Vandaag was het spannend, zou de wedstrijd doorgaan of niet. Een telefoontje naar Kagia gaf antwoord op deze vraag. De wedstrijd ging door ondanks de harde wind en stromende regen. In verband met het slechte weer hielden we een lange wedstrijd bespreking, in de lekkere warme kleedkamer.
In deze bespreking werden de mannen gewaarschuwd voor Dalayla de gevaarlijkste speler van Kagia . Een razend snelle dame die in de vorige wedstrijd verantwoordelijk was voor de gelijkmaker.
Om half negen begonnen we in de barre weersomstandigheden met de wind in de rug. Het was dus zaak de eerste helft hier optimaal van te profiteren en het verschil te maken.
We begonnen goed aan de wedstrijd we waren fel en voerden onze taken goed uit. Ondanks de wind mee had Kagia toch meer bal bezit, gevaarlijk werden ze echter niet. Justin, Nijs en Thijs gaven geen ruimte weg en zaten kort op de man en vrouw. Af en toe kwamen ze in de buurt van Olivier, maar die hoefde nooit handelend op te treden.
Gedurende de eerste helft werden we sterker, Mads beproefde de keeper van Kagia al enkele keren, zonder succes. Uiteindelijk was het Achraf die na een prachtige solo de 0-1 binnenschoot. Lenn kreeg nog een kleine kans maar de wind was hem te snel af.
In verband met het slechte weer hielden we een zeer korte rust. De tweede helft hadden we de wind vol tegen en zouden we meer onder druk komen te staan. Toch schoten we uit de start blokken. Nick en Mads kregen goede kansen op de 2-0 maar de keeper van Kagia had een passend antwoord.
De concentratie werd wat minder en er werd iets te veel naar voren gespeeld, Kagia profiteerde van deze ruimte en scoorde de 1-1. Mede door de wind was Kagia nu de boven liggende partij. Ze kregen wat meer kansen maar Olivier liet zien waarom hij onze keeper is, omdat hij geweldig ballen tegen houdt.
Kagia kreeg een vrije trap nadat de bal tegen de hand van Achraf was aangeschoten.
Terecht of niet, de bal lag op een ideale plek, zeker met de wind in de rug.
Een keiharde pegel volgde, Olivier stond op de juiste plek maar een speler van Kagia hinderde hem slim waardoor hij net niet bij de bal kon. 2-1. Een slimmigheidje dat wij een volgende keer ook kunnen en mogen benutten. Er restte ons nog maar een paar minuten en met de tegenwind zag het er somber uit. Toch wisten de mannen van de F1 de rug weer te rechten. Thijs schoof wat meer door en Kagia kwam onder druk te staan. Het was Achraf die met een laag venijnig schot de keeper wist te verschalken.
2-2
We namen geen genoegen met een gelijkspel en gingen vol voor de winst. We kregen nog een paar hele goede kansen, maar Nick en Mads hadden pech. De keeper van Kagia onderscheidde zich en hield Kagia op de been.
Zo bleef het 2-2 net als in de thuis wedstrijd. Vandaag hebben we als team gespeeld, hard gewerkt en een goed resultaat behaald na een 2-1 achterstand. Volgende week tegen Rijnvogels, met deze attitude gaan we voor de winst!
Vandaag was het zover. De terugwedstrijd tegen BSC 68 D1. Een paar weken terug werden we compleet overklast en konden we naar huis met een 9-0 nederlaag. BSC 68 gaat met Voorschoten 97 uit maken wie er kampioen wordt in de 2de klasse. Na deze pot krijgen wij alleen nog maar de middenmoot en dus onze concurrenten, vandaag konden we aanschouwen met wat voor vorm wij die mini competitie zouden gaan aanvangen. Omdat wij op ons prachtig hoofdveld mochten spelen ging de wedstrijd door. Want er was wat water gevallen en daar kwam in de eerste helft ook weinig verandering in. Het was nog wel even spannend of het technisch hart compleet zou komen voor de aftrap. Het nu illustere trio was een éénling geworden. Waar zijn Toon en Melvin? Achteraf bleek dat deze mannen zo met de D2 bezig zijn, dat ze fr vrijdagavond hebben gebruikt om alles door te nemen. Discussie over de beste looplijnen, tactische omzettingen en poppetjes plaatsen. Dat dit tot 2 uur in de plaatselijke kroeg gebeurde onder het genot van wat gerstenat is bijzaak. Zo vlak voor het fluitsignaal sloten de mannen bij.
Dit signaal schalde zeer vroeg over veld 1 en het was Ter Leede dat aftrapte. Overigens in de bekende 4-3-3 opstelling . Mike in de goal. LB Hugo centraal duo Steven en Denzil en Quincy RB. Een linie daarvoor stond Rosa mid mid, Invaller Wiebe op rechts en Tijs op links. De verrassende spits was Rowey die werd geflankeerd op rechts door Wessel en links Luan. Jikke op de bank samen met de zieke Ryan. Nick maakte voor het laatst de bank compleet in zijn gewone kloffie. Volgende week gaat hij zijn eerste minuten maken van 2016. Waar het bij de uit wedstrijd binnen 10 minuten 3-0 voor de tegenstander was, waren beide ploegen nu aan elkaar gewaagd. Sterker nog de eerste kansen waren voor de rood gelen.Een corner van Rosa draaide mooi voor en daar was die dekselse Denzil die zijn voet er onder kreeg.Hij raakte het leder verkeerd, maar daardoor kwam wel Steven in stelling om uit te halen. Helaas net naast. In de achttiende minuut alweer, was het Mike die keurig zijn doel verkleinde, waardoor de speler van BSC 68 net naast schoot. Een paar tellen later was er voor BSC een corner. Deze werd kort genomen en een soort van terug gelegd op de 16. Met een flauwe trap rolde de bal langs heel wat benen en zo pardoes de hoek in achter de verbouwereerde Mike. Een lullige 0-1 maar wel de werkelijkheid. BSC kreeg daarna wat meer de overhand en de daarbij behorende kansen. Mike duwde een schot uit de kruising en de daarop volgende corner werd naast gekopt. De rust werd gehaald met een 0-1 tussenstand. Dan kon zo maar anders zijn want Wessel, die overigens zijn tegenstander regelmatig het bos instuurde, soleerde langs 3 man en gaf mooi voor. Helaas ontbrak het laatste voetje er tegenaan.
