Papierbak weer vol
De papiercontainers zitten weer propvol.
Vanaf woensdag kan het weer worden gebracht.
Zet het a.u.b. niet naast de containers.
Nog een tip: Ook bij het gemeentekantoor staan containers voor oud papier.
Bestuur Ter Leede
De pen is in handen van Olga Klein
Allereerst spreek ik mijn dank uit aan mijn humorvolle voorganger Jan Udema voor zijn overrompelingsactie om mij de pen in handen te duwen. Zonder woorden dus, want Jan is kort van stof zoals hij in zijn pennenvrucht al heeft laten weten. Al was daar in zijn mooie verhaal niets van te merken. Misschien is het een idee om Jan in het vervolg slechts schriftelijk te benaderen?
Tja en daar zit je dan met de pen. Verrast en enigszins sprakeloos: hoe zal ik beginnen, waar zal ik beginnen en vooral …wanneer zal ik beginnen. Moet het een kort of een lang stuk zijn? Heb ik wel genoeg te vertellen? Is het wel leuk om te lezen? Wie zit er nu op míj te wachten? Kortom, er zit op zo’n moment een kluwen van gedachten in mijn hoofd die ik alleen zelf kan ontwarren.
Mijn tijd bij Ter Leede omvat twee periodes en gaat bijna vijfendertig jaar terug. Mijn zoon Ralph, toen een knulletje van 5 of 6 jaar (hij is nu 38) wilde voetballen of “op iets anders”. Die drang naar sport kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Het werd hem met de paplepel ingegoten, want zijn vader voetbalde op het veld en in de zaal, tenniste en volleybalde en Ralph ging regelmatig mee. Bovendien tenniste ik zelf ook en basketbalde ik in die tijd nog. Een basketbalclub was er niet in Sassenheim, dus dat was al snel klaar. Ralph mocht op voetbal en op tennis en bleek dat volgens kenners beide niet onverdienstelijk te doen. Hij kwam natuurlijk eerst bij Jaap Schaap, die hij bij aankomst een tekening gaf van een poppetje op een voetbalveld met een Ter Leede-shirt aan. Volgens eigen zeggen heeft Jaap die tekening zelfs nu nog. Mijn aanwezigheid bij Ter Leede bestond er toen uit, dat ik als supporter (of chauffeur) meeging om langs te lijn te staan, destijds uiteraard nog op het oude sportpark aan de Menneweg. Mijn eerste wedstrijdervaring was verrassend. Het eerste team van de F-jes heette toen “de Freggles”. Toen na 20 minuten de scheidsrechter afblies, vroeg ik enigszins verbaasd waarom het nu al klaar was, waarop ik te horen kreeg dat die kleine mannetjes 2 x 20 minuten speelden en dat er bij elke “promotie” naar een hogere leeftijdsklasse 5 minuten per helft bijkwam. Er volgde gelukkig dus nog een helft. In de winter vond ik die korte speeltijd geen enkel probleem. In de zomer was het wel jammer. Toen Ralph rechtstreeks was opgeklommen van de F1, de E1, de D1 en in de C1 zou komen, ontstond er een probleem: hij moest kiezen tussen voetbal en tennis, want ook daar deed hij het goed en reisden we inmiddels het hele land door voor de landelijke ranglijst. We lieten de keuze aan hem over en helaas voor Ter Leede koos hij voor tennis. Hiermee was mijn eerste periode bij Ter Leede afgesloten en volgde er een lange pauze.
Mijn tweede, meer actieve, periode bij Ter Leede brak zo’n vijftien jaar geleden aan, maar het “sudderde” al eerder. In de loop der jaren, werd het namelijk duidelijk dat mijn geweldige voorgangster, Ter Leede-icoon Ageeth van Ginhoven, te zijner tijd het omroepen niet meer zou kunnen blijven doen, omdat haar man Wim ernstig achteruitging met zijn gezondheid. Toen ik op een feestje was, waar ook Dick van Biezen sr. en Hans Bonnet waren, werd er door beide heren gesuggereerd dat, als Ageeth het omroepen niet meer zou kunnen doen, het misschien iets voor mij zou zijn. Blijkbaar heb ik daar niet onwelwillend op gereageerd. Vervolgens hoorde ik jaren niets, tot ik op een zeker moment gebeld werd door Vincent Quist met de vraag “of ik hét nog wilde doen”. Enigszins verbouwereerd door de vraagstelling en gevolgd door een redelijk lange stilte, vroeg ik waar het over ging, waarna Vincent mij vertelde dat het moment was aangebroken om een nieuwe speaker te introduceren omdat Wim in een te slechte conditie was geraakt en steeds meer hulp nodig had. Dick Van Biezen had korte lijntjes met Ageeth en zo was de zaak snel beklonken. Na één wedstrijd naast Ageeth gezeten te hebben om te kijken hoe alles moest en daarna één wedstrijd waarbij Ageeth naast mij zat (let op de volgorde!) om te zien of ík me kon redden, mocht ik zelfstandig in het diepe. Natuurlijk ben ik daarna ook wel eens kopje onder gegaan, bijvoorbeeld toen ik moest vragen of er iemand van de KNVB aanwezig was, maar aan het publiek vroeg of er iemand van de KNLTB (de tennisbond!) aanwezig was.
