Ter Leede JO 13 1 vs Graaf Willem @ VAC JO-13 1 0 – 5 ( 0 – 4 )

12 april 2017    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo13-1

Soms zijn er verslagen die zo uit de pen komen gerold, maar vandaag was het een ‘different koek’. Het is dit jaar al niet de makkelijkste job om van 15 verlies partijen een mooi verhaal te maken, maar vandaag was er in het veld vanuit rood geel oogpunt weinig soeps te maken. Niet dat de wil er niet was. Zeker niet daar ontbreekt het de dames en heren niet aan. Maar het was een kwaliteitsverschil met daarbij het vervallen in oude fouten.

Het begon al met het feit dat Wessel en Ryan te laat aankwamen bij de wedstrijdbespreking. Het siert ze dat ze bij hun jongere broertjes gingen kijken, maar houd dan wel je horloge in de gaten. Of tegenwoordig je mobiel. Maakte overigens wel de keuze van de trainers makkelijk wie de eerste helft op de bank begon. Het jammere is natuurlijk wel dat hun aanvalsplan daarbij in duigen viel.

De volgende 11 bleven over om aan de start te verschijnen. Mike in de goal. Daarvoor de bekende vier. Sam, Noa Denzil en Hugo. Op het middenveld, Rosa, Viggo en Tijs. Voorin Nick, Jip en Rowey.

In een heerlijk zonnetje trapten we op veld 2 af. We kwamen redelijk uit de startblokken. Maar zagen al snel dat GW2 er vroeg druk op zette. Hierdoor was er niet de rust aan de bal en werd er te gehaast gespeeld. Er ontspon zich een middenveld gevecht waar Rosa weer keihard werkte. GW2 hanteerde nog al eens de snelle bal naar voren maar Noa kwam een aantal keer voor haar man om de bal in ontvangst te nemen. En zo werkten beide kanten hard zonder noemenswaardige kansen. Totdat er een voorzet werd gegeven door de geel groenen en die werd opgepakt door de in buitenspel staande spits. Hij maakte de 0-1 en ondanks dat onze grensrechter vlagde, keurde de scheids de goal goed. Tsja wat doe je d’r aan. Maar door deze beslissing zakte we, ondanks het prachtige weer, door het ijs. Binnen 5 minuten stond het 0-3. Hun zeer behendige linkerspits was schijnbaar onnavolgbaar want hij mocht 2 x zo maar doorlopen. Dit mag echt niet! Maar dit is al heel het jaar het euvel. We zijn te lief en de kwaliteit / lef ontbreekt om in te grijpen. En zo sta je na een kwartier kansloos achter met 0-3. Dat die snelle linkerspits 5 minuten voor tijd de 0-4 mag aantekenen is een alleen maar een bevestiging. De jonge scheids floot voor de rust.

Deze rustperiode gaf ons de gelegenheid om even op veld 1 te kijken. Daar speelde de C1 haar kampioenswedstrijd tegen dezelfde club als wij, alleen een jaartje of 2 ouder. Mooi om te zien dat er redelijk veel support was. Dit geeft aan dat het rood geel leeft. De  C1 had het wel erg moeilijk en moest nog flink aan de bak om tot 3 punten te komen en daarmee het kampioenschap veilig te stellen. Nadat daar was gefloten voor het einde eerste helft konden wij weer terug naar veld twee waar onze tweede helft op beginnen stond.

En over die tweede helft kan ik heel kort zijn. GW2 vond het wel prima zo en wij konden geen lans breken. Ik heb mijn aantekenblok niet meer gepakt want er viel ook niets te noteren. Ja misschien die twee halve kansen van Nick en Rowey. Maar dat was echt te mager. De tegenstander maakte nog de 0-5 en zo kabbelde de wedstrijd door naar het einde. Het hoogtepunt kwam van een ander veld. Er stormde een een kakofonie van geluid onze kant op. Er was gescoord door de C1! Ambivalente gevoelens borrelde boven. Enorm blij voor de C1 en aanhang dat ze kampioen gaan worden en daarbij promoveren naar de hoofdklasse. Dit houdt wel in dat de huidige D1 over twee jaar daar de eer hoog moet houden. Kijk naar ons huidige seizoen in de hoofdklasse, we hebben daar weinig te zoeken! En zo bereikten we met een 0-5 het eindsignaal.