De rust werd gebruikt om weer even op de te warmen en op te drogen. Dit onder het genot van een lekker limonadetje. Alhoewel dat bakkie warme chocomel van Nick er ook niet onaantrekkelijk er uit zag. Het steeds fitter ogende technisch trio gaf de opdracht te blijven spelen zoals de eerste helft en hopen dat we een kansje konden verzilveren. De rust was helaas het eindstation voor Ryan want die was te ziek om in te vallen. Vanaf deze kant beterschap. De scheids was even vergeten dat er twee ploegen moeten zijn voor een wedstrijd en zo gebeurde het dat de rust voor ons iets langer duurde.
Over die tweede helft kunnen we heel kort zijn. Deze speelde zich voor 95% tussen de twee 16 meter gebieden. zonder echte kansen voor beide teams. Al hoewel één keer moest Steven mee sprinten met de weggestuurde spits. Samen met Mike dreven ze hem naar buiten en dat was het dan. De bank veerde na 5 minuten nog wel keer op… Ditmaal om Jikke er in te brengen voor Luan. Daarna volgde er een waar voetbal gevecht rond de midden cirkel. Overigens werd dit gade geslagen door een redelijk toegestroomde trouwe toeschouwer schare.Na een ware strijd was het tijd om af te fluiten. Een 1-0 nederlaag was een feit. Jammer dat we net geen puntje pakten, maar we konden tevreden zijn. Van 9-0 naar 1-0 in een wedstrijd waar weinig werd weggegeven. Dit BSC 68 is wat mij betreft kampioenkandidaat nummer 1.
We hebben nu de volledige top drie uit en thuis gehad en gaan nu de strijd aan voor de best of the rest. Volgende week oefenen we tegen een bekende tegenstander. SEV D1 was in augustus onze eerste tegenstander in de oefencampagne. We wonnen toen met 5-1. Deze stand doet vermoeden dat het een makkie was maar we kwamen daar zeker de eerste minuten goed weg. Zoals eerder aangegeven gaat Nick dan zijn eerste wedstrijdminuten maken na zijn gebroken enkel. Zodat we daarna met een 100% fitte D2 kampioen kunnen worden van de middenmoot!
Wat hebben alle grote voetbalploegen op deze aardkloot met elkaar gemeen? Dat ze automatismen hebben. Dat ze elkaar blindelings kunnen vinden. Het grote Ajax dat de Champions League won in 1995 had het. Barcelona en Bayern Munchen hebben het nu. En in dit roemruchte rijtje hoort ook Ter Leede B4. Toen ik voor DOSR B2 werd gevraagd als coach moest ik toch wel even op mijn koppie krabben. DOSR B2 staat tweede, weliswaar net zo ver verwijderd van de koppositie als Amsterdam van Tokyo, maar toch. Het duidt wel aan dat het droomteam van Ter Leede zo maar eens op zijn snufferd zou kunnen gaan. Net die ene keer dat ik daar leiding over moet nemen. Dat nooit! Dus dat zorgde de week voorafgaande aan deze wedstrijd voor een enorme voorbereiding. Zo werden alle opgenomen afleveringen van Voetbal Inside bekijken. Het boek (voor de jongeren die dit lezen: dat is iets van papier en een harde kaft daaromheen, waaruit je informatie kunt halen) ‘Different Cook’ over van Gaal nog een keer gelezen en natuurlijk alle capaciteiten van elke sterspeler van deze B4 (die alleen maar bestaat uit sterspelers) uitgebreid op papier gezet, om tot dé optimale opstelling te komen.
Maar wat bleek: zonde van de tijd!
Ik was de boer die zag hoe de koeien zichzelf molken. De gezagvoerder van de 747 die van start tot landing op de automatische piloot kon vliegen. Zoiets dus.
Want in de Ter Leede-kantine was het Sjoerd die de ballen, de kaarten en de waterzak ophaalde uit de bestuurskamer. Ik hoefde niets te doen. Waren er voldoende auto’s? Voordat ik daarover hoefde na te denken, bleken er simpelweg zoveel ouders al aanwezig dat er zelfs vervoer te veel was. En de opstelling? Waar ik zolang over had gepiekerd en gepuzzeld bleek een fluitje van een cent.
Hoe zo’n opstelling wordt besproken?
Ik schets het beeld voor diegene die nooit in de kleedkamer van de B4 is geweest.
De jongens ploffen hun tassen ergens neer. Gaan daarachter zitten en kleden zich om. Gesprekken beperken zich tot twee, maximaal drie woorden en dan wordt er ff gegrinnikt. Totdat een keihard psychedelische e ritme, tenminste een kwartier lang, via de luidspeakers van Jim elk zinnig woord simpelweg onmogelijk maakt. Omkleden klaar? Dan nu de opstelling.