Ook bij de dames heb ik een kleine tien jaar omgeroepen, vervelend genoeg voor nagenoeg lege tribunes dan wel te verstaan. In het eerste jaar werd ik uitstekend opgevangen door Marion van de Ploeg en Rita van der Laan aan wie ik alles, maar dan ook alles kon vragen. Helaas bleef ik daar ook niet altijd “flatervrij”, zoals die keer dat Daphne Koster prachtig scoorde. Ik liet het weinige publiek weten dat Daphne met een prachtig schot gescoord had, terwijl ze, zoals meestal als ze scoorde, dat met een schitterende kopbal had gedaan! Verder sluipen er wel eens andere “foutjes” in, maar niet altijd door mijn schuld. Soms word ik verkeerd gesouffleerd als ik niet goed heb kunnen zien wie er gescoord heeft. Verder kan ik me ook nog herinneren dat toen het vorige scorebord nog dienst deed, er zich wel eens een klepje te veel opende waardoor er niet een 1 verscheen maar een 7. Je wil niet weten hoeveel mensen er dan op de ramen van de radiokamer bonzen en met hun vinger richting scorebord wijzen.
Afsluitend kan ik vertellen dat ik me zelfs in deze coronatijd geen moment verveel, al mis ik Ter Leede wel, met name de warme mensen die mij destijds hebben geholpen en dat nog steeds doen. Ik breng onder andere mijn tijd door met het volgen van mijn cursus Italiaans via Zoom. Daarbij was mijn laatste huiswerkopdracht iets te schrijven over het vrijwilligerswerk dat je doet. Bij deze dan!
Met plezier geef ik de pen nu door aan de man die ik al genoemd heb in mijn relaas: Dick van Biezen sr., op en top een Ter Leede-dier. Als echte Sassemer weet hij ongetwijfeld veel meer van Ter Leede en haar verleden dan ik. Ik ben tenslotte maar import.
De pen is in handen van Jan Udema
Dank aan Willem.
Allereerst wil ik Willem Buijs bedanken voor het doorgeven van de pen aan mij. Wim is een persoon die je de HELE zaterdag tegenkomt bij Ter Leede.
Hij is letterlijk de smeerolie van alle (jeugd/vrouwen/heren) teams, door ze van limonade of thee te voorzien.
Aan wie geef ik de pen door?
Voor mijn doen ben ik in onderstaand stuk erg spraakzaam. Regelmatig word ik gewezen op het feit dat ik wel erg korte zinnen uitspreek en kort van stof ben. Zo ook Olga Klein, die mij regelmatig enthousiast aanmoedigt om zinnen bestaande uit meer dan 4 woorden uit te spreken.
Olga is onze gastvrije omroepster bij de Vrouwen en de Heren altijd beginnend met:
Dames en Heren,
Jongens en meisjes
Welkom op Sportpark de Roodemolen,
We zijn in de volgende pennen challenge allemaal benieuwd hoe Olga zich vermaakt in het nieuwe (ab)normaal.
Over mijzelf
Terug naar mijzelf, mijn Ter Leede carrière is niet bij Jaap Schaap en Lien Drommel begonnen. Heb verder nooit bij Ter Leede gevoetbald, dus daar kan ik het niet over hebben. Mijn voetbalkwaliteiten begonnen in Noord Oost Groningen, om precies te zijn, ik ben geboren en getogen in Woldendorp.
Hoe de voetbalsport en vrijwilligersleven in mijn leven kwam?
Dat kon niet missen. Mijn vader begon na de oorlog pas na zijn dertigste met voetballen, dus op een dusdanige leeftijd waarop men tegenwoordig stopt. Dat was bij de zaterdagtak van de plaatselijke vereniging W.E.O, een team waarin ook 2 broers van hem en mijn schoonvader speelden. Eenheid in tenue was geen geld voor.
Maar de zaterdagtak hield op te bestaan en op zondag gaan voetballen als gereformeerde mocht natuurlijk niet.
Dus vertrok hij en mijn broer naar een zaterdagvereniging de Gemzen in een naburig dorp, waar hij functies bekleedde als begeleider bij de jeugd, lid elftalcommissie, grensrechter en scheidsrechter enz.
Bijna niemand had een auto, dus de iets verdere uitwedstrijden gingen met de bus en ik ging natuurlijk ook altijd mee. Voor vertrek verzamelden zich diverse spelers bij ons thuis, die werden eerst voorzien van thee en krentenbrood.
Het meest spannende moment van het voetbaljaar was toch eigenlijk wel de Hemelvaartsdag. Want ’s ochtends moesten we eerst naar de kerk, waar hij ook nog koster was. Maar ’s middags was er een traditioneel Hemelvaartsdagtoernooi, dus was het maar afwachten of de dominee het een beetje kort hield. Na de preek, snel naar huis, de soep, de aardappelen en de vla werden tegelijkertijd in het keelgat gegooid en snel op de Berini naar de voetbal.
Waar die man de tijd vandaan haalde, is voor mij nog steeds een raadsel.
Dus het was bij ons thuis voetbal wat de klok sloeg.
Mijn voetbalcarrière?
Mijn voetbalcarrière begon ook bij W.E.O bij de pupillen, in die tijd begon je pas op je tiende of elfde. Een accommodatie die niet meer is te vergelijken met de faciliteiten die er nu zijn. De vereniging was al blij met de komst van 1 lichtmast op het trainingsveld. Terwijl je je tegenwoordig afvraagt, gezien de huidige installaties en de momenten dat ze branden, of we vroeger betere ogen hadden.
Naast het voetbal werd er weinig georganiseerd. Er was jaarlijks een uitje met de bus.
En als klap op de vuurpijl kwamen 2 spelers van GVAV (nu FC Groningen) naar het dorpscafé om vragen aan te stellen: Niemand minder dan keeper Tonny van Leeuwen en veldspeler Martin Koeman. Chauvinistisch Trots waren we toen Tonny in Oranje keepte in de uitwedstrijd tegen de DDR, maar daar met 4-3 verloor en Tonny had daar niet zijn beste dag.
Aangezien er vanaf de A junioren op zondag werd gespeeld, dus ik niet, ben ik op zaterdag gaan spelen bij de jeugd van Wagenborger Boys en van daaruit toch ook als senior bij de Gemzen terecht gekomen.
