Beste kantinegasten,
Binnen de coronabeperkingen, zijn we weer op stoom, wat kantine betreft.
Komende week is de kantine open op woensdag 2 sept en donderdag 3 sept.
In de drie weken daarna, is doordeweeks de kantine alleen open op de donderdag.
Vanaf woensdag 30 september is de kantine ook weer op de woensdag open.
Vanaf nu is de kantine op donderdag open vanaf 19:30 uur.
Kantinecommissie, mede namens Bestuur
Met een aantal mooie woorden van Riny Blankespoor heb ik de “pen” ontvangen met als doel om wat te schrijven over mijn tijd bij onze mooie club.
Mijn voetbaljeugd heb ik niet bij Ter Leede doorgebracht, maar bij Alcides in Meppel. Om even mijn niveau aan te geven: ik was vaste reserve van het laagste elftal en als ik speelde, stond ik doorgaans linkshalf want daar kon ik het minste kwaad. Vervolgens heb ik nog een jaar of 10 “wild” gevoetbald op zondagmorgen in het Amsterdamse bos.
Ik was intussen naar Sassenheim verhuisd en via mijn zoon die bij de Ukken van Jaap voetbalde kwam ik bij Ter Leede terecht. De eerste oefenwedstrijd die hij bij de F moest spelen was de begeleider Bert Cornet. Bij het verzamelen bleek echter dat die nog op vakantie was en werd ik prompt gebombardeerd tot begeleider en dat heb ik, samen met Bert, 7 jaar vol gehouden. Bert is uiteindelijk pas vorig jaar, in zijn 25e seizoen, gestopt als begeleider.
Uit die tijd herinner ik me nog dat we het als begeleiders, naast voetbal, voor de boys ook verder plezierig wilden maken via verschillende activiteiten. Om je een idee te geven van hoe de door de inmiddels tot de begeleiding toegetreden Arnold Keizer georganiseerde uitjes er uit zagen even een opsomming. Na de wedstrijd snel een patatje of broodje en vervolgens naar Amsterdam voor een partijtje lasergunnen. Daarna roeien in de Leidse grachten, het beroemde douanespel in het Panbos, voetballen op het strand, een hamburger eten bij snackbar Mercurius, nog even voetballen tot het donker was en vervolgens werd de avond afgesloten met de clandestien door Arnold gedownloade laatste Matrix film. Om een uur of 11 werden de kinderen thuis afgeleverd en sommigen waren toen al van de wereld.
Ook werd er elk jaar een plakboek gemaakt met alle verslagen, foto’s tot aan ingelijste diploma’s met een heuse beoordeling toe. Er zijn verschillende spelers, inmiddels een jaar of 30, die de plakboeken nog hebben liggen.
Inmiddels was Bert ook E-coördinator geworden en uit dien hoofde lid van de JC. Hij heeft mij toen betrokken bij de organisatie van de Voetbalvakantieweek en daar ben ik ruim 20 jaar in verschillende hoedanigheden blijven hangen, als spelleider, inkoper, organisator, samensteller en drukker van het programmaboekje, sponsor contact en vraagbaak. Wat dat laatste betreft herinner ik me nog de keer dat ik na alles op zaterdag aan veldorganisator Leo van Ruiten had overgedragen heerlijk zondag op vakantie ging naar Turkije. Helaas hadden we een uur of 15 vertraging en vermoeid viel ik maandagochtend om een uur of 7 in slaap, om vlak daarna te worden platgebeld door verontruste ouders met de vraag of de voetbalvakantieweek wel doorging. Was het die nacht gaan stort regenen.
De voetbalvakantieweek is in de loop der jaren wel veranderd. Lag het accent de eerste jaren vooral op voetbal (toernooien, 4-tegen-4, penalty schieten), vervolgens verschoof het accent rond 2000 meer richting spelletjes, overigens wel altijd voetbal gerelateerd. De laatste jaren heeft het voetbal weer meer de overhand gekregen. Ook was er altijd een spectaculaire activiteit (de voetbaltruck van de KNVB, dagje Duinrell, opblaas spellen circuit, tentennacht met avondprogramma en dergelijke).
Eén van de leukste activiteiten die ik me nog herinner was het “watervoetbal”. Met geleende strobalen en een gigantisch stuk landbouw plastic werd een zwembadje van ongeveer 10 bij 20 meter met aan beide zijden kleine doeltjes opgezet en door de brandweer gevuld met slootwater. Hierin werden door de teams wedstrijden gespeeld, die onder leiding stonden van de toenmalige bij de jeugd zeer populaire 1e elftal speler Erwin Beltman.