Het veld was snel leeg. Want zowel wij als de tegenstander repte zich naar veld 1 om de laatste 10 minuten te zien van de C1. Ze hielden vol en zo werden zij de terechte kampioen van de 1ste klasse. Bij deze van harte gefeliciteerd met dit mooie kampioenschap. Voor de D1 rest nog een keiharde strijd voor lijfsbehoud in de hoofdklasse. Noordwijk heeft namelijk een punt gepakt tegen Rijnsburgse Boys. Dit houd in dat zij 1 punt boven ons staan en om niet te degraderen moeten we 2 punten pakken uit de laatste twee wedstrijden En dan mag Noordwijk haar laatste wedstrijd niet winnen! Dat het met het teamspirit goed zit bleek wel uit het feit dat de helft van het team in de supportersbus zat van de Terleede 1. Ze moedigde TL 1 met Toon en later Melvin naar 3 zeer belangrijke punten! De D1 heeft nog tijd zat, om tegen de tijd dat zij in TL 1 spelen, over genoeg kwaliteiten te bezitten om in de derde divisie te spelen!

We maken kans tegen Sportlust. Maar dan moet er alles worden gegeven en moeten we ook een beetje geluk hebben dat het onze kant opvalt. Hoe en wanneer is nog onduidelijk. Op ons verzoek wordt de wedstrijd verplaatst. Dit i.v.m. voorjaar / paas / krokus / tulpenvakantie, ach geef het een naam vakantie! Komend weekend de laatste keer de Brabantse versie van de Easter Open voor deze groep. Hopelijk kunnen we dit met een prachtig weekend afsluiten.

grt

Uw verslaggever.

DOCOS JO9-1 – Ter Leede JO9-1 Ter Leede verliest in de blessuretijd de kans op de titel

11 april 2017    ·    Ter Leede    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo9-1

3 speelrondes voor het einde moest Ter Leede op bezoek bij Rooms-Katholieke Sportvereniging Door Combinatie Sterk (RKSV DOCOS) op sportpark Mors Kwartier I te Leiden. Als Ter Leede nog wilde meedoen voor het kampioenschap dan moest er vandaag worden gewonnen. De koploper, Rijnsburgse Boys, was eerder die ochtend op eigen veld onderuit gegaan tegen laagvlieger RCL. De achterstand op de koplopers kon bij een overwinning worden verkleind tot 2 punten.

Vanaf het beginsignaal trok Ter Leede met Jason voorop meteen het beste van het spel naar zich toe. De tweede grote kans na 11 minuten speeltijd werd verzilverd. Het was Tijn die met een splijtende pass Nick lanceerde, 0-1. Ook de spits van DOCOS dook opeens vrij op in het keepersgebied. Zijn schot in het  dak van het doel werd gepareerd door keeper Sam. De keepers uittrap werd verlengd door invaller Safouane waardoor Nick opeens voor het doel van DOCOS opdook. Ook deze keer vond Nick de open hoek, 0-2 in de 16^de minuut van de wedstrijd. Voetballend kwam DOCOS niet door de hechte verdediging met Lars en Daan. Maar in de blessuretijd wisten ze de aansluitingstreffer te scoren uit een rake kopbal na een hoekschop, ruststand 1-2.

DOCOS begon voortvarend aan de tweede helft en vooral hun rechterspits Mats ontwikkelde zich tot een ware plaag. Keeper Sam werd omspeeld maar centrale verdediger Bouwe kon de bal nog net voor de lijn stoppen. Maar 13 minuten na de rust was het wel raak. Met een mooie kap beweging kreeg de DOCOS spits loon naar werk en wist hij de gelijkmaker te scoren, 2-2. Ter Leede probeerde nog wel druk te zetten maar was gewoon meer niet bij machten. DOCOS aan de andere kant wel. Het afstandsschot werd gepareerd maar weer was daar de Leidse Mats, 3-2. Wat restte voor Ter Leede waren luttele seconden toen de uitstekend leidende scheidsrechter affloot.

Ten tweede malen vloerde DOCOS spits Mats Ter Leede. In totaal scoorde hij maar liefst 3 maal en 1 assist tegen de Sassenheimers. Back Jason was dan ook de Man of the Match. Hij was in staat om met zijn snelheid deze plaag nog enigszins af te stoppen.  Zijn wissel veroorzaakte de rampspoed waardoor Ter Leede afhaakte in de titelstrijd.