Daar heb ik met veel plezier gevoetbald tot 1979.
Einde Gronings tijdperk.
In 1979 ben ik met Stiena getrouwd. Ze woonde een paar huizen verderop en had mij al een paar keer gevraagd of ik verkering met haar wilde. Pas toen ze een Renault 4 kreeg en ik slechts een Kreidler brommer had, heb ik uiteindelijk ja gezegd, onder het motto ”Zoekt in den Vreemde niet wat uw eigen dorp u biedt”. Zelfs een keer met haar naar een optreden van Cuby en the Blizzards geweest, met o.a. Harrie Muskee en Herman Brood. Maar dat was uit pure liefde, ik had een totaal andere muzieksmaak en nog steeds.
Ik had inmiddels een baan gevonden bij De Sikkens in Sassenheim, alhoewel ik niet eens wist waar het lag, toen ik de sollicitatiebrief schreef. Zal wel Duitsland zijn of zoiets, maar als je werk zoekt, kun je niet te kieskeurig zijn.
En zo zijn we hier ook komen wonen in ca 1981.
GWS.
Via mijn werk kwam ik via een collega ook al vrij snel bij de voetbalvereniging van Sikkens, oftewel GWS terecht. Net als ik, kwamen Sikkens en GWS ook uit Groningen. Toen best wel een grote vereniging met 8 seniorenelftallen, maar toen nog geen jeugdafdeling. Ook daar met veel plezier gespeeld.
Dit tot nu toe gelezen hebbende, moet je niet denken dat ik kon voetballen. Maar het totaalplaatje vond ik (nog steeds) erg gezellig. Zonder een derde helft met slap ouwehoeren in de kantine had ik het nooit zo lang vol gehouden en de volgende dag wist je toch niet meer waar het over ging.
Als voorstopper was mijn specialiteit om iedereen (alle 21) in de weg te lopen, tegen benen te schoppen en de doordeweekse frustraties weg te zeiken. Ik heb ook nog samen gespeeld met Ed van den Berg en Jan Kuhn, dan weet je het niveau wel zo’n beetje. Hoogtepunt voor Ed was altijd onze wedstrijd GWS 6 tegen Ter Leede, het team waar toen o.a. Kees vd Niet, Klaas de Wolde, Sino Molema etc in speelden, dat was een ware prestigeslag (voor Ed).
Ook werd daar de naam van Frank van Dam nog met respect uitgesproken, want die was er ooit in geslaagd met GWS naar de 4e Klasse KNVB te promoveren.
Bij GWS ben ik ook in het bestuur terecht gekomen, in functies als voorzitter, gevolgd door secretaris en bestuurslid PR. Het was nl erg handig en verstandig voor de contacten met de directie, als het bestuur bestond uit Sikkens medewerkers. Ik heb in die functies veel geleerd mbt het reilen en zeilen binnen een vereniging en je doet ook veel mensenkennis op. Een hoogtepunt was toch wel het organiseren van een 24 uur durende estafetteloop van Groningen naar Sassenheim, vanwege het feit dat het allemaal in Groningen was begonnen. Het was ook in die periode dat er bij GWS een jeugdafdeling werd opgericht, met als lokkertje gratis tenues en er reed een busje om spelers te vervoeren van en naar de trainingen. Jan Schoen was er toen hoofdtrainer en liep zelfs nog mee in een sponsorloop voor de jeugd. Maar dat hele jeugdproject zette kwaad bloed bij onze Broeder en Zusterverenigingen, waaronder Ter Leede. Ik herinner mij nog discussies met o.a. Jan Blankespoor senior. Vele krantenartikelen werden er aan gewijd. Ook de KNVB afd Leiden (LVB) ging zich er mee bemoeien, waarbij onderstaand artikel eerst werd geopend met het kipincident van ene van Harskamp.
Later werd ik secretaris bij Ter Leede en heb met een glimlach in de TL archieven, de Ter Leede irritaties van die kant in de verslagen terug kunnen lezen. Hoe klein is de wereld soms, jaren later kom je je opponenten weer tegen. De kleding bij GWS was altijd goed verzorgd. Een sportzaak uit Lisse was hofleverancier, ik zie nog een man met een koffer binnenkomen, hoedje op, rond brilletje, snorretje. En natuurlijk de eeuwige ruzies over verkeerd geleverde kledingmaten. Oftewel ik ken Jaap de Jong al bijna 40 jaar.
Ter Leede
Op mijn 47e ben ik gestopt met voetballen. Omdat zoonlief Daan bij de ukken van Jaap Schaap ging voetballen, kwamen we meer bij Ter Leede over de vloer als supporter en als vrijwilliger.
Hoe het precies gegaan is weet ik niet zeker, maar het is de schuld van oud buurman Jan Keuning en/of oud collega Rob Gerrits dat ik gepolst ben om in 1998 Rob op te volgen als secretaris, naast voorzitter Arie Philippo als opvolger van Wim van Ginhoven.
Jan Keuning is jaren onze buurman geweest en hij is tot op de dag van vandaag een icoon binnen de club. Als we uit onze slaapkamerraam in zijn betegelde tuin keken, zagen we zijn liefde voor de club en schijnbaar is dat erg besmettelijk, om maar in de Britse variant van coronatermen te blijven.
Stiena was al gastvrouw bij de jeugd en die vond het wel gezellig bij die club.
Zo is het dus bij Ter Leede begonnen, een aantal jaren in hoofdbestuur als secretaris en daarna nog bestuurslid facilitaire zaken/kantine.
Ik heb in 1999 eenmalig het TL shirt gedragen, dat was in het eerste jaar met een aantal bestuursleden tijdens een sponsorloop rondom het hoofdveld. Volgens mij deed Co vd Krogt mee op klompen. Jaap de Jong liep als senior geen hele, maar halve rondjes via de middellijn.