Van verschillende kanten werd organisator Dion Piket er op gewezen dat het gebruikte slootwater misschien wel iets van botulisme in zich had. Dion is toen richting apotheek vertrokken om iets desinfecterends te halen. Boze tongen beweerden dat hij uiteindelijk het water heeft “ontsmet” met Steradent bruistabletten, meer bedoeld om je kunstgebit te reinigen. Hoe dan ook: iedereen had vreselijk veel plezier en er is niemand ziek geworden.
Een sterk punt van de Voetbalvakantie is denk ik dat de organisatie elke paar jaar wordt overgenomen door een andere organisatieteam, met nieuwe, frisse ideeën waardoor de week ook na een paar deelnames nog steeds verassend blijft.
Dit keer heeft Bianca van Harskamp het stokje van Mariska Blankespoor overgenomen en ook nu wordt het ondanks wat corona-beperkingen vast weer verrassend.
Zomer 2003 werd een aantal mensen gevraagd onze jeugdorganisatie door te lichten. Deze commissie concludeerde dat er meer (jeugd)leden moesten komen om zo via een bredere basis, samen met betere training tot een hogere kwaliteit te komen. Alle standaardteams op 1e klasse (later hoofdklasse) niveau was daarbij het streven. Nadrukkelijk moest er aandacht zijn voor plezier, zowel op als buiten het veld (activiteiten). Onze huidige voorzitter Kees de Lange werd jeugdvoorzitter en onder zijn leiding werd een geheel nieuwe jeugdcommissie samengesteld. Ondergetekende werd verantwoordelijk voor financiën en administratie. Verder werd de jeugd in het vervolg ook met meer mensen vertegenwoordigd in het bestuur van de vereniging. Naast de jeugdvoorzitter was er ook plaats voor mijn persoon en al met al heb ik dat tot vorig seizoen volgehouden, wel in steeds wisselende bestuur en jeugdcommissie samenstelling. Binnen het bestuur was ik 2e secretaris/2e penningmeester, een functie die buiten het optreden als vervanger voor secretaris en penningmeester, eigenlijk geen concrete inhoud kende, dus werd ik voor alles en nog wat ingezet.
Ik ben nooit voorzitter, trainer of scheidsrechter geweest (al heb ik wel met succes de scheidsrechters cursus van Rob de Graaf afgerond), maar voor de rest heb ik me met zo’n beetje van alles bezig gehouden. Van waarnemend secretaris tot broodjes worst verkoper, van het op pimpen van de website tot het verzorgen van het wisselgeld in de kantine, van alles is er de afgelopen 15 jaar voorbij gekomen. Sinds vorig jaar ben ik een beetje aan het minderen. Ik doe nu nog de ledenadministratie en wat losse dingetjes.
Er is een hoop gebeurd de afgelopen jaren. Ter Leede is doorgegroeid tot een nog succesvoller vereniging, met op hoog niveau spelende senioren heren en vrouwen, maar ook de jeugdteams acterend op een hoog niveau, Ook is er ruime aandacht voor het recreatieve voetbal. Kortom: voetbal van erg jong (Ukken) tot “op leeftijd”, via het Walking Football.
En vriend en vijand zijn het erover eens dat Ter Leede een erg gezellige vereniging is met betrokken leden!
Na het uitbreken van de Coronacrisis dreigde er een financieel rampje, maar binnen de kortste keren was er een commissie uit de grond gestampt, die via Team-sessies regelmatig overlegden op welke wijze maximaal gebruik kon worden gemaakt van o.a. de ons door de overheid geboden financiële mogelijkheden en met welke financiële scenario’s we voor het nieuwe seizoen rekening moeten houden zonder in onoverbrugbare financiële problemen te komen.
Daarnaast was het hartverwarmend hoe er binnen de kortste keren door leden diverse acties uit de grond werden gestampt om de gaten te dichten..
Een andere belangrijke ontwikkeling binnen de club is dat steeds meer functies binnen ons technische staf worden ingevuld door onze eigen jeugd. Ik hoop dat deze ontwikkeling zich ook doorzet naar de andere vrijwilligersfuncties. Goed voorbeeld is natuurlijk onze huidige secretaris, Michiel van Delft, die op zijn 15e door fysieke ongemakken niet meer op niveau kon voetballen en via o.a. trainer, begeleider en de jeugdcommissie uiteindelijk secretaris van onze vereniging is geworden. Ik draag met plezier de pen aan hem over.
DE CORONA MAATREGELEN BIJ TER LEEDE
Vanaf komende zaterdag wordt het programma voller en voller en werken we naar de start van de competitie in september toe. In de oude, normale, wereld ging dat vrij probleemloos en geroutineerd; de kantine open, kleedkamers open, de velden belijnen en waar nog nodig het gras maaien. Iedereen was fris en uitgerust terug van de zomerstop en daarmee waren we klaar voor het nieuwe seizoen.