Een trotse vader en assistent coach

RCL JO9-4 – Ter Leede JO9-2 0-5 (0-1) Een galavoorstelling in de 2e helft….

11 april 2017    ·    Ter Leede    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo9-1

(Man of the Match Oscar!)

Na de nederlaag van afgelopen zaterdag tegen Quick-Boys (laten we hier maar niet al te veel woorden over vuil maken….) konden we ons vandaag alweer revancheren tegen RCL F4. Deze wedstrijd stond zelfs in het teken van een dubbele revanche, aangezien we vorige week (onterecht) verloren hadden van RCL. 2 wedstrijden in 2 dagen…. Ajax zou de KNVB vragen om de wedstrijd te verzetten, maar de bikkels van Ter Leede F2 gingen gewoon vol voor deze wedstrijd.

Om 17:00 uur vertrokken we vanuit Sassenheim richting Leiderdorp. Keurig op tijd kwamen we aan op sportpark De Bloemerd en konden we ons gaan voorbereiden op deze wedstrijd. Gelukkig hadden we genoeg tijd voor een goede warming-up, aangezien we moesten wennen aan het “gewone” veld. De jongens spelen immers het liefst op kunstgras.

We begonnen met Bram op doel, Erman, Oscar en Bart in de verdediging, Safouane op het middenveld en Captain Floris stond samen in de spits met Sameh. Justin begon op de bank en mocht na 10 minuten invallen voor Safouane.

Oscar had vandaag de taak om de gevaarlijke spits van RCL uit te schakelen. Deze scoorde namelijk in de thuiswedstrijd 3x en viel op door zijn kracht, snelheid en dodelijke afwerking. De gehele 1^e helft had hij hem in zijn broekzak zitten. En als hij er een keer door leek te komen, dan waren Bart en Erman attent om op het juiste moment rugdekking te geven. Safouane speelde weer erg goed op het middenveld. Hij raakt hier steeds meer gewend. En daardoor hebben onze snelle spitsen de ruimte voorin, waardoor we vaak gevaarlijk waren.

De 1^e echte grote kans was voor Bart. Sameh nam de corner kort en het vlammende schot van Bart spatte uiteen op de lat. De bal ging hoog de lucht in en via een scrimmage belande de bal opnieuw op de lat. Het was wachten op de voorsprong. In tegenstelling tot de thuiswedstrijd viel deze nu wel. Safouane veroverde de bal op het middenveld en schoot vervolgens op zijn bekende wijze hard raak in de linkerbenedenhoek. Dit was alweer de 7^e wedstrijd op rij dat hij scoorde voor ons, klasse Safouane!!

Vervolgens hielden we RCL goed onder druk, maar echt grote kansen kregen we niet meer. Wel moesten we heel geconcentreerd blijven, want RCL bleef gevaarlijk met hun counters. Maar de verdediging stond goed en als ze er al doorheen kwamen stond Bram er nog altijd om zijn doel schoon te houden.

Na exact 20 minuten kregen we limonade. De laatste wedstrijden kregen we iedere keer direct na rust een goal tegen. Dus Hans en Johan vertelde de jongens nog even dat ze superscherp moesten beginnen aan de 2^e helft. Safouane ging weer op het midden spelen en Justin ging rechtsback spelen. Gelukkig begonnen ze scherp en de 1^e kans in de 2^e helft was meteen raak. Safouane speelde goed door naar Sameh, die vervolgens Floris alleen voor de keeper zette. Floris twijfelde geen moment en krulde de bal met veel gevoel om de goede keeper van RCL heen, 0-2!

Wat vervolgens gebeurde was fantastisch. De ene na de andere prachtige aanval werd op de mat gelegd door Ter Leede, met als hoogte punt de 3^e goal! De aanval begon bij Bram die Justin op rechts inspeelde. Oscar zakte wat in, zodat hij als echte libero het spel kon verleggen naar links naar Erman. Erman had vervolgens een splijtende pass langs de lijn en op karakter won Floris het sprintduel. Hij liep schuin op de keeper af en in plaats van zelf te schieten speelde hij de bal naar de geheel vrijstaande Sameh. Sameh wist deze niet te missen kans te verzilveren en de 0-3 was een feit. Iedereen, zelfs RCL, stond te klappen en ik stond eerlijk waar met kippenvel op mijn armen. Wat een beauty van een goal!!