In die beginjaren hebben we als bestuur ook de kantinecommissie (bestaande uit Jaap Lijten/Marjan van Harskamp/Co Zwetsloot/Hans Kaptijn en ik) opgericht. Het was nl te druk geworden om dat aan alleen een kantinebeheerder op te hangen. Een kantine speelt 7 dagen per week een belangrijke rol en dat is door de jaren heen alleen nog maar meer geworden. Deze commissie bestaat nog steeds en samen met een prima koppel barmedewerkers staat gastvrijheid hoog in het vaandel. Druk zat dus en mede vanuit bestuur supportersvereniging Rood Geel (weer secretaris) proberen we in 2021 z.s.m. verenigingsbreed weer veel te betekenen.
(Het is duidelijk te zien dat ik niet van verkleedpartijtjes houd)
Natuurlijk is TL weer een hele andere vereniging dan GWS. Het is groter en complexer, met andere belangen. Aan de andere kant is het ook grotendeels hetzelfde, voetballers hebben een veld nodig, een bal, een scheidsrechter, een tegenstander en een kantine.
Maar ik heb ook bij Ter Leede (ca 21 jaar al weer) hier weer heel veel mensen leren kennen. En met heel veel mensen samengewerkt tot nu toe om iets te realiseren en te organiseren.
Ik vind het leuk om te organiseren en zelf daar in mee doen, vooral om iets op te zetten wat niet alleen tijdelijk werkt, maar wat duurzamer stand houdt. En dat is best lastig in een vrijwilligersomgeving, waarin mensen komen en gaan, dus is er voortdurend onderhoud van de organisatie nodig.
Hoe verder tijdens en na Coronatijd?
In bovenstaande heb ik proberen aan te geven dat van kinds af aan mij iets met de paplepel is ingegeven, iets waarmee je bent opgegroeid, in dit geval was dat b.v. vrijwilligerswerk bij de voetbal. Dat is grotendeels gebaseerd op toeval, dat had ook vrijwilligerswerk op andere gebieden kunnen zijn, maar het belangrijkste is dat je wat doet, ook in en na coronatijd.
Deze rubriek van een pen doorgeven is gestart bij aanvang van het coronatijdperk, met als insteek wat houdt ons bezig in coronatijd.
Mijn pensioen en corona kwamen tegelijkertijd, dus dat was wel heel verre van normaal. Dus veel meer vrije tijd en voor de kantinecommissie hoefde ik niet veel meer te doen in coronatijd. Daarom zijn Jan van Harskamp (ook kantinecommissie) en ik bij de accommodatieploeg gaan helpen met schoffelen en snoeien, lekker buiten, op 100 meter afstand van elkaar. Ik ben met mijn 67 jaar de jongste van die ploeg. Ook de accommodatieploeg is een mooi koppel vrijwilligers met TL verantwoordelijkheidsgevoel, “want het moet er netjes uitzien”. Bakkie koffie doen en constateren dat er 8 Jannen aan tafel zitten. Tijdens de hittegolven gaan er vrijwilligers op eigen initiatief ’s morgens om 06:00 uur lijnen trekken op het veld, want dan is het nog “koel”.
Door de jaren heen zie je bij verenigingen in alle geledingen een bepaalde harde kern van clubmensen voorbij trekken die er altijd zijn en blijven en dat moet ook zo blijven. Bepaalde koppen kom je steeds weer tegen door de jaren heen. Een soort ruggengraat/kapstok van de vereniging.
Zonder pessimistisch te willen zijn, zal dit soort vrijwilligerswerk steeds lastiger worden om invulling aan te geven.
De samenleving is de afgelopen 67 jaar aan verandering onderhevig, richting het individuele en dat zal zijn uitwerking niet missen in samenstelling en volume van het vrijwilligersbestand van verenigingen. De oude garde groeit er uit, gevolgd door minder instroom.
Van huis uit meekrijgen om iets vrijwilligs te doen op welk gebied dan ook, neemt af.
Hoe dit proces te veranderen? Toch neerleggen bij de opvoeding?
Inmiddels is het 1 januari en wensen we iedereen het beste voor 2021 en daarna.
De voetbal dendert inmiddels gewoon door in coronatijd, de spelerscarousel is weer op gang gekomen en hopelijk de wedstrijden ook weer. Ik hoop in ieder geval dat vrijwilligers, waar dan ook in de samenleving, zoveel mogelijk blijven en er nieuwe bijkomen resulterend in nog meer jubileumboeken.
Slotwoord
Oh ja, dat vergeet ik bijna. Mijn oude club de Gemzen, bestaat niet meer. Gefuseerd met de zondagclub NOVO en voetballen al weer jaren gebroederlijk op de zaterdag.
Geschiedenis en Sassenheimse actualiteit liggen schijnbaar dicht bij elkaar?
Maar geschiedenis wordt in de toekomst geschreven, dus we wachten maar rustig af.
Overlijden Wil Lijten
Op 2 januari kregen wij het trieste bericht dat Wil Lijten na een kort ziekbed is overleden.
Wil was, in nauwe samenwerking met man Jaap en betrokkenheid van de kinderen, jarenlang hecht verbonden met onze vereniging en met name rond alles wat met ons clubhuis te maken had. Zij hield veel van de gezelligheid die dit met zich meebracht. Een mooie herinnering en heel waardevol voor onze club.
Wij wensen de kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden en kennissen van Wil veel sterkte met het verlies en zijn heel dankbaar voor alles wat ze voor Ter Leede heeft betekend.
