DOSR JO9-1 – Ter Leede JO9-2 3-1 (1-1) We zijn er weer ingetrapt….

2016-12-06    ·    Ter Leede    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo9-2

(Man of the Match Erman!)

Vandaag mochten we voor de 2^e keer aantreden tegen de F1 van DOSR uit Roelofarendsveen. In de beker hebben we 2-4 verloren met 2 goals vlak voor het einde van de wedstrijd. Dit was tegen de verhouding in en nu was de kans om ons te revancheren.

Gelukkig waren Justin en Erman weer hersteld van hun blessures, maar helaas moesten we vandaag weer 2 anderen missen. Bart was ziek en de trainer Hans was er ook niet bij. De honneurs werden waargenomen door Michael en Johan. Later tijdens de wedstrijd zou Arnold de technische staf compleet maken. Voor Bart hadden we Chris van de F3. Dit moest wel een topper zijn, want zijn shirt verklaarde een hoop voetbalkennis….

Gelukkig moesten we vandaag wat later beginnen, want vrijdag waren de Zwarte Pieten nog op de extra ingelaste training. De aftrap was om 10:15 uur en de jongens van de F2 begonnen voortvarend. Bram stond weer op doel met voor hem in de verdediging Sameh op links, Erman centraal en Oscar op rechts. Op het middenveld stond Justin en voorin begonnen we met Safouane en Chris. Floris begon als wissel, maar hij deed langs de kant goed mee door Johan allemaal aanwijzingen te geven over hoe te spelen.

Ter Leede zat er bovenop en wonnen de meeste duels. Qua fysiek waren we aan elkaar gewaagd, maar voetballend was Ter Leede duidelijk de betere. Ook Chris stond zijn mannetje. Als 1^e jaar F-junior deed hij absoluut niet onder t.o.v. de “grote” jongens. Dit resulteerde zelfs in de 1^e goal van de wedstrijd. Chris won zijn duel op karakter (als een echte Feyenoorder!!) en gaf een splijtende pass aan Safouane. Saf dacht niet na en schoot de bal prachtig over de keeper van DOSR. 0-1!! Chris had hierna ook nog een goede kans op de 0-2, maar zijn schot had jammer genoeg net te weinig kracht om de keeper te verschalken.

Floris kwam er vervolgens in voor Chris en hij liet direct zijn kwaliteiten zien. Op links ging hij 3 mannetjes voorbij op inzicht en techniek en helaas met een uiterste krachtsinspanning kon de keeper van DOSR Floris weerhouden om te scoren.

Achterin hadden we nog niets weggeven, tot de laatste minuut van de 1^e helft. Een corner werd eerst nog goed weggewerkt, maar na een communicatiefout liepen 3 verdedigers van Ter Leede naar 1 aanvaller en stond Justin tussen 3 DOSR-spelers. Dit was dan ook niet te verdedigen voor hem en de spits liet vervolgens Bram kansloos. 1-1 Dit was dan ook totaal onverdiend en een domper voor onze jongens.

Zichtbaar aangeslagen gingen we naar de (warme) kleedkamer om te rusten. Michael vertelde de jongens dat ze hartstikke goed bezig waren en vooral zo door te gaan. We waren immers de betere ondanks het gelijke spel. Echter moesten we wel waakzaam zijn voor de gevaarlijke uitvallen van DOSR. We herinnerde ons immers nog de bekerwedstrijd….

Floris ging een linie terug spelen op de linksback positie en Chris kwam erin voor Justin. Oscar ging op het midden spelen en Sameh rechtsback. Erman speelde een foutloze wedstrijd centraal achterin. DOSR kwam bijna niet onder de druk vandaag en met bij vlagen prachtig positiespel probeerde Ter Leede de defensie van DOSR te slechten. Als een “geparkeerde bus” hielden ze echter stand. Ik denk dat Ter Leede 80% balbezit had, maar tot hele grote kansen kwam het helaas niet.

DOSR kwam er zo vlak voor het einde steeds gevaarlijker uit. Door de aanvalsdrift van Ter Leede kwam DOSR er 2 maal heel gevaarlijk uit. Maar gelukkig stond Bram even vaak zijn mannetje en weerhield DOSR op fantastische wijze van het scoren. Hierna kreeg Ter Leede nog 1 heel goede kans. Op rechts ging Chris á la Elia zijn mannetje voorbij en gaf een prachtige voorzet. Helaas werd deze voorzet net onderschept door een verdediger van DOSR en in de rebound schoot Chris de bal in het zijnet.

DOSR was opgelucht en snakte naar het eindsignaal en Ter Leede leek genoegen te moeten nemen met een punt. Echter alles werd anders. Een blinde trap naar voren viel precies goed voor de spits van DOSR en hij schoot de bal onhoudbaar achter Bram. 2-1. Dit was al in blessuretijd, maar het leek erop dat de scheidsrechter nog heel even door liet gaan. Dus Ter Leede ging direct na de aftrap met z’n allen vol in de aanval op zoek naar de verdiende gelijkmaker. Helaas werd de bal afgepakt en weer blind naar voren geschoten. Daar stond de spits van DOSR nog na te genieten van zijn doelpunt en kon zodoende weer alleen op Bram af en ronde het koeltjes af. 3-1. Direct na dit doelpunt floot de prima leidende scheidsrechter af. De teleurstelling droop van de gezichten van Ter Leede af. Zijn we weer in de val van DOSR gelopen….

Maar ik heb alleen maar complimenten voor jullie jongens. Jullie hebben weer onwijs goed gespeeld en de inzet die jullie lieten zien was bewonderingswaardig! Aanstaande zaterdag spelen we thuis tegen de F1 van Warmunda. Als we deze wedstrijd weer met dezelfde instelling ingaan, gaat het helemaal goed komen!

Een trotse vader/begeleider!

UVS JO9-1 – Ter Leede JO9-1 Droomdebuut Job

2016-12-05    ·    Ter Leede    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo9-1

(Invaller Job)

Na een bewogen week met daarin een bezoek aan het Zuiderpark begon de ziekenboeg net op tijd weer leeg te stromen voor de hervatting van de competitie. Alleen topscorer Nick kon nog niet afreizen naar sportpark Kikkerpolder I in Leiden. De selectie werd daarom aangevuld met de ster van JO8, Job. De tegenstander was “Uit Vriendschap Saâm” (UVS), de oudste club van Leiden. De Leienaren begonnen sterk aan de wedstrijd en in de 2^de minuut stonden ze al oog in oog met keeper Daan. Deze gaf echter geen krimp en redde de situatie. Weer 2 minuten later werd hij echter verrast door een afstandsschot dat hoog in het doel belandde. 1-0 voor UVS in de 4^de minuut van de wedstrijd. Hierna kwam Ter Leede beter in zijn spel. Linksback Sam ontdeed zich van zijn directe tegenstander en zette scherp voor. Jason nam deze bal aan op de borst en had oog voor de vrijstaande Mats die de bal in het net deed ploffen. Na 7 minuten was de wedstrijd weer in evenwicht, 1-1. In de 12^de minuut de kans voor debutant Job. Koud in het veld was zijn allereerste balcontact meteen een doelpoging. De attente UVS keeper wist de bal te stoppen. De voorsprong kwam uit een standaard situatie. Middenvelder Tijn begon zich nadrukkelijker met het spel te bemoeien en dwong een hoekschop af. De scherp indraaiende corner van Jason werd door hem zelf via het hoofd in de touwen gewerkt. 1-2 voorsprong voor Ter Leede in de 16^de minuut. 2 minuten voor de rust de kans om de wedstrijd op slot te gooien. Weer een mooie actie over links die resulteerde in een scherpe voorzet. Linkerspits Job liep vol tegen de bal aan maar zijn tweede poging vloog over het vangnet terug naar Oegstgeest. Ruststand 1-2.

Het kasteel van Teylingen met Super Bouwe, rechtsback Lars en keeper Daan.