Maar de energie was nog niet op bij onze bikkels. Er werd nog steeds voor iedere meter gestreden en iedereen was helemaal gefocust. Sameh mocht weer een corner nemen en Justin kopte hem keihard tegen de touwen, 0-4. En direct na de aftrap werd Bart diep gestuurd door Floris. Hij schoot hem binnenkant paal in de kruising onhoudbaar achter de keeper van RCL, 0-5!

De gedrevenheid van onze jongens spatte eraf. Zo hield Erman nog een bal van de lijn en heel het team juichte voor hem. Bram riep zelfs nog dat hij ten koste van alles de “0” wilde houden en iedereen knokte daarvoor! De spits van RCL liep vervolgens alleen op Bram af en als een echte leeuw gooide hij zijn hele lichaam voor het schot. Floris kwam Bram nog te hulp schieten en schoot de rebound weg. Alsof ze samen het winnende doelpunt hadden gemaakt vlogen ze elkaar in de armen, want ze hielden immers de “0”.

De scheidsrechter floot af en de overwinning was daar! Wat een galavoorstelling was dit de 2^e helft. Echt iedereen speelde een fantastische pot voetbal en de blijheid straalde van de jongens af. De supporters raakte niet uitgesproken over het spel van Ter Leede, wat een inzet, wat een samenspel!! Iedereen kon eigenlijk “Man of the Match” worden, maar we hebben gekozen voor Oscar. De manier hoe hij de angel bij RCL eruit heeft gehaald was waanzinnig!

Vrijdag gaan we naar het Easter Open en als we zo spelen als vandaag, dan kunnen we heel ver komen.

Een hele trotse vader/begeleider!!

Warmunda JO17-1  –  Ter Leede JO17-2  ;  0 – 2

11 april 2017    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo17-2

We togen op de fraaie lentedag op de fiets naar de koploper in onze competitie. Deze keer met 12 man sterk, omdat Julian en Pim de B1 aan winst moesten helpen. Dat is hun gelukt en toch ook nog ter ondersteuning aanwezig bij hun B2. Top gasten. Er waren sowieso veel enthousiaste supporters dus alle ingrediënten aanwezig voor een mooie wedstrijd. De eerste helft verliep moeizaam, het spel van onze kant wilde niet heel vlot lopen, mede door het stugge spel van Warmunda. Voor de doelen gebeurde er daarom weinig. Bas schoot in de 18^e minuut naast en dat was het. Behalve dan die ene bal, die via de lat op de grond en weer omhoog via achterkant lat en net in de grijpgrage handen van de Warmunda-keep belandde. De arbiter had geen doelpunt kunnen constateren, maar was daarin waarschijnlijk de enige op of rond het veld. Tóch was dat misschien wel wat onze mannen nodig hadden, want er ontstond iets van onverzettelijkheid en “we zullen het dus echt op eigen kracht moeten doen”.  Met dubbelblanke stand de rust in, waar Brendan een terecht beroep deed op saamhorigheid en eensgezindheid. Dit team kan nu eenmaal niet zonder deze twee elementen. De strijdlust is er altijd, zelfs als er een paar niet helemaal lekker in de wedstrijd zitten.

En plots was daar direct na rust natuurlijk Bas, die goed Jeffrey vond, die weer een geweldige beweging in petto had en Brendan hoefde daarna alleen nog maar het o zo beheerste en doeltreffende tikje te geven, 0 – 1. Aangezien Warmunda aan een gelijkspel  genoeg had om hun kampioenschap nu al veilig te stellen, verlieten zij de verdedigende stellingen. Hun eerste kans in de 50^e minuut werd door maar liefst 4 man gesmoord, en nadat Brendan in de 53^e minuut zijn schuiver gekeerd zag worden, volgde er op de uitbraak weer een goede kans voor Warmunda. Kort daarna bij 2 uitvallen van ons werd Brendan beide malen getorpedeerd. De scheids weigerde voor de “fopduiken” te fluiten, maar inmiddels loopt onze zogenaamde duikelaar wel met krukken! Warmunda bleef aandringen en wij konden maar moeizaam onder deze druk uitkomen. Kansen gaven we eigenlijk niet weg, maar het bleef spannend. De controle over de wedstrijd en de kansen waren voor ons. Matthijs schoot in de 65^e minuut een vrije trap op de lat, en 3 minuten later schoot Matthijs op aangeven van Bas net over. Ook in de 76^e minuut kon Matthijs net het net niet vinden, net als Jeffrey 1 minuut later na een fraaie poging. Uiteindelijk was het dan in de 79^e minuut opnieuw Mathijs, die goed doorzette, Daan vond, die zijn beste actie van de dag had, maar zijn kiezelharde schot werd nog gekeerd door de keep. Dat lukte niet meer op de rebound die de hardwerkende Tim binnen schoot, 0 – 2.