Bestuur vv Ter Leede
Nieuwjaarsrede 2021
Beste Ter Leede vrienden,
Normaal richt ik het woord tot u tijdens onze traditionele en mooie nieuwjaarsbijeenkomst. Helaas is dat ons nu niet gegund. Mij rest dus niets anders dan u op deze koude en onpersoonlijke wijze toe te spreken. In een normale situatie zou ik u al het goeds, veel moois en een goede gezondheid toe wensen. Nu wens ik u een normaal jaar toe. Dat zou al fantastisch zijn.
Op de drempel van 2020 en 2021 is het een moment om even terug te blikken en om vooruit te kijken. Bij het terugblikken gaan de gedachten uit naar onze mensen die afgelopen jaar zijn overleden. Allemaal mensen die zeer nauw betrokken waren bij de vereniging. We hebben hen, voor zover de Corona-maatregelen het toelieten, al herdacht. Ook nu gaan onze gedachten uit naar hen en hun familieleden. De mensen die ons afgelopen jaar zijn ontvallen, zijn: Aad Luijk, Karin van der Zaag – van Oudenalder, Carla Batenburg, Bert Uithol, Klaas de Wolde, Nico Batenburg en Kees Luijk Sr. Ik wens hun nabestaanden veel sterkte in het komende jaar.
Ook hebben we afgelopen jaar intensief en goed samengewerkt met het bestuur van de Exploitatiestichting Roodemolen en met bestuur, leden en vrijwilligers van onze buren de rkvv Teylingen. Ik hoop en verwacht dat we in 2021 de samenwerking met hen op dezelfde wijze kunnen voortzetten en dat we de gezamenlijke uitdagingen waar we voor staan op een goede manier kunnen bespreken en oplossen.
Afgelopen jaar bestond de vereniging 90 jaar en bewonen we ons mooie sportpark alweer 25 jaar. We konden het niet vieren, maar wel een mooie mijlpaal in het bestaan van de v.v. Ter Leede.
Ook in 2020 is er weer het nodige gebeurd in de vereniging. Zo hebben we een nieuw sponsorcontract afgesloten met de Ad Wijnhout van de AW Groep. Ze zijn de komende vier jaar de shirtsponsor van onze gehele jeugd. Ook gaan we met de AW Groep samenwerken aan de uitvoering en invulling bij onze vereniging van de Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties. Hierover heeft u kortgeleden op onze website al iets kunnen lezen. Binnen enkele weken verwachten we de nieuwe shirts voor de jeugd. We zullen daar op een goede manier, samen met de AW Groep, de nodige aandacht aan besteden.
Rondom al onze velden hebben we een volledige nieuwe verlichtingsinstallatie aangebracht. Deze LED-installatie is energiezuinig en geeft een fantastische lichtopbrengst. Hiermee kunnen we weer een aantal jaren vooruit.
Verder vond er een aantal wisselingen in het bestuur plaats. Michiel van Delft en Jolanda Remmelzwaal hebben hun rol overgedragen aan Rien de Bruijn en Frans Heijing. Martin Nuninga werd in december eindelijk officieel benoemd als voorzitter jeugdcommissie. Een rol die hij het hele jaar al op interim basis invulde. Ik bedank de vertrekkende bestuursleden voor alles wat ze de afgelopen jaren gedaan hebben en ik heet de nieuwe bestuursleden van harte welkom in hun nieuwe rol. Ik hoop en verwacht komend jaar goed en vooral leuk met hen te kunnen samenwerken.
Er zijn door veel leden afgelopen tal van acties geïnitieerd om de club (financieel) te ondersteunen en goed de crisis door te laten komen. Alles bij elkaar heeft dit een leuk bedrag opgeleverd en het laat zien dat onze leden ook in een moeilijke tijd achter de club blijven staan en zich blijven inspannen. We zijn al deze leden erg dankbaar voor hun inspanningen!
Sportief gezien kan ik kort zijn over 2020, door corona stelde het voetballend niet echt veel voor, de competitie 2019/2020 werd vroegtijdig beëindigd en het seizoen 2020/2021 werd al snel weer stilgelegd. Ik ben nu een jaar voorzitter en heb in dat jaar slechts zeven normale (dus leuke) voetbalzaterdagen mee mogen maken. Dat zegt voldoende over het afgelopen jaar. We zijn nu in onzekere afwachting van de hervatting van het seizoen. Wanneer en hoe zijn op dit moment grote vraagtekens. Verder heb ik de afgelopen maanden genoeg geschreven over alles wat we mee moesten maken tijdens de corona uitbraak. Ik ga daar nu maar verder niet op in en ik wil het eigenlijk zo snel mogelijk achter me laten.
Onze vrouwen staan bij ons ook hoog op de lijst van belangrijkheid en zijn niet meer weg te denken bij de vereniging en dat is al jarenlang te zien in hoe wij omgaan met het vrouwenvoetbal. Sportief gezien kan ik ook over de vrouwen niet veel zeggen. Wat ik wel gezien heb is een enorme motivatie en enthousiasme bij de trainers en staf. Dit straalde ook uit op de speelsters. Ik zag wedstrijden en trainingen waar het plezier van af spatte. Dit belooft weer veel moois en goeds voor de komende jaren. Onze vrouwencommissie heeft ervoor gezorgd dat de “vrouwencommissie kamer” helemaal verbouwd en opgeknapt is. Dit is geheel kosteloos gedaan, alles werd bijeengebracht door sponsors en de verbouwing werd helemaal in eigen beheer uitgevoerd. De vrouwen hebben nu een kamer die past bij de plaats die ze hebben in onze club.