In de tweede helft waren de eerste kansjes voor Ter Leede. Maar Mats zijn schoten misten allemaal het UVS doel. De goed leidende scheidsrechter zag meteen dat dit kwam doordat zijn veters niet goed vast zaten. De arbiter was zeker niet te beroerd om dit te verhelpen. Hierna trok UVS langzaam het initiatief naar zich toe. Het spel overwicht van de Blauwwitten leverde echter geen uitgespeelde kansen want Lars stond goed te verdedigen. Wel gevaarlijk was UVS uit een vrije trap. Het afstandsschot leek hoog in het doel te verdwijnen maar met een uiterste krachtsinspanning wist keeper Daan het schot te stoppen. Ook de rebound was voor UVS maar Super Bouwe dwong de aanvalller ver naar de zijkant. Het aantal vrije trappen voor UVS reeg zich ondertussen aaneen. Maar keeper Daan stond zijn mannetje. Na 3 bloedstollende minuten blessure tijd floot de scheidrechter dan eindelijk voor het einde. Eindstand 1-2 voor Ter Leede.

Een trotse vader en trainer

Alphense Boys JO 13-2 vs Ter Leede JO 13-1  4- 1 

2016-12-05    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo13-1

Wat was het vroeg, afgelopen zaterdag, en wat was het koud. Om 07.15 uur stapten een slaperige voetbalzoon en een nog in zijn remslaap verkerende vader de auto in. Volgens mij hoorde ik op de radio dat de rayonhoofden alweer bij elkaar waren gekomen, maar dat weet ik niet zeker omdat de warmteblower op stand brullen stond met daarbij een exotische ingestelde temperatuur.  In de kantine aangekomen bleken we niet de enige te zijn. Het was om 07.30 uur al een klein mierennest.

De wedstrijd was in en tegen Alphen en zoals u weet zit de D1 in de hoek waar de welbekende klappen vallen. Punten tegen deze tegenstander zouden bonus punten zijn, maar we zouden hoe dan ook de huid duur gaan verkopen met misschien een puntje of??

De opstelling was iets anders dan de week daarvoor. Wessel was bijna de hele week ziek geweest en was daardoor niet wedstrijdfit. Naast hem op de bank zat Viggo. In de goal Mike. Links Hugo. Centraal Denzil met Noa en op rechts Sam. Op 10 Ryan geflankeerd door Tijs en Rosa. Rechtsvoor Rowey en linksvoor Jip en Nick als spits.

Om 9 uur werd er door de AB afgetrapt in een laag staand zonnetje dat prikte over een mooi met  rijp bedekte bevroren kunstgrasveld. En natuurlijk hadden de mannen en vrouwen geen maillot aan. Die zijn voor tijdelijke bezoekers uit Spanje maar niet voor onze bikkels.

Vanaf minuut 1 stonden we onder druk. We probeerden dat voetballend op te lossen en dat ging af en toe met kunst en vliegwerk. Eerst moest Mike nog redding bieden op een schot, maar niet veel later leidde een zeldzaam foutje van Noa balverlies in. Dit werd direct afgestraft door AB. Vanaf de 16 werd het leder achter Mike geschoten. Na dit doelpunt bleven we onder druk staan maar we konden nu beter weerstand bieden. Door deze druk werden onze spitsen nauwelijks bereikt en speelde het spel zich voornamelijk op onze helft af. Er waren wat hele en halve kansen voor de gastheren. Die met wat meer precisie tot een hogere score had kunnen leiden. Mike zou zich, wat mij betreft, onderscheiden als man van de wedstrijd. Iets na de helft van het eerste bedrijf kregen wij een vrije trap zo rand 16 meter. Rosa krulde de bal mooi voor en vond het hoofd van Rowey. De keeper tikt het leder hoekschop. Dit zou ons enige wapenfeit blijken deze eerste helft. Hierna was het weer AB die kansen bleef missen. Na 30 minuten floot de scheids af en stond het nog 1-0. En met deze stand was er misschien nog wel wat mogelijk.

In de rust kwam Wessel erin voor Ryan hierdoor verhuisde Nick naar 10 en Wessel ging op zijn vertrouwde spits positie spelen. Jip ging eruit voor Viggo. Met deze aanvallendere spelers, gingen we ook wat meer vooruit voetballen.

