.
De E5 spelen ook in Oegstgeest bij A.S.C. om 11:30.
Dit meld ik even, omdat als de E5 deze wedstrijd winnend weet af te sluiten, zij
de eerste KAMPIOEN van Ter Leede zijn in 2016.
Man Of The Match. Stijn van Egmond (foto Hans Schalk HP PROSPORTPICS)
Ter Leede C2- FC Lisse C4 (1-0) 1-2
Voordat ik dit verslag begin moet ik toch 2 mensen bedanken die mijn writers’ block van een paar weken hebben opgevangen. Freek, die met zijn prachtige woordenstroom de dikke van Dale weer een paar pagina’s dikker heeft gemaakt en daarnaast Kees die vorige week op eigen initiatief aanbood om het verslag van de vorige wedstrijd te schrijven. Aangezien Kees toch wat moeite had om, na een aantal jaren verslagschrijfloos te zijn geweest, de draad weer op te pakken, moesten wij toch streng zijn en hem wijzen op zijn verantwoordelijkheden daaromtrent. De deadline werd steeds maar weer naar achteren geschoven. Ik had als straf voor hem bedacht: verplicht elke zondag bij Teylingen 1 en 2 kijken en daarnaast Algemeen Vlag Coördinator worden op zaterdag maar dat vonden mijn collega’s Jack en Henk van de D1, bij wie ik om advies had gevraagd in deze kwestie, te ver gaan. Onder lichte dwang heeft hij uiteindelijk net op tijd zijn verhaal ingediend en zo hebben we weer een extra verslaggever bij de C2. Ik daag de Hoofdtrainer van de D1 uit om ook eens een ander aan te wijzen voor het verslag! Maar ja dat zal niet meevallen voor hem omdat hij nou eenmaal in hele vaste stramienen denkt (hoe noem je dat ook alweer…?) Ik ben wel eens benieuwd naar het verhaal van bijvoorbeeld de jeugdvoorzitter en/of voorzitter na een wedstrijd. Koen je weet wat je te doen staat: kom nou eens uit die veilige Jack en Henkmodus en geef die mannen ook eens rust.
Waarom in godsnaam deze bovenstaande uiteenzetting? Dat zal ik U uitleggen: als je een verslag gaat schrijven moet dat toch minimaal 500 woorden bevatten. Althans dat heb ik op school geleerd. En met alleen een koud voetbalverslag over de wedstrijd van de C2 kom ik daar nooit aan, sterker 1 zin is eigenlijk al genoeg: Het was weer een “net niet”wedsrijd. En omdat nou elke week in te dienen als verslag is ook geen optie. Dus daarom soms maar zijpaden bewandelen voordat ik tot de kern kom. Dan nu de kern:
8.45 uur thuis tegen medekoploper (althans qua verliespunten} Lisse op moestuin 3. Zonder om uiteenlopende redenen: Keurten, Jordi, Thom en Aless maar met de C3 spelers Dave en Mats (jongens nog bedankt hiervoor) starten we zoals gewoonlijk best goed; we wonnen de meeste duels en de jongens hadden in de 1e helft een goeie focus om deze wedstrijd te winnen. Op doel Damian die in de 1e helft niet veel te doen had wat zeker de verdienste was van de solide verdediging voor zijn neus van rechts naar links: Sjoerd Stijn Tomas en Fabian. Die werden op hun beurt weer gesteund door het middenveld Bart Patrick en Mees die hun meeste duels wonnen en zo steeds de voorhoede Luuk Dave en Sam aan het werk konden zetten. Halverwege de 1e helft krijgen we een strafschop die door penaltykiller Stijn onberispelijk wordt binnengeschoten. 1-0. En op dat moment ook gewoon verdiend. Alleen vergeten we na die 1-0 zoals zo vaak uit te lopen naar een ruimere voorsprong omdat ons grootste probleem, veel te veel kansen nodig hebben om te scoren, ons elke wedstrijd weer parten speelt. Maar met een goed gevoel gaan we de rust in. 1-0 voor en een helft lang een goede instelling bij alle jongens. Hoe anders zou het de 2e helft weer gaan….