De samenwerking met de Stichting topvoetbal Ter Leede en de vereniging is meer dan uitstekend. De voorzitter Ed Zuidhoek speelt daar een belangrijke rol in en ik kijk met heel veel plezier terug op de samenwerking met Ed en zijn bestuur en ik verwacht dat we dit in 2021 op deze wijze kunnen voortzetten. Ook namens Ed moet ik u het allerbeste wensen voor 2021. Ed kijkt op 2020 ook terug als een negatief jaar, bijna zonder voetbal en zonder de gezelligheid in de kantine. Ondanks dit negatieve gevoel is hij steeds met een positieve insteek voor de club bezig geweest. Veel tijd en energie is er door Ed en zijn bestuur gestoken in het steeds nader tot elkaar brengen van de stichting en de vereniging. Zowel Ed als ik zien deze twee als één geheel en we handelen ook vanuit deze gedachte.
Ed wil de selectie meer herkenbaar maken voor de vereniging. Hiertoe zijn afgelopen jaar al stappen gezet, waarbij de oudste jeugd begeleid wordt in de stap naar het seniorenvoetbal en vooral richting onze selectie. Een goed initiatief in de toenadering van de stichting en de vereniging is, in navolging van de donatie die Joey van de Berg deed om de rollades mogelijk te maken, dat de selectie geld bijeengebracht heeft om onze vrijwilligers een feestavond aan te bieden zodra dat weer mogelijk is. Hiermee geven de spelers van de selectie aan dat ze zien hoe belangrijk de vrijwilligers ook voor hen zijn.
De komende jaren zal er, door de wijziging van de KNVB-regels en de financiële gevolgen van de corona crisis, een nieuwe werkelijkheid gaan ontstaan. Wat dit precies voor gevolgen heeft voor de stichting, voor de vereniging en voor ons ambitieniveau is nog niet duidelijk, maar gevolgen gaat het zeker hebben. Door de corona crisis is het ook nog steeds niet gelukt om een nieuwe hoofd- en shirtsponsor te vinden. Dat we komende tijd moeten bezuinigen bij het samenstellen van de selectie voor het volgende seizoen zal duidelijk zijn. Komende weken zal Ed u op de hoogte houden van de ontwikkelingen met betrekking tot de selectie voor het seizoen 2021-2022.
Ed zal er met zijn bestuur in ieder geval alles aan doen om ook de stichting door deze moeilijke tijd te loodsen. Beiden hopen we in ieder geval dat er weer snel gewoon gevoetbald kan worden.
We hebben een erg goede scheidsrechterscommissie onder leiding van Christel van Hoewijk die er iedere zaterdag weer voor zorgt dat de wedstrijden van onze teams goed geleid worden. De KNVB heeft geconstateerd dat de scheidsrechters bij ons op hoog niveau fluiten en heeft dan ook besloten dat we als een van de eerste verenigingen gecertificeerd werden. Begin 2020 jaar kregen we van de KNVB het ARAG-certificaat uitgereikt. Een mooie blijk van waardering voor wat Christel met haar scheidsrechters heeft gepresteerd.
Ons accommodatie team heeft bijna het hele jaar doorgewerkt en bijna dagelijks ervoor gezorgd dat ons 25 jaar oude complex er steeds weer top bij ligt. Een compliment aan hen is zeker op zijn plaats. Vaak onzichtbaar, vaak op de achtergrond, maar van groot belang voor het functioneren van de hele vereniging.
Het fundament van de vereniging wordt gevormd door de jeugd, we hebben nog steeds ruim 400 voetballende jongens en meisjes, waaronder de Ukken en de Euroleague, Het blijft mooi om hen op zaterdag met veel plezier te zien spelen. Gelukkig hebben onze jeugdleden tijdens de crisis nog redelijk wat vrijheid gekregen en konden ze toch nog vrij vaak spelen en trainen. Martin werkt met zijn jeugdcommissie er hard aan om onze jeugd veel plezier aan het voetbalspel te laten beleven, iedereen de mogelijkheid geven om minimaal tweemaal per weer te trainen en naast het voetbal tal van leuke activiteiten te organiseren. Ter Leede is daarmee, zeker voor de jeugd, meer dan een voetbalclub. Hiermee onderscheiden we ons van andere verenigingen en maken we het lid zijn van Ter Leede extra leuk en aantrekkelijk.
Hoe 2021 er uit gaat zien laat zich nu moeilijk voorspellen. Dat maakt het ook moeilijk om nu iets te zeggen over de activiteiten en evenementen die we willen gaan organiseren. Zo is het op dit moment zeer twijfelachtig of we met Pasen weer het Eastern Open kunnen organiseren. Eerlijk gezegd lijkt dat er niet op. We volgen de ontwikkelingen van de corona crisis op de voet en zullen meteen reageren als er meer ruimte gegeven wordt voor het organiseren van mooie activiteiten. Via onze site zullen we u hier steeds over informeren.
Verder staan er nog enkele grotere zaken op de agenda voor 2021; de komst van een buitenschoolse opvang en samen met Teylingen gaan we werken aan een geheel rookvrij complex. Ook zullen we met spoed moeten bekijken hoe we de CV en warmwater installatie kunnen vervangen. De oude staat op instorten en heeft al enkele weken ervoor gezorgd dat iedereen koud moest douchen.
Om de vereniging jong en dynamisch te houden hebben we nog steeds veel hulp nodig. Op en rond de velden bij de voetbalactiviteiten van de jeugd, onze vrouwen en onze mannen. Maar ook bestuurders, mensen die iets kunnen en willen organiseren, mensen die handig zijn en het accommodatie team kunnen versterken, mensen die de kantine draaiend kunnen houden, zowel achter de bar als organisatorisch. We kunnen echt tevreden zijn over het aantal, bijna 300, vrijwilligers die zich inspannen voor de vereniging, maar nieuwe instroom, jonge mensen met nieuwe en frisse ideeën zijn altijd zeer welkom.