De eerste minuten merkten we dat ook aan het spel. We kwamen meer de middenlijn over en bemoeiden ons ook wat meer met het spel. Niet dat dit tot kansen leidde maar we deden mee. Omdat het veld door het meer naar voren spelen groter werd waren de ruimtes ook wat groter en zo ontstond de 2-0. De bal viel achter de verdediging. Mike redde het schot door de bal omhoog te duwen. Maar de bal viel naar achter. De meegelopen AB speler kon de bal zo in het lege doel inschieten. Vlak na de 2-0 was er een schot van Nick vanaf de 16 wat rakelings naast ging. En vanaf nu kan ik u alleen nog maar de doelpunten vermelden. Uw verslaggever had zich lekker in het zonnetje geposteerd. Intussen was er een wildvreemde man naast me komen staan die zijn hele levensverhaal kwam vertellen. Ik ben van alles te weten gekomen. Waar hij vandaan komt, waar zijn zoon voetbalt en waar hij zelf heeft gevoetbald. Dan ook nog even de historie van Alphen van de afgelopen 40 jaar. Overigens de eerste 30 jaar woonde hij in Amsterdam. Wat ziektes en familie kwamen ook nog voorbij. Hij zei nog wel dat ik hem maar moest weg sturen als het te veel werd, maar ik zag in zijn ogen dat hij dat niet meende. En ach, hij merkte toch niet dat ik af en toe een aantekening maakte. Hieruit bleek dat de 3-0 schitterend was. Op links brak de tegenstander uit en gaf de bal mee aan de rechterspits. Die krulde bal voor en de AB speler kon de bal zo binnen lopen. Hierna maakten we de 3-1. Ik zag alleen de keeper van de tegenstander de bal naar buiten duwen na een schot vanaf de 16. Viggo pikte de bal in de 16 op de achterlijn op en gaf de bal voor over de keeper. Daar stond Wessel vrij om hem in te koppen. Een mooie 3-1. Vanaf de aftrap werd het gelijk 4-1. Hoe en waarom. Geen idee. Mijn gesprek ‘partner’ keek me streng aan toen ik de 3-1 aantekende. Ik hield het er maar bij. Een paar minuten later floot de goed fluitende scheidsrechter af.

Terecht 0 punten verder. AB was de betere partij en ze staan niet voor niets tweede. Er zijn voor ons wel wat aanknopingspunten. Niemand haalde een onvoldoende en Mike gaat met de week beter keepen. Aanstaande woensdag oefenen we thuis tegen Quick Boys JO-13 2. De trotse koploper van de eerste klasse. Kijken of we wat vertrouwen kunnen opdoen.

Ik ben daar niet bij. Ben uitgenodigd bij een wat oudere man op de koffie. Vond zijn adres in mijn jaszak.

Grt.

Uw verslaggever.

Fotoverslag Alphen JO-17-3 v Ter Leede JO17-4

2016-12-05    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo17-4

Fotoverslag van de wedstrijd van 26 november tegen Alphen JO17-3.

 Ter Leede JO17-4 v VVSB JO17-05

2016-12-04    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo17-4

Tsja, waar zal ik eens beginnen?

Ik hoorde een opmerking, “als we hier niet van kunnen winnen, kunnen we beter stoppen met voetballen”.  Nou, er hangen een hoop voetbalschoenen in de spreekwoordelijke wilgen vanavond. Of je zet ze neer om te kijken of er nog een verdwaalde Sinterklaas met 1 of andere Piet er wat instopt, denk ‘t eerlijk gezegd niet, dus hup, weg ermee. Jullie hebben van jezelf verloren, ja dan wordt het wel lastig, inderdaad.

Nu was het niet allemaal kommer en kwel, de eerste 15 minuten draaide het goed en hadden we het betere van het spel. Hé, een whatsapp, er lag er nog 1 in z’n mandje, en die speler hadden we vandaag nou net nodig om wat sjeu eraan te geven. Jammer maar helaas, volgende keer beter en op tijd!! Vorige keer had ik het nog over de minst gepasseerde verdediging en of ik de goden aan het verzoeken was, binnen 2 wedstrijden 7 tegengoals, hatseflats. Of was het nou hotseknots, je weet wel, van die begonia’s.