Ik lees het voor, verwacht langdurige discussie, maar nee. Niemand zegt wat. Waar maak je je druk om coach? Doen we toch gewoon.
Achteraf was elke opstelling goed geweest, want de grote kracht van dit team is dat het naadloos elk spelsysteem kan spelen. Keeper Randy geblesseerd al bij de warming up? Geen punt, dan gaat gewoon Pepijn op doel. Het komt toch wel goed. En het kwam ook meteen goed. Binnen drie minuten scoorde Jan al de eerste goal. Overigens precies wat we hadden afgesproken in de kleedkamer. Doelpuntje nummer twee werd gescoord door lange afstand schotenspecialist Jasper. Of ik nu Dion wisselde op links, Bart als rechtsbuiten inzette, Ter Leede B4 functioneerde waarachtig als het grote Barcelona.
Elke verandering in het team werd op de juiste waarde ingeschat en spelsystemen aangepast. Spelers voeren de opdrachten blindelings uit. Zelfs toen het even knijpen met de billen werd, toen DOSR van 0-2, tot 2-2 terugkwam. Vergelijk het team dan gerust met een schip in een zware storm. Het schip kreunt en steunt, maar vergaan? Ho maar. Het zet er gewoon nog een zeiltje bij. In dit geval in de persoon van Tijn, die als een klassieke rechtsbuiten, met een paar simpele bewegingen de gehele achterhoede van DOSR gek maakte en in ‘no time’ Ter Leede B4 op een veilige 2-4 voorsprong bracht. Jan wist de thuisspelende ploeg daarna nog even verder met de neus in de Roelofarendsveense drek te drukken door een heerlijk frommelgoaltje erbij te maken.
Kortom, bijna als vanzelf liep deze B4 weer drie punten verder uit op de rest en ziet het grote moment naderen dat daadwerkelijk de kampioensschaal omhoog gehouden kan worden.
In de kantine kwam Sjoerd nog even naar mij toe: of ik de formulieren al had uitgedeeld met iets over betaling van de tenues. ‘Shit’, helemaal vergeten dus. ‘
Zal ik het even doen?’, bood Sjoerd aan.
‘Tuurlijk Sjoerd. doe jij het maar.’
Over automatismen gesproken.
En dan heb ik het over onze tegenstander van vandaag, SJC C4.
Op de vroege ochtend was er allereerst het spelletje welles/nietes, of in dit geval nietes/welles.
Dit als reactie op de mededeling dat de wedstrijd werd afgelast, maar dit toch echt niet het geval was.
Voor André maakt dit helaas niet zoveel uit, die heeft zeer ongelukkig zijn been gebroken en kan derhalve voorlopig even niet meevoetballen, sterkte André met je herstel.
Bart hersteld goed van zijn blessure en hielp met de warming-up, top!
In de auto’s op weg naar SJC werden door de gasten allerlei opstellingen gemaakt, wie op wie gaat inspelen en de tegenstander zo in de luren zou leggen.
Wat de correspondent van Ter Leede C3 opviel toen hij de kantine van SJC binnenstapte, was dat er heel weinig vaders/trainers aanwezig waren en de moeders de taak op zich moesten nemen het hele zooitje vanuit Sassenheim naar Noordwijk te verhuizen.
Maar als je het over de duivel(s) hebt ;-) niet letterlijk natuurlijk, daar kwam toch nog een trainert aangesneld.
Dan naar het serieuze werk, het voetbalspel.
Ter Leede begon voortvarend en met veel samenspel over meerdere schijven dienden de eerste mogelijkheden zich aan, helaas nog niet met het gewenste resultaat, een snelle voorsprong.
Nou ja, niet snel, binnen tien minuten hadden we er al 2 in het netje liggen bij SJC.
Heel goed doorzetten van Sjors maakte dat Levi zich vrij kon spelen en toen ie de bal kreeg kon hij nog maar 1 ding doen, scoren!.
Pieter maakte ook een doelpunt, volgens mij op aangeven van Dave, iets wat ze in de auto hadden afgesproken.
Ook deze zat er schitterend in.
Nu benoem ik de doelpuntenmakers, maar houdt daarbij in het achterhoofd dat het hele team hieraan meewerkt.
Vanuit achteruit wordt met goed opbouwend voetbal de bal rondgespeeld zodat het middenveld de slag kan winnen en de buitenspelers de spitsen stelling kunnen brengen.
De tegenstander wist ff niet wat hun overkwam, thuis hadden ze namelijk van ons gewonnen.
Niet dat ze toen zo veel beter waren overigens.
In eerste instantie hadden we een zeer goed fluitende scheidsrechter, jammer dat het later ietwat minder ging.
Sjors werd bijna uit z’n voetbalschoenen geschoten en dit had volgens de kenners best een penalty kunnen opleveren.
Over voetbalschoenen gesproken, het leek vandaag wel een beetje nationale voetbalschoenenstrikdag, mooi scrabblewoord of voor woordfeud?
Combinatie op combinatie ging het steeds weer naar hun keeper toe, wat een galavoorstelling heren!!
Al jullie trainingsarbeid kwam vandaag tot uiting tot groot genoegen van de vele toeschouwers.
Ook die van SJC, al gaven ze het niet graag toe.