Dan als laatste nog even iets persoonlijks, ik vertrek op 7 januari voor maximaal zes maanden naar Colombia. Ik blijf op afstand betrokken bij de vereniging en kan met een gerust hart de vereniging even een beetje achterlaten omdat Ronald Vonk bereid is om gedurende mijn afwezigheid de rol van interim-voorzitter op te pakken. Afgelopen jaar hebben Ronald en ik wekelijks en soms zelfs dagelijks contact gehad en hij is volledig op de hoogte van alles wat er speelt binnen de club. Ik wil Ronald enorm bedanken voor de rol die hij komende maanden gaat invullen en vooral ook voor de fijne samenwerking afgelopen jaar. Hij was altijd bereid om me gevraagd en ongevraagd advies te geven.
Ik zou nu graag het glas met u heffen op het nieuwe jaar 2021 en op de vereniging. Dat glas hef ik nu thuis, maar volgend jaar doen we het weer samen.
Voorwaarts Ter Leede!
Kees de Lange
Afhalen bestelde zalm en rollades zaterdag a.s.
Zaterdag, 19 december, kan de bestelde zalm afgehaald worden bij het clubhuis tussen 10.00 en 12.00 uur.
Ook kunnen de vrijwilligers de traditionele kerstrollades dan afhalen. Als alles goed gegaan is, hebben alle vrijwilligers daarover deze week een e-mail gekregen. Helaas weet ik bijna zeker dat er met de verzending van de e-mails niet alles goed gegaan is. Ongetwijfeld zijn er vrijwilligers die deze e-mail niet gekregen hebben (een typefoutje in een email adres is snel gemaakt). Ook de vrijwilligers die de e-mail niet gekregen hebben zijn zaterdag zeer welkom om de rollade af te halen. We noteren dan meteen de juiste gegevens, waardoor onze administratie weer goed en compleet is.
Uiteraard organiseren we het afhalen van de zalm en de rollades volledig corona proof. Wij vragen iedereen heel dringend om daarbij mee te werken: mondkapje, 1,5 meter afstand en de aanwijzingen van ons goed opvolgen. Kom zoveel mogelijk alleen.
Kees de Lange, voorzitter
De pen is in handen van Wim (Willem) Buijs
Wim is al heel veel jaren verbonden aan onze club, is zelfs gouden spelddrager en vandaar was het een goed idee om zijn verhaal extra aandacht te geven en dit op te laten tekenen door een speciaal aangestelde reporter. Bij de vraag of hij liever Wim of Willem genoemd wordt gaf hij aan dat hij beide prima vind, omdat hij eigenlijk Wim heet houden we het hier op in zijn verhaal.
Wim kreeg de pen van Noa Vonk. Vanuit haar jonge leven kent zij Wim als trouwe verzorger van de limonade en thee, maar het blijkt dat hier nogal wat historie voor zit! In de jaren 50 van de vorige eeuw kwam Wim voor het eerst in contact met Ter Leede. Zijn broers Huib, Jan en Frans voetbalden bij onze club. Wim zat zelf op gymnastiekvereniging DOS. De grote verandering kwam met het landskampioenschap van 1957. Als 14 jarige jongen maakten Wim dit bewust mee en werd hij direct supporter. Vanaf dit moment is hij de wedstrijden gaan volgen. Wim werd al snel bekwaam in het vak van stratenmaker en zijn vrijwilligerswerk begon dan ook met het leggen van de bestrating als fundering voor de toen nieuwe reclameborden rond het hoofdveld van het sportpark aan de Menneweg. Dit was in 1964. Omdat hij handig was kon de club altijd op hem rekenen als er iets te doen was op de club, en daarnaast had Gerrit van Harskamp gezien dat hij een bijzonder talent had, namelijk het verkopen van loten. Dit heeft hij tientallen jaren gedaan voor het zogenaamde “rad van avontuur” en doet Wim nog steeds voor ons jaarlijkse kerstrad. De snelheid waarmee hij de borden vol verkoopt, en het mooie verhaal dat als je hem zijn gang laat gaan hij zomaar nog 50 loten meer verkoopt dan afgesproken, zijn typerend voor zijn enthousiasme! Wim heeft meegeholpen met het realiseren van zowel de nieuwbouw aan de Menneweg als ons huidige sportpark aan de Roodemolenpolder. Hij was met name goud waard als het op het straatwerk aankwam. Nog even iets om bij stil te staan naast zijn werkzaamheden bij de club…Wim is 50 jaar stratenmaker geweest!!
Met de verhuizing naar het nieuwe sportpark in 1996 zocht onze legendarische oud voorzitter Wim van Ginhoven iemand die de teams van limonade en thee kon voorzien. Dit werd een schot in de roos want dit werd Wim. Een dagtaak die hij nog steeds vanuit zijn eigen “limonadekantoor” met veel plezier doet. Door de jaren heen werd een ding heel duidelijk…het bestuur kan er rustig niet zijn op zaterdag, maar als Wim er plotseling niet is loopt alles in de soep.. Wim kreeg in 2005 vanuit de handen van voorzitter Jan Schoen de dikverdiende gouden speld.
Natuurlijk kwam het gesprek ook op deze Corona tijd. Wim mist de club heel erg. Hij houd van gezelligheid en zoals hij het noemt “het onder de mensen zijn”. Toch weet hij zijn tijd goed door te komen. Hij krijgt regelmatig bezoek en telefoontjes, gaat er dagelijks op uit voor boodschappen en houd van legpuzzels en lezen. Wim bezoekt heel regelmatig zijn zussen Gerrie en Ada, die lang geleden naar Canada zijn verhuist. Juist in deze Corona tijd is drie maanden geleden zijn zus Ada overleden. Iets dat hem zichtbaar aangrijpt, met name omdat hij niet naar de begrafenis kon. Het contact met zijn andere zus is gelukkig veel waard. Toch slaat hij zich hier goed doorheen en geeft aan nog jaren als vrijwilliger bij Ter Leede te willen blijven. Iets waar wij natuurlijk heel blij mee zijn! Hij kijkt terug op vele hoogtepunten: kampioenschappen, de gezellige zaterdagen, zijn gouden speld..