In het huidige nieuwe normaal is alles anders, het understatement van het jaar, maar helemaal waar. Veel commissies en het bestuur hebben niet kunnen genieten van de zomerstop om de accu weer op te laden. Heel veel mensen zijn al wekenlang dagelijks bezig met het implementeren van de Corona regels en maatregelen. Het was (is) geen eenvoudige opgave om de hele club klaar te maken voor het nieuwe seizoen en daarbij volledig rekening te houden met de vaak onduidelijke, onbegrijpelijke en steeds wijzigende, corona regels. Dit geeft veel stress en soms ook irritatie bij iedereen. Ook worden er fouten gemaakt. Vervelend, maar absoluut begrijpelijk. Gelukkig is er steeds weer begrip naar elkaar en acceptatie.
In juli zijn we al begonnen met het proefdraaien door de kantine een paar keer te openen. Dat is vrij succesvol geweest en we bleven redelijk in de buurt van de corona regels. Het corona protocol voor de kantine begon vorm te krijgen. Vervolgens begonnen de trainingen en ook daar hebben we ons vrij goed aan de corona regels kunnen houden. Afgelopen zaterdag waren de eerste thuiswedstrijden van de heren. Daar bleek eigenlijk dat het toch erg lastig is om alles in elkaar te passen. Het kantine protocol was vrij duidelijk, de ontvangst van de sponsors in de businessclub was ook geregeld, evenals het beleid bij het gebruik van de kleedkamers, maar dat waren nog op zichzelf staande protocollen, zonder onderlinge afstemming. Op de wedstrijddagen bleek dat de verwevenheid van alle “processen” erg groot is en goede samenhang en afstemming was meer dan nodig. Er komen supporters die een wedstrijd willen bekijken en eigenlijk ook de kantine in willen, er komen teams op bezoek die zich ergens moeten melden en die goed ontvangen moeten worden. Daarnaast moeten ook de scheidsrechters ontvangen en begeleid worden. Al deze zaken lopen dwars door alles heen en dan blijkt dat de naleving van de corona regels erg moeilijk wordt. Afgelopen zaterdag ging het nog niet goed. Dinsdag en woensdag, rond de wedstrijden tegen Noordwijk en ADO, hebben we strengere maatregelen moeten nemen en ging het al wat beter. Of het er ook leuker op geworden is vraag ik me af, maar we kunnen niet anders. Wat ik dan wel heel erg jammer vind, is dat juist enkele Ter Leede mensen hebben gemopperd en geklaagd bij onder andere de barmedewerkers. Juist van onze eigen mensen verwacht (hoop) ik op medewerking.
De eindverantwoording voor wat betreft de maatregelen ligt bij het hoofdbestuur, het is mogelijk dat u het ergens niet mee eens bent maar reageer dan niet naar barmedewerkers of andere vrijwilligers en reageert u zich zeker niet af op hen. Werk op dat moment gewoon mee en benader daarna een lid van het bestuur met uw vragen, ideeën of klachten.
Hoe ziet Ter Leede er nu uit?
Velden
Kantine
Deze maatregelen zorgen voor extra druk bij de barmedewerkers, we zoeken nog naar een betere en andere oplosing. Belangrijk om te melden is dat de eindverantwoordelijkheid voor het naleven van de regels niet bij de barmedewerkers en andere vrijwilligers ligt, maar bij het te alle tijden bij het bestuur.
Voor alle medewerkers die op en rond de wedstrijden een rol hebben, gelden andere regels maar wel altijd met 1,5 meter afstand. We denken nog na hoe en waar we tegenstanders en scheidsrechters goed en netjes op kunnen vangen. Ook zijn we bezig met het inrichten van verkooppunten buiten de kantine, zodat iedereen toch ergens koffie of frisdrank kan kopen.
Bovenstaande is op hoofdlijnen en zal/kan de komende weken nog gewijzigd worden, door voortschrijdend inzicht en mogelijk door veranderingen in maatregelen vanuit de overheid.
Wat vragen wij?
Uw medewerking en begrip, niemand van ons doet dit omdat we het leuk vinden, maar simpelweg omdat het moet. Alle verenigingen hebben met dit probleem te maken en als u de sites van andere verenigingen bekijkt, ziet u overal vergelijkbare maatregelen.
Als u dit hele stuk gelezen heeft, zal het duidelijk zijn dat dit een grote extra inspanning vraagt van veel vrijwilligers die al een taak of rol hebben. We moeten nu echt extra mensen hebben die ons willen helpen bij de uitvoering van al deze nieuwe regels en maatregelen. We denken hierbij aan ouders van jeugdleden en de spelers/speelsters van de seniorenteams. Als een aantal mensen bereid is om, vooral op zaterdag, ons een paar uur te helpen komen we hier doorheen. Als we geen extra mensen krijgen, kan de Ter Leede motor vastlopen en moeten we mogelijk nog veel vervelendere maatregelen nemen. We zijn dus op zoek naar Corona vrijwilligers voor de Corona commissie. Iedereen die meer wil weten, vragen heeft en wil helpen kan contact met mij opnemen.
Dit is lang niet alles en verre van compleet, maar ik hoop dat ik hiermee een beetje duidelijk heb kunnen maken hoe we alles georganiseerd hebben en wat u aantreft komende weken. Via de site zal ik de aanpassingen en veranderingen communiceren. Ook de FAQ’s zal ik via site beantwoorden.
Goed weekend!
Kees de Lange, voorzitter.
Enigszins verbaasd en ook ietwat vereerd was ik toen ik van Jack van ´t Wout een berichtje of ik het leuk zou vinden om na hem de pen over te nemen. Ik dacht waarom ik? Er zijn toch genoeg andere mensen die meer voor de club doen. Zijn uitleg vond ik mooi gevonden; zelfde geboortedag en dezelfde ideeën over voetbal. Niks aan gelogen. Het laatste is wat de hele vereniging ademt, VOETBAL. En dat zat er bij mij al van vroegs af aan in.
Als klein ventje van 3 al mee met vader Jan mee naar het nostalgische oude sportpark aan de Menneweg. Eerst alleen om te gaan kijken bij mijn oudere broers Jan en Bert en daarna om half drie het eerste aanschouwen. Al hoewel vaak niets van gezien, want er waren altijd wel kinderen die wilde voetballen. In een team voetballen mocht ik nog niet, maar na lang zeuren mocht ik op mijn vierde bij de F-jes beginnen. De start van mijn actieve voetbalcarrière bij Ter Leede. Later zou blijken dat ik meer actieve jaren niet bij Ter Leede voetbalde dan wel,
Terugdenkend aan mijn jeugdperiode bij Ter leede, welke tot de 2e jaars C junior liep, schieten er gelijk mooie herinneringen te binnen. Gedreven trainers en begeleiders, leuke en goede teamgenoten, de toernooien (waar nog met een bus heen gingen), het oud papier op halen op vrijdagavonden, de disco’s en de filmavonden en natuurlijk de 1e voetbalvakantie week. Zo mooi dat zo’n traditie nog bestaat. Maar de mooiste herinnering is toch wel het kampioenschap met de D1. Hoe mooier kan je een kampioen worden in een beslissingswedstrijd tegen FC Lisse. Zenuwen gierden er door onze keel, Spelend op veld 2 en voor mijn gevoel honderden langs de lijn. Ouders, opa’s en oma’s, broertjes, zusjes maar ook spelers van andere lichting de A en B junioren. Uitslag is me even ontschoten, dacht 2-1, de winnende werd gescoord en het leek wel of het hele veld werd bestormd door enthousiaste supporters. Een moment om nooit meer te vergeten. Kampioen in een competitie met alleen maar grotere regio clubs.
Als 1e jaars B junior verliet ik de club en na UVS, AJAX Rijnsburgse Boys keerde ik na acht seizoen weer even terug bij de club. Deel uit makend de heren selectie. Voornamelijk in het 2e, en af en toe in de hoofdmacht. Had ene Jan Blankespoor voor me en die wist niet van stoppen. Mooie tijd met de mannen van het 2e, zeker de jaarlijkse tripjes met Pinksteren naar Zwolle, alwaar we als vrienden team vele jaren deelname aan het Hanzestad toernooi. De eerste jaren nog slapend in hotels, maar na enkele kwajongens streken was er bijna geen hotel wat ons meer wilde. Dan maar in een sporthal slapen. Geweldige tijd en bij menig leeftijd genoot gaat bij de gedachte aan Zwolle het bloed weer sneller stromen. Uiteindelijk via A selectie terug gevloeid naar de B selectie, onder leiding van good old, Hennes Zoet. Carrière afbouwen dacht ik. Nog even kampioenschapje meepikken en klaar.
Maar nee, toen hing Voorschoten ’97 opeens aan de bel of ik daar wilde spelen. Tja dan denk je, laten we het maar doen. Na 6 seizoen en ook weer een kampioenschap toch maar definitief een einde gemaakt aan mijn actieve carrière, alhoewel nog wel een aantal jaartjes mee gehobbeld . de eeuwige talenten van het zevende., een team waar ik de jongste was en de oudste, Mart Bakker. Dat scheelt een paar generaties.
In de tussentijd had Ter Leede mij nog meer moois gegeven, en dat was liefde. Niet voor een bal, maar dit maal voor een vrouw, Mariska Tukker. Samen getrouwd in 2000, en natuurlijk foto’s gemaakt op het sportpark. Ik in mijn pak met rood gele sokken erover en zij in haar trouwjurk met rood gele sokken eronder. Even een balletje hoog houden samen.
Via Mariska in aanraking gekomen met het trainersvak. Bij de dames zochten ze nog een trainer voor het 2e dames elftal. Ja gezegd, met de gedachte om het een jaartje te doen. Dat liep even iets anders. 6 seizoen uiteindelijk blijven hangen, een pracht tijd om op terug te kijken. Het eerste jaar gelijk kampioen in de 1e klasse, helaas promoveren zat er niet in. Het eerste speelde al in de Hoofdklasse en met 2 teams in de Hoofdklasse mocht niet. Een geweldige groep meiden, waar het plezier van passie vanaf droop. Vaak hele zaterdagen onderweg, naar Zeeland, Groningen, Friesland, Overijssel. Het deerde ons niet. Dit kwam vooral door de begeleidster, Marjan van Harskamp. Met haar acts in de bus hield zij de sfeer er goed in. Een buschauffeur of vrachtwagen chauffeur imiterend, zal menig voorbij rijdende automobilist gedacht hebben dat daar de Josti Band ging ipv van topvoetballers. Na deze mooie periode waarin ik ook nog eens kampioen mocht worden met Dames 1, als interim trainer, was het wel even mooi geweest. Mistte het kijken bij mijn sporten kinderen, Quincy en Esmay. Natuurlijk voetballend bij Ter Leede beide. Quincy voetbalt nog steeds en Esmay vond het na 2 jaartjes wel mooi geweest. Zij stopte op het hoogte punt, een kampioenschap. Nu jij nog een keer, Quincy.
Genietend van langs de lijn staan, pratend over voetbal met andere ouders. Heerlijk, we wisten het altijd beter. Klopt denk ik wel, het gezegde, de beste stuurlui staan wal. Na een aantal jaren fanatiek en soms een beetje te fanatiek supporteren sta ik nu weer op het veld. Bij de jeugd de keepertjes trainen, machtig mooi om die enthousiaste meisjes en jongens bezig te zien. En dit jaar ook trainer van het nieuwste team binnen Ter Leede, O23. Een super leuke groep, waar veel voetbal in zit. Voorspel deze jongens een mooie toekomst als ze er voor blijven gaan. Mijn cirkel is rond.
Ik geef nu graag de pen door aan een persoon die menig lid alleen van naam kennen, of misschien zelfs niet. Het is een man met echt een Ter Leede hart en die niet vaak op de voorgrond komt. Maar des temeer in de schaduw veel voor de club heeft gedaan en nog steeds doet. …………?
De eer is aan Rob Nelemans.
Als eerder gemeld heeft de corona crisis, ondanks alle extra bijdragen en kostenbesparingen een behoorlijk gat in onze financiële huishouding geslagen.
Om dit tekort niet verder te laten oplopen is voor seizoen 2020-2021 voor de verschillende scenario’s een sluitende begroting opgesteld.
Samen met onze kantineopbrengst vormt de contributie daarbij de belangrijke inkomstenbron.
We ontkomen er dit jaar niet aan om onze contributie aan te passen.
Het bestuur heeft besloten om deze te beperken tot een verhoging over de gehele linie van € 5,- per jaar.
Daarnaast gaan we voor de deelname aan de Euro-league, door de KNVB tegenwoordig aangeduid als Jeugd Onder 7 (JO7), een bijdrage vragen van € 50,- per jaar, dit in navolging van de ons omringende verenigingen.
De Euro-league/JO7 traint op woensdagmiddag en speelt op zaterdagochtend wedstrijdjes, onderling of tegen vergelijkbare teams uit de omgeving.
De Ukkentraining op zaterdagochtend op het veld en in de wintermaanden in de zaal blijft gratis!
Verdere details vind je op de lidmaatschap pagina
Het bestuur
DE KANTINE TIJDENS WEDSTRIJDEN VAN HEREN 1
Na de ervaringen met de opening van de kantine in juli, gaan we nu de volgende stap maken: de kantine en het terras tijdens wedstrijden van Heren 1. De regels in de kantine en op het terras blijven hetzelfde als eerder in juli, namelijk zitten en 1,5 meter onderlinge afstand. Staan is dus niet toegestaan. Wat we nu niet meer gaan doen is tevoren reserveren. Dit is niet nodig op basis van het aantal mensen dat we kwijt kunnen. Nu kan/mag iedereen komen, maar VOL IS VOL en dit is echt ongelooflijk hard en vervelend!
Bezoekers van kantine/terras kunnen of mogen niet vanuit, via het terras, naar het veld lopen om daar de wedstrijd te gaan kijken. Als iemand dat wil moet hij of zijn buitenom via de hoofdingang van het veld lopen en daar de controle ondergaan. Ook kunnen supporters die rond het veld staan of op de tribune zitten, niet in de rust of na de wedstrijd even “gewoon” naar kantine of terras lopen. Dit moet buitenom via de voordeur van de kantine en dit kan een vervelend moment worden als de kantine vol blijkt te zijn. Dan moeten we helaas de toegang weigeren.
Hier nog even een link naar de eerder gemelde regels voor het bezoek aan de kantine, met dus het grote verschil dat we niet meer gaan reserveren.
Elders op de site komt informatie die geldt voor het bezoek van de wedstrijd van Heren 1 als supporter, dus rond het veld of op de tribune.
We vragen aan iedereen begrip voor deze hele vervelende maatregelen, maar we kunnen echt niet anders. Ook vragen we om aanwijzingen van stewards, bestuur en kantinecommissieleden op te volgen.
Kees de Lange, namens bestuur en kantinecommissie.
Naast de corona perikelen hebben we nu nog een probleem in de kleedkamers er bij. Er is een storing in de warmwater installatie, de programmering uit de centrale regelaar is verdwenen. Dit heeft tot gevolg dat we geen warm maar erg heet water hebben, namelijk ruim 60 graden. Er wordt hard gewerkt om het probleem op te lossen, maar wanneer er weer gedoucht kan worden met water van een aangename temperatuur weten we nog niet. Ik ga er nu van uit dat dat aanstaande zaterdag nog niet het geval zal zijn. Zodra er goed nieuws is laat ik me weer horen.
Volgende week zullen we ook laten weten hoe we omgaan met de kleedkamers onder het juk van het corona protocol. We hebben daarin al voorlopige keuzes gemaakt, maar ik wil die ook even bespreken met enkele betrokken bestuursleden, met name onze jeugdvoorzitter Martin Nuninga, die nu nog even op vakantie is.
Kees de Lange, voorzitter
De voorbereidingen voor het nieuwe seizoen zijn in volle gang op alle Ter Leede fronten. En natuurlijk horen goede en complete Ter Leede -EHBO koffers daar ook bij.
Na een heel seizoen van schrammen en builen, verstuikte enkels en al dan niet gapende hoofdwonden, geven de medische koffers van Ter Leede altijd veel “lege plekken” te zien.
Als een jaarlijkse traditie mogen wij gebruik maken van de gratis bijvul-service van apotheek Sassenheim. Wij zijn de apotheek daar zeer dankbaar en erkentelijk voor.
Hoewel we het liefste met zo min mogelijk kwetsuren en blessures te maken willen krijgen, is het toch een “veilig” gevoel dat de EHBO-koffers up-to-date zijn. Klaar voor nieuwe uitdagingen.
Nogmaals: bedankt apotheek Sassenheim, namens vv Ter Leede
Op de foto Apotheker Nico Jansen en collega Daisy.
Helaas is het voor mij niet mogelijk om
iedereen persoonlijk te bedanken voor het
medeleven dat ik mocht ontvangen, tijdens
het ziekbed en na het overlijden van mijn
lieve, dappere vrouw,
Carla Batenburg – Onderwater
Daarom wil ik u op deze manier bedanken
voor de vele lieve reacties, brieven, kaarten,
bloemen en andere vormen van medeleven.
Het heeft mij goed gedaan.
Ook wil ik de vele mensen bedanken die langs
de route naar het crematorium hebben
gestaan. Dit heeft op mij, maar ook op de rest
van de familie veel indruk gemaakt. De leegte
blijft moeilijk te aanvaarden, maar zoveel
betrokkenheid verzacht het verdriet en geeft
de moed om verder te gaan.
De pen is in handen van…… Een vrij twijfelachtige naam voor een rubriek als je vergeet ergens een spatie te lezen, maar dat is waarschijnlijk een afwijking mijnerzijds. Van mijn goede vriend Frans kreeg ik het verzoek om de pen over te nemen en uiteraard pak ik die handschoen graag op, alleen is de vraag hoe ga ik het stukje vullen? Ik heb al vele leuke pennenvruchten voorbij zien komen in deze rubriek. Trips down memory lane, mooie verhalen, verhelderende uitleg over het reilen en zeilen binnen de club en een inkijkje in het leven van de schijver of schrijfster. Wat eigenlijk altijd terugkomt is het belang van de vrijwilliger en laat ik dat ook maar meteen even afhandelen. Zonder vrijwilligers kan geen vereniging bestaan. De vereniging is eigenlijk gewoon een bedrijf dat draait op mensen die onbezoldigd vele uren in de club steken. Vaak zelfs teveel uren en daarom is het zo belangrijk nieuwe mensen binnen het vrijwilligerskorps te krijgen. Ieder uurtje dat je wat kan betekenen voor de club is meegenomen. Ik weet dat iedereen het razend druk heeft, maar uiteindelijk geeft het je een hoop energie, je kan iets bewerkstelligen (iedereen heeft wel iets waarvan hij denkt, zou dat nou niet beter kunnen bij de club). En de mooiste vriendschappen ontstaan bij een vereniging. Dat ervaar ik als zeer waardevol! In het laatste bericht van de voorzitter staan overigens nog een paar vrijwilligers functies waar dringend behoefte aan is!