Jip ging ook e’s mee naar voren om een doelpuntje te maken, en verdomd, hij schoot de 0-3 binnen.
In het voorbijgaan werd Jip gefeliciteerd en met een lach op z’n gezicht ging zijn duim omhoog, :-D
Sjors werd diep gestuurd en speelde menig tegenstander voorbij, zo ook de keeper.
Die ging maar aan hem hangen, toch scoorde Sjors, al had de scheids gefloten wegens overtreding doorgebroken speler en met geel kon de keep inrukken, weliswaar voor 10 minuten.
Vaste penaltynemer (of is het penantie) Milan schoot uiterst beheerst in, 0-4.
Vaak is zijn vader te laat bij zijn penalty nemen, nu was het zijn moeder die het niet meekreeg, gênant haha
Rust.
De tweede helft met tegenwind begon SJC nog met 10 man aan de wedstrijd, toch waren ze in staat al binnen 1 minuut te scoren, zou het dan nog spannend worden?
Nou, zeker toen hun spits het weer op z’n heupen kreeg en Lucas zijn uiterste best moest doen om het maar bij 1 tegen doelpunt te houden.
Het werd wel steeds grimmiger, en harder.
Gelukkig is de oplossing blijven voetballen, lekker die bal rondspelen en goed ruimte maken zodat ze zich helemaal het snot voor hun ogen moeten lopen.
Wat ook meehelpt is dat de woensdagtraining met flinke tegenwind werd afgewerkt.
Thijs ging in de spits en werd goed aangespeeld en met een mooie schijnbeweging stuurde hij tig spelers het bos in en rondde het perfect af.
1-5, en dit was voor SJC het sein om “te gaan maaien” het werd letterlijk door SJC spelers geroepen.
Wat dit maaien inhoudt…..schoppen naar elk been wat in je bereik komt, je moest erbij zijn om het te geloven.
En sliding werden harder en zelden op de bal gemaakt.
Het is dat Milan omhoog kon springen, anders had hij net als André in het gips gezeten.
In de eerste helft werd ons al een penalty onthouden, 2e helft nog 2.
Maar bij de 3e overtreding in de 16 kon de scheidsrechter het niet maken om het nog e’s weg te wuiven en daar ging Milan weer.
Keurig binnen geschoten, wat een ongekende weelde 1-6.
De scheids had trouwens nog 1x geel aan een SJC speler gegeven, weet niet of het dezelfde speler was, maar dat terzijde.
Lucas hield er nog 1 uit, die ik al telde.
Thijs was nog niet tevreden en ook hij wilde nog een doelpuntje op zijn conto brengen en zo geschiedde.
Eindstand 1-7 en met, op een kleine mindere periode in de 2e helft, S C H I T T E R E N D voetbal.
Begeleiders, trainers en ouders hebben vandaag gezien dat jullie best kunnen voetballen.
De uitslag had nog hoger uit kunnen vallen, zelfs dubbele cijfers, of overdrijf ik nu?
Ik moet nogmaals het hele team een compliment maken.
Maandag en Woensdag weer trainen, worden jullie nóg beter.
WEDSTRIJDVERSLAG XERXES DZB – TER LEEDE zaterdag 23 januari 2016 15.00 uur
EERSTE PUNT VOOR TER LEEDE NA DE WINTERSTOP
We hebben zaterdag geen slecht Ter Leede gezien, maar de ploeg had toch moeite om de vroeg opgelopen achterstand goed te maken en uiteindelijk was er een penalty in de 66e minuut voor nodig om op gelijke hoogte te komen en bij die 1-1 stand bleef het.
Ter Leede startte met Ben van der Lans in de basis naast aanvoerder Kewal en met Jonathan Robertson op de linksback plaats voor de geschorste Hakkan Bayram en hij deed dat naar behoren. Verder het inmiddels vertrouwde viermans middenveld en voorin Selmo en Mike als de twee spitsen.
Met al in de eerste minuut een venijnig schot van Selmo dat net naast ging en een mooie aanval op rechts en een goede voorzet van Mike Boelee begon Ter Leede voortvarend, maar hierna kreeg Xerxes twee corners op onze linkerkant te nemen, ontving Kevin de Vries geel voor een overtreding op Youssef en was het bij de derde corner voor Xerxes in de 15e minuut raak: de snel inlopende Dave van der Steen kopte de hard genomen hoekschop bij de eerste paal onhoudbaar hard in en het stond 1-0.
Ter Leede antwoordde twee minuten later met een mooi schot van Mike Dam dat keeper Mathijs Donatz ternauwernood tot corner kon verwerken en hieruit kopte Ben van der Lans hard in, maar naar de grond en daardoor stuiterde de bal over. In de 22e minuut passeerde Selmo na een corner op rechts twee man en werd hij in de zestien neergelegd, maar scheidsrechter Cantineau noch zijn assistent zagen er een penalty in.
Na een gele kaart voor Damiën Muller in de 25e legde Mike Dam drie minuten later in de zestien de bal terug op Jonathan Robertson, die kreeg het leer te veel onder zich en schoot over. In deze fase zat de gelijkmaker erin, maar hij viel niet.
In de eindfase belandt een voorzet van Selmo van links nog op de lat, schiet hij in de 43e minuut niet, maar geeft hij af en probeert aan de andere kant Marcello Tucci keeper Constantin met een lob te verschalken, maar die is daar te lang en te goed voor. Dus gaan we met de 1-0 rusten.