Zo lukte ons wat niet veel ploegen gelukt is, winnen van Warmunda én de nul houden, dankzij een fenomenale verdediging en hardwerkend middenveld – tot kramp aan toe. Als u het stukje goed leest kan er maar 1 man of the match zijn; Matthijs. In de moeilijkste fase van de wedstrijd verdedigde hij mee, maar bleef hij als enige aanvaller ook constant aanspeelbaar, hield de ballen vast en zorgde voor dreiging en kansen en hierdoor konden we achterin telkens even ademhalen en de linies weer goed neerzetten. Well done, a great performance, Matthijs.  U zult het  komende zaterdag zonder dit topteam moeten doen, dus eigenlijk is het een verloren weekend. Tot laterrr.

Ter Leede JO17-4 v Forum Sport JO17-6

9 april 2017    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo17-4

Waren de titelaspiraties na de verloren wedstrijd tegen FC Lisse B (+ een heleboel aanvulling uit een hoger team) wat verdwenen, na gisteren kunnen we er dus helemaal naar fluiten. De wedstrijd tegen Lisse heeft waarschijnlijk de koppies vol gestopt met negatieve gedachten. Maar die 2e helft tegen Lisse, manmanman, die was me toch een partij goed gasten. Als jullie die wedstrijdvorm en mentaliteit tegen Forum Sport hadden tentoongespreid……..

Maar en Als, dat zijn nu net die 2 dingen waar je achteraf niks mee kunt. Het is en blijft een teamsport, als team win je, en verlies je. Alleen is het wel zo, nee, ik hou mij netjes in en heb mezelf even gecensureerd op wat ik op papier wilde zetten. Komt me trouwens wel bekend voor..

Terug naar de wedstrijd, ik ga er verder geen woorden aan vuil maken, dat mogen jullie op de training wel doen. Zelfreflectie zoals dat met een mooi woord heet.

Gelukkig hebben we de foto’s nog…..

https://goo.gl/photos/M3CJbJ8CAwTcvqe19

Ter Leede JO15-1 – Graaf Willem II VAC  1-0 (0-0)

9 april 2017    ·    Manon Meijer    ·    teamblog, teamblog-ter-leede-jo15-1

KAMPIOENEN!!!!KAMPIOENEN!!!!!

Het is 9 april, the day after. Aan het eind van de morgen begin ik aan het verslag. Veel later dan gewoonlijk. Er speelde nog zoveel door mijn hoofd en ik had, ondanks het stralende zonnetje, moeite met het verwerken van de gebeurtenissen van het afgelopen etmaal.  De laatste mijlpaal gisteravond laat was een gezellig feest met “zangertjes”, waar ik als doorgewinterde gitaarliefhebber toch even aan moest wennen. Het begon allemaal om 07:45 uur waar de crème de la crème van het organisatiegilde zich verzamelde in de bestuurskamer en ik mocht gelukkig ook aanhaken. Ontbijtje voor de matadoren op deze speciale dag en daarna nog een motivatiefilmpje. Het ontbijt verliep uitermate rustig, zo hadden we ze nog niet vaak gezien. Gespannen afwachtend op wat komen gaat. De croissantjes, jus d’orange  en andere lekkernijen verdwenen maar langzaam in de monden van de spelers en de anders zo drukke onderlinge gesprekken waren nu niet meer dan wat gebrom over en weer. Arjan had alle ouders een filmpje voor hun kind en het team laten maken en dat brak het ijs. Vreselijk gelachen om de mooie ingevingen van alle ouders. Zo kregen we een kijkje in het hol van de ijsbeer en hoe onze aanvoerder zich daar voorbereidt. Was de fanclub van Corné prominent in beeld. Wisten we van te voren al dat Wes in de 14^e minuut de 1-0 zou maken en dat Marnix een uitstekend doventolk was! Leerden we dat de eindsprint belangrijk is en dat Jim zich bij winst in een Rood-Geel shirt zou hijsen, kregen we te horen dat Timo een waardeloze voetballer is (oooh Neeee, toch niiieeeet!!!) en werden we vanuit de UK en in het Bosnisch succes gewenst. Superleuk gedaan door alle ouders! Dit nam veel spanning weg en ook de uitleg van Judith hoe je via je ademhaling de zenuwachtigheid de kop in kan drukken heeft weer die extra procenten geholpen. Niets aan het toeval overlaten is belangrijk in dit soort wedstrijden. Er waren in de personele sfeer nog wel wat dingetjes. Alex was nog geblesseerd,  Nino’s rug was nog niet top, maar niet voetballen is voor mr. Duracell geen optie en 4 anderen moesten voor tape naar de fysio. Sjoerd was door zijn enkel gegaan, Keurten had wat last en Corné had zijn pols gekneusd. Het grootste probleem was Wessel, die een hamstringblessure had opgelopen en waarbij de warming-up uitsluitsel zou moeten geven.