2e helft: in de rust afgesproken met de jongens om gelijk weer volle bak te gaan: te beginnen met een aftrap D1 style vorig seizoen: bal in 1 keer diep spelen op de linksbuiten en daarna met zijn allen druk zetten op de tegenstander om ze vanaf het begin het gevoel te geven: “hier valt vandaag niets te halen”. Waarschijnlijk hebben we in de rust tegen een muur staan praten want uit onze aftrap maakte Lisse bijna na 8 seconden de gelijkmaker. We zagen onze geesten alweer dwalen. En inderdaad niet lang daarna wordt het 1-1. Ik moet bekennen dat ik in die fase daarna veel te fel(lees emotioneel) aan het coachen was omdat ik vind dat deze jongens veel beter kunnen en moeten. Maar om dat nou in zulke luide taal langs de lijn te doen is ook weer niet de bedoeling. Ik kreeg daar tijdens de wedstrijd terecht zelfs een standje voor van iemand die ik thuis ook regelmatig tegenkom. Inmiddels was het tijdens die hevige emotionele bui van me 1-2 geworden dus echt geholpen had het niet. En als klap op de vuurpijl (want dat was het) kreeg ik ook nog een bal zo hard op mijn knijter dat ik de hele wereld even voor een doedelzak aanzag. Het gevolg was wel dat ik de rest van de wedstrijd mijn mond stevig dicht hield. Dat kwam ook omdat ik het laatste kwartier van de wedstrijd nodig had om mijn bril te “ont-racefietsen”. Maar goed: eindstand 1-2 en weer NET NIET !!!
Nu ik dit verslag aan het tikken ben vraag ik me af waarom ik nou zo fel werd langs de lijn. Uiteindelijk is het maar voetbal zeg ik tegen mezelf. Maar elke week hoop je dat de jongens een goed resultaat halen omdat ze gewoon goed kunnen voetballen. Het is gewoon zo’n seizoen waarin het steeds NET NIET lukt. En toch denk ik weer: vanaf nu gaan we alle wedstrijden winnen.
Maar tegelijk vraag ik me af: zou die bal tegen mijn kop alle gevoel voor realiteitszin hebben weggenomen…
Na de afgelaste wedstrijd vorige week en de oefenwedstrijd de week daarvoor, die voor de derde keer werd gewonnen van SEV D1 met 4-0, was het nu weer een echte pot tegen de mannen uit Rijpwetering. Tot vandaag stonden zij één plekje hoger dan wij op plek 4. Een plek waar wij graag aan het einde van het seizoen willen staan. De bovenste drie zijn uit zicht. De D2 moest het doen zonder het technisch trio. Zij waren allen op andere velden te vinden. U als trouw verslaglezer weet dan genoeg. Het gouden duo mocht weer plaatsnemen op de bank. Ronald van Gaal en die heerlijk iets wat gezette lekkere blonde.
Helaas konden we niet beschikken over de plots ziek geworden Rowey. Met Luan op de bank werd er afgetrapt op veld 1 onder een heerlijk zonnetje. Vanaf seconde 1 was er één ploeg die aan het voetballen was en dat waren mannen en vrouw van de D2. De ene aanval volgende de andere op, met een dozijn aan corners in de eerste helft. Voor 75% waren deze ook gevaarlijk. Denzil nam telkens stelling op randje 16 om vervolgens Rosa hoekschop over te koppen naast te schieten of in de XXL-armen van de keeper te doen belanden. Denzil was zo in zo de man van de eerste helft want in de eerste minuut gaf hij nog een afgemeten voorzet op spits Wessel maar weer die lange keeper plukte de bal uit de verre hoek. De hardwerkende Ryan had de hakken van zijn schoenen schijnbaar goed ingevet, want ik heb minimaal twee, overigens ook nog zeer functionele hakballen zien maken. Helaas miste hij een teennagel om de voorzet van Nick bij de tweede paal te verwerken tot doelpunt in het lege doel. Het was wachten op de 1-0. Laatste man Denzil stoomde op met de bal aan de voet de middenlijn over passeerde twee man en op een meter of 25 haalde hij verwoestend uit. De keeper had de grootste moeite het leder over te drukken. Na een minuut of 10 kwam de tegenstander voor de tweede of derde keer over de middenlijn. Op links werd bij de achterlijn een voorzet gegeven en twijfel in de verdediging bracht de tegenstander in een luxepositie om het scorebord in werking te zetten. Een frommel goal derhalve maar die tellen ook. 1-0. Na zo’n doelpunt ben je bang dat het inzakt, maar daar was nu geen sprake van. We bleven gaan, Dit met mooi en goed voetbal. Zo’n 5 minuten schudde Nick twee man van zich af en gaf een sublieme steekpass op de sprintende Ryan. De kleinste man van het veld schoot met een prachtige curve de bal vanaf een meter of 20 zo over de grootste man van het veld heen. Een explosie van geluid schalde vanuit de koektrommel (naam tribune aldaar), waar de meegereisde supporters hun onderkomen hadden gevonden. Met deze stand konden we aan de limonade.