Gewoon simpel een balletje in de voeten spelen, nee niet in die van de tegenstander maar naar zo eentje die ook een rood/geel shirt aan heeft of wat mij betreft, een geel/rode, mij om het even. Ik krijg een dejavu, heb ik dit al eens eerder vermeld? En niet wandelen alsof je met de vierdaagse bezig bent, maar doe nou je (stinkende) best e’s? Nu weet ik wel, de ene week is de andere niet maar zo ben je hartstikke goed aan het voetballen, en zo… Niet elke keer weglopen met je rug naar de bal, want? juist ja, dan zie je dat ding niet. Ik kan het mis hebben, maar dat is toch een essentieel onderdeel van het spelletje. Die bal moet je met z’n allen zo spelen dat ie bij de tegenstander tussen de palen en onder de lat terecht komt, oh ja, ook achter de doellijn. En waar ben je aan het voetballen dan? In het veld toch? Nou, hoe kan het dan dat spelers meer oog hebben voor wat er buiten de lijnen gebeurt dan BINNEN de lijnen? Buiten de lijnen kun je geen doelpunt maken, focus in het veld. Misschien meer letten op het buitenspel zetten van de tegenstander, doorschuiven naar de middellijn is daar een hulpmiddeltje voor. Toch maken we de 1-0, helaas kort mogen genieten van deze voorsprong. Blundertje van de Keep, (was dat nou een grandelletje?) you know, shit happens, en we mochten de aftrap weer nemen. Dit was het moment om de mouwen op te stropen en het gras bij wijze van spreken op te vreten. Moeten jullie wel met z’n 11 in het veld doen, als er maar 2 gras vreten, schiet het niet zo op. Vanuit frustratie ga je én fouten maken, én onbewust harder inkomen, met als gevolg dat een scheidsrechter 1+1 (+1+1) een optelsommetje maakt en dan komen er kaarten en tijdstraffen aan te pas.

Begin nou gewoon vanuit de basis weer te voetballen, opbouwen en die bal rond laten gaan. Die bal wordt echt niet moe als ie elke keer gebracht wordt, jullie wel, of is die conditie zo goed? De tweede helft toen er geroepen werd of jullie nou e’s konden gaan beginnen met te gaan voetballen, leek het er zowaar nog op dat het ging gebeuren. Onze Keep had weer met een katachtige reflex een prima redding in huis, zodat we nog in de race bleven. Maar bij een volgende aanval werd hij niet goed bijgestaan door zijn teammaatjes en VVSB wist wel raad met die buitenkans. Toch zagen ook wij weer kans een doelpunt te maken, ik zag niet goed hoe ie ging, telde hem wel haha. Uiteindelijk was het VVSB die er met 3 punten vandoor ging, kan er niets anders van maken.

Nu zo’n 10 uur later is de emotie weer gezakt en eigenlijk zijn jullie een hele leuke groep gasten, die best aardig kunnen voetballen. Sommige moeten het hebben van veel inzet, andere spelen op hun kwaliteit het spelletje. Nu de balans vinden met elkaar en dan rollen we iedereen op. Er staan nog genoeg wedstrijden op het programma, kijken of we weer een rol van betekenis kunnen gaan spelen en misschien net zo’n apotheose als vorig seizoen. Alleen dit keer als winnaar van het veld afstappen dan hé ;-) Je voetbalt natuurlijk voor je eigen plezier, niet voor die van mij, of voor een ander.

Maar je speelt wel in een team, waarvan sommige iets meer voor de knikkers voetballen, je weet wel, van dat spreekwoord dat het om het spel gaat en niet om de knikkers. Als jullie allemaal een beetje rekening met elkaar houden, dan alles komt goed haha. Deze wedstrijd bracht mij weer terug naar 31 oktober 2009, waar de toenmalige Ter Leede F4 (met Mats, Roy, Milan en Thijs) tegen Roodenburg moest spelen en die wedstrijd verloren we (dik).

Wij allemaal teleurgesteld

De coaches snapten er niks van

en toen zag ik dat jullie het al kwijt waren

Dus  ja, zoals ik al zei, het gaat om jullie spelplezier i rest my case

HVV Hercules JO15-3 – Ter Leede JO15-1  0-9 (0-5)

2016-12-04    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo15-1

Na de matige wedstrijd van vorige week was het vandaag tijd om wat recht te zetten. Op papier moest dit geen probleem zijn, daar onze tegenstander de laatste plaats bezet met slechts één schamel puntje. Ik zeg op mijn beurt: “Iedere keer dat je verliest komt de overwinning een stapje dichterbij”. Het is wat Cruyffiaans, maar het betekent gewoon dat je altijd op je hoede moet zijn tegen om het even welke tegenstander. Waar anderen kozen voor een ritje snelweg, besloten wij een mooie rit door de Haagse binnenstad te maken, waarbij we bij Moerwijk nog even de klassieker O,o Den Haag inzetten. Met dien verstande dat ik er niet zou willen wonen, zoals de eerste strofe van dit lied aangeeft. Alle auto’s arriveerden overigens netjes tegelijk op Sportpark HMSH aan de Vrederustlaan en om 13:00 uur gingen alle trossen los bij de Rood-Gelen.

Een vliegende start en de instelling iedere bal te willen hebben. Al snel tekende Rik voor de 0-1 na een individuele actie en toen de kruiddampen van de eerste helft waren opgetrokken stonden we heerlijk met 0-5 voor. Er werd heerlijk gevoetbald, al moet gezegd dat de tegenstander ons daar ook wel de gelegenheid toe gaf. De 4 andere goals werden allen gemaakt door onze eigen Italian Stallion, Allessandro. Bij zijn eerste reageerde hij attent op een doorkopbal van Keurten en bij nummer 2 promoveerde hij een vrije trap van Timo tot doelpunt. De derde van Ales en dus de 4-0 was de mooiste. Na een prachtige aanval met een dubbele één-twee tussen Keurten en Sam, mikte hij de voorzet van Sam tussen de palen. Bij de 0-5 reageerde Ales snel op een inworp van Sjoerd, controleerde de bal en schoot in de verre hoek binnen. Hercules werd slechts 2 keer gevaarlijk. De eerste keer was toen ze bij een corner vrij konden inschieten en de halfzieke, met paracetamol gevulde, Bjorn katachtig moest ingrijpen. De tweede keer was op slag van rust, maar helaas was dat niet gevaarlijk voor de goal, maar meer voor de ledematen. Alex werd vanachter neergelegd en moest het veld geblesseerd verlaten. De Hercules speler ging er met rood vanaf.

De tweede helft verving Daimy Bjorn op doel en speelde Patrick in plaats van Alex. Ter Leede combineerde lekker door, maar zoals vaak was de echte scherpte er wel een beetje vanaf. Toch viel er nog genoeg te genieten, maar de 0-6 liet nog even op zich wachten. Er was nog wel een goal van Sam na terugleggen van Rik, maar die werd om mij onduidelijk redenen afgekeurd. De zesde treffer kon natuurlijk niet uitblijven en ook dit was een heerlijke voetbalgoal. Ales verlegde het spel naar links, waar Sam de bal panklaar gaf op Rik, die simpel kon scoren. Wessel pikte daarna zijn goaltje nog mee na weer een assist van Sam. Sead en Nino waren inmiddels in het veld gekomen voor Chris en Ales en waar Nino dicht bij een goal was, had Sead meer geluk toen hij een assist van Wes tot 0-8 promoveerde. Timo schoot vanaf 17 meter de 0-9 prachtig binnen, maar tot dubbele cijfers kwamen we niet, mede doordat in een aantal gevallen werd gekozen voor eigen succes. Ook de “heilige” nul bleef gehandhaafd. Daimy hoefde slechts één schot onschadelijk te maken. We mogen tevreden zijn na deze mooie overwinning tegen een erg matige tegenstander. Individueel zijn het geen slechte spelers, maar als team komen ze lang niet tot een voldoende en uiteindelijk is voetbal een teamsport. Volgende week de laatste competitiewedstrijd van 2016 thuis tegen Blauw-Zwart. We starten al om 08:30 uur.  Een driepunter is verplichte kost.

Pfff, dit was mijn laatste verslag van het jaar. Ik merkte vanmorgen dat ik de symptomen van een writers-block begon te vertonen en moeite had met de deadline. Ook het feit dat Lies mij er fijntjes aan herinnerde dat Henk vorig jaar rond deze tijd zijn verslag gewoon op rijm deed bevorderde niet echt mijn nachtrust. JO15-1: Laat ons volgende week nog eenmaal genieten van jullie inzet en mooie spel, dan kunnen we met een heerlijk gevoel bij de kerstboom gaat zitten. Maar voor nu eerst een gezellig Sinterklaasfeest!

Ciao

Jack