Toen de twee teams het hoofdveld betraden scheen er een heerlijk zonnetje en was het gezellig druk langs de lijn en de tribune was goed gevuld! Line-up : Goal : Daimy, verdediging : Sjoerd, Chris, Keurten en Corné. Middenveld : Patrick, Ales en Timo. Aanval : Wessel, Rik en Sam. In de wissel stonden Bjorn, Nino, Robin, Bart en Sead. Ter Leede begon met druk zetten, maar toen Wessel na 2 minuten zijn eerste sprintje trok en toch te geblesseerd bleek om te spelen, speelde de spanning weer op. In ieder geval toch geen 1-0 in de 14^e minuut. Nino verving Wes. We werden slordig en gehaast en GW heeft een goede ploeg en maakte daar handig gebruik van. Ze zetten druk op onze goal en wij kwamen maar mondjesmaat aan voetballen toe, laat staan dat we de Wassenaarse doelman op de proef konden stellen. Verder dan een paar corners en een kopballetje van Rik kwamen we niet. Voor de Graaf noteerde ik een paar goede kansen. Een rebound uit een vrije trap werd over geschoten, Sjoerd had een geweldig verdedigend blok in huis en Daimy had 2 geniale reddingen nodig. De eerste was op een laag afstandsschot en daarna pakte ze een 1 op 1, waarbij ze “groggy” raakte, maar wel verder speelde. Na een aantal hachelijke situaties, waarbij de verdedigers zich vol overgave voor de bal stortten haalden we met een brilstand de rust. Gingen de zenuwen ons parten spelen? Aan de andere kant is GW ook een prima ploeg. Ze staan niet voor niets tweede en brachten ons de enige verliespartij van dit seizoen toe. We verloren daar met 3-2 en toen flitsten de woorden die Henk daar sprak door mijn hoofd. Als je 16 keer wint en dan van de overige wedstrijden er 2 of 3 gelijkspeelt, ben je kampioen. Je loopt altijd tegen een paar zeperds op.