Met Thierry van der Kooye voor Mike Dam begint Ter Leede aan de tweede helft. In de 53e minuut krijgt Kenny Fonseca geel voor een zware overtreding op Ronnie Verplancke, zes minuten later verwerkt doelman Donatz een mooi schot van Selmo weer tot corner, maar in de 66e minuut komt Ter Leede toch langszij: na een corner van Ter Leede op links krijgt Ben van der Lans de bal hij komt op, zet een 1-2 op met Selmo, maar die wordt er in de zestien door hands uitgehaald en nu wijst de scheidsrechter resoluut naar de stip en schiet Ronnie de penalty feilloos in de rechterhoek.
Beide coaches gaan wisselen. Jeremy Stork komt erin voor Angelmo Vyent en Selmo maakt plaats voor Marc de Kruijs die op links gaat spelen en ook Tomas Arroyo komt de geblesseerde Mike Boelee vervangen, waardoor Ben de rechtsbackpositie inneemt.
Maar in de stand komt geen verandering en na 92 minuten zit de eerste competitiewedstrijd na de winterstop er voor Ter Leede op. De equipe van Henk Wisman speelde zeker niet slecht, gaf achterin weinig weg, schiep zich zelf een paar aardige mogelijkheden, kreeg twee mooie kansen, maar maakte het niet af. Dat moet dan volgende week maar gebeuren in de kraker thuis tegen Quick Boys. Tot dan!
Een echte Sassemse El Clásico voor Ter Leede E2 op veld 9 van sportpark de Roodemolen tegen Teylingen E1.
De eerste 22 minuten van de wedstrijd was een afspiegeling van de stand op de ranglijst. Ter Leede kwam eenvoudig op een 0-2 voorsprong door doelpunten van Alex en Thomas. Maar 3 minuten voor de rust kwamen de Teylinger Tijgers terug in de wedstrijd. Tijger Jay verschalkte onze keeper Maarten met een fabelachtige lob, 1-2. Toen sloeg het noodlot nogmaals toe in de allerlaatste minuut voor de thee. De vrijstaande Jelte mikte de bal in de verre hoek, ruststand 2-2.
Ondanks de donderspeech van coach Kevin begon de tweede helft zoals de eerste was geëindigd. In de eerste 3 minuten dook de linkerspits van Teylingen, Jonathan, tot twee maal toe vrij op voor het doel. Binnen 6 minuten hadden de Teylingers een 0-2 achterstand omgebogen in een 4-2 voorsprong. Nog geen minuut later leek Ter Leede dan eindelijk wakker geschud. Alex verschalkte de keeper in de korte hoek, 4-3. Maar de wedstrijd bleef heen en weer gaan en in 38ste minuut vergrootten de Teylingers de voorsprong weer naar 2 doelpunten, 5-3. Na een goede rebound van Rein en een afstandsschot van Alex was de derby na 42 minuten opeens weer in evenwicht, 5-5. Met nog 8 minuten te gaan ging Ter Leede voor de volle 3 punten. Het was Thomas die Ter Leede ten tweede malen op voorsprong zette, 5-6. In de laatstE minuten krulde hij ook de corner langs de eerste man bij de paal, 5-7, waarna Teylinger Ruud met ook een fabelachtig afstandsschot de eindstand in blessuretijd op 6-7 bepaalde.
Na het laatste fluitsignaal barstte er een gejuich los dat hoogstwaarschijnlijk in beide voetbalkantines te horen was. In een El Clásico is van alles mogelijk is en vandaag werd het ene na het andere werelddoelpunt gescoord. Het kasteel van Teylingen begon wel steeds meer te veranderen in een ruïne maar met zoveel aanvallende klasse wist men dan toch nog te winnen.
Hier het videoverslag van deze sportieve wedstrijd met reclame voor voetbal: vechtlust, parels van goals, prachtige reddingen en een zinderende 2e helft:
De eerste wedstrijd na de winterstop. Alle spelers zijn er op 1 na, Pepijn. Hij had zich wel afgemeld dus daar konden wij rekening mee houden. Er was een kleine paniek met het vervoer, want er waren niet genoeg auto’s beschikbaar. Gelukkig kon de coach een wagen lenen van zijn buurman(oud gezegde: “beter een goede buur dan een verre vriend” gaat hier goed op).
Opa Leen was uiteraard weer van de partij en voegde zich bij ons in de dug-out.
Tijn van Dam, onze aanvoerder won de tos en koos voor blijven staan, zodat Randy, onze keeper, geen zon in zijn gezicht had. We begonnen de wedstrijd sterk aanvallend en kregen al snel een aantal kansen. Na aanhoudende druk kreeg Vince de bal lekker op zijn slof en hij scoorde zijn eerste doelpunt van het seizoen in de B4. 0-1 (voor hem is dus al 1 doelstelling gelukt, namelijk dat iedereen minstens 1 keer heeft gescoord). De aanval bleef maar gaan en Jan, onze links voor, werd aangetikt door de keeper en de scheids gaf een penalty. Het stond pas 0-1 dus we durfde het nog niet aan om een ander dan onze specialist, Erik, onze middenvelder, de penalty te laten nemen. Hij heeft ten slotte een 100 % score. Hij schoot de bal gecontroleerd rechts in het doel. 0-2. Na 20 minuten werd er gewisseld, 2 op het middenveld en 1 in de voorhoede. De ingewisselde jongens moesten even wennen maar daarna werd er weer goed aangevallen. Dit resulteerde in een hele mooie reeks passeerbewegingen van Jan en deze gaf hem voor aan Bart die op de lijn stond en hem er beheerst in schoot. 0-3 (ook voor hem is dus al 1 doelstelling gelukt aangezien hij ook nog niet gescoord had).
Alles ging dus goed alleen met een aantekening naar de grensrechter van Altior. Hij vlagde voor elke bal buitenspel, of dit nu klopt of niet. De scheids volgde gehoorzaam zijn vlag. Opa Leen zei al aan de kant, dat het misschien tijd werd dat hij weer bij hem ging staan. Dit had hij in december, toen ze bij ons thuis speelde, ook al gedaan en toen was die man zo slim om de vlag aan een ander te gevenJ.
We gingen de rust in en hadden weer 3 man gewisseld. Randy zou de zon in zijn gezicht krijgen maar toen we het veld op gingen bleken er wolken voor de zon te staan. Tja, gerechtigheid zou ik zo zeggen. We begonnen weer sterk en kregen wederom veel kansen. Ugur stond rechtsachter en maakte een mooie beweging en kon daardoor de bal naar Bart spelen(hij stond nu rechtsvoor) en deze gaf een strakke voorzet waarbij Jan de bal in de touwen joeg. 0-4. Jan had zijn doelstelling al bereikt, dit voor de mensen die nog geen verslag hebben gelezen en dit de eerste voor hun is. Er werd harder gespeeld en de vlag van de grensrechter ging steeds makkelijker omhoog en ik riep ook nog maar even naar hem of hij de nieuwe spelregels van het buitenspel wel gelezen had. Ik vond het echt een aanfluiting en dacht, ik spreek dat duo later wel. Randy, kreeg er toch nog 1 achter zijn oren en het werd 1 – 4. Daar bleef het ook bij en ik dacht, de drie punten zijn weer binnen en als kers op de taart hebben 2 jongens gescoord die helemaal nog niet gescoord hadden.
Ik ga naar de bestuurskamer om jut en jul aan te spreken over hun optreden op het veld. Blijken ze allebei in geen velden meer te bekennen.
Heb ik met een andere scheids, die daar zat alles moeten invullen in het systeem. Ook de controle van de pasjes, maar die lieten we beide maar zitten. J.
Even een bedankje aan de vader van Vince (1ste helft gevlagd) en aan de vader van Erik(2de helft gevlagd). Ook aan peter, de vader van Randy, die ook aanwezig was en ook jongens vervoerde.
Na een winters weekje deed het weer er zaterdag alles aan om er een mooie voetbaldag van te maken. Vandaag de terugwedstrijd tegen de nummer drie op de lijst Woubrugge. Zij zijn de koplopers op 2 punten genaderd en zitten op het vinkentouw om over deze ploegen heen te gaan. Uit verloren we ongelukkig van deze 2de jaars fysieke ploeg, waarbij de lange bal naar voren niet wordt geschuwd. Technisch stelt het niet veel voor, maar dit wordt gecompenseerd door brute kracht.
De coaching werd verzorgt door Melle, Ronald en de niet van zijn stuk te krijgen blonde schone. Melvin en Toon mochten namelijk mee met het tweede. Het wedstrijdsecretariaat had de importantie van deze pot onderkent en liet de gladiatoren op het hoofdveld aantreden. Op naar de aftrap…
De opstelling was als volgt. Mike in de goal Steven en Denzil centraal. Op links Hugo en rechts Quincy. Het middenveld van links naar rechts Ryan, Rosa en Tijs. Daarvoor spits Rowey links van hem Luan en rechts Wessel.
Woubrugge trapt om 11.00 uur af in wat achteraf een zeer levendig duel bleek te zijn. Vanaf minuut 1 was er maar 1 ploeg die voetbalde en dat was Ter Leede. De afspraak was vroeg druk zetten en daar deden ze met verve. Woubrugge kwam er niet aan te pas. Na twee minuten lag de 1-0 al in het mandje. Een corner vanaf rechts werd door Rosa mooi voor gedraaid. Denzil was op aanwijzing van de bank in de 16 aangekomen en kopte de bal achter de keeper. Top coaching top doelpunt. De D2 bleef de bovenliggende partij. Het spel bevond zich voornamelijk op de helft van de tegenstander. Het was een schitterde kapbeweging van Rosa die daarmee 2 tegenspelers het bos instuurde. De vervolg pass was mooi op Wessel die zich op zijn beurt zich door de verdediging heen wurmde. Zijn voorzet kwam bij Tijs die helaas de keeper op zijn pad tegen kwam na zijn vlammend schot. Een afgeslagen corner werd de volgende kans. De bal kwam op rand 16 bij Quincy in de voeten. Hij haalde verwoestend uit. De balde zwenkte wat uit maar daar stond Wessel. Hij duwde zijn hoofd eronder. Daardoor kreeg het schot wel de juiste richting. De bal ging onder de keeper door. Helaas stond er nog een verdediger om de bal voor de lijn weg te halen. Hierna ontstond er uit het niets de mogelijkheid voor de tegenstander de stand gelijk te trekken. Een al dan niet terechte penalty werd onberispelijk in de touwen gerost.1-1. De D2 rechte de rug na deze tegenslag, overigens helaas niet voor de laatste keer deze wedstrijd. Want een paar tellen later werd een doelpunt van de sterk spelende Denzil op aanraden van grensrechter wegens vermeend hands afgekeurd. Na de tweede aanval in de eerste helft van de tegenstander, kwam er weer een oud euvel bovendrijven. Het opbouwen van achteruit. Het siert de D2 dat ze het leder netjes via de linies naar voren probeert te krijgen. Maar als de bal dan vroegtijdig wordt afgepakt is het voor de druk gevende spits een mooi cadeau om uit te pakken. 1-2. Dit gaf de tegenstander vertrouwen en kopte bijna direct de 1-3 binnen. Maar Mike redde bal voor de lijn met een katachtige redding. Het bordje met teleurstellingen van D2 was nog niet leeg. Een minuut voor tijd liep wederom de mee opgekomen Denzil de bal het doel in. Volgens de scheidsrechter met de hand. Dat dit gebeurde nadat de bal de lijn was gepasseerd hielp niet mee aan een positieve gemoedstoestand aan het einde van de eerste helft.
U kunt zich voorstellen hoe de kopjes in de kleedkamer er bij hingen. Als u dat beeld voor zich heeft vererger dat dan maal 10. Een helft lang het spel dicteren en dan met zo’n tussenstand ( en dan de manier waarop ) aan de limonade. Coach Melle liet de kinderen even uit razen om daarna met een ‘ I have dream speech’ de koppies omhoog te krijgen. Hij gaf aan dat echte winnaars uit dit soort wedstrijden worden geboren. Of de geboortekaartjes de deur uit kunnen, zou na 30 minuten blijken. Jikke kwam er in en ging op rechtsvoor spelen. Wessel midvoor. Sem uit de D3 mocht invallen op de linkshalf positie. Wat hij prima zou invullen! Tijs en Quincy mochten de drukke bank warm houden.
Schijnbaar had de coach van de tegenstander donderspeech gegeven want de groen witte brigade klapte er op. De duels werden steviger en het randje werd gezocht. De spits van de tegenspartij duwde zich een weg in de 16 en scoorde. Dit feestje werd vroegtijdig afgefloten wegens te ruw spel. Helaas moest Steven het veld geblesseerd verlaten. Hierdoor kwam Quincy weer in de wei. Na een paar mintuten onder druk te hebben gestaan kantelde de wedstrijd weer onze kant op. Niet dat dit tot enorme kansen leidde, maar het samenspel was goed. Op links werd de bal door Sem mooi opgedreven en halverwege de eigen helft stuurde hij spits Wessel prachtig de diepte in. Met twee verdedigers in zijn nek sprintte hij richting de 16. Hij werkte subliem af en dik en dik verdiende 2-2 was een feit…. Of toch niet? Even kijken naar de grensrechter en scheids…. Maar nee hoor hij telt! Dat de ontlading groot was kunt u zich wel voorstellen. We bleven goed spelen zonder voor de rest echte kansen. De tegenstander bleef loeren op de counter met die lange bonkige spits. En zo ebde de wedstrijd richting het einde. De grensrechter van de tegenpartij wilde ook nog even zijn ongenoegen kwijt over de bank van Ter Leede. Laten we het er bij houden dat deze man dingen hoort die er niet zijn. Hij zou zich bezig moeten houden met correct objectief vlaggen. En daar laten we het dan maar bij. Helaas kon ons overwicht niet om worden gezet in goede kansen en zo eindigde deze onstuimige wedstijd in 2-2.
Een pot waar nog lang over nagepraat werd. Maar als we alle ruis in en om het veld weg halen speelden we weer een prima pot. Dit tegen een fysiek sterkere tegenstander. Als we dan ook nog eens de vechtlust en het omgaan met teleurstellingen erbij optellen zien we een steeds groeiende D2. Volgende week weer zo’n potige tegenstander. Wij zijn dan gastheer voor BSC 68. Uit verloren we kansloos met 9-0. Ik zie dan nu niet gebeuren.
Na sinds 12 december geen wedstrijd meer gevoetbald te hebben (en ook nauwelijks getraind vanwege de slechte velden), mochten we op een stralende zaterdagochtend aantreden tegen de Valken, waar we thuis met maar liefst 10-1 van gewonnen hadden.
Niet voor het eerst leidde dit tot onderschatting, wat zich uitte in slap en slordig spel. Desondanks kregen we een aantal mogelijkheden, maar niet voordat de Valken in de 2e minuut al op 1-0 waren gekomen.
Uit een mislukte voorzet rolde in de 13e minuut de gelijkmaker binnen en leek het tij te keren. De slordigheid in ons spel bleef echter gehandhaafd en in de ‘dying seconds’van de eerste helft kwamen we wederom achter; 2-1.
De tweede helft werd, helaas, een kopie van de eerste. Er ging veel mis en in tegenstelling tot de eerste helft scoorden we niet. De Valken nog wel 2x, en daarom gingen we met een 4-1 nederlaag met de staart tussen de benen weer retour naar zonnig Sassem.
Volgende week Voorschoten uit! Thuis wonnen we met 5-2……
Ter Leede C2- ASC C2 (1-1) 1-4
En zo spoelde alle inspiratie die ik had om dit verslag te schrijven om 10.20 uur uit mijn lijf weg….
Zo had ik het verslag helemaal niet willen beginnen! Sterker nog ik had het in mijn hoofd al voor 75% klaar. Alleen het stukje over de wedstrijd er even inkloppen en verzenden maar.
Maar wat had ik een katerig gevoel na afloop. Dit had overigens ook nog een hele andere reden maar daar later meer over. Wellicht heeft U daar, als trouwe lezer van wedstrijdverslagen, misschien al over gelezen in het verslag van de d1 die altijd net even sneller zijn met het het indienen van hun verhaal. Ik vraag me weleens waarom dat is…
Maar zo kan het dus gebeuren dat ik, nippend aan mijn 2e Latte Valium, die ik op advies van onze hoofd (aparte) uitjes tot mij neem, op deze geweldig saaie zondagmiddag toch een poging waag om er een aardig verhaal van te maken. Jawel al op zondagmiddag: ik had dit keer, omdat ik, zoals een brave huisvader betaamt, gewoon keurig op tijd thuis was, niets uit te leggen. Ik had daarmee ook gelijk geen gesprekstof meer.
Hoe had ik dit verslag dan willen beginnen hoor ik U denken. Nou zoals onderstaand:
En zo kon het dus gebeuren dat mijn zaterdagochtend al op vrijdagavond begon… Vanwege het winnen van een voetbalkwis bij buurman Teylingen in november 2015 hadden we vrijkaarten voor een etentje bij ”Op Eigenwijze”. In het kader van het project betere betrekkingen tussen Ter Leede en Teylingen werden wij hier voor de 2e keer voor uitgenodigd. Met “we” bedoel ik mijn collega-verslagschrijver Jack, algemeen van alles Kees, en de 2 jonge honden Steven en Sake en ondergetekende. Uit privacyoverwegingen houd ik hun achternamen angstvallig nog even voor me. Nadat we de afwas hadden gedaan en het licht uit, togen we op weg naar huis nog even langs Shaffy’s om een familielid van 1 van mijn kwisgenoten gedag te zeggen. Alleen dat dag zeggen duurde 2 uur.
Maar goed: normaal begint de voorbeschouwing op de wedstrijd gewoon op zaterdagochtend onder het genot van een bakkie koffie maar dat hadden we dus vrijdagavond/nacht maar gedaan.
En in die voorbeschouwing hadden we allemaal het gevoel dat de C2 zaterdag zou gaan winnen en daar zag het de 1e 20 minuten ook naar uit. Voor het eerst had ik een pen en papier bij de hand en ik moest zoveel noteren van wat er allemaal gebeurde dat na 11 minuten de inkt van mijn pen op was en ik ook de helft van de wedstrijd zowat niet zag. Dus dat gereedschap maar weggedaan en proberen alles maar in je geheugen op te nemen. En dat viel niet mee met een alcoholpromillage van 4.0 nog in mijn bloed. Ik heb overigens wel respect voor Kees die namelijk hetzelfde probleem had maar wel gewoon stond te vlaggen. Als hij tijdens dat vlaggen een blaastest had moeten doen was hij zijn vlagbewijs kwijtgeraakt.
Wat ik had opgeschreven? 1e minuut schot op doel waaruit corner ontstaat waar via afvallende bal Jordi de 1-0 maakt daarna Sam een aantal keer net geen doel trof. Alessandro 1 keer voorlangs. Sjoerd stuit op doelman. Ik weet het eigenlijk niet meer precies want er gebeurde zoveel voor het doel van ASC! Ik weet het ook niet meer precies omdat het boekje waarin ik alles opgeschreven had bij hoofdcoach Bram in zijn jas zit. Maar wat ik nog weel weet is dat ineens in de 25e minuut vanuit het niets ASC terug in de wedstrijd komt. Balverlies op het middenveld en daarna niet meedogenloos genoeg ingrijpen om die bal weer terug te veroveren en via Damian verdwijnt de bal ongelukkig net over de lijn 1-1. Net voor rust behoed diezelfde Damian met een prachtige reflex met zijn voet ons nog voor een 1-2 achterstand. Het zou uiteindelijk een voorbode zijn voor het verloop van de 2e helft…
In de rust denk je de boel op scherp gezet te hebben maar binnen 10 minuten staat het 1-3. Na wat tactische omzettingen in het veld proberen we er toch nog vol voor te gaan. We blijven trouwens kansen missen al zijn ze niet meer zo talrijk als in de 1e helft. We krijgen zelfs nog een hele grote kans op 2-3, en daarmee terug in de wedstrijd te komen, middels een penalty die helaas door Keurten gemist wordt. Het past er allemaal bij in deze wedstrijd. Ik herinner me daarna nog een bal van Sam op de binnenkant van de paal maar toen had ASC uit een counter al 1-4 gemaakt.
Met deze wedstrijd schrijven we het verhaal van ons seizoen tot nu toe: elke wedstijd zijn we het grootste gedeelte daarin de bovenliggende partij maar de ingrediënten die je nodig hebt om wedstrijden te winnen laten vaak te wensen over. Ik heb het voor de winterstop al een keer geschreven. BELEVING!!! De tegenstander echt bij de strot grijpen als je ze heb liggen zoals in de 1e helft. Elk duel ECHT willen winnen en aanvoelen wanneer je zeker dat ene belangrijke duel moet winnen waardoor een tegenstander niet terug in de wedstrijd kan komen. De mentaliteit in het team moet gewoon omhoog. En daar gaan we de komende tijd met zijn allen keihard aan werken want wij vinden dat we met dit team veel te laag staan!
Aan de support langs de lijn ligt het niet want ik telde er weer een hoop. Iedereen weer bedankt daarvoor! Zelfs een trainer van een andere groepering, die een groot gedeelte van jullie goed kennen, neemt altijd de moeite om zijn pupillen van vorig jaar aan te moedigen. Ik zal zeker zijn achternaam niet noemen want die ligt namelijk een beetje precair.
Volgende week thuis om 11.00uur thuis tegen DoCoS moet het dan maar gaan gebeuren.