Op de vraag of hij nog dieptepunten heeft meegemaakt in al die jaren kwam binnen een seconde het antwoord: “die heb ik niet”…
Wim heeft veel te maken met de kantinecommissie en geeft de pen graag door aan een man waar hij al jaren goed mee samenwerkt, Jan Udema
Kerstrollades…
Beste mensen,
Ik heb een heel vervelende mededeling die voortkomt uit de gevolgen van de coronamaatregelen. Door de maatregelen is kantine dit jaar vrijwel volledig gesloten, waardoor een heel belangrijke bron van inkomsten weggevallen is. Om dit te compenseren moeten we zeer zorgvuldig omgaan met onze financiën en heel kritisch kijken naar de uitgaven. Naarmate de kantine langer gesloten moet blijven, moeten we steeds meer bezuinigen en doen we alleen nog de uitgaven die echt noodzakelijk zijn.
Tijdens de afgelopen bestuursvergadering hebben we kritisch bekeken welke uitgaven we de komende maanden wel doen en welke we niet doen. Helaas hebben we moeten besluiten om dit jaar de kerstrollades voor alle vrijwilligers niet uit te delen. Dit is een flinke kostenpost die op dit moment niet verantwoord is. Het doet ons echt pijn dat we genoodzaakt zijn om met deze traditie te moeten breken, maar we kunnen niet anders. We hopen dat u dit zult begrijpen.
Ik hoop van harte dat we dit aan het einde van het jaar 2021 weer ruimschoots goed kunnen maken.
Namens het bestuur,
Kees de Lange
Edwin Tukker Transport is nieuwe bordsponsor!
Mijn naam is Edwin Tukker en sinds februari 2019 ben ik de trotse eigenaar van Edwin Tukker Transport. Afkomstig uit een echte transport familie heb ik de afgelopen 20 jaar voor vele bedrijven in het transport mogen werken en al jaren kriebelde het “om voor mezelf” te beginnen. Ruim anderhalf jaar geleden was het zover en ben ik aan de slag gegaan met een eigen auto. Ik werk voor verschillende bedrijven en ik heb nu de flexibiliteit om zelf de opdrachten uit te kiezen. Ik rijd door binnen- en buitenland om alle soorten goederen op plaats van bestemming te krijgen. Op dit moment rijd ik voor Wesseling Logistics door de Benelux.
Ik draag Ter Leede al jaren een warm hart toe. Zelf heb ik als ventje rondgerend op het voetbalveld, uiteindelijk bleken de voetbal genen van mijn vader Nol meer terecht gekomen bij mijn zus Mariska Blankespoor.
Je vindt mij de laatste jaren meer langs de lijn bij het 1e elftal of bij mijn neefje Quincy en natuurlijk voor de 3e helft in de kantine.
De voorgaande jaren is het bedrijf van mijn vader bij diverse elftallen shirtsponsor geweest en zijn zij ook vele jaren bordsponsor geweest. En nu kan ik ook een klein steentje bijdragen aan de club.
Helemaal in deze onzekere tijden.
Blijf gezond en houd een beetje rekening met elkaar.
Namens Ter Leede, Edwin en Cocky bedankt voor dit gebaar en ondersteuning, het bord hangt goed zichtbaar achter het doel aan Ter Leede zijde. Succes op de weg!
De pen is in handen van Noa Vonk
Ik ben Noa Vonk, ben 17 jaar en kreeg de pen van Max!
Mijn vader voetbalde, mijn zus voetbalde en dus kom ik vanaf mijn geboorte al bij onze club Ter Leede. Niet zo gek dus dat ook ik begon met voetballen. Zoals ongeveer de hele club ben ik ook begonnen bij Jaap en Lien. Mijn vader vertelt nog wel eens dat ik in het begin soms het veld uit liep, ik geloof dat natuurlijk niet. Na Jaap kwam ik al snel in het team bij Rosa van Gool, nog steeds mijn beste vriendin. Tot en met de C heb ik in het vorige seizoen met Rosa tussen de jongens in de selectieteams gespeeld. Dit bracht bijzondere taferelen mee, soms kregen we als enige geen hand van de tegenpartij. Of voor de wedstrijd dachten ze al gewonnen te hebben van ons maar dat was voor ons alleen maar een reden om nog meer de beuk erin te gooien.
Altijd drie keer trainen en spelen op zaterdag vind ik fantastisch. Mijn moeder heeft hier trouwens niet zo veel mee. Nog altijd zegt ze als het regent; “zou je niet lekker thuisblijven…”. Dit jaar is wel een grote verandering. Ik speel voor het eerst met meiden en direct in de senioren. Ook ging Rosa naar Ajax en na al die jaren spelen we niet meer samen. Toch heb ik het ook nu heel erg naar mijn zin!
Een hoogtepunt was toch wel dat ik in de C zat en tegen mijn zus moest voetballen die toen bij Jong ADO speelde, we wonnen dit en ze is er nog niet boven op 😉
Helaas is nu de situatie wel wat anders, ik ben blij dat we weer mogen trainen alleen op 1,5 meter is toch wat minder leuk. Ik mis in deze tijd wel de gezelligheid in de kantine op zaterdag en dan ook de feestjes op de club.
Ik hoop dan ook dat alles snel weer normaal wordt en geef de pen door aan Willem Buis. Ik vind het mooi dat Willem al vanaf het begin dat ik voetbal de limonade voor mij heeft klaargezet!