Het is altijd moeilijk om iets over jezelf te schrijven, maar ik heb toch besloten om gewoon een beetje mijn eigen verhaal te vertellen. Ik ben ruim 46 jaar lid van de club en ben begonnen in de E3, nadat ik ergens begin jaren 70 in Sassenheim kwam wonen en Ronald Vonk me introduceerde bij Ter Leede. In al die jaren heb ik de meest mooie (en helaas ook enkele mindere) momenten meegemaakt. Enkele hoogtepunten waren het kampioenschap met de A1, de buitenlandse trips, toernooien bij HTC in Zwolle, kampioenschap met het derde en promotie met het tweede (beiden als coach/leider), het bordje als “lid van verdienste kleedkamer 2” (misschien hangt het er zelfs nog) en eigenlijk nog veel meer, maar de rode draad zijn de geweldige mensen die ik heb leren kennen. Er is aan mij geen groot voetballer verloren gegaan toen ik op 24-jarige leeftijd stopte. In de jeugd had ik het predikaat “talent”, maar door fysieke ongemakken is het er eenmaal in de senioren niet uitgekomen. Op mijn 16e werd ik jeugdleider en mocht ook bij de allereerste voetbalvakantieweek mijn steentje bijdragen. Later ben ik nog een aantal jaren secretaris en leider (met een deftig woord wordt het nu teammanager genoemd) geweest en heb eigenlijk altijd wel op het trainingveld gestaan om een teampie te trainen (heb inmiddels bijna alle leeftijden gehad). Gelukkig snapt mijn vrouw Els mijn diverse passies en mede daardoor heb ik vele mooie uren op de club kunnen beleven. Els voetbalde jaren geleden bij Ter Leede en maakte daarna de overstap naar Teylingen. Mijn dochter Lois (21) kwam er na slechts 1 ukkentraining al achter dat ze dansen toch leuker vond, maar heeft zich uiteindelijk nog een aantal jaar in de snackhoek verdienstelijk gemaakt. Zoon Rik (17) was 3 toen hij zich bij Jaap Schaap meldde en voetbalt nog steeds. Ergo : Het gezin staat in het teken van de belangrijkste bijzaak in het leven.
De Coronatijd heeft aardig wat impact op het voetbalgebeuren gehad. Rik kreeg halverwege maart te horen dat zijn verblijf bij Vitesse niet verlengd werd en een andere passende BVO was door allerlei omstandigheden niet voorhanden. Gelukkig was Alphense Boys O18 een mooi alternatief. De hoogst spelende amateurclub van Nederland en zo kan ik mij weer verheugen op lange zaterdagen op pad. In de competitie zijn ze ingedeeld bij o.a VVV Venlo, de Graafschap, Willem II en Almere City, dus dat wordt fijn kilometers maken. Lekker voetbal kijken bij zoveel mogelijk verschillende clubs mag ik gerust een hobby noemen. Ik ben sterk verwant met de groudhoppers, want ik geniet van de voetbalcultuur en de nostalgie eromheen. Als ik een sportpark op loop kijk ik altijd meteen in het rond en probeer excentrieke en markante vrijwillgers te spotten, kijk hoe het er in de kantine uitziet, let op mensen die heel druk zijn met heen en weer lopen (waarschijnlijk wedstrijdsecretarissen en/of gastpersonen (m/v) en zoek altijd het hoofdveld om de tribune en de ligging van het veld te beoordelen. Met een bakkie koffie in de hand volg ik dan graag een jeugdwedstrijdje. Of het de JO10-4, de JO15-1 of een JO19 team is maakt me eigenlijk niets uit. Als je me begrijpt, is het misschien leuk om eens voetbalbladen als Panenka Magazine, Staantribune of het Belgische Catenaccio te lezen. Voetbalcultuur in optima forma. Gelukkig konden we bij Ter Leede op 11 mei weer starten met de trainingen voor de allerjongsten. Een andere hobby is muziek. Ik ben a-musicaal en zelfs by The Voice senior willen ze niets met me te maken hebben, maar ik vind het geweldig om concerten te bezoeken in zalen als Paradiso, Gebr. De Nobel, Patronaat en Tivoli Vredenburg. Helaas kreeg ik afgelopen week weer een bericht van een uitgesteld concert. Ik zou op 3 september Neerlands beste liveband (Dewolff) gaan zien in Alkmaar, maar deze is verzet naar januari 2021. Hopelijk gaat het concert van De Dijk in november wel door en is het virus dan nog beter onder controle. Voor klussen, lezen en wandelen is deze tijd natuurlijk het summum. Ik hou absoluut niet van klussen, maar moest er toch aan geloven met alle gedwongen extra vrije tijd. Ons huissie is weer naar alle tevredenheid bijgespijkerd, voornamelijk dankzij Els overigens. In het kader van support the locals zijn er bij the Read Shop en Wagner een aantal boeken aangeschaft, waarvan voor de interviews met alle grote muziekhelden van de afgelopen 45 jaar van Harry de Jong, onder de titel “De duivel ligt altijd op de loer” een geweldige aanrader is voor de liefhebber. Ik ben onlangs voor een korte vakantie rond de Friese Meren en de weerribben geweest. Wat een prachtige natuur hebben we in Nederland. Heerlijk gewandeld en op prachtige terrassen gezeten! Helaas voor mij nog geen pubquizzen (online vind ik iets te surrogaat) en escaperooms, maar gelukkig gaat de voetbal langzaam weer van start.