In de rust konden we onder het genot van een heerlijk bakkie concluderen dat de stand geen recht deed aan het veldoverwicht met de daarbij bijbehorende kansen. In de tweede helft moest dat wel goedkomen. Het technisch duo had daarvoor een truc speciaal. Na vijf minuten zou de afgesproken wissel Luan in het veld komen. Hij verving partybeest Hugo. Hierdoor schoof de hele opstelling door elkaar want Nick ging rechtsvoor, Luan Linksvoor, Jikke schoof een linie naar achter en Ryan nam de linksback positie over. Maar onze mannen en dame kunnen de verschillende systemen aan, geen probleem.
Luan was heerlijk bezig. De Warmondse baltovenaar dolde zijn tegenstander helemaal gek en gaf een puike voorzet, die helaas net naast werd geschoten. Sinds 2 weken krijgt de D-selectie op vrijdagavond van Emiel Waaier. Tijs probeerde een keer of drie vanaf een meter of 20 het leder erin te rammen. Ze misten nog wat precisie maar met een week of 2 vliegen ze er gewoon in. Dat deze training zijn vruchten afwerpt konden we ook concluderen uit twee schitterende poeiers. De ene was van Wessel die de keeper weg bokste en de andere was een vrije trap van Rosa die de keeper uit de kruising plukte. Dat plukken deed hij meerdere malen bij de verschillende corners. Corner 12 in de tweede helft kopte Denzil in de handen. En zo bleven de kansen en mogelijkheden elkaar opvolgen zonder het gewenste resultaat. De spanning was te snijden en het voetbal van de rood gelen oogstrelend. We wilden de bal er wel in schreeuwen, maar jammer genoeg klonk het fluitsignaal voor het einde van de wedstrijd.
Ondanks het fantastische veldspel, misschien wel het beste dit seizoen, hadden we maar met 1 punt in handen. De koppies in de kleedkamer stonden somber. Echte winnaars mentaliteit. Maar goed dat hadden we vorige week ook wel door tijdens het paintball uitje in Hillegom.
Volgende week mogen we thuis tegen SJZ D1. Ze staan 2 plekken onder ons, dus een mooi moment om ze nog verder op afstand te zetten. Of de D2 wederom worden gecoacht door het nu nog ongeslagen duo is even afwachten, maar goed die drie youngsters kunnen er ook wat van.
Misschien is het wel het best bewaarde geheim van de Bollenstreek.
Goed voetbal zie je bij Ter Leede B4.
Dus níet bij Noordwijk, waar alle ogen toevallig op waren gericht, omdat Van der Sar onder de lat stond.
Niet bij VVSB, dat anderhalve week geleden alle kranten en zelfs het NOS Journaal haalde, omdat het met álle geluk van de wereld in de halve finales van de KNVB-beker kwam.
Afgelopen zaterdag was het hetzelfde liedje.
Wederom in alle anonimiteit, haalde de B4 een HUZARENSTUKJE UIT!!!
Wat was het geval: Tegenstander Kickers ’69 B2 deed alles om in de underdogpositie te geraken. De laatste paar wedstrijden roemloos verloren, een futloze laatste plaats in de competitie, spelers die sjokten naar het veld alsof ze eigenlijk niet zonder rollator konden.
Sommigen ook nog eens met een figuur waar je toch van verwacht dat er elke dag wel een Supersize hamburgermaaltijd in verdwijnt. De aanvoerder deed zelfs alsof hij de toss niet snapte. Kortom, alle ingrediënten waren daar, om deze tegenstander eens flink te onderschatten.
Had dus elk team gedaan, ja ook het alom geprezen VVSB en Noordwijk. Maar de jongens van Ter Leede B4 snapten onmiddellijk dat hier een mentale valstrik voor hen werd voorbereid. Daar tuinden ze dus niet in.
Vanaf het eerste balcontact toonden de jongens zich messcherp. Alsof er een volgende ronde van de Champions League moest worden gehaald. Alsof ze pas tevreden zouden zijn als er een uitslag boven de 10 zou worden bereikt. En lange tijd lijkt dat er ook naar uit te zien. Kansen volgden al snel. Het middenveld, met een subliem spelende Ugur, wist voortdurend de voorhoede te bereiken. Goals konden niet uitblijven. Goals die zelden op een voetbalveld worden gezien.
GOALS VAN EEN UITZONDERLIJKE KLASSE!!!