Voetbalfilosoof Henk heeft altijd gelijk en we hadden er immers al 15 gewonnen en 3 gelijkgespeeld met nog tweeënhalve wedstrijd te gaan, dus ik ging er het tweede bedrijf eens rustig voor zitten en ja hoor, 1TEAM1TAAK werd er gedurende de tweede helft door 11 Rambo’s uitgevoerd. Geen spanning te bespeuren, maar gewoon “a lean, mean fighting machine”. Wij kregen de kansen en hadden balbezit ondanks het feit dat Graaf Willem moest winnen om kans te houden. Winst betekende voor ons het kampioenschap, maar ook bij een gelijkspel zou er geen man overboord zijn. Bjorn was Daimy komen vervangen. Als je groggy bent geweest is het niet verantwoord om verder te spelen en we hebben in onze selectie de beschikking over maar liefst 2 topkeepers. We kregen kansen via een vrij trap van Sam, die naast ging en een schot van Nino op de vuisten van de GW kiep. Na een minuut op 8 viel de 1-0 die het sportpark de Roodemolen in vuur en vlam zette. Sam werd ingespeeld en met een slimme kaats zette hij Ales aan het werk. Een geweldige rush werd bekroond met een diagonale pegel in de bovenhoek. Lekkaaahhhh!!!! Nino had teveel last van zijn rug en moest zich weer laten vervangen en Sead kwam erin. Graaf Willem probeerde aan te zetten, maar ging tot onze verbazing niet over op één op één. Hierdoor bleef Rood Geel relatief eenvoudig overeind. Chris moest met een geweldig blok de gelijkmaker voorkomen en Bjorn moest nog twee keer handelend optreden. Ter Leede kwam er ook een aantal keren gevaarlijk uit, maar tot grote kansen kwam dat niet, al was Rik aardig in de buurt met zijn vrije trap. Robin verving de moegestreden Patrick en de wedstrijd werd vakkundig naar het einde gebracht en zo kon na 4 minuten blessuretijd de kampioensvlag in top: Tijd voor een feessie!!.  Eerst met de talloze supporters op het veld, daarna in de kleedkamer en tijdens de huldiging in de kantine, waar ook de schaal en de medailles werden uitgereikt. Patat en AA was er te over en voor de ouders een klein biertje natuurlijk. Wat een heerlijk seizoen hebben we achter de rug. De spelers vormden een hecht team en vulden elkaar perfect aan op het veld. We hadden alle belangrijke kwaliteiten voldoende aan boord en veel meer dan elf spelers die het niveau aankunnen. In Bjorn en Daimy hebben we twee geweldige keepers, die dit seizoen slechts 13 tegengoals te verwerken kregen en maar liefst 12 keer de nul hielden. Daarvoor een solide verdediging, geleid door aanvoerder Chris, die wekelijks foutloos speelde en zich een meester in de positionele opstelling toonde. Keurten en Alex stonden verdedigend als een huis en vooral in het begin van het seizoen scoorde onze Kewal meermaals en ook als Bart speelde voerde deze zijn taken perfect uit. Sjoerd en Corné speelden altijd de buitenspelers van de tegenstander uit de wedstrijd en Sjoerd had via zijn inworp en Corné met zijn benutte strafschoppen ook aanvallend rendement. Op het middenveld speelden Patrick en Timo volledig in het dienst van het team en zij zorgden ervoor dat de aanval van ons zo gevaarlijk kon zijn. Verdedigend prima en ook de inspeelpass op de spitsen mocht er zijn. Ales zorgde met acties, power en Italiaans temperament voor dreiging en belangrijke goals. Robin speelde als invaller altijd perfect vanuit zijn opdracht en maakte met zijn invalbeurten altijd de balans in het team beter. Nino speelde zowel als aanvaller als middenvelder en was altijd van grote waarde. Op links was Sam met zijn onnavolgbare momenten en goals belangrijk. Zo zag je ‘m een kwartiertje niet, maar scoorde hij wel als een duveltje uit een doosje de winnende. Wessel aan de buitenkant is een moeilijk te stoppen TGV, die scoort, sleurt en oog heeft voor de assist. Rik is het hardwerkende, balvaste aanspeelpunt met een neusje voor de goal en Sead liet tijdens zijn invalbeurten zien waarom wij hem de tovenaar van de Balkan noemen. Veel individuele kwaliteiten, maar alles met teamgeest uitgevoerd en natuurlijk onder de bezielende leiding van Arjan en Jens.

Wat mij vooral opviel is dat er ook op de trainingen heel serieus werd gewerkt om beter te worden en daar ligt denk ik de basis. Zelf beter willen worden en niet wachten tot een trainer iets zegt. Van harte gefeliciteerd, geniet ervan, want een kampioenschap vergeet je nooit meer! Ook de ouders (ook wel supportersclub de kletsbrigade genoemd) bedankt voor alle support tijdens uit- en thuiswedstrijden. Wat waren er vaak veel langs de lijn en in de rust steevast een lekker bakkie van Lies, geflankeerd met een zelfgebakken lekkernij, waar “Heel Holland bakt” nog een puntje aan kan zuigen. Speciale dank naar het organisatieteam van de kampioensdag bestaande uit Nikki, Judith, Sandra, Kees en Henk. Top geregeld alles. Ook de Rood Gele boeketten gemaakt door Yvonne de Carpentier mochten er zijn en meer dan speciale dank gaat uit naar L.J. Sport voor het sponsoren van de kampioensshirts in KING BLUE!  Voorwaarts Ter Leede en geniet ervan KAMPIOENEN!

CIAO

Jack