Via een bruggetje (bijvoorbeeld die nieuwe over de zandsloot) weer terug naar het Rood-Geel. Ter Leede timmert aardig aan de weg. De jeugdopleiding staat ook aardig op de rails. Als er extra handjes komen zouden er grotere stappen gemaakt kunnen worden. Ik ben blij te zien dat steeds vaker spelers uit de bovenbouw trainingen bij de onderbouw verzorgen. Dit gaat ervoor zorgen dat de betrokkendheid bij de club groter wordt en zo de stabiliteit gewaarborgd kan worden. De basistechniek bij de jeugd kan wat mij betreft wel wat beter. Ze kunnen allemaal hele leuke trucjes, maar een goede aanname is vaak nogal lastig en dat is nu precies waar alles mee begint. Als trainer is het vooral zaak de spelers datgene te leren wat jij voor die training of periode als doel gesteld hebt en verder vooral te zorgen dat iedereen met een lach op z’n gezicht bezig is! Over lachen gesproken. Ik hoop van harte dat iedereen zich ook goed blijft focussen op de derde helft en ook vooral teamuitjes blijft organiseren. Dat levert onvergetelijke herinneringen op. Terugdenkend ging de kantine op Sportpark Menneweg vroeger volgens mij nooit dicht op de zaterdagavond. De verjaardag van Jan Schoen in cafe Nol blijft een prachtige herinnering en ook de selectiestapavonden in het Gooiland in Hilversum leverden sappige verhalen op. De surprises op de Sinterklaasavonden (toen nog onomstreden) gingen soms net over het randje. Ik zie Peter Scheltus nog bezig met de koeienmest, Jeffrey Stolk midden in de nacht alvast de rood-gele tulpen planten voor het komende kampioenschap. Varkentje tik bij HB Bouw, een slangezweerdersact, kamelenrace, Maarten Verschoor die de auto van Frank Bloemheuvel op de kantine takelt en nog veel meer. De donderdagavonden in de kantine en het vis eten bij oud keeper Teun “EUSZ” van Duijvenbode in Kattuk op Champions League avonden staan voor altijd op mijn netvlies. Met de ouders van de D1 uit 2014, gaan we jaarlijks op stap in Amsterdam. Helaas is de 6.0 editie onlangs uitgesteld, maar organisator Koen vd Vlugt (inmiddels met wat Rood-Geel in zijn hart) komt ongetwijfeld met een nieuwe datum. Kortom, het verenigingsleven is een mooi leven, geniet ervan in een tijd dat het lang niet overal goed gaat en dat niet iedereen reden heeft om vrolijk te zijn. En als het mogelijk is probeer elkaar een beetje te helpen! Persoonlijk vind ik het jammer dat het (nog) niet tot een fusie met Teylingen gekomen, maar daar zijn natuurlijk allerlei redenen voor. Het zou zorgen voor een breder draagvlak op alle gebied en de door velen gewenste grotere Sassemse uitstraling. Ik weet dat het ook binnen Ter Leede een speerpunt is om meer Sassemers in de selectie te hebben en er hard aan gewerkt wordt. Het is lang niet gemakkelijk, maar het moet op termijn toch mogelijk zijn, als de jeugdopleiding zich positief blijft ontwikkelen.
Ik heb nu sterk het idee dat mijn verhaal te lang is geworden, maar er is ook zoveel te vertellen. Als je me op een zaterdag eens treft, licht ik graag alle verhalen (liefst in een iets aangedikte versie) nog even toe, want slap kletsen langs het lijntje of aan de bar is evengoed mijn passie!
Hierbij eindig ik deze voetnoot uit mijn Rood-Gele leven en ik draag de pen (of eigenlijk het toetsenbord) met alle plezier over aan Riny Blankespoor, trainer van Ter Leede O23. We hebben niet alleen onze geboortedatum (2 oktober) gemeen, maar ook zitten we qua kijk op voetbal behoorlijk op een lijn.
Petje af voor alle vrijwilligers, bedankt voor alle gezelligheid en allemaal veel geluk, plezier en gezondheid toegewenst!
Voorwaarts Ter Leede
Ciao
Jack