Neem de penalty van Dion (die trouwen sowieso goed bezig was). Normaal gesproken knal je zo’n bal keihard in de touwen. Dion deed iets wat niemand verwachtte. Hij speelde eerst snoeihard op de keeper, die de bal alleen maar kon terug ketsen in zijn voeten, waarna Dion vervolgens wel verwoestend uithaalde. Ooit ontstond de Panenka (???? zoek maar via Google op, wat voor soort penalty dat was). Dion’s manier van penalty’s nemen gaat in het vervolg de wereldgeschiedenis in als een ‘Dionnetje’. Bij de tweede goal verwachtte iedereen dat een Maleis goksyndicaat hierbij was betrokken. Dit riekte echt zwaar naar omkoping, zo knullig tikte de tegenstander deze in eigen goal. Doelpuntje drie was het gevolg van wellicht de fraaiste combinatie ooit op een Ter Leede-veld vertoond. ‘Hoeveel geheime trainingen zijn hieraan niet aan vooraf gegaan?’ vroegen de toeschouwers zich af? In drie, vier korte maar ó zo efficiente combinaties ging de bal van achter naar voren, waarna Jeroen deze koelbloedig achter de keeper deed belanden.
Jammer dat de mentale krachten van sport soms zo mysterieus zijn. Want hierna stokte de doelpuntenmachine. Ballen vlogen over, naast of werden tegengehouden door de beste man van het veld: de keeper (daarover later nog meer, met Erik).
Ja, Kickers hadden even een aantal geluksengeltjes op de lat.
WEGWEZEN JULLIE!!!!
Die waren dus na de rust weer naar hun wolk teruggevlogen, want het was wederom Jeroen die heel leep het doel trof. De spelers van Kickers sloegen hun ogen vertwijfeld op naar de hemel. Ze liepen als waggelende boksers rond, wachtend op de definitieve knock-out.
Die kwam echter niet.
Sterker nog, zoals een invalide in een bedevaartoord soms ook opeens vanuit zijn rolstoel opstaat, zo voltrok zich ook een wonder op het veld. Kickers wisten opeens tóch Randy te verrassen (Complimenten overigens voor Randy, bijna niets te doen, maar wanneer nodig gewoon wel adequaat).
DOELPUNT TEGEN!!!
Terg onze jongens niet van de B4.
Het gevolg: binnen de kortste keren lag de keeper van Kickers naar adem te happen. Eén keer letterlijk, als verliezer van een man-tegen-man gevecht met Erik. Maar drie keer figuurlijk. Dankzij goals van Bart (na fraaie kopbal van Tijn vD), Tijn (vE) en Ugur. 7-1. Ja, probeer geen mentale spelletjes te spelen met de jongens van B4. Op straffe dat je van het veld wordt gespeeld.
Graag nog één verzoek aan de toeschouwers: we willen namelijk geen scouts van gerenommeerde topclubs als Barcelona of Manchester United langs de lijn. We willen niet dat dit team weggekocht. Daarom: vertel a.u.b. niet verder hoe goed deze jongens van de B4 zijn.
TER LEEDE B4 MOET WEL HET BEST BEWAARDE GEHEIM VAN DE BOLLENSTREEK BLIJVEN!
Hein van Dam
Invalcoach
Voor het eerst in 2016 mochten we weer eens een thuiswedstrijd spelen. Doordat er 5 spelers ziek thuis zaten, verschenen we met precies 11 man aan de aftrap. Van de elf waren er 2 niet fit, maar gelukkig hadden we 2 bikkels uit de D5, Hanna Minnaard en Luke van Nieuwkoop, op het laatste bereid gevonden om ons uit te helpen. Helaas was dit één van onze mindere wedstrijden, maar beide invallers staken met kop en schouders boven ons niveau uit! Bedankt ‘jongens’! En dat nadat jullie al een wedstrijd gespeeld hadden… GROTE KLASSE!
Met een 0-1 achterstand gingen we de rust in, maar ondanks een donderspeech van Thierry van Eijk en ondergetekende was de 2e helft een kopie van de eerste, met als enige verschil dat we niet nog een tegentreffer incasseerden.
En hiermee was de 3e nederlaag op rij een feit….
In de vier laatste competitiewedstrijden tegen Zwaluwen heeft Ter Leede slechts één punt weten te sprokkelen. Op een zonnig sportpark Zwaluwen ging het ook dit keer weer. Zwaluwen begon overdonderend en binnen vier minuten stond het met 2-0 voor. Gelukkig kwam Ter Leede al na negen minuten met de aansluitingstreffer en kreeg het na een krap half uur een penalty die Ronnie Verplancke geheel tegen zijn gewoonte miste. Tot de rust had Ter Leede het beste van het spel en ook daarna, maar met een mooi afstandsschot kwam Zwaluwen op 3-1 en na de 3-2 in de 89e minuut wist Ter Leede niet meer gelijk te komen. Een aantrekkelijke wedstrijd die voor Roodgeel helaas niets opleverde.
De eerste aanval van het van west naar oost spelend Zwaluwen was het meteen raak en topscorer Marlon Oranje kon de 1-0 scoren en die achterstand was nog niet getwitterd of Dmitry Gomes Almeida kon uit de tweede aanval na de aftrap de 2-0 scoren tot verbijstering van het Ter Leede publiek, centrale verdedigers Arroyo en aanvoerder Kewal en de backs Robertson en Boelee.
Gelukkig herpakte Ter Leede zich en in de eerste aanval in de negende minuut kon Thierry van der Kooye uit de rebound de aansluitingstreffer maken. Een minuut later kreeg Vincent Ammerlaan geel en na een vrije trap van Kappenberg in de 16e minuut kon er in de mêlee net niet gescoord worden net zo min als na een leuke aanval op links in de 19e minuut.
Het was echter wel duidelijk dat Ter Leede het initiatief had overgenomen en dus kwamen de kansen. Uit een corner in de 20e minuut werd er over gekopt, maar zeven minuten later kwam Mike Dam van links op snelheid de zestien in en werd hij neergelegd. Penalty! Een mooi klusje voor Ronnie Verplancke, maar zijn lage schot zat niet voldoende in de hoek en doelman Nicky Sanders liet zijn toekomstige club Noordwijk zien dat hij ook een penalty kon keren en dat had hij nog niet vaak gedaan zo verzekerde een supporter van Vlaardingen ons. In de 37e minuut moest de geblesseerde Jorno Reurink zich door Marcelo Gomes Da Veiga laten vervangen.
Ter Leede hield het beste van het spel, maar vrije trappen van Kappenberg, een kopbal van Robertson en Verplancke leverden geen doelpunt op en met een 2-1 stand gingen de ploegen rusten.
Ook na de thee speelde Ter Leede goed, kreeg het kansen, maar schoot Mike Dam in de 48e minuut in kansrijke toch weer over, kon doelman Sanders een keihard schot van Thierry van der Kooye wegstompen en wilde scheidsrechter Van de Ketterij niets weten van een penalty in de 57e minuut toen Vincent in de zestien neerging nadat hij de bal vakkundig met de borst had aangenomen en wilde gaan schieten. Protesten leverde alleen geel op.
Twee minuten later schoot Mike weer over en als je ze dan niet maakt doet de tegenstander dat wel: een prachtig afstandsschot van Joey Grootenboer in de 64e minuut gaat er via de rechterpaal in en Zwaluwen staat op een confortabele 3-1 voorsprong.
Ter Leede moet dit verwerken – Selmo Kurbegovic komt erin voor Mike Dam – en probeert geforceerd tegen te scoren en hanteert te veel de lange bal. Zwaluwen krijgt door de ontstane ruimte ook kansen, maar het scoort niet meer. Ter Leede krijgt verschillende corners en vrije trappen, maar de bal wil er vooralsnog niet in. Ronnie krijgt geel wegens protesteren, een schot van een Zwaluwenspeler gaat via de lat over en pas in de 89e minuut – Ben van der Lans is dan al Verplancke komen te vervangen – wordt het 3-2: keeper Sanders keert een vrije trap van Kappenberg, maar Vincent Ammerlaan kan uit de rebound scoren.
Dat is het laatste doelpunt, want een vrije trap van Mitchell, een corner en een schot van Selmo treffen geen doel en in de 94e minuut fluit scheidsrechter Van de Ketterij af en vallen alle Zwaluwenspelers elkaar dolgelukkig in de armen, want na vier verliespartijen hebben ze weer gewonnen!
En Ter Leede moet volgende week thuis de draad maar oppakken tegen ASWH. Dat zal warempel ook nog niet meevallen, maar het goede spel in deze verliespartij geeft de burger toch weer moed!
Wederom een 0-0 gelijkspel voor de D4. Met dit ene punt stijgt de ploeg wel een plaats op de ranglijst. Echter het verschil met de onderste ploegen bedraagt slechts drie punten. Volgende week zal gewonnen moeten worden om weg te blijven van de onderste plaatsen